تفاوت "بنزین"پالایشگاه با پتروشیمی چیست؟رفرمیت چیست؟

اکتان‌افزای پتروشیمی نوری در مقایسه با تولیدات پالایشگاه‌ها آلایندگی کمتری دارد
تحریم، بنزین، پتروشیمی

در این پرونده می خوانید :

حمیدرضا رستمی، مدیرعامل پتروشیمی نوری

از سال 1390 به تدریج تحریم‌ها شدت گرفت، طبیعتاً هدف از تحریم فشار آوردن بر منابع اقتصادی و در نتیجه فشار بر مردم و دولت جهت تسلیم شدن است. بنابراین نقاط ضعف توسط حریف شناسایی و از ضعیف‌ترین نقاط تحریم‌ها شروع شد. در دهه‌های اخیر یکی از نقاط ضعف کشور بنزین است. چرا که زندگی روزمره مردم، اقتصاد و تردد وسایط نقلیه شخصی و عمومی و حمل و نقل به‌شدت وابسته به بنزین است. از طرفی تولید بنزین داخلی کفاف مصرف را نمی‌دهد و نیاز به واردات دارد. لذا بنزین به دلیل اهمیتی که دارد تحریم شد. از این زمان بود که تصمیم به بستن قسمت واحدهای آروماتیکی پتروپالایشگاه‌هایی نظیر پتروشیمی نوری گرفته شد و تمهیدات لازم جهت تحویل ریفرمیت عاری از بنزن که در اصل محصول میانی این مجتمع‌هاست به شرکت ملی پالایش و پخش ایران اتخاذ شد.

بنزین به‌صورت عام ماهیتاً ترکیبی است که از اختلاط چند ماده شیمیایی به دست می‌آید و به همین دلیل ذاتاً تماس آن با بدن و استنشاق آن برای سلامتی مضر است. مهم‌ترین ترکیب بنزین ریفرمیت است که از پالایشگاه‌ها یا پتروپالایشگاه‌ها تامین می‌شود و سابقاً در دنیا جهت تنظیم آرام‌سوزی در موتورها تترا اتیل‌سرب به آن اضافه می‌شد و مدتی است که MTBE جایگزین آن شده و حدود 10 تا 15 درصد از ترکیب نهایی را تشکیل می‌دهد. این ماده نیز به‌شدت آلاینده و مضر است. از طرفی مطابق شکل زیر جهت تنظیم اکتان نهایی به ترکیب موجود مواد شیمیایی با اکتان پایین‌تر (رافینت) و در بعضی از کشورها متانول و اتانول و سایر ترکیبات نیز اضافه می‌شود و نهایتاً ترکیبی با اکتان 95-87 به دست می‌آید که جهت مصرف به بازار عرضه می‌شود. سوالی که مطرح است این است که مسوولیت تولید و اختلاط و کنترل مشخصات کیفی بنزین جهت عرضه به بازار (پمپ‌بنزین‌ها) با چه ارگان یا سازمانی است؟ ریفرمیت توسط پالایشگاه‌ها تولید می‌شود. در شرایط تحریم، پتروشیمی نیز ریفرمیت عاری از بنزن تولید کرد، MTBE توسط پتروشیمی بندر امام تولید می‌شود و مسوولیت اختلاط این ترکیبات و تنظیم کیفی محصول نهایی که تحویل پمپ‌بنزین‌ها می‌شود با شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران است و طبیعتاً سیستم‌های داخلی آن شرکت باید نسبت به کنترل کیفی آن اقدام کنند. در صورت اعمال کنترل‌های لازم در کیفیت محصول نهایی حاصل از اختلاط دیگر تفاوتی نمی‌کند که این مواد اولیه از چه منبعی تامین شود. منبع تامین می‌تواند پالایشگاه یا پتروشیمی یا از طریق واردات باشد.

آیا برای بنزین تحویلی به پمپ‌بنزین‌ها مشخصات تعریف‌شده‌ای وجود دارد؟ شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران مشخصات تعریف‌شده‌ای برای آن ندارد و صرفاً بر مبنای میزان بنزن و عدد اکتان بنزین را تحویل پمپ‌بنزین‌ها می‌دهد. عدد اکتان 95-87 و بنزن را حداکثر پنج درصد در نظر گرفته و مطابق شکل 1 حداقل مشخصات ذکر‌شده را ملاک عمل خود قرار می‌دهد. عدد اکتان چیست؟ عدد اکتان مقیاسی است برای مقاومت بنزین در مقابل گرما، فشار و شروع احتراق خودبه‌خودی. لذا بر این اساس به ایزواکتان عدد 100 و به نرمال هپتان عدد صفر داده شده است. عدد اکتان بنزین عبارت است از درصد ایزواکتان در نرمال هپتان که بیانگر خاصیت ضدکوبشی آن ترکیب بوده و میزان آن برابر با سوخت مورد آزمایش در شرایط آزمون استاندارد است. به زبان ساده‌تر هر چه عدد اکتان سوخت بیشتر باشد، آن سوخت در مقابل پدیده احتراق مخرب و فشار و گرما مقاوم‌تر است. عدد اکتان بنزین معمولی 87 و بنزین سوپر 95 است. وقتی گفته می‌شود عدد اکتان بنزین 90 است یعنی کیفیت سوخت این بنزین با مخلوطی از 90 درصد ایزواکتان و 10 درصد هپتان نرمال برابر است. با توجه به تعریف مذکور همان‌طور که در جدول زیر ملاحظه می‌شود ترکیبات مختلف عدد اکتان متفاوتی دارند. به‌عنوان مثال، نمونه‌های مختلفی از بنزین و ترکیب درصد اجزای تشکیل‌دهنده آن در جدول زیر ارائه شده است. نمونه‌های جدول بیانگر استفاده از ترکیبات مختلف مانند MTBE و اتانول و بوتانول و اتیل بوتیریت به جای یکدیگر با غلظت 10 درصد در ترکیب اصلی و تغییرات اندک در غلطت سایر ترکیبات است، به‌طوری که اکتان یکسانی در محصول نهایی به دست آید. از ریفرمیت به بعد ترکیبات ثابت بنزین هستند. بنزین چیست؟ بنزین ترکیبی است از اجزای مختلف فوق‌الذکر که می‌بایست دو مشخصه اصلی در آن مورد توجه قرار گیرد. 1- مشخصات مورد نیاز جهت عملکرد مناسب موتور 2- قوانین منطقه‌ای و الزامات زیست‌محیطی. دو مشخصه مذکور از اصلی‌ترین چالش‌های شرکت‌های تولیدکننده بنزین در دنیاست. عدد اکتان و RVP (فشار بخار نسبی بنزین) جهت تامین مشخصات مورد نیاز عملکرد مناسب موتور تعیین‌کننده هستند. قوانین و الزامات زیست‌محیطی در کشورهای مختلف متفاوت است اما مهم‌ترین فاکتورهای محدودکننده میزان بنزن و ترکیبات اکسیژن‌دار و گوگرددار و RVP(فشار بخار نسبی بنزین) در بنزین است.

بنزینی که در پمپ‌بنزین‌ها توزیع می‌شود چه مشخصه‌ای باید داشته‌باشد؟ در صورتی ‌که کنترل‌های لازم توسط مسوولان ذی‌ربط شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران انجام شود، فارغ از اینکه منابع تامین مواد اولیه از پالایشگاه یا پتروشیمی یا وارداتی باشند. حداقل‌های لازم به‌صورت زیر است: بنزن حداکثر پنج درصد حجمی ترکیبات آروماتیک حداکثر 45 درصد حجمی MTBE حداکثر 15 درصد حجمی psi 7-8 RVP گوگرد 50 پی‌پی‌ام اکتان بنزین معمولی 87 اکتان بنزین سوپر 95. ریفرمیت چیست؟

ریفرمیت خود ترکیبی از اجزای مختلف است و یکی از اصلی‌ترین اجزای تشکیل‌دهنده بنزین بوده و همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شد، حدود 45 درصد از بنزین را تشکیل می‌دهد. ترکیبات خطی شاخه‌دار و آروماتیک‌های مختلف اجزای این ترکیب بوده و به همین دلیل عدد اکتان بالایی دارند و میزان سولفور در آن یک ppm است. ریفرمیت در پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های تامین‌کننده اکتان‌افزا با فرآیند کاملاً یکسانی به شرح شکل2 تولید می‌شوند. همان‌طور که اشاره شد بنزن مهم‌ترین ترکیب آروماتیکی است که برای سلامت مضر بوده و مطابق الزامات زیست‌محیطی محدود شده است. لذا این ترکیب در واحدهای جداسازی بنزن در پتروشیمی جداسازی شده و ترکیبی عاری از بنزن (حداکثر دو درصد حجمی) تولید و محموله‌ها تحت نظارت اداره نظارت بر صادرات نفتی تحویل شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران می‌شود. مطابق شکل3 که دو حالت تولید عادی و تولید اکتان‌افزا را نشان می‌دهد، در حالتی که پتروشیمی نوری در مدار تولید اکتان‌افزا قرار دارد بنزن آن جدا و به پتروشیمی پارس ارسال می‌شود. در حالی که فقط پالایشگاه تبریز و اراک واحد جداسازی بنزن همانند پتروشیمی دارند و نیاز است سایر پالایشگاه‌ها نیز نسبت به احداث واحدهای جداسازی بنزن اقدام کنند به همین دلیل است که پتروپالایشگاه‌ها مد نظر سرمایه‌گذاران در جهان قرار گرفته‌اند تا ضمن کاهش قیمت بنزین، با جداسازی بنزن و احیاناً سایر آروماتیک‌ها اقتصادی‌تر عمل کنند و برحسب نیاز بازار نسبت به تولید آروماتیک‌ها یا بنزین یا هر دو مطابق شکل زیر (برگرفته از اگزون‌موبیل) اقدام می‌کنند. بنابراین بنزین با اکتان بالا

«‌High RON gasoline‌» یکی از محصولات فرعی واحدهای آروماتیکی در جهان بوده و تولید آن در واحدهای آروماتیکی کشور ایراد محسوب نمی‌شود. همان‌طور که در شکل مقایسه فرآیند تولید ریفرمیت ملاحظه می‌شود، برای تولید ریفرمیت نیاز به نفتای تصفیه‌شده است(شکل4). در پالایشگاه و پتروپالایشگاه‌ها از نفت خام و میعانات گازی نفتای تصفیه‌نشده به دست می‌آید. این نفتای تصفیه‌نشده تحت فشار هیدروژن و با عبور از بستر کاتالیستی تصفیه می‌شود. ترکیبات گوگرددار، اکسیژن‌دار، نیتروژن‌دار و فلزات سنگین همراه نفتای تصفیه‌نشده در این شرایط عملیاتی جداسازی شده و محصولی عاری از ترکیبات مذکور و در حد یک ppm (یک قسمت در میلیون) و بعضاً یک ppb (یک قسمت در بیلیون) به دست می‌آید، این محصول نفتای تصفیه‌شده نامیده می‌شود که خوراک واحدهای ریفرمینگ است. واحدهای ریفرمینگ از جنگ جهانی دوم به دلیل نیاز به بنزین گسترش یافته است. هدف این واحدها افزایش عدد اکتان محصول است. در این واحد ترکیبات خطی به ترکیبات خطی شاخه‌دار و حلقوی اشباع‌شده و سپس حلقوی اشباع‌نشده و نهایتاً به آروماتیک‌های مختلف تبدیل می‌شود که ریفرمیت نامیده می‌شود. همان‌طور که قبلاً نیز اشاره شد، ترکیبات شاخه‌دار و آروماتیک‌ها دارای عدد اکتان بالایی هستند. به همین دلیل ریفرمیت به عنوان جزء اصلی تشکیل‌دهنده بنزین مورد استفاده قرار می‌گیرد. ریفرمیت در پالایشگاه‌ها جهت تولید بنزین معمولی و سوپر مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورتی که خوراک پتروشیمی‌ها باشد، اجزای تشکیل‌دهنده آن به‌صورت محصول خالص تفکیک می‌شوند. برای نمونه پالایشگاه اصفهان و پتروشیمی اصفهان دو شرکت جدا از هم هستند و پتروشیمی اصفهان خوراک ریفرمیت را از پالایشگاه اصفهان دریافت و نسبت به جداسازی ترکیبات تشکیل‌دهنده ریفرمیت اقدام می‌کند و قبل از احداث پتروشیمی اصفهان، پالایشگاه اصفهان این ریفرمیت را به بنزین معمولی و سوپر تبدیل می‌کرد. در کشور چهار مجتمع آروماتیکی وجود دارد، همان‌ طور که تشریح شد پتروشیمی اصفهان صرفاً یک واحد آروماتیکی است اما آروماتیک پتروشیمی بندر امام، پتروشیمی بوعلی سینا و پتروشیمی نوری (برزویه) واحدهای پتروپالایشگاهی هستند. یعنی تلفیق پالایشگاه اصفهان و پتروشیمی اصفهان می‌شود به‌عنوان مثال آروماتیک بندر امام. به‌جز پتروشیمی اصفهان سایر آروماتیک‌های کشور پتروپالایشگاه هستند، یعنی هم واحدهای پالایشگاهی تولید ریفرمیت دارند و هم واحدهای جداسازی آروماتیک. بنابراین سرمایه‌گذاری جهت احداث پتروپالایشگاه، اقتصادی‌تر از پالایشگاه است. این مجتمع‌ها از قبل در جهت افزایش ارزش افزوده در زنجیره تولید احداث شده‌اند و همزمان توان تولید اکتان‌افزا یا حتی در صورت نیاز بنزین عاری از بنزن و همچنین آروماتیک را دارند و اصولاً همان‌طور که اشاره شد برای تولید ریفرمیت در پالایشگاه‌ها و در پتروپالایشگاه‌ها فرآیند یکسانی طی می‌شود، ضمن اینکه واحدهای آروماتیک کشور توان جداسازی بنزن و سایر آروماتیک‌ها را نیز دارند.

بنابراین محصول اکتان‌افزای تولیدی پتروشیمی نوری (برزویه) در مقایسه با تولیدات پالایشگاه نه‌تنها آلاینده نیست، بلکه از آلایندگی کمتری برخوردار است. چراکه پالایشگاه‌ها قادر به جداسازی بنزن نیستند، همان‌طور ‌که تشریح شد اکتان‌افزای تولید پتروشیمی نوری به دلیل وجود واحدهای جداسازی آروماتیک و بنزن حداکثر دارای دو درصد حجمی بنزن بوده و جهت اختلاط و تولید بنزین از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است. در صورتی که به صورت مجزا با سایر ترکیبات لازم جهت تولید بنزین مخلوط شود، محصول نهایی در بالاترین مشخصه بنزین قرار گرفته و بنزن موجود کمتر از یک خواهد شد و همانند سایر پتروپالایشگاه‌های دنیا بر مبنای نیاز بازار و اقتصاد و منافع خود تصمیم به تولید اکتان‌افزا یا آروماتیک و یا هردو می‌گیرند. این شرکت نیز همانند سایر پتروپالایشگاه‌ها عمل می‌کند چه اینکه این محصول را به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران تحویل دهد یا نسبت به صادرات آن اقدام کند هر دو امکان‌پذیر بوده و بر مبنای منافع خود اقدام خواهد کرد. وضعیت بنزن در بنزین سایر نقاط جهان به شرح شکل5 است. همان‌طور ‌که در نقشه ملاحظه می‌شود فقط در کشورهایی نظیر کانادا، آمریکا، اروپا و استرالیا میزان بنزن موجود در بنزین یک درصد است و در سایر نقاط جهان تا پنج درصد است. با توجه به مطالب فوق اگر مسوولان ذی‌ربط مصمم به کاهش بنزن از پنج درصد به یک درصد و همچنین کاهش آروماتیک از 45 درصد به 35 درصد همانند استاندارد اروپا در مقیاس کشوری هستند، به جای اتهام‌زنی به پتروشیمی باید نسبت به ایجاد واحدهای جداسازی بنزن و آروماتیک در پالایشگاه‌ها همانند پتروشیمی‌ها اقدام کنند.

دنیای تجارت

***

بنزین پتروشیمی، حلال صنعتی است یا ریفرمیت؟

در اطلاعیه اخیر سازمان حفاظت محیط زیست صراحتاً بیان شده است که بنزین پتروشیمی مخلوطی از حلال های صنعتی مانند بنزن و تولوئن است و در نتیجه سرطان زا می باشد. این در حالی است که مدیران و کارشناسان صنعت نفت بارها بیان کرده اند که بنزین پتروشیمی، یکی از محصولات میانی تولید شده در واحدهای پتروشیمی آروماتیکی است.

GD Star Rating
loading...

به گزارش سرویس نفت، گاز و انرژی عیارآنلاین، چهارشنبه هفته گذشته اداره کل روابط عمومی سازمان حفاظت محیط زیست اطلاعیه ای درباره آلایندگی بنزین پتروشیمی ها صادر کرد. در بند اول این اطلاعیهآمده بود: «با مراجعه به منابع اطلاعاتی نظیر کتب مرجع مرتبط با صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به راحتی قابل درک است که صنایع پتروشیمی، حلال‌های بنزن، تولئون و زایلن تولید می‌کنند. این ترکیبات بعضاً خواص احتراقی (نظیر عدد اکتان) بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها دارند، اما سرطان‌زایی آنها اثبات شده است. لذا در هیچ نقطه‌ای از دنیا از حلال‌های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان‌زایی آن به عنوان سوخت استفاده نمی‌کنند. همچنین در داخل کشور نیز هیچ کدام از موسسات علمی مرتبط نفت و گاز و پتروشیمی چنین راه میانبر، رافع مسئولیت و مضر بر سلامتی جامعه به خصوص کودکان را توصیه نمی‌کنند.»

البته این اولین بار نبود که سازمان محیط زیست اعلام می کرد که چیزی به نام «بنزین پتروشیمی» در جهان وجود خارجی ندارد و آنچه به این نام از سوی برخی مجتمع های پتروشیمی به شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران تحویل داده می شود، مخلوطی از «حلال های صنعتی» مانند بنزن، تولوئن و زايلين است و در ماه های اخیر برخی از مدیران سازمان حفاظت محیط زیست مانند یوسف رشیدی و سعید متصدی، بارها و بارها این ادعا را در رسانه ها مطرح کرده بودند که در زیر به برخی از آنها اشاره می شود:

الف- یوسف رشیدی: سرپرست مرکز هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست

25 فروردین 93 / خبرگزاری شانا: پتروشیمی‌ها در تولید بنزین نقشی نداشته‌اند، اما حلال‌های صنعتی تولید این مراکز برای جبران کمبود به بنزین تولید پالایشگاه‌ها افزوده می‌‌شود. هدف از توقف تولید بنزین پتروشیمی، جلوگیری از اختلاط حلال‌های صنعتی با بنزین تولیدی پالایشگاه های کشور است.

25 فروردین 93/خبرگزاری ایسنا: حذف فراورده‌های حلال‌های صنعتی که به غلط بنزین پتروشیمی نام گرفته است، می‌تواند در کاهش ذرات معلق نقش بسزایی داشته باشد. وزارت نفت پذیرفته است نسبت به حذف فراورده‌های حلال‌های صنعتی که به غلط بنزین پتروشیمی خوانده می‌شود، اقدام کند و به جای آن بنزین مورد نیاز را از طریق واردات جبران کند.

24 بهمن 92/روزنامه اعتماد: در هيچ جاي دنيا پتروشيمي توليد بنزين ندارد. پتروشيمي‌ها تنها توليد حلال صنعتي مي‌كنند، موادي چون بنزن، تولوئن و زايلين كه از نظر سلامتي مضر هستند. پالايشگاه‌ها هستند كه توليد بنزين دارند، اما در كشور ما به خاطر مسائل تحريم، بحث بنزين به پتروشيمي هم كشيده شده است، سازمان نظرش را درباره حذف بنزين از پتروشيمي داده است، چه بنزين يورو2 و چه يورو4 بايد توسط پالايشگاه توليد شوند، قاطي كردن بنزين با حلال‌هاي صنعتي به سلامتي شهروندان آسيب وارد مي‌كند كه سازمان هم در اين خصوص نظرش را اعلام كرده و مكاتباتي هم در اين خصوص داشته است.

6 بهمن 92/روزنامه وطن امروز: بنزین را پالایشگاه تولید می کند و برخی محصولات نیز توسط واحدهای پتروشیمی تولید می شود. محصولاتی که در واحدهای پتروشیمی تولید می شود عمدتا هیدروکربن ها یا حلال‌های صنعتی هستند. اصلا در ادبیات نفت، گاز و پتروشیمی چیزی به اسم بنزین پتروشیمی نداریم. ماهیت واحدهای پتروشیمی ساخت و تولید حلال های صنعتی است که ارزش افزوده این حلال‌های صنعتی به مراتب بیشتر از بنزین است اما وزارت نفت به دلایل خاصی از جمله محدودیت‌هایی که دارد یک مقدار از این حلال‌های صنعتی را با بنزین مختلط کرده است تا کمبودها جبران شود اما این را از نظر سلامتی تایید نمی‌کنیم چرا که از نگاه ما حلال‌های صنعتی تولید شده در واحدهای پتروشیمی شاید خواص احتراقی خوبی داشته باشند اما از نظر سلامتی سرطانزا هستند.

البته رشیدی تا پیش از اینکه در 23 آذر 92 توسط ابتکار به سمت سرپرست مرکز هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط زیست منصوب شود، حدود ده سال مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران بود و همین اعتقادات را در همان دوره نیز درباره بنزین پتروشیمی داشت (1).

ب- سعید متصدی- معاون محیط زیست انسانی سازمان حفاظت محیط زیست

2 اردیبهشت 93/خبرگزاری شانا: بنزن، حلالی شیمیایی است که قابلیت احتراق دارد و برای جبران کمبود بنزین مورد نیاز داخل کشور، در دولت گذشته توسط پتروشیمی ها به سوخت اضافه می‌شد که بر اساس اعلام موسسه بین‌المللی سرطان شناسی، یکی از عوامل قطعی بروز سرطان است.

23 فروردین 93/خبرگزاری ایرنا: بنزین پتروشیمی بنزینی است که حاوی برخی حلال هاست. در حال حاضر یک سری حلال ها در صنایع پتروشیمی تولید می شود که قابلیت سوختن دارند پیش از این برای جبران کمبود سوخت در کشور آنها را به بنزین اضافه می کردند . اصطلاحا این بنزین به بنزین پتروشیمی معروف بود. این در حالی است که برخی از این حلال ها دارای بنزن بالا و سرطانزا بودند.

19 اسفند 92/روزنامه ایران: در دولت قبل دو اقدام براي جبران کسري سوخت کشور انجام شد. در وهله اول، مقداري از حلال هاي صنعتي که در پتروشيمي ها توليد مي شد را به عنوان بنزين پتروشيمي به چرخه سوخت وارد و با کل سوخت کشور مخلوط کردند که جبران کسري را مي کرد. پس از آن يک ميزان از کسري را هم با واردات به عنوان بهبود دهنده سوخت جبران کردند. سوختي که از خارج کشور وارد مي شد استاندارد بود اما مشکل اين بود که حلال هاي صنعتي که از پتروشيمي خارج و تحت عنوان بنزين پتروشيمي به سوخت اضافه مي شد، داراي ميزان قابل توجهي آروماتيک و بنزن بالايي بود. اين بنزين با کل سوخت کشور ترکيب و باعث مي شد ميزان ترکيبات حلقوي بويژه بنزن در سوخت افزايش و کيفيت کاهش يابد. بر اساس استاندارد يورو 4 ميزان بنزن بايد زير يک درصد باشد، در صورتي که آزمايش هاي انجام شده و نتايج پژوهش ها نشان مي داد بنزن در سوخت کشور بالاي 2 درصد بود؛ محصولي که از پتروشيمي هم بيرون مي آمد بيش از 10 درصد بنزن داشت.

البته متصدی در مصاحبه های دیگری نیز اظهارات مشابه ای درباره بنزین پتروشیمی ها داشته است (2).

رفرمیت چیست؟

برخلاف تصور مدیران سازمان حفاظت محیط زیست، «بنزین پتروشیمی» مخلوطی از حلال های صنعتی آرماتیکی مانند بنزن، تولوئن و زایلن نیست بلکه محصول میانی است که در پتروشیمی های آروماتیکی تولید می شود که خروجی واحد ریفرمینگ است و «ریفرمیت» (Reformate) نام دارد. ریفرمیت یکی از مواد اصلی تشکیل دهنده بنزین است که هم در پتروشیمی های آروماتیکی یا همان «پتروپالایشگاه ها» و هم در پالایشگاه های نفت طی فرایندی مشابه در تمامی جهان تولید می شوند. فرآیند تولید ریفرمیت در پتروشیمی نوری (بزرگترین تولید کننده بنزین پتروشیمی در کشور) در شکل زیر آمده است (خروجی واحد 300):

این موضوع در ماه های اخیر به صورت مکرر توسط مدیران و کارشناسان نفتی بخصوص مدیران شرکت ملی صنایع پتروشیمی و پتروشیمی های خصوصی مانند محمد حسن پیوندی و حمیدرضا رستمی و همچنین مدیران شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران مانند عباس کاظمی و جلیل سالاری و حتی اعضای شاخص کمیسیون انرژی مجلس مانند مسعود میرکاظمی بیان شده است ولی ظاهرا مدیران سازمان حفاظت محیط زیست علاقه ای به پذیرش این موضوع ندارند و همچنان به بیان تصورات خود از این بنزین می پردازند. جالب اینجاست که حتی روابط عمومی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران دراطلاعیه اخیر خود نیز که درباره کیفیت بنزین وارداتی و بنزین پتروشیمی است، به صورت مکرر به این موضوع اشاره کرده است و چند ماه قبل هم در جوابیه ای که در همین رابطه و در واکنش به اظهارات رشیدی (18 تیر 92) برای برخی رسانه ها کرده بود، توضیحات مفصلی در این باره داده بود: «اکتان‌افزای دریافتی از شرکت ملی صنایع پتروشیمی‌ فاقد موادی مثل تولوئن، بنزن و زایلن است و ترکیب استفاده شده ماده‌ای به نام رفرمیت است. رفرمیت، ماده اولیه تولید بنزین سوپر خام است. اما چون صرفه اقتصادی ندارد به تنهایی استفاده نمی‌شود. این ماده توسط کارشناسان با بنزین پالایشگاه مخلوط می‌شود تا یک اکتان یا ماده بهبود دهنده مناسب به دست بیاید. رفرمیت، یکی از اجزای تولید کننده بنزین محسوب می‌شود. فرآورده رفرمیت دارای درجه بهسوزی(اکتان) در حد بنزین سوپر و یا بالاتر آن بوده و برای افزایش درجه بهسوزی در اختیار شرکت ملی پالایش و پخش قرار می‌گیرد. رفرمیت تولیدی تحت هیچ شرایطی و به طور مستقیم به عنوان بنزین مصرفی خودرو به کار نمی‌رود. بلکه شرکت ملی پالایش و پخش برای افزایش اکتان بنزین پایه تولیدی پالایشگاه‌ها مقادیر معینی از رفرمیت تولیدی مجتمع‌های پتروشیمی‌ و سایر فرآورده‌های دارای اکتان بالا را به آن اضافه کرده و بنزین حاصله را پس از کنترل کیفیت مطابق استاندارد‌های موجود در کشور به مبادی مصرف(پمپ‌های بنزین) عرضه می‌کند.»

در ادامه اسلایدهای ارائه شده توسط مهندس رستمی (مدیرعامل پتروشیمی نوری) در برنامه تلویزیونی ثریا (20 فروردین 93) درباره ریفرمیت و فرآیند تولید آن در پالایشگاه ها و مجتمع های پتروشیمی آمده است:

پی نوشت:

(1) یوسف رشیدی:

18 تیر92/خبرگزاری مهر: از آنجایی که پتروشیمی ترکیباتی مانند بنزن، تولوئن و زایلن که سرطانزا هستند تولید می کند؛ این بدان معنی است که وزارت نفت رسماً اعلام کرده که از ترکیبات سرطانزا به عنوان افزودنی سوخت استفاده می کند. به هیچ عنوان نمی توان از چنین ترکیباتی به عنوان سوخت و یا افزودنی بنزین نام برد زیرا همانطور که بار ها متخصصان محیط زیست و وزارت بهداشت اعلام کرده اند این ترکیبات سرطانزا هستند و برا ی سلامت مردم خطرات بسیاری دارند. شاید افزودن چنین ترکیباتی موجب احتراق بهتر سوخت و بنزین شود اما در تمام دنیا استفاده از آنها به دلیل مشکلاتی که برای سلامت مردم به بار می آورد به عنوان افزودنی به سوخت و یا اکتان افزا ممنوع است. البته اینکه در سوخت و بنزین این مواد سرطانزا وجود دارد بارها از سوی کارشناسان ومتخصصان هشدار داده شده که هرگز وزارت نفت زیر بار آن نمی رفت اما بر اساس گفته های مدیرعامل شرکت پتروشیمی و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فراورده های نفتی ایران این بار رسماً اعلام کرده اند که پالایشگاهها در حال حاضر اکتان افزای بنزین را از پتروشیمی می گیرند. البته ممکن است منظور مسئولان وزارت نفت از اکتان افزا و کمک کننده به سوخت ماده ای دیگر غیر از این حلال های صنعتی و ترکیبات سرطانزا باشد که هیچ نامی از آن برده نشده است. مسئولان وزارت نفت باید به افکار عمومی توضیح دهند که از چه محصولی از پتروشیمی ها که غالباً در تمام دنیا حلال های صنعتی تولید می کنند به عنوان افزودنی به بنزین استفاده می شود و تا چه اندازه سلامت مردم در نظر گرفته می شود.

1 تیر92/خبرآنلاین: پتروشیمی اصلاً بنزین تولید نمی‌کند، بلکه محصولاتی مانند بنزن، تولوئن و زایلین تولید می‌کند که شاید از نظر سوخت خواص بسیار خوبی بروز داده و حتی اکتان بالای صد هم داشته باشند، اما مشکل اینجاست که این ترکیبات به شدت سرطان‌زا هستند و اثرات سوء آن‌ها، سال‌هاست که ثابت شده است.فرایند تولید سوخت در پالایشگاه است و در پتروشیمی حلال صنعتی مانند الکل تولید می شود.در پتروشیمی ترکیباتی تولید می شود که از نظر عدد اکتان قابلیت سوختن دارد اما سرطان زا است. محصولات پتروشیمی را به هرشکلی به عنوان سوخت استفاده شود اشتباه است چون یک معضل بزرگی ایجاد می کند.این موضوع در چند سال گذشته مطرح شد اما بلافاصله جلوی آن گرفته شد. البته ممکن است این سوختی که در پالایشگاه تولید می شود بهتر از بنزین هم کار کند و در موتور ماشین و سبب حرکت هم شود اما سلامتی را به خطر می اندازد.چون در فرایند پالایشگاه وقتی بنزین تولید می شود مقداری بنزن هم دارد به خاطر فرایند تقطیر اما اندازه دارد، مثلا در یورو 4 بنزن باید زیر یک درصد باشد،اما الان حدود 2 تا 3 درصد است.در تحقیقات ما نشان نداد که هیچ نشانه ای از پتروشیمی وارد بنزین شده باشد اما تمام ترکیبات در مرز بود.

(2) سعید متصدی:

26 بهمن 92/هفته نامه تجارت فردا: دوستان باید صادقانه در این مورد سخن بگویند، اصلاً آن چیزی که توسط پتروشیمی‌ها تولید و تحویل پالایشگاه‌ها می‌شد، که اسمش بنزین نبود. بنزین آن چیزی است که تولیدی پالایشگاه‌های ما بوده؛ در چند سال گذشته به خاطر تحریم و کسری بنزین، حلال‌هایی صنعتی که بسیار گران‌تر از بنزین هم قیمت‌شان تمام می‌شد توسط واحدهای پتروشیمی تولید و با سوخت پالایشگاه‌ها ادغام می‌شدند. این امر سبب می‌شد میزان آروماتیک و بنزن‌های بنزین تولیدی هم افزایش پیدا کند. بررسی‌های ما می‌گوید 10 درصد بنزن و در بهترین حالت دو درصد بنزن موجود در بنزین‌های تولیدی به این شیوه اضافه می‌شود. به همین دلیل با پیگیری‌هایی که با وزارت نفت و مکاتباتی که با مسوولان پتروشیمی کشور داشتیم این درخواست مکرراً صورت گرفت که تولیدی پتروشیمی‌ها از چرخه مصرف کشور حذف شوند. {بنزین پتروشیمی} واقعاً بنزین نیست. آنچه الان پتروشیمی‌های کشور تولید می‌کنند و به پالایشگاه‌ها تحویل می‌دهند یک حلال است. حلال‌های صنعتی که در دوره کسری به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها اضافه می‌شد تا حجم بنزین تولیدی کشور بالا رود؛ لذا الان می‌خواهیم که این حلال‌های افزوده‌شده به بنزین حذف شوند. شما فرآیند پتروشیمی‌ها را که بررسی کنید، می‌بینید که تولیدات آنها اصلاً ویژگی‌های بنزین را ندارد. این حلال‌ها ویژگی‌شان قابلیت سوخت است. اما قرار نیست هر چیزی را که قابل سوختن در خودرو بود بنزین بنامیم. اگر این‌طور باشد که بنزن و آروماتیک هم قابلیت سوختن دارد. اما نامش بنزین نیست و هیچ جای دنیا هم به عنوان بنزین مشتری ندارد.-بنزین پتروشیمی، حلال صنعتی است یا ریفرمیت؟, 5.0 out of 5 based on 1 rating/چهاردهماردیبهشت93 عیارانلاین

***

شبکه تحریف این بار سراغ سخنگوی دولت رفت حامیان تولید بنزین آلوده دوباره فعال شدند

پاسخ سخنگوی دولت به روزنامه کیهان

متن زیر پاسخ دفتر سخنگوی دولت به خبر روز پنجشنبه روزنامه کیهان که درباره آلودگی بنزین‌های داخلی‌ است عیناً منتشر می‌شود:
باسمه‌تعالی
جناب آقای شریعتمداری
مدیرمسئول محترم روزنامه کیهان/ سلام علیکم
در تیتر یک صفحه اول روزنامه کیهان به شماره 20893 مورخ 17/7/93 آمده است که:
«سخنگوی دولت اذعان کرد بنزین تولید داخل سرطان‌زا نیست.» و در توضیح این خبر با استناد به اینکه دولت سرطان‌زا بودن بنزین تولید داخل را نفی می‌کند نتیجه‌گیری می‌شود که این پاسخ «پرونده یک سال سیاه‌نمایی علیه تولید داخلی و تشویش اذهان عمومی را بست.» ضمن تکذیب شدید این خبر، در جهت روشن شدن اذهان عمومی لازم به توضیح است که در نشست خبری سخنگوی محترم دولت در روز چهارشنبه مورخ 16/7/93 که به صورت صوتی و تصویری ضبط شده است خبرنگار محترمی با استناد به گزارش نهایی کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در مورد آلوده بودن بنزین‌های وارداتی «یورو 4» و حتی بی‌کیفیت‌تر بودن آن نسبت به بنزین‌های وارداتی «یورو 2» از سخنگوی محترم دولت سؤالی مطرح می‌نماید که سخنگوی محترم در پاسخ، این آلودگی بنزین وارداتی «یورو 4» را نفی می‌کند و تأکید می‌کند که اگر این بنزین یورو 4 وارداتی آلوده بود، دولت آن را توزیع نمی‌کرد. بنابراین آنچه در سؤال خبرنگار محترم مطرح بود آلودگی بنزین وارداتی «یورو 4» بوده نه بنزین تولید داخل تا سخنگوی محترم در مورد آلوده نبودن بنزین‌های داخلی خبررسانی کند. هرچند برخی رسانه‌های محترم بدرستی این مطلب را انعکاس داده و مشخص کرده‌اند که سؤال در مورد آلودگی بنزین یورو 4 بوده و پاسخ سخنگوی محترم نیز در مورد نفی آلودگی مربوط به بنزین‌های وارداتی یورو 4 بوده و نیز بعضی از رسانه‌ها هم بدون درج سؤال اصلی خبرنگار در مورد آلودگی بنزین یورو 4، صرفاً به پاسخ سخنگوی محترم مبنی‌بر آلوده نبودن آن اکتفا کرده‌اند، بنابراین صرفنظر از اینکه چه کسانی و با چه انگیزه‌هایی و در هر فرصتی به دنبال بستن پرونده بنزین‌های آلوده هستند، مقتضی است مطابق قانون مطبوعات نسبت به درج این پاسخ در همان جایگاه و در نخستین شماره روزنامه اقدام شود.

قصه تحریف و دستکاری اظهارات مسئولان دولت گویی پایان ندارد، این بار دامنه این تحریف‌ها دامن سخنگوی دولت را گرفت و برخی رسانه‌های جریان مخالف دولت سعی کردند با دستکاری در سخنان روز چهارشنبه هفته گذشته محمد باقر نوبخت درباره <پرونده بنزین آلوده> جنجال تازه‌ای به پا کنند.
ماجرا از این قرار است که دولت روحانی از ابتدای فعالیتش تولید بنزین غیراستاندارد از پتروشیمی‌ها را بتدریج متوقف کرده و با اعلام اینکه چنین بنزینی در چند سال گذشته باعث آسیب جدی به سلامت شهروندان شده است، پرونده‌ای درباره این موضوع باز کرد. گزارش مراکز کارشناسی از جمله وزارت بهداشت، وزارت نفت و سازمان حفاظت محیط زیست هم حاکی از آلوده و غیر استاندارد بودن بنزین تولیدی در پتروشیمی‌هاست که طی چند سال گذشته و تا اواسط سال گذشته در سطح وسیع تولید می‌شد. حتی بر تحقیقات برخی ناظران بین‌المللی نیز برآسیب زا بودن این نوع بنزین تأکید داشت، لیکن دولت قبل نه تنها این گزارش‌ها را رد می‌کرد که بر استاندارد بودن آن اصرار می‌ورزید.
با این حال آلوده بودن بنزین‌های تولیدی در پتروشیمی‌ها مسأله‌ای نبود که بتوان براحتی آن را انکار کرد. پرده‌ای از دود عظیم که بر فراز تهران و شهرهای بزرگ حتی در روزهای تابستان نیز خیمه زده بود، خبر از فاجعه‌ای می‌داد که دولت وقت سعی در کتمان آن داشت. از آن سو هم منافع عده‌ای که از محل تولید چنین بنزین‌هایی به سودهای بسیار کلان می‌رسیدند، اقتضا می‌کرد تولید بنزین پتروشیمی‌ها ادامه پیدا کند. به همین دلیل، انکار، سیاست اصلی بود که مقامات وقت در پیش گرفته بودند.
در این رابطه، یوسف رشیدی، سرپرست مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم سازمان حفاظت محیط ‌زیست و همچنین مدیرعامل پیشین شرکت کنترل کیفیت هوای تهران هفتم تیر ماه درمیزگردی درباره آزمایش بنزین پتروشیمی‌ها گفت: «شرکت کنترل کیفیت هوای تهران در همان سال ۹۱ نمونه‌هایی از بنزین توزی

تفاوت "بنزین"پالایشگاه با پتروشیمی چیست؟رفرمیت چیست؟

بنزین پتروشیمی، حلال صنعتی است یا ریفرمیت؟

مطالب مشابه :

شرایط صدور مجوز جایگاههای پمپ بنزین

معرفی دو مورد از جایگاههای چند منظوره در حال احداث تبریز

قدیمی ترین عمارت پمپ بنزین ایران

رعایت نکات ایمنی وبهداشتی در پمپ بنزین

تاريخچه خدمات بين راهي در ايران:

دکتر منصوری کلنگ احداث اولین پمپ بنزین در نوش آباد را کلنگ زد

مجتمع خدماتی رفاهی بین راهی

تفاوت "بنزین"پالایشگاه با پتروشیمی چیست؟رفرمیت چیست؟

جایگاه سوخت مایع (پمپ بنزین)درشهر انگوت احداث می شود

مجتمع خدماتی،رفاهی خاتم‌الأنبیا متعلق به جوجو در بروجرد افتتاح شد

رعایت نکات ایمنی وبهداشتی
در پمپ بنزین