از دست دادن اشیا

من آدم خاطره بازی هستم. آدمی که اشیا و عکس ها و موسیقی ها میتوانند اشکم را در بیاورند....آدمی هستم که آدم اول را به آدم دوم ترجیح می دهم. همیشه فلاش بک می خورم به عقب.مثلا همین این بار که توی یکی از پاساژهای اصفهان قدم می زدم یادم می آمد که اولین بار با چه کسی آنجا بودم.....مثلا وقتی رنگی را می بینم یاد کسی می افتم.شیرینی فروشی بی بی من را یاد کسی می اندازد. کاظم احمدزاده من را یاد خاطره ای می اندازد....و تمام این ها مربوط به حالا و دو سال قبل نیست. جریان ها عاشقانه هم نیستند .....جریان های عادی زندگی اند.....من چیزهای زیادی را نگه می دارم. آن کاغذی که مثلا فلان روز آن هم اتاقی برایم گذاشته بود....اولین دست خط سومین عشقم....آن مداده که فلان تاریخ با آن فلان چیز را نوشتم....بعد مثلا یادم هست که آن جورابی را که سال ۸۴ یک دوست به من داد و چون از او متنفر بودم انداختم بیرون و دوروز بعد دیدم پای مامانم است و گشته آن را از وسط لباس های فنگ شویی پیدا کرده و چون نو بوده نداده بیرون....

حالا می خواهم بگویم از وقتی توی ساختمانمان بحث افتاده که ساختمان را بکوبیم ولوله ای در جانم افتاده است....در خانه ی روبرویی که برای همسایه مان بود و ده سال صمیمی ترین هم بازی ام آنجا زندگی می کرد....اولین باری که اسمم را می توانستم بنویسم و روی دیوار حیاط نوشتم و هنوز ردش روی دیوار است بعد از ۲۱ سال! خرابه ی روبرویی اصلا؛ مبادا که دفعه ی بعد ویوی پنجره آن نباشد؟ آن کاشی آشپزخانه که تویش پوک است و همیشه در بچگی فکر می کردیم پشتش چیزی پنهان کرده اند....پشت باممان؟ آن روزها که می رفتیم شام می خوردیم همه ی ساختمان آنجا.کولرمان؟ کولری که جایش را می خواهد به فن بدهد....شوفاژخانه مان؟ اصلا تمام ترس های بچگی از توی آن شوفاژخانه رفتن چه؟

دارم فکر می کنم دوربینم را بردارم و پیش از نابود شدن ۲۲ سال گذشته ی زندگی ام از تمام این ساختمان عکس بگیرم.

اما بعدش فکر می کنم با نگاه های در و همسایه چه کار کنم؟

اصلا آنها می فهمند از دست دادن اشیا یعنی چه؟

از دست دادن اشیا

مطالب مشابه :

مسجد حکیم اصفهان

از دست دادن اشیا

بیانیه در محکومیت ویرانی

من یک دهه ی شصتی ام

پیش درآمد اصفهان(تصویری)

فستیوال بی سابقه گرگان

بازارهای ایران