كوريو آمنيونيت Corioamnionitis

خانم ا ن، 26 ساله ، ديپلمه، ساكن گرگان، G1P0A0L0D0، 35 هفته باردار، تاريخ اولين روز آخرين قاعدگي 13/5/87 ، تاريخ احتمالي زايمان 20/2/88 ، در تاريخ 16/1/88 به دنبال درد شكم و كمر ، درد ناحيه اپي گاستر به بيمارستان دزياني مراجعه كرد. اين مركز درماني مادر باردار را به مطب پزشک ارجاع داد. صبح همان روز مادر باردار به مطب مراجعه كرد كه در آنجا شدت درد بسيار افزايش يافت و دچار تهوع، استفراغ، بي اختياري مدفوع و ادرار، آبريزش از واژن شد. پزشک مادر باردار را دوباره به بيمارستان دزياني ارجاع داد و ظهر همان روز در بخش زايمان هاي پر خطر با تشخيص كوريوآمنيونيت بستري شد.

علائم حياتي كنترل شد فشار خون ، نبض ، تنفس نرمال بود ولي درجه حرارت 5/38 درجه سانتي گراد بود. براي مادر باردار رگ گرفته شد و سرم تراپي و آنتي بيوتيك (آمپول كفلين يك گرم وريدي، هر شش ساعت) شروع شد.

جواب سونوگرافي كه در همان روز انجام شد شامل موارد زير است: پرزانتاسيون سفاليك ، جفت در فونتانل خلفي، گريد 2 ، مايع آمنيوتيك 130میلی لیتر، سن حاملگي 35 هفته ، دهانه رحم بسته.

با مانيتورينگ مادر، ضربان قلب جنين كنترل شد كه نرمال بود. پروتئين ادرار 24 ساعته 283 ميلي گرم ، آناليز ادرار نرمال ، جواب كشت ادرار منفي بود.

مادر در طول بارداري فقط ماه اول و ماه هفتم براي كنترل بارداري به مركز بهداشت مراجعه كرده و در ماه پنجم به دنبال علائم سوزش ادرار و درد كمر به پزشك مراجعه كرد و با تشخيص عفونت خفيف دستگاه ادراري كپسول سفالكسين را هر 8 ساعت به مدت ده روز مصرف كرد و كاملا بهبود يافت. در حال حاضر قرص اسيدفوليك ، آهن روزانه مصرف مي كند و هيچ داروئي مصرف نمي كند. سابقه سقط، فشار خون ، ديابت و يا هر نوع بيماري خاص ندارد. به گفته خودش درد از بالاي شكم شروع و به ناف كشيده و سپس به پهلو مي رود. در حين شروع درد دچار عطش فراوان و تب نيز شد. در معاينه واژينال توسط ماما افاسمان 10 درصد و ديلاتاسيون يك سانتي متر گزارش شد. با وجود اقدامات درماني، تب و خروج مايع آمنيوتيك متوقف نشد و لذا با دستور پزشك ختم حاملگي در هفته 35 براي وي داده شد. ماحصل زايمان طبيعي، نوزاد پسر با آپگار 10/8 ، 2800 گرم بود. نوزاد در ابتدا كمي ديسترس تنفسي داشت كه با دو ليتر اكسيژن با اكسي هود بهبود يافت و به علت پره ترم بودن در بخش نوزادان تحت نظر قرار گرفت.

كوريوآمنيونيت

پارگي زودرس كيسه آب در 10درصد حاملگي ها اتفاق مي افتد. تعدادي از اينافراد مبتلا به كوريوآمنيونيت باليني مي شوند كه يكي از مهم ترين علل عفونت بعد اززايمان و مرگ مادران مي باشد. علل مساعد كننده كوريوآمنيونيت مشخص مي باشد و امكانپيشگيري تعدادي از آنها وجود دارد (1). پارگي زودرس پرده هاي جنيني PROM با شيوع 10.7درصد در زنان باردار يكي از علل مهم زايمان زودرس، پرولاپس بندناف و عفونتداخل رحمي مي باشد (2). التهاب پرده جنيني، معمولا تظاهري از عفونت داخل رحمي است . اين حالت بطور شايع در ارتباط با پارگي طولاني مدت پرده ها و ليبر طولاني مدت رخ مي دهد. در ديد ظاهري، عفونت با كدر شدن پرده ها مشخص مي شود. همچنين بسته به گونه هاي باكتريايي و غلظت آنها ، ممكن است بوي نامطبوعي به مشام برسد. اكثر محققان گزارش كرده اند كه پارگي طولاني مدت پرده ها، حتي اگر با هيچ گونه پيامد پري ناتال در اثر گير كردن يا پرولاپس بند ناف و يا دكولمان جفت همراه نباشد ، با افزايش موربيديته عفوني همراه خواهد بود. تب تنها شاخص قابل اعتماد براي مطرح كردن اين تشخيص است. حرارت 38 درجه سانتي گراد يا بالاتر همراه با پارگي پرده ها ، نشان دهنده عفونت است. اكثر محققان گزارش كرده اند لكوسيتوز مادر به تنهايي، شاخص قابل اعتمادي نيست. در طي درمان، پايش از نظر تاكي كاردي پايدار مادري يا جنيني، تندرنس رحم و ترشح بد بو از واژن ضرورت دارد . در صورت ايجاد كوريو آمنيونيت ، مربيديته جنيني و نوزادي افزايش چشمگيري پيدا مي كند. ميزان بروز سپسيس، سندروم ديسترس تنفسي، تشنج، خونريزي داخل بطني و لكومالاسي دور بطني در كوريوآمنيونيت باليني بيشتر بود (3). در مطالعه ای که جهت بررسي علل مساعد كننده کوریوآمنیونیت انجام شد، رابطه معني داري بين كوريوآمنيونيت باليني و مثبت بودن كشت واژن از نظراسترپتوكوك B، تعداد زايمان، پايين بودن سن بيماران، آغشتگي مايع آمنيون بهمكونيوم، طول مرحله فعال زايمان و تعداد معاينه واژينال ديده شد (1).

درمان كوريوآمنيونيت باليني آشكار، شامل تجويز داروهاي ضد ميكروبي و زايمان بر اساس مصلحت است. در صورت تشخيص كوريوآمنيونيت، تلاش فوري براي انجام زايمان (ترجيحا زايمان واژينال) آغاز مي شود. اقدامات لازم در زمان بروز شامل موارد زير مي باشد: مراجعه فوري به مراکز درماني، بستري شدن در صورت نياز ، انجام اقدامات درماني لازم با توجه به سن حاملگي توسط پزشک ، انجام معاينه در بيمارستان و تشخيص قطعي پاره شدن کيسه آب ، سونوگرافي به منظور تشخيص دقيق سن جنين و ارزيابي ميزان آب دور جنين (مايع آمنيوتيک) ، توجه به پيدايش علائم عفونت در مادر و جنين در صورتي که سن جنين کمتر از 33 هفته باشد، مادر در بخش زايمان به دقت مورد مراقبت قرار مي گيرد و ضربان قلب جنين کنترل مي شود. در صورتي که سن جنين 33 هفته يا بيشتر باشد، بيمار با تحريک وارد مراحل زايماني مي شود و ختم حاملگي صورت مي گيرد ، استفاده از آنتي بيوتيک مناسب جهت پيشگيري از عفونت (تحت کنترل پزشک معالج) آغاز مي شود (3). درمان با آنتي‌بيوتيك، موجب طولاني‌شدن فاز تاخيري زايمان مي‌گردد كه در كاهش عوارضناشي از نارسي در نوزادان ارزشمند مي‌باشد (4).

منابع

1. سريه گل محمدلو، پروين برزگر ريحاني. بررسي عوامل مساعد كننده كوريوآمنيونيت باليني در زنان حامله ترم با پارگي زودرسكيسه آب در بخش زايمان بيمارستان كوثر ارومي. مجله پزشكي اروميه، 1379؛ دوره 11، بهار، شماره 1: صفحات56-63

2. طيبه آرتيماني. بررسي ميزان β-hCG ترشحات واژينال بعنوان روشي جهت تشخيص پارگي زودرس پرده هاي جنيني ، مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني همدان، 1383؛دوره 11، بهار، شماره 31: صفحات 30-26

3. بهرام قاضي جهاني. بارداري و زايمان ويليامز/ ويرايش هديه عاشقان. سال 1385. ويراست دوم. جلد سوم ، بخش هفتم، صفحه 1012. جلد دوم ، بخش چهارم ، صفحه 726

4. شهره بهاءصدري. كيوان ناطقي. بررسي اثر آنتي‌بيوتيك درماني در پارگي زودرس پيش از ترم كيسه آب. مجله دانشگاه علوم پزشكي ايران، 1385؛ دوره 13، پاييز، شماره 52: صفحات 59-65

سارا حاج محمدی دانشجوی پرستاری، واحد درسی کارآموزی در عرصه ماردان و نوزادان. دانشگاه علوم پزشکی گلستان

كوريو آمنيونيت Corioamnionitis

مطالب مشابه :

كوریوآمنیونیت

كوريو آمنيونيت Corioamnionitis

پرستاري بهداشت مادران و نوزادان

پلي هيدر آمينوس

حاملگی های پر خطر

بررسی مزایا و معایب زایمان طبیعی و سزارین

نگهداری شترمرغ