آواكادو

. نام فارسي: آواكادو

نام انگليسي:Alligator pear, Avocado pear

نام علمي: Persea americana

نام جنس: Persea

نام خانواده: Lauraceae (Lardizabalaceae)

آووکادو تركيبات شيميايي آووکادو چرب است و دارای اسیدهای آمینه مختلف مانند سیستین Cystine تریپتوفان Tryptophane و تیروسین Tyrosine می باشد . در تحقیقات جدیدی که انجام شده وجود چند نوع آنتی بیوتیک در آووکادو ثابت شده است . دانه گیاه دارای مقدار کمی ( در حدود 2 درصد ) روغن است . این روغن غلیظ و سفت و به رنگ زرد مایل به سبز بوده که دارای بو و طعمی مطبوع است . روغن دانه آووکادو دارای حدود 7 درصد روغن های اشباع شده مانند اسید پالمتیک Palmitic و اسید استئاریک Steraric Acid اسید آراشیدیک Arachidic Acid ، اسید میریستیک Myristic Acid و در حدود 80 درصد روغن های اشباع نشده مانند اسید اولئیک Oleic Acid و اسید لینولئیک Linoleic Acid می باشد . در یکصد گرم آووکادو مواد زیر موجود است : آب 80 گرم انرژی 150 کالری پروتئین 1/8 گرم چربی 14 گرم مواد نشاسته ای 5 گرم کلسیم 8 میلی گرم فسفر 35 میلی گرم آهن 5/0 میلی گرم پتاسیم 600 میلی گرم ویتامین آ 250 واحد ویتامین ب 1 0/08 میلی گرم ویتامین ب 2 0/15 میلی گرم ویتامین ب3 1/4 میلی گرم ویتامین ث 12 میلی گرم خواص داروئي 1) جوشانده برگهای آووکادو قاعده آور است .

2) آووکادو تقویت کننده معده است

. 3) نفخ و گاز معده را از بین می برد .

4) برای درمان یرقان مفید است .

5) جوشانده برگهای آووکادو اسهال خونی را برطرف می کند .

6) آووکادو تقویت کننده بدن است .

7) آووکادو رشد بچه ها را جلو می اندازد زیرا دارای مواد معدنی بسیاری است

. 8) آووکادو خون ساز است و آنهایی که مبتلا به کم خونی هستند باید از آو وکادو استفاده کنند

. 9) آووکادو بدن را قلیایی كرده و تمیز می کند .

10) چون آووکادو شکر و مواد نشاسته ای کمی دارد برای آنهایی که بیماری قند دارند نیز مناسب است

. 11) برای دوره نقاهت به مریض آووکادو بدهید . ضعف عمومی را برطرف می کند

. 12) خستگی را برطرف می کند

. 13) ناراحتی روده و معده را معالجه می کند

. 14) بیخوابی را درمان می کند زیرا دارای تریپتوفان است . اگر به کم خونی دچار هستید حتما با شام خود آووکادو بخورید .

15) برای درست كردن سس سالاد از آووکادو استفاده کنید

. طرز استفاده روغن آووکادو درای ویتامین های مختلف مانند P ، C، K ، H ، E، D ، B، A می باشد . بنابراین ارزش غذایی زیادی درد

. 1- روغن آووکادو ضد رماتیسم است و اگر مفاصل شما درد می کند آنرا با روغن آووکادو ماساژ دهید

2- برای جلوگیری از ریزش مو ، هرشب مقدری از روغن آووکادو را به سر بمالید و صبح بشوئید

. 3- شوره سر را از بین می برد .

4-برای براق شده موها ، بعد از شستشوی سر چند قطره آووکادو را به موها بمالید

. 5-روغن آووکادو بهترین کرم برای پوست است زیرا به آسانی در پوست نفوذ می کند و به پوست شادابی می دهد

. و بالاخره آووکادو بهترین ماسک برای برطف كرده چین و چروک های صورت و جلوگیری از پیدایش آن است . برای این منظور آووکادو را پوست کنده و له کنید و بصورت ماسک بر روی صورت و گردن بگذارید و بعد از نیم ساعت بشوئید

. مضرات

مضرات خاصي گفته نشده است . در حالی که از 40 سال گذشته تولید آووکادو در شهرهای شمالی کشور آغاز شده هنوز ایرانیها آووکادوی ایران را نمی شناسند .

روش كاشت نهال

، روش كاشت ميوه اواكادو نحوه کاشت صحيح يک نهال برای احداث يک باغ زيبا ولذت بردن از ديدن ثمره ان در اينده با درختان راست نه خميده سرسبز نه آفت زده صورت ميگيرد خواهشمند است با دقت تمام مراحل ذيل را مطالعه فرماييد واين موضوع هميشه يادتان باشد که نهالها را همچون فرزندانمان بدانيم وبه انها برسيم ودوستشان بداريم 7-1- گونيا کردن زمين برای اينکه عمليات داشت و برداشت در باغ در آينده به آسانی انجام پذيرد، امکان استفاده از ماشين آلات مختلف در عمليات از قبيل سمپاشی و دفع علف های هرز و غيره ميسر باشد بايستی درختان را روی رديف کشت نمود.

گودبرداری

پس از آنکه محل درختان در زمين اصلی مشخص شد آنها را با گچ و یا کوبيدن ميخ های چوبی علامت گذاری و سپس به کندن گودها يا چاله ها می پردازيم. الف - زمان گودبردای يا چاله کنی با زمان درختکاری در ارتباط است بدين معنی که اگر موقع کاشت نهال در اواخر پائيز باشد، چاله ها نيز بايستی در پائيز کنده شود. ولی اگر نهال ها در اوائل بهار يا اواخر زمستان کاشته خواهند شد می توان چاله کنی را نيز به اواخر زمستان موکول نمود، اما بايد توجه داشت بهتر است حفر چاله ها در پائيز صورت گيرد تا بارندگی های زمستان در داخل چاله پرشده و قسمتی جذب خاک اطراف چاله شود و در اثر يخبندان خاک اطراف چاله خرد و پوک گردد. بديهی است در اين صورت ممکن است چاله ها کمی مرمت لازم داشته باشد . طرز عمل گودبرداری در زمان گودبرداری باید دقت شود که خاک سطح زمين در يک سمت چاله و خاک های عميق تر جدا از آن و در سمت ديگری از چاله ها ريخته شود .

پ -ابعاد چاله ها

ابعاد چاله های مخصوص درختکاری به عوامل مختلفی از قبيل نوع خاک و اندازه ی ريشه نهال و نوع بستگی دارد. 7-3- آماده کردن چاله ها يا تل کوچک برای نهال با وجود آنکه قبلاً به تمام زمين کود حيوانی داده شده ولی در موقع کشت درخت نيز بايد مقداری کافی کود حيوانی و کود ماکرو ( فسفر– پتاسيم- گوگرد) که دير حل هستند با خاک سطحی زمين چاله های حفرشده مخلوط و داخل چاله ها ريخته شود، زيرا همانطور که می دانيم درخت مدت زيادی بايد در محل خود بماند. از طرف ديگر افزودن انواع کودها به اطراف ريشه پس از کاشت کار دشواری است. ثانياً کودهای فسفره و پتاسی که پس از کشت به درخت داده می شود در اثر قدرت لايه های خاک در جذب و نگهداری در سطح فوقانی باقی مانده و به اعماق ريشه درخت نمی رسد. بنابراين برای داشتن درخت سالم و قوی لازم است در موقع کشت، مواد غذايی کافی در اختيار آن گذاشته شود. در موقع کاشتن نهال در چاله بايد توجه داشت که گياه به همان عمق که در خزانه ی زير خاک بوده، در خاک محل اصلی کاشته شود زيرا در صورت کاشت عميق تر قسمتی از ساقه به زير خاک رفته و پس از مدتی خواهد پوسيد و ممکن است موجب خشک شدن درخت شود. با توجه به اين که چون پس از کاشتن نهال با آبياری پای نهال، خاک چاله کمی نشست می کند، اين مسئله ممکن است باعث پايين رفتن ريشه شده و بعد ها در اثر کود دادن و امثال آن به تدريج خاک در اطراف قسمتی از تنه قرار گيرد؛ بنابراين نهال بايد زمانی کشت شود که خاک به اندازه ی کافی نشست کرده است تا طوقه و به همان عمقی که در نهالستان بوده زير خاک قرار گيرد و قسمتهايی از ساقه در خاک فرو نرود. به خصوص بايد توجه کرد که محل پيوند در خاک مدفون نشود. گاهی برای اينکه نشست خاک پس از کاشت مشکلی را پيش نياورد پس از گودبرداری، کوددهی، پر کردن مجدد گودال ها، آبياری صورت می گيرد و پس از گاورو شدن، چاله ای را به اندازه ی حجم ريشه ی نهال دوباره برداشته و نهال را در عمق لازم در چاله می گذارند. نهال ها باید حتی المقدور ظرف مدت کمی پس از بيرون آوردن از خزانه به محل اصلی انتقال داده شود. زيرا ريشه های عريان که در معرض آفتاب یا بارندگی قرار می گيرند به سرعت خشک و از بين خواهند رفت. لذا به منظور جلوگيری از خشک شدن ريشه در فواصل دور اين کار بايد نهال ها بسته بندی و در کيسه ای که پر از کاه يا پوشال مرطوب است قرار داده شوند و به محل اصلی انتقال یابند . 7-4- غرس نهال کاشت نهال بهتر است به وسيله ی دو نفر انجام پذيرد که يکی از آنها به طور عمودی در شکاف وسط خط کش کاشت طوری قرار بگيرد که طوقه ی درخت را در سطح فوقانی خط کش مهار نموده و ديگری با بيل خاک مورد نياز چاله را بريزد. پس از پر شدن چاله با پا فشار مختصری به اطراف درخت داده و پس از کاشت، نهال را با قيم می بندند.

1- عمق کاشت بايد طوری باشد که محل پيوند، دست کم چند سانتی متر بالای سطح خاک واقع شود تا از ريشه دار شدن گياه از بالای پيوند که ممکن است اثر پايه را خنثی کرده و نيز از گود افتادن درخت ( يعنی قرار گرفتن آن درعمق زياد خاک ) که به اصطلاح باعث خفگی آن خواهد شد جلوگيری به عمل آيد.

2- در نقاطی که باد منظم می وزد، رشد پيوندک بايد رو به باد قرارداشته شود تا از شکسته شدن گياه در اثر فشار باد جلوگيری گردد. در نقاط بادخيز استفاده از قيم برای نگهداری نهال، در سال های اول، توصيه می شود.

3- پس از انجام کاشت و پرکردن گودال، بايد با فشار دادن خاک اطراف نهال با پا يا بيل، خاک اطراف ريشه ها را به طور کامل محکم کرد تا محفظه ی هوا در اطراف ريشه ها باقی نماند و همچنين مقدار نشست خاک که در اثر آبياری به وجود می آيد و باعث گود افتادن نهال می گرددبه حداقل کاهش يابد.

4- بلافاصله پس از کاشت، نهال ها را بايد آبياری کرد. در غير اين صورت احتمال نهال های خشک شده بالا خواهد رفت و نياز به کاشت مجدد يا واکاری خواهد بود.

5- بايد نهال های کشت شده را به روش صحيح هرس و شکل دهی کرد.

6- در انتخاب ارقام مناسب، توجه به تطابق با شرايط اقليمی خاص منطقه، تطابق با شرايط باغ از نظر خاک، تطابق ارقام با همديگر از نظر تلقيح، مسائل اقتصادی، امکان حمل، انبارنمودن و فروش محصول به قيمت مناسب از مسائل ضروری است.

7- تهيه ی نهال مرغوب از ارقام انتخابی بايد مورد توجه قرار گيرد. اگر باغ وسيع باشد می توان نهال ها را با احداث نهالستان در محل فراهم کرد، در غير این صورت بهتر است نهال ها از يک موسسه ی مورد اعتماد خريداری شود.

8- قبل از خريد نهال بايد از حسن شهرت و امانتداری و سوابق توليدی موسسه ی تهيه نهال اطمينان حاصل کرد و بهتر است انتخاب نهال و خريد آنها با نظر و کمک کارشناس باتجربه انجام گيرد.

9- نهال های مسن هر چند ممکن است زودتر به بار برسند ولی به علت بالا بودن تلفات جابه جايی و امکان اينکه به طرز مطلوب هرس و فرم دهی نشده اند مقرون به صرفه نيست.

10- نهال های انتخابی بايد عاری از هرگونه شپشک و تخم حشرات بوده و فاقد بيماری های قارچی، باکتريايی، نماتود ريشه و عاری از امراض ويروسی که با پيوند منتقل می شوند باشند.

11- عمق کاشت مهمترين موضوع است و بايد نهال طوری در چاله قرارگيرد که طوقه در مجاورت سطح خاک واقع شده و محل پيوند بيرون باشد. برای توفيق در این کار حتماً بايد از خط کش درختکاری استفاده شود.

12- بايد سطح زمين را خوب شخم زده و آماده کرد و حتی الامکان چاله ها را بزرگ گرفت و خاک آن را تعويض نموده و اصول تغذيه کودی را در نظر گرفت.

13- بعد از تصميم گيری در مورد نقشه ی کاشت، بايد آن را به کمک طناب و چند عدد چوب پياده کرد و بعد از مشخص شدن جای درختان، محل آنها را با ميخ های چوبی نشانه گذاری کرد.

14- نهال تازه کاشته شده را بايد حتما با بستن قيم محکم در کنار آن، از تکان خوردن و خم شدن حفظ کرد. 15- در حين جابجايی نهال، بايد ريشه از هوا و باد در امان باشد. برای ايجاد تعادل بين ريشه و اندام های هوايی بايد قسمتی از سرشاخه ها هرس شود تا جبران ريشه های از دست رفته باشد و تعادل تاج با ريشه برقرار گردد. 16- جهت حفاظت درختان جوان از جويده شدن تنه ی آنها به وسيله ی حيوانات جونده، قرار دادن حفاظ دور تنه درخت الزامی است. 7-5- هرس اوليه بعد از کاشت نهال در هنگام کاشت بيشتر نهال های ميوه، باید ابتدا ريشه را با قيچی تيز هرس کرد تا

اولاً سرريشه ی اصلی قطع و گياه تحريک به توليد ريشه فرعی شود.

ثانيا قسمت های انتهايی ريشه ها، که بيشتر در اثر کنده شدن از خاک خزانه زخمی و به طور نامرتب قطع شده، دارای يک سطح صاف شود، زيرا ريشه های زخمی مورد حمله انواع قارچ ها و باکتری ها قرارمی گيرد و از بين می روند، در حاليکه اگر محل بريده شده صاف باشد به راحتی ترميم می گردد و از نفوذ عوامل بيماریزا جلوگيری می کند. سازگاري آواكادو در سرماي متعادل زمستان داراي رشد مطلوبي است. برخي از واريته‌هاي آن توانايي تحمل سرماي بيشتر را نيز دارند

. بهترين محل براي آواكادو مناطق دور از نوسانات اقليمي اقيانوس مي‌باشد؛ با اين وجود آواكادو نمي‌تواند با آب و هواي كويري سازگار شود. واريته‌هايي از آن در مناطق ساحلي با رطوبت بسيار بالا توانايي رشد دارند؛ ارقامي نيز سازگار آب و هواي مديترانه‌اي اند. ارقام سازگار با مناطق مرتفع و گرمسيري به دماي 2- تا 0 درجة سانتيگراد مقاوم اند .

عادت رشد

درختي هميشه سبز با شاخ و برگ متراكم مي‌باشد كه رشدي سريع دارد و ارتفاع آن به 24 متر نيز مي‌رسد. البته معمولاً ارتفاع آن كمتر است. فرم آن به دليل وجود شاخ و برگ‌هاي افقي، عريض و پهن مي‌باشد و برخي از كولتيوارهاي آن ستوني و يا خوابيده اند. ريشه‌هاي زبري دارد و رشد ريشه‌هايش سطحي است. گياهان پيوندي در 1 تا 2 سالگي ميوه مي‌دهند در حالي كه نهال آن براي ميوه دادن به 8 تا 20 سال زمان نيازمند است. نهال آواكادو براي جلوگيري از آسيب بادهاي تند نياز به قيم دارد. نوع پاكوتاه آن نيز وجود دارد كه مربوط به طراحي داخلي مي‌شود و حداكثر ارتفاع آن 5/1 متر مي‌باشد.

شاخ و برگ

در مورد شاخه بسيار منشعب مي‌باشد. آرايش برگ‌هاي آواكادو متناوب است؛ فرم بيضي دارد و به رنگ سبز تيره، براق و چرمي مي‌باشد كه رگبرگ‌هاي كمرنگي آن را احاطه مي‌نمايند. طول برگ آن 20-10 سانتيمتر و به عرض 6-3 سانتيمتر مي‌باشد. در حالت طبيعي برگ‌ها 2 تا 3 سال روي درخت باقي مي‌مانند. برخي ارقام كه سازگار با مناطق مرتفع هستند معطر و لطيف اند و از خاصيت دارويي نيز دارند برخوردار مي‌باشند.

گل

گل‌هاي آواكادو در دي و اسفند ظاهر مي‌شوند. يك پاية آواكادو 200 تا 300 شكوفه به رنگ زرد مايل به سبز خواهد داشت. حدود نيمي از گل‌ها از لحاظ فرم ناقص‌اند. بهترين و با كيفيت‌ترين ميوه‌ها در اثر تلقيح مابين دوگونه منسوب به "A و B"[2] به وجود مي‌آيند. گل‌ها زنبورها را جذب كرده و گرده افشاني را سريع‌تر مي‌كنند. برخي كولتيوارها در طي سال به طور متناوب توليد گل و ميوه مي‌كنند.

ميوه

انواع غير غربي آن ميوه‌هاي بزرگ، صاف و براق به رنگ سبز كمرنگ توليد مي‌كنند كه روغن پاييني دارند. وزن اين ميوه‌ها بيش از يك كيلوگرم مي‌باشد. طول ميوه 20-5 سانتيمتر است. برخي ارقام، ميوه‌هاي تخم‌مرغي يا گلابي‌شكل متوسط به رنگ سبز و با سطح ناصاف دارند كه پس از رسيدن رنگ آن به سياه مايل مي‌شود. برخي ديگر ميوه‌هاي كوچك (به وزن 200 تا 300 گرم) با پوست نازك كاغذي دارند. قسمت خوراكي ميوة آن سبز است و با نزديك شدن به مركز زرد رنگ مي‌شود. ميوه در هنگام برداشت سفت مي‌شود ولي به تدريج بافت آن نرم و كره‌اي مي‌شود. در بعضي مناطق شمال ايران ميوة آن به عنوان صبحانه‌اي كامل (مثل كره) مصرف مي‌شود. نكتة مهم در مورد ميوة آواكادو اين است كه اگر زياد برسد، دانة آن در داخل ميوه جوانه مي‌زند و موجب ايجاد قارچ داخلي و بلا استفاده شدن ميوه مي‌شود. روغن ميوة آواكادو در كاهش كلسترول مضر خون مؤثر مي‌باشد. كاشت آواكادو در سايه و در بين ساختمان‌ها مي‌تواند رشد كند و حتي ميوه توليد نمايد. البته توليد ميوة آن در آفتاب كامل بيشتر و بهتر است.

ريشه‌ها حالت فوقاني شديد دارند و خاك اطراف گياه را مسدود مي‌كنند. ساية مناسبي به وجود مي‌آورد و ريزش برگ و ميوة آن در ابعاد وسيع باغبان را مي‌آزارد. در مناطق سرد درخت بايد جايي كاشته شود كه آفتاب كامل به آن برسد و فضايي در حدود 6 متر در اختيار داشته باشد. آواكادو براي كاشت در حاشيه مناسب نيست. اصولاٌ در كاشت آن بايد سهولت گرده افشاني مد نظر باشد. اگر درخت در معرض باد شديد باشد بايد براي آن بادشكن درست كرد. البته آواكادو پس از استقرار كامل درخت نسبتاً مقاومي است. درختاني كه به شيوة گلخانه‌اي كشت شده‌اند بايد براي تحريك شكوفه‌زايي دماي پايين شبانه دريافت كنند. آواكادو در هنگام كاشت و همچنين پس از آن خواستار خاك غني، زهكشي مناسب، رطوبت كافي هنگام ميوه‌دهي، آفتاب كامل و محافظت در برابر بادهاي قوي مي‌باشد. خاك سبك، شكسته و لومي‌شني خصوصيات خاك مناسب آواكادو است. زندگي در مناطقي كه زهكش پايين دارد برايش سخت و نشدني است و در مناطق تپه‌اي به خوبي رشد مي‌كند و كشت آن در بستر رودخانه و نهر اشتباه است. آواكادو نسبت به خاك‌هاي اسيدي و قليايي مقاوم است. در گلدان بايد از تركيب خاك سبز و خاك سطحي استفاده كرد و گلدان نبايد پلاستيكي باشد.

آبياري

در طول زمستان و فصل بارش نياز به آبياري ندارد ولي خشكي‌هاي طولاني زمستان بايد مورد توجه قرار گيرند. آبياري بيش از حد موجب تحريك ريشه‌ها شده و درخت را از بين مي‌برد. براي پي بردن به نياز يا عدم نياز آبياري، حفرات 23 سانتيمتري در خاك ايجاد مي‌نماييم و خاك را با فشردن امتحان نموده اگر نمناك بود نيازي به آبياري نمي‌باشد اما اگر در دست خرد شد احتمالاً نياز به آبياري دارد. آواكادو مقدار كمي نمك را در خاك تحمل مي‌كند و با سوخته شدن نوك برگ‌ها ميزان زياد نمك در خاك را اعلام مي‌نمايد. آبياري عميق مناسب اين درخت نيست چون موجب تجمع نمك مي‌شود. كوددهي بعد از يك سالگي كوددهي آغاز مي‌شود و معمولاً چهار بار در سال به گياه كود مي‌دهند. درختان بالغ را مي‌توان با كود نيتروژنه در اواخر زمستان و اوايل تابستان تغذيه نمود. برگ‌هاي زرد نشان‌دهندة كمبود آهن است. اين كمبود را مي‌توان با كودپاشي از طريق برگ‌ها برطرف نمود. در درختان بالغ كمبود روي قابل مشاهده است.

هرس

كولتيوارهاي ستوني نياز به هرس در سنين پايين را دارند تا به شكل مدور درآيند. بقية ارقام نيازي به اين كار ندارند. به طور كلي بايد از دادن شكل قائم به گياه خودداري نمود. گياهان گلداني و آنهايي كه قدكوتاه مي‌باشند نياز به بستن مداوم دارند اما ساير گونه‌ها را مي‌توان در دو سه سال اول با شبكة توري پلاستيكي حصاركشي كرد. قسمت‌هاي پاييني آواكادوي كوتاه و گلداني براي عدم دسترسي جوندگان هرس مي‌شوند وگرنه هرگز هرس نخواهند شد. شاخه‌هايي كه برگ‌هايشان از بين رفته است به شدت مستعد آفتاب سوختگي اند و بايد دوغاب‌كاري شوند و بهتر است هرگز هرس نشوند.

تكثير

ازدياد از طريق ساقه‌هاي زيرزميني با روش منسوب به Etiolation انجام مي‌شود. بذرهاي درشت در گلدان كشت مي‌شوند و معمولاً دانهال‌ها به قلمه‌هاي مقاوم به پوسيدگي ريشه پيوند زده مي‌شوند. زماني كه ضخامت ساقه به 5/3 سانتيمتر رسيد بالاي آن را بر مي‌دارند و فقط يك جوانة انتهايي باقي مي‌گذارند. با رشد 7 تا 10 سانتيمتري به روشنايي انتقال مي‌يابد و بعد از آن قسمت فوقاني، سريعاً سبز مي‌شود. در بهار روي ريشه‌هاي بزرگتر پيوند پوست صورت مي‌گيرد و در آذر و دي زماني كه خوب شكل گرفتند جمع‌آوري مي‌شوند و با كيسة پلاستيكي نمناك پوشيده خواهند شد.

برخي آفات و امراض

جوندگان دشمنان سرسخت ميوه و شاخ و برگ جوان گياه‌اند كه با سفيدكاري از درخت محافظت مي‌شود. كرم صدپا كه برگ را لوله مي‌كند ممكن است به شاخة انتهايي صدمه بزند. كرم قهوه‌اي آواكادو را مي‌توان با پودر سولفور كنترل كرد. كرم خالدار بسيار مضر و خطرناك است و حتي جمعيت كوچكي از آن مي‌تواند موجب ريزش حجم زيادي برگ شود. از حشره‌كش براي مبارزة شيميايي با آن استفاده مي‌شود. شته كه مي‌توان با استفاده از ليندن و مالاتيون از درخت محافظت كرد. مشكل حلزون و يا زالو را مي‌توان با استفاده از مالاتيون در تابستان كنترل كرد. پوسيدگي ريشه يك عامل قارچي مي‌باشد كه شرايط خاك را تحمل كرده و بسياري از درختان از جمله آواكادو را مورد هجوم قرار مي‌دهد. راه‌هاي پيشگيري عبارتند از انتخاب گونه‌هاي سالم، عدم كاشت نهال در مكان درخت قبلي و عدم كاشت درخت در خاك‌هايي با زهكش پايين. انواع ديگر بيماري‌ها آواكادو را تهديد مي‌كنند و به طور مثال ممكن است موجب تشكيل نوار زردرنگ روي ساقه‌هاي جوان، لكه‌دار شدن برگ‌هاي جديد، پيچ خوردن برگ‌ها و تغيير فرم ميوه شوند. برداشت ميوه : زمان برداشت بسته به نوع آواكادو متفاوت مي‌باشد. يك ميوة قابل برداشت بايد 80% روغن قبل از برداشت داشته باشد. زمان رسيدن ميوه از 6 تا 12 ماه در گونه‌هاي مختلف متغير است. ميوه‌ها ممكن است بعد از رسيدن نيز به بزرگ شدن ادامه دهند. گونه‌هاي نواحي مرتفع و گرمسيري در دماي 10-5 درجة سانتيگراد ميوه را تا 6 هفته كاملاً سفت نگه مي‌دارند. ساير مصارف عصارة برگ و ميوة آن مصارف گوناگون پزشكي دارد. مثل درمان اسهال و اسهال خوني و مصارفي شبيه به آنتي بيوتيك‌ها. برگ آن با جويده شدن براي چرك دندان و درمان اعصاب مفيد مي‌باشد. دانة آن براي رفع شورة سر، كاهش دندان درد، كاهش جوش صورت و همچنين گفته شده است براي ماسك‌هاي زيبايي و درمان پوكي استخوان مفيد است. برداشت‌هاي نهايي طبق مطالب گذشته معلوم شد كه آواكادو را به عنوان يك درخت حاشيه‌اي نمي‌توان كشت نمود؛ چرا كه فرم تاج و نحوة استقرار آن مناسب اين نوع كاشت نمي‌باشد. همچنين به دليل سطحي بودن ريشه و ترد و شكننده بودن شاخه، به هيچ وجه نبايد از اين درخت به عنوان بادشكن استفاده نمود و حتي بايد سعي شود كه در معرض بادهاي شديد نيز قرار نگيرد. بعضاً كاشت تركيبي آواكادو با يك درخت بادشكن ضرورت مي‌يابد.

آواكادو

مطالب مشابه :

آووكادو

خواص ميوه آووکادو Avocados

آووکادو(Avocado)

آواكادو

تولید نحال فیجوآ

محصولات

پرتقال

خواص آواکادو-آووکادو؛ سوپراستار میوه ها

مقاله - سبزیجات ایران