عاشق صادق

چه خوش بی مهربونی هردو سربی

که یک سرمهربونی دردسربی..
آن چه که بابا طاهر در این بیت بیان می کند ، جکایت عاشقی دردمند است که با بی مهری معشوق روبرو شده است و در این راه درد سر های بسیاری کشیده است . از این جهت گاهی خود را دلسوخته می نامد و همدم خود را غم می داند و حرمان . این بابای دلسوخته ی همدانی که توانسته است ، گوی سبقت را از همه ی شاعرانی که دوبیتی سروده اند ، ببرد، باید خود را مدیون این سوز وگداز های عاشقانه بداند . زیرا دلنشینی شعرش ، از این جهت است که با همه ی وجود ، از دردی حقیقی سخن به میان آورده است که دیگر عاشقان هم تجربه های اورا داشته اند و دردش را احساس می کنند. بنابراین بی جهت نیست که بعد از قرن های متمادی صدای او هنوز طنین انداز است که خطاب به معشوق می گوید:
غم عالم همه کردی به بارم مگر مو لوک مست سرقطارم
مهارم کردی ودادی به ناکس فزودی هر زمان باری به بارم

اما عاشق واقعی در راه دوست همه ی بارها را تحمل می کند وبه ظاهر اگر چه می نالد و از درد ورنج راه عشق سخن می گوید اما ، هرگز حاضر نیست این درد ورنج ها را با خوشی های دیگر عوض کند و دست از عشق بکشد. آری ، او به پیغامی شادمان می شود و با اندک توجهی از جانب معشوق ، تمام غم های خود را از یاد می برد...

عاشق صادق

مطالب مشابه :

اول انديشه وانگهي گفتار....

ای یوسف خوشنام ما....

می حافظ

عاشق صادق

دوستی با مردم دانا نکوست ....

خود را ز عملهای نکوهیده بری دار