جملات قصار

این کلمات را به خاطر بسپار

آدم ها هر قدر هم که خودشون رو بزرگ و دست نیافتنی بدونن، بالاخره زیر این آسمون کبود در مقابل یه نفر زانو می زنن و سر تسلیم فرو می آرن...

یکی از شخصیت های غیر قابل تکرار تاریخ، که دوست و دشمن در مقابلش زانو می زنن، در مکتبش شاگردی می کنن، و شیفته مرام و غیرت و محبت و ایمانش اند، مولای متقیان، امیرمؤمنانه.

به حکم این دو قضیه، همگی یه جورایی دلمون لک می زنه واسه جلب رضایت آقامون علی(ع) ؛ چون عاشقانه بهش معتقدیم و ایمان قلبی داریم.

******

با یکی پیمان دوستی می بندی و عهد رفاقت. هیچ فکر نمی کنی که حالا که به عنوان دوستت قرار گرفته، حقوقی به گردنت داره. چند صباحی خوشید و با بهانه ای کوچک از هم جدا می شید. دعوا که می کنی جایی واسه برگشت نمی ذاری؛ معذرت خواهی که می کنه کوتاه نمی یای. می ری با دشمنش دوستی می کنی که به قول معروف بسوزونیش. هیچ می دونی که مولات علی(ع) همه این کارها رو نهی کرده و آدم ها رو به چه رفتارهایی با دوستان سفارش کرده؟ در نامه به فرزندش حسن(ع) این طور سفارش کرده: «چون برادرت از تو جدا گردد، تو پیوند دوستی را برقرار کن. اگر روی برگرداند تو مهربانی کن و چون بخل ورزد تو بخشنده باش. هنگامی که دوری می گزیند تو نزدیک شو و چون سخت گیرد تو آسان گیر. به هنگام گناهش عذر او را بپذیر، چنانچه گویا بنده او هستی و او صاحب نعمت توست.... دشمن دوست خود را دوست مگیر تا با دوست دشمنی نکنی.... اگر خواستی از برادرت جدا شوی جایی برای دوستی باقی بگذار تا اگر روزی خواست به سوی تو باز گردد بتواند....»1

******

از طرف متنفری اما به زبون تمجید می کنی. دروغ می گی. غیبت می کنی. اشتباه مخفی دوستت رو پیش همه بیان می کنی. دیگران رو با حرفهات آزار می دی. از ریختن آبروی رفیقت لذت می بری. مسخره می کنی تا همه بخندن. گاهی حتی به کلمات ناپسند متوسل می شی...؛ زبان! امان از زبان! عامل اصلی بزرگ ترین گناه های بشر! مبادا ازش غافل بشی. می خوای بدونی مولا علی(ع) در این باره چی توصیه فرمودن؟

«زبان و دل را هماهنگ کنید. انسان باید زبانش را حفظ کند. زیرا این زبان سرکش صاحب خود را به هلاکت می اندازد. به خدا سوگند! پرهیزگاری را ندیده ام که تقوا برای او سودمند باشد مگر آن که زبانش را حفظ کرده بود. زبان مؤمن در پس قلب او و قلب منافق از پس زبان اوست. زیرا مؤمن هرگاه بخواهد سخنی بگوید اول می اندیشد. اگر نیک بود اظهار می کند و اگر بد بود، پنهان. در حالی که منافق آنچه به زبانش آمد می گوید و نمی داند چه به سود او و چه به ضررش است.»2

******

غرور همه وجودت رو تسخیر کرده. در مقابل دیگران خودت رو خیلی بالا می بینی و بقیه رو خیلی پست و پایین. اصلاً قابل قیاس با اطرافیانت نیستی. همه باید عزت و احترامت کنن. باید همه چیز به حرف تو باشه. اگه کسی خلاف میل تو عمل کرد یا حرفی زد، اگه قدرت داشته باشی از صحنه روزگار محوش می کنی! بابا یه کم کوتاه بیا. شاید کلام دلنشین مولای عالمیان بی تأثیر نباشد که فرمود:

«خداوند اگر اراده می کرد، آدم(ع) را از نوری که چشم ها را خیره کند و زیباییش عقل ها را مبهوت سازد و عطر پاکیزگی اش حس بویایی را تسخیر کند می آفرید که اگر چنین بود، گردن ها در برابر آدم فروتنی می کردند و آزمایش فرشتگان برای سجده آدم آسان بود. اما خداوند مخلوقات خود را با اموری که آگاهی ندارند آزمایش می کند تا بد و خوب تمییز داده شود و تکبر و خودپسندی را از آنها بزداید و خودبزرگ بینی را از آنها دور کند. پس از آنچه خداوند نسبت به ابلیس انجام داد عبرت گیرید، زیرا اعمال فراوان و کوشش های مداوم او را با تکبر از بین برد. او شش هزار سال عبادت کرد که مشخص نیست از سال های دنیا یا آخرت است. اما با ساعتی تکبر همه را نابود کرد. چگونه ممکن است پس از ابلیس، فرد دیگری همان اشتباه او را تکرار کند و سالم بماند.»3

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: به دنیا چونان زاهدان روی گردان، بنگرید. به خدا سوگند دنیا به زودی ساکنان خود را از میان می برد و رفاه زدگان ایمن را به درد می آورد. آنچه از دست رفت و پشت کرد هیچ گاه برنمی گردد. اینده به روشنی معلوم نیست که در انتظارش باشید. شادی و سرور دنیا شما را مغرور نسازد زیرا زمان کوتاهی دوام ندارد. خدا بیامرزد کسی را که به درستی فکر کند و پند گیرد و آگاهی یابد و بینا شود. به زودی خواهید دانست که از آنچه در دنیا وجود داشت چیزی نمانده و آنچه از آخرت است جاویدان خواهد ماند

******

بعضی ها عادت دارن وقتی به آدم بالاتر از خودشون می رسن، زشت ترین چیزهای اون ها رو هم مورد تعریف و تمجید قرار می دن، فقط به خاطر این که طرف پولداره یا صاحب مقام! اما برعکس وقتی در مقابل مردی از طبقه پایین یا متوسط قرار می گیرن، حتی اگر گنج توی دستشون باشد، نادیده می گیرن و حتی صفات قابل ستایش اون ها رو هم با بی توجهی انکار می کنند. امیرمؤمنان خیلی زیبا این دو گروه را توصیف کردند: « ستودن بیش از آنچه که سزاوار است نوعی چاپلوسی و کمتر از آن درماندگی یا حسادت است.»۴

******

شنیدی که می گن: دلت پاک باشه، ظاهر مهم نیست. و با این توجیه هر مدلی که می خوان می گردن و ادعای دینداری باطنی می کنن! تیپ و قیافه هر چه فشن تر و امروزی تر؛ آرایش ها هر چه رنگی تر و غلیظ تر و لباس هایی که به تن دارن هر چی جلف و نامناسب تر هم باشه هیچ اشکالی نداره! مهم قلب و دلشونه که پاک پاکه! شما باور می کنید؟!

آخه چه طور می شه ظاهر آلوده به گناه، صاحب باطنی پاک و بی گناه باشه؟! کلام نافذ مولایی که صاحب پاک ترین قلب هاست راه خوبی برای اثبات حقیقته؛ فرمود:

«و بدان که هر ظاهری، باطنی متناسب با خود دارد. آنچه ظاهرش پاکیزه، باطن آن نیز پاک و پاکیزه است. و آنچه ظاهرش پلید، باطن آن نیز پلید است... آگاه باش! هر عملی رویشی دارد و هر روینده ای از آب بی نیاز نیست و آب ها نیز گوناگونند. پس هر درختی که آبیاری اش به اندازه و نیکو باشد، شاخ و برگش نیکو و میوه اش شیرین است و آنچه آبیاری اش پاکیزه نباشد درختش عیب دار و میوه اش تلخ است.»5

******

حتماً پیش اومده که با خودت فکر کنی مگه نمی گن خدا عادله؟ پس این همه تفاوت توی آفرینش مخلوقات چه دلیلی داره؟ چرا یکی زشته دیگری زیبا؟ یکی سیاه و دیگری سفید و دلربا. یکی پولدار و یکی فقیر. یکی مریض و ناخوش و دیگری سالم و تندرست... این مسئله حتماً حکمتی داره و صاحب بلیغ ترین کلام ها با بلاغت فراوان این حکمت را این گونه بیان نموده:

«روزی انسان ها را اندازه گیری و مقدر فرمود. گاهی کم و زمانی زیاد و به تنگی و وسعت بگونه ای عادلانه تقسیم کرد تا هر کس را که بخواهد با تنگی روزی یا وسعت آن بیازماید و با شکر و صبر، غنی و فقیر را مورد آزمایش قرار دهد. پس روزی گسترده را با فقر و بیچارگی درآمیخت و تندرستی را با حوادث دردناک پیوند داد. دوران شادی و سرور را با غصه و اندوه نزدیک ساخت. اجل و سرآمد زندگی را مشخص کرد. آن را گاهی طولانی و زمانی کوتاه قرار داد. مقدم یا مؤخر داشت و برای مرگ اسباب و وسائلی فراهم ساخت و با مرگ رشته های زندگی را درهم پیچید و پیوندهای خویشاوندی را از هم گسست تا آزمایش گردند.»6

******

چسبیدی به دنیا طوری که گویا برای همین دو روز زندگی آفریده شدی. واسه آباد کردن دنیا خودت رو از پا درمی آری و عمرت رو تموم می کنی. داشتن زندگی مرفه و با آرامش، کامیابی و رسیدن به هر چی که آرزوش رو داری اونقدر برات مهمه که تمام توان و جوونیت رو براش می ذاری؛ واسه رسیدن به گوشی، لباس، ماشین و جدیدترین مدهای روز، همه چیزت رو از دست می دی، حتی پدر و مادرت رو. فقط واسه این که این دو روز دنیا رو خوش باشی. چه زیبا پندمون داد مولای متقیان، امیرمؤمنان:

«به دنیا چونان زاهدان روی گردان، بنگرید. به خدا سوگند دنیا به زودی ساکنان خود را از میان می برد و رفاه زدگان ایمن را به درد می آورد. آنچه از دست رفت و پشت کرد هیچ گاه برنمی گردد. آینده به روشنی معلوم نیست که در انتظارش باشید. شادی و سرور دنیا شما را مغرور نسازد زیرا زمان کوتاهی دوام ندارد. خدا بیامرزد کسی را که به درستی فکر کند و پند گیرد و آگاهی یابد و بینا شود. به زودی خواهید دانست که از آنچه در دنیا وجود داشت چیزی نمانده و آنچه از آخرت است جاویدان خواهد ماند....»7

نویسنده: محبوبه ابراهیمی

تنظیم: گروه دین و اندیشه تبیان

جملات قصار

این کلمات را به خاطر بسپار

مطالب مشابه :

جملات قصار از پیامبر اعظم (ص)

سخنان ائمه در مورد فضایل وضو

وصایای شهدا (وصیت نامه شهید محمد رضا رحیمی )

نمازجمعه

جملات قصار مقام معظم رهبري (درباره چهارده معصوم عليهم السلام)

جملات قصار

جملات قصار از امام علی (ع)

ولادت امام حسن عسگری مبارک باد

امام موسی کاظم علیه السلام اسوه صبر و مقاومت