آداب و رسوم مربوط به دندان درآوردن کودک
در نوشته امروز به بحث پیرامون آداب و رسوم مربوط به دندان درآوردن کودک که یکی از مراحل مهم در زندگی انسان محسوب می شود، خواهیم پرداخت.
یکی دیگر از مراسم بسیار مهم در زندگی یک کودک زمانی برگزار می شود که کودک دندان در می آورد. وقتی که کودک دندان در می آورد، اولین کسی که دندان کودک را می بیند باید برای وی هدیه بخرد. اگر این فرد چیزی فلزی به کودک و خانواده وی هدیه دهد، این بدین معناست که دندانهای کودک همانند فلز محکم خواهد بود. بدنبال دندان درآوردن کودک، غذایی که به آن "آش دندان فشان" گفته می شود و مواد اصلی آن گندم است، پخته شده و طی مراسمی خورده می شود. هدف از برگزاری این مراسم این است که دندان کودک راحت و بدون درد رشد کند. گندم نیز سمبل برکت می باشد و بدین معناست که زندگی کودک پربرکت باشد.
مردمان آناتولی بر این باورند که اولین آش دندان فشان توسط مادر حضرت محمد و به هنگام دندان درآوردن ایشان پخته شده است. با پخته شدن گندم، نخود و لوبیا آش دندان فشان آماده می گردد. پس از پختن این حبوبات آب آنها گرفته می شود و سپس بر روی آنها شکر پاشیده شده و با کشمش، گردو و فندق تزئین شده و از میهمانان با آن پذیرایی می گردد. در روزی که قرار است آش دندان فشان پخته شود، میهمانان دعوت می گردند، بر روی زمین پارچه ای پهن می شود و کودک بر روی آن پارچه نشانده می شود.
به هنگام خوانده شدن اذان، با گفتن بسم الله و قرایت دعاها بر سر کودک گندم پاشیده می شود. زنی که بر سر کودک گندم می پاشد، در حین پاشیدن گندمها چنین می گوید: "سرت و دندانت سلامت باشد. ان شاء الله تو را عروس و داماد ببینیم". ۷ عدد از گندمهایی که بر سر کودک پاشیده شده، نخ می شود. سپس در کودکان پسر بر گردن آنها و در کودکان دختر بر موهای آنها بسته می شود. در برخی مناطق نیز ۳۲ عدد از این گندمها نخ شده و بر گردن کودک آویزان می شود. این گندمها تا زمانیکه خشک شود، در گردن کودک باقی می ماند. این کار بدین معنی است که تمامی دندانهای کودک سالم و ردیف باشد.
سایر گندمها نیز جمع شده و برای خوردن پرندگان در باغچه ریخته می شود. این کار نیز بدین معناست که کودک همیشه حیوانات و طبیعت را دوست داشته باشد. مادر کودک در یک سینی لوازمی از قبیل قرآن، کتاب، طلا، نان، آینه، شانه، قیچی، سوزن، پول، عروسک و تخم مرغ می گذارد. این سینی مقابل کودک گرفته می شود. با توجه به اینکه کودک از میان این سینی چه چیزی را انتخاب کند، در رابطه با آینده او و اینکه چه شغلی را انتخاب خواهد کرد، تعبیر و تفسیرهای متفاوتی می شود.
می گویند اگر کودک کتاب را بردارد، فردی تحصیلکرده، اگر قرآن را انتخاب کند، فردی دیندار، اگر قیچی و سوزن را انتخاب کند، خیاط، اگر طلا را انتخاب کند ثروتمند و اگر آینه را انتخاب کند اهل زیبایی و آرایش می شود و اگر نان را انتخاب کند، روزی اش پربرکت می شود. از میهمانان با آش دندان فشان، فندق، پسته، نخود، کشمش، میوه و نیز غذاهای گوناگون محلی پذیرایی می گردد. در پایان مراسم، هدایایی که برای کودک آورده شده، داده می شود. کسی که برای اولین بار دندان کودک را دیده باید هدیه بزرگی برای وی بخرد.
در آناتولی اعتقاد بر این است که اگر برای کودکی آش دندان فشان پخته نشود، دندان درآوردن آن کودک بسیار سخت و با درد همراه می شود. اما اگر آش دندان فشان زیادی پخته شده و به تعداد بیشتری از انسانها داده شود، به همان میزان کودک صاحب دندانهای زیبا و سالم می شود. در واقع در آناتولی در هر مناسبتی برای کودک مراسم خاصی برگزار می شود. این نیز نشانگر اهمیتی است که به کودک داده می شود.
در فرهنگ ترک، همانطور که درآوردن اولین دندان کودک برای خانواده از اهمیت فراوانی برخوردار است، افتادن اولین دندان و اینکه این دندان در کجا باید نگهداری شود نیز بسیار مهم می باشد. همانطور که نهاده شدن بند ناف کودک در مکانی مشخص، معنی و مفهوم خاص خود را دارد، گذاشتن اولین دندان افتاده نیز در مکانی مشخص دارای معنی و مفهوم خاص خود می باشد. همانطور که در برنامه های قبل نیز صحبت کردیم، آن قسمت از بند ناف کودک که خشک شده و می افتد، به تصادف در هر جایی انداخته نمی شود.
جایی که این قسمت از بند ناف در آن قرار داده شده و یا خاک می شود، بسیار مهم است. در بسیاری موارد نیز بین این محل و آینده کودک ارتباط برقرار می شود. این امر در مورد اولین دندانی که می افتد نیز صادق است. این دندان در محلی تمیز و جایی که زیاد زیر پا و محل عبور و مرور نباشد، انداخته می شود. در غیر اینصورت گفته می شود که دندانها کودک پوسیده می شود و یا به کودک آسیبی می رسد.
اگر خانواده ای در مورد کودک خود آرزوهایی داشته باشد، اولین دندان کودک را که می افتند در باغچه آن محل خاک کرده و یا در پشت بام آن محل می اندازد. اگر می خواهد کودکش فردی دیندار شود، برای این کار مسجد را انتخاب می کند، اگر می خواهد فرزندش دکتر شود، بیمارستان، اگر می خواهد فردی تحصیلکرده شود، مدرسه و اگر می خواهد فردی وابسته به خانه و خانواده باشد، باغچه و یا پشت بام خانه را انتخاب می کند.
تمامی مراحل رشد کودک از سوی والدین و اطرافیان وی با دقت تمام دنبال می گردد. در مورد کودکانی که دیر زبان باز می کنند و یا دیر راه می روند نیز برخی آداب و رسوم خاص اجرا می گردد. در مورد کودکی که به سن راه رفتن رسیده، اما هنوز نمی تواند راه رود، مراسم خاصی اجرا می گردد. هر دو پای کودک از قسمت مچ بوسیله نخی به یکدیگر بسته می شود و در روز جمعه از اولین کسی که پس از اقامه نماز جمعه از مسجد خارج می شود، خواسته می شود تا این نخ را قطع کند. به این کار در اصطلاح ترک "köstek kesme" و یا "بریدن شگون بد" گفته می شود. اعتقاد بر این است که این کار باعث می گردد تا کودک شروع به راه رفتن کند. در برخی مناطق این مراسم به شکل دیگری اجرا می گردد. ابتدا جوانان فامیل و محل دعوت می شوند. سپس هر دو پای کودک از قسمت مچ پا به بکدیگر بسته می شود.
کودک در حالیکه پاهایش به یکدیگر بسته شده، سرپا نگه داشته می شود. درست در کنار پای کودک یک ظرف پر از میوه های خشک و آجیل نهاده می شود و در کنار آن نیز یک قیچی گذاشته می شود. جوانان برای بریدن نخی که به پای کودک بسته شده، در فاصله ای تقریبا دور ایستاده و سپس شروع به دویدن می کنند. جوانی که زودتر نزد کودک برسد، قیچی را برداشته و نخی را که بر پاهای کودک بسته شده، می برد. به این جوان هدیه باارزشی داده می شود. قسمتی از نخ که اطراف مچ پای کودک پیچیده شده، چند روز اطراف مچ او باقی می ماند. اعتقاد بر این است که این کار باعث می گردد تا کودک بدون اینکه بیافتد، شروع به راه رفتن کند.
در برخی مناطق نیز اگر کودک پسر باشد، این کار توسط مردان فامیل و اگر دختر باشد توسط زنان فامیل انجام می گیرد. پس از بریدن نخ بسته شده بر پای کودک از مردم گندم، بلغور و حبوباتی از این قبیل جمع آوری می شود سپس نیز با آنها غذا پخته شده و در میان مردم توزیع می گردد. مردمی که این غذا را می خورند، برای راه رفتن کودک دعا می کنند. این مراسم معمولا در روزهای پنجشنبه و یا جمعه برگزار می گردد.
به فردی که به بی کفایتی شهرت داد، اجازه بریدن نخ بسته شده بر پاهای کودک داده نمی شود. اعتقاد بر این است که بند پای کودک توسط هر کسی که بریده شود، خلق و خوی کودک در آینده به وی شبیه می شود. این آداب و رسوم یعنی بستن بند بر پاهای کودک و سپس بریدن آن طی مراسمی خاص، تنها در مورد کودکی که راه نمی رود اجرا نمی گردد، بلکه در مورد کودکانی که راه می روند، اما به هنگام راه رفتن بطور مرتب زمین می خورند نیز اجرا می شود. این آداب و رسوم با اندکی تفاوت، تقریبا در تمامی نقاط آناتولی اجرا می گردد.
نویسنده: نوشته فاطمه احسن توران عضو هیات علمی دانشکده ادبیات دانشگاه غازی آنکارا
مترجم: فریبا اوغوز
مطالب مشابه :
اسناد جنایت کومله از سر بریدن فرزندان ایران زمین در مراسم عروسی!
اسناد جنایت کومله از سر بریدن فرزندان آن برادران مانند مرغ سر بریده پرپر می 9:47 توسط
مثنوی معنوی، دفتر دوم، ابیات ۲۴۴۵ تا ۲۵۳۰
- سر بریدن مرغ بی درمیان ره‌زنان بیست و چهارم اسفند ۱۳۹۱ساعت 17:52 توسط مجید
آداب و رسوم مربوط به دندان درآوردن کودک
به هنگام خوانده شدن اذان، با گفتن بسم الله و قرایت دعاها بر سر بریدن شگون بد توسط زنان
ختنه(Circumcise) پسران و فوايد آن
ختنه به بریدن و در زیر سر یا تنه آلت قرار اند كه ۷۴ درصد توسط متخصصين زنان و
مثنوی معنوی، دفتر اول، ابیات ۱۱۱۰ تا ۱۲۰۴
- سر بریدن مرغ بی جبر و خفتن درمیان ره‌زنان دوم شهریور ۱۳۹۱ساعت 17:32 توسط مجید
گردوي خوني...
از ايل كن مي دهد و بوي ماه مهر،بال زنان ازميان جنگل هاي انبوه گردو،سر توسط زنان مرغ تا
تاریخ ایل و عشایر در ایران
مراسم عزاداری ــ پل بریدن یا گیسو و مفرش توسط زنان کدوماست، مرغ ترش، اوناش
برچسب :
بریدن سر مرغ توسط زنان