تاثیرات ظروف برغذا

ظروف سراميکي:

سفالي كه لعاب مي‌خورد و مجدداً پخته مي‌شود به سراميك تبديل مي‌شود.

امروزه ظروف سراميكي معمولاً به عنوان ظروف غذاخوري استفاده مي‌شوند و ظروف سفالي بيشتر جنبه تزئيني دارند، چون سفال اگر لعاب نداشته باشد چربي و رطوبت را پس مي‌دهد.

تهيه ظروف سراميکي:

براي تهيه اين ظروف معمولاً از خاك كائولن به عنوان ماده اوليه به همراه مقداري كاه و شن به عنوان چسب استفاده مي‌شود. اين مواد با آب مخلوط مي‌شوند و گل حاصل به شكل ظرف مورد نظر در مي‌آيد و سپس در كوره‌اي با حرارت حدود 800 درجه به مدت 8 ساعت عمليات پخت صورت مي‌گيرد. سپس كوره خاموش مي‌شود و ظروف شب تا صبح همانجا مي‌مانند و به آرامي خنك مي‌شوند. بعد از اين مرحله با كمك اكسيدهاي رنگي فلزات آهن و آلومينيوم و مس و سرب، لعاب بر روي ظرف قرار مي‌گيرد و مجدداً عمليات پخت تكرار مي‌شود. ظرفي كه به اين ترتيب تهيه شده است، چون در درجه حرارت 800 درجه پخته شده، توان تحمل حرارت بالايي دارد، به طوري كه بعضي از ظروف سراميك را مي‌توان در ماكروفر استفاده كرد. همچنين اين ظروف تحمل شعله ملايم را نيز دارند.

خطرات ظروف سفالي:

كارشناسان هشدار مي‌دهند در استفاده از ظروف سفالي و سراميك بايد از استفاده از ظروف آبي‌رنگ به‌عنوان ظروف غذاخوري پرهيز كرد، چون اين ظروف داراي تركيبات سربي هستند و احتمال بروز مسموميت غذايي را ايجاد مي‌كنند. غير از اين، در مذمت ظروف سراميك و خطرات آن براي سلامت، هيچ مطلب ديگري نمي‌توانيد پيدا كنيد، اگرچه از محاسن اين ظروف مي‌توان به سبك بودن و قيمت كمترشان نسبت به ظروف چيني و كريستال اشاره كرد.

ظروف آلومينيومي و مسي

بعضي از موادي كه در تهيه ظروف مواد غذايي به كار برده شده اند مي توانند در حين پخت و پز وارد غذا شوند و اثراتي را به دنبال داشته باشند.

ظروف آلومينيومي :

ظروف رويي؛ يا روحي؟
حتما شما هم تا به حال از مادرتان شنيده‌ايد كه: «آن قابلمه روحي را بده به من.» و حتما مثل خيلي از جوان‌‌هاي ديگر احساس باسوادي به شما دست داده و فكر كرده‌ايد اصل و نسب اين قابلمه از روي است و مادرتان به اشتباه آن را روحي تلفظ مي‌كند. اما در اين مورد، شما هم اشتباه مي‌كنيد. اين ظروف به‌طور عمده از جنس آلومينيم هستند و براي سلامت انسان هم ضرر دارند.اگر جنس اين ظروف از روي بود كه جاي خوشوقتي بود، چون در آن صورت كمي از آن وارد غذا مي‌شد و جذب بدن مي‌شد. اين عنصر براي بدن بسيار مفيد است. اما نگهداري مواد غذايي ترش اسيدي يا شور در ظروف آلومينيومي و يا طبخ غذا در اين ظروف موجب خروج آلومينيم از ظرف و ورود آن به غذا مي‌شود. يبوست، اختلالات گوارشي، پوكي استخوان و آلزايمر از مهم‌ترين عوارض ناشي از مصرف آلومينيوم است.

ظروف آلومينيومي سبك هستند و به خوبي گرما را انتقال مي دهند. متاسفانه بيشتر از نيمي از ظروف پخت و پز كه امروزه به كار برده مي شوند، آلومينيومي هستند.

بعضي شواهد حاكي از آن است كه آلومينيوم در درازمدت باعث بيماري آلزايمر مي شود.

بعضي نظريه ها نيز مطرح است که جوش آوردن آب در کتري هاي آلومينيومي مي تواند باعث بروز بيماري هايي همچون زخم معده، کوليت، خشکي دهان، يبوست و تغيير رنگ زبان شود.

نتايج يك تحقيق داخلي بر روي ظروف آلومينيومي نشان مي‌دهد كه در اثر پخت غذا در اين ظروف، يون‌هايي آزاد و به غذا اضافه مي‌شوند كه موجب بروز بيماري‌هايي مانند آلزايمر، راشيتيسم و عوارضي همچون غش، كم‌خوني مفرط و اختلال در هنگام راه‌رفتن مي‌شود. بر پايه نتايج اين تحقيق، هرچه مدت زمان پخت در اين ظروف بيشتر شود ميزان يون‌هاي آزاد شده نيز افزايش مي‌يابد. همچنين استفاده از اسيدهاي خوراكي مثل سركه، آبليمو و آبغوره در غذا موجب افزايش آزاد شدن يون‌ها مي‌شود.

سبزيجات برگي شکل و غذاهاي اسيدي يا نمكي همچون گوجه فرنگي، مركبات و ريواس اگر در ظروف آلومينيومي قرار داده شوند، بيشترين آلومينيوم را به خود جذب مي كنند و باعث مي شوند آلومينيوم به مقدار زياد وارد غذا شود. همچنين باعث مي شوند روي اين ظروف حالت سوراخ سوراخ بگيرد. بنابراين پختن اين مواد در ظروف آلومينيومي توصيه نمي شود.

براي جلوگيري از وارد شدن آلومينيوم به غذا، از نگهداري مواد غذايي در ظروف آلومينيومي پوشش داده نشده بايد اجتناب كرد. در بعضي مناطق، آب حاوي مواد معدني و قليایی بوده كه ممكن است روي سطح ظروف آلومينيومي رسوب كند. پختن غذاهاي اسيدي، نمكي يا قليايي در ظروف آلومينيومي مي تواند باعث سياه شدن اين ظروف شود، البته تغيير رنگ و لكه دار شدن اين ظروف روي كيفيت پخت غذا تاثيري ندارد. براي برطرف كردن رنگ يا لكه، غوطه ور كردن ظرف در محلول آب و آب ليمو يا سركه مفيد است.

*در هر حال ظروف آلومینیومی بخاطر مضرات بیشمارش برای بدن انسان جهت پخت و پز بهیچ عنوان توصیه نمی شود مگر در هنگام ضرورت*

ظروف مسي :

مس گرما را به خوبي هدايت مي کند و با آن به راحتي مي توان دماي پخت و پز را كنترل كرد. تنها با دادن حرارت كم تا متوسط مي توان بهترين نتيجه را از آن گرفت. ظروف برنجي هم از مس و روي ساخته شده اند كه كمتر به كار مي روند.

مقادير اندك مس براي سلامتي مفيد است، ولي مقادير زياد آن مي تواند مسموميت زا باشد. مس با غذاهاي اسيدي واكنش مي دهد و به اين خاطر ظروف مسي را معمولا با لايه اي از يك فلز ديگرمثل قلع يا استيل يا نيكل مي پوشانند تا از ورود مس به غذا جلوگيري شود. اين لايه در هنگام پخت و پز به مقدار كم در غذا حل مي شود، به خصوص اگر غذاهاي اسيدي براي مدت طولاني در اين ظروف پخته يا نگهداري شوند. لذا از پختن غذاهاي اسيدي در ظروف مسي پوشش داده نشده بايد اجتناب كرد.

همچنين با خراشيدن يا ساييدن اين ظروف در هنگام شست و شو، لايه پوششي محافظ از بين مي رود. از خراشيدن اين ظروف بايد خودداري نمود و در ظروفي كه لايه پوششي آنها از بين رفته نبايد پخت و پز كرد. سازمان غذا و دارو (FDA) در مورد مصرف ظروف مسي بدون پوشش هشدار داده است، زيرا اين فلز هنگامي كه در مقادير زياد وارد غذا مي شود باعث تهوع، استفراغ و اسهال مي شود.

ظروف استيل، تفلون و ...

ظروف استيل:

اين ظروف از تركيب آهن و فلزات ديگر ساخته شده اند و بسيار با دوام و در مقابل فرسودگي مقاوم اند. اين ظروف حاوي كروم، نيكل، موليبدن و تيتانيوم هستند كه به ظرف حالت سختي مي دهند و آن را در مقابل آسيب ناشي از حرارت بالا، خراشيده شدن و ساييده شدن مقاوم مي سازند.

ظروف استيل حرارت را به طور يكنواخت منتقل نمي كنند و غذا را بايد مرتب در آنها هم زد تا يكنواخت حرارت ببيند. براي انتقال بهتر گرما به ته بيشتر اين ظروف لايه آلومينيومي يا مسي مي دهند. توليد كنندگان اين ظروف هشدار مي دهند كه غذاهاي اسيدي(مثل گوشت ،گوجه فرنگي،آلو ،چغندر و ...) و نمكي براي مدت طولاني در ظروف استيل نگهداري نشوند.

ظروف نچسب:

تاريخچه پيدايش ظروف تفلون به سال 1938 باز مي‌گردد. در اين سال پلانك در شركت «دوپونت» آمريكا، ماده‌اي پليمري به نام پلي‌تترافلوئوراتيلن(PTFE) را كشف كرد و اين ماده را با نام تجاري تفلون به صنايع غذايي و پزشكي هديه كرد. اين ماده در واقع نوعي پوشش نچسب و عايق الكتريسيته است كه هم مقاومت حرارتي بالايي دارد و هم مقاومت شيميايي خوبي در مقابل اسيدها و بازها دارد. تفلون‌ها در ميان پوشش‌هاي نچسب ديگر از بالاترين ضريب نچسبي برخوردارند.

در تهيه ظروف تفلون از كادميم استفاده مي‌شود كه از فلزات سنگين است. اين ماده به مرور وارد غذا مي‌شود و باعث بروز سرطان، كوتاهي قد و ضايعات پوستي مي‌شود. علاوه بر اين، كادميم در سنتز هموگلوبين دخالت مي‌كند و منجر به كم‌خوني مي‌شود.

ظروف نچسب تنها وقتي مضر مي شوند كه تا دماي بالاتر از 350 درجه ي سانتيگراد يا 650 درجه ي فارنهايت حرارت داده شوند. اين هنگامي رخ مي دهد كه يك ماهيتابه خالي روي شعله گذاشته شده است. در اين حالت لايه ي نچسب، دودي آزاد مي كند كه بسیار سمي و آزاردهنده است. البته از دودي كه روغن هاي معمولي روي حرارت ايجاد مي كنند، كمتر سمي است. چندي پيش هم محققان دانشگاه تورنتو بر پايه نتايج يك تحقيق اعلام كردند كه تفلون در اثر حرارت تجزيه مي‌شود و گازي كه در اثر تجزيه از آن متصاعد مي‌شود براي محيط‌زيست زيان‌آور است.

ظروف ملامين:

ملامين اولين بار در حدود 45 سال پيش در ايتاليا ساخته شد و از حدود 30-35 سال پيش به ايران راه يافت.

اين ظروف بايد داراي مهر استاندارد باشد، در غير اين صورت ممكن است از كربنات كلسيم در تهيه آن استفاده شده باشد كه كاملا خطرناك است. ظروف ملاميني تقلبي اغلب سبك مي باشند. جهت براق نمودن ظروف ملامين از پوشش گليزر استفاده مي شود كه در صورت مناسب نبودن يا استفاده طولاني مدت، ممكن است آسيب ببيند.

البته در هنگام مصرف اين ظروف هم توجه به چند نكته حائز اهميت است.ظروف ملامين را نبايد با اجسام خشن مانند سيم ظرف‌شويي شست، چون خش برمي‌دارند. همچنين هنگام بريدن ميوه بايد مراقب باشيد تا چاقوي تيز با ظروف برخورد نكند و باعث از بين رفتن لعاب محافظ نشود كه در اين صورت ميكروب‌ها به راحتي به ظروف نفوذ مي‌كنند و در نوبت‌هاي استفاده بعدي موجب آلودگي غذاها مي‌شوند. همچنين مرور زمان ممكن است باعث از بين رفتن كيفيت اين ظروف و يا لب‌پر شدن آنها شود. به دليل نفوذ ميكروب‌ها، استفاده از ملامين‌هاي ترك‌دار و كهنه توصيه نمي‌شود.

ملامين‌ها قابليت نگهداري رنگ را ندارند و استفاده از ملامين‌هاي رنگي براي سلامت مضر است چون به مرور زمان اين رنگ وارد غذاها مي‌شود.

ظروف پيركس:

هنگام تهيه ظروف پيركس، افزودن نوعي ماده با نام تجاري بوراكس به مواد اوليه باعث مي‌شود ضريب انبساط ظرف كم‌شود و در برابر حرارت مقاومت زيادي داشته باشد و ترك نخورد. اين خاصيت باعث مي‌شود كه ظروف پيركس علاوه بر سرو غذا، در پخت و پز نيز مورد استفاده قرار گيرند.

بسياري از ظروف پيركس مخصوص مايكروويو هستند و مي توانند بدون خطر در مايكروويو به كار برده شوند. بعضي حتي روي گاز هم مي توانند گذاشته شوند. با اين وجود بايد از تماس مستقيم اين ظروف با المنت هاي برقي و حرارت مستقيم خيلي زياد اجتناب كرد. ظروف پيركس حرارت را به خوبي، ولي به طور غير يكنواخت منتقل مي كنند. اين ظروف براي پخت و پز در فر و نگهداري مواد غذايي مناسب اند، با غذاهاي اسيدي واكنش نمي دهند و تمام انواع غذاها را مي توان به شكل بي خطر در آنها پخت. اما براي استفاده روي گاز، بايد مرتب غذا را در آن هم زد تا حرارت يكنواخت منتقل شود.

ظروف يك بار مصرف:

اين روزها استفاده از ظروف يك بار مصرف بسيار متداول شده است. آبميوه و بستني‌فروشي‌ها، پيتزافروشي‌ها و حتي سلف‌ سرويس‌ها در ادارات و دانشگاه‌ها به وفور از اين ظروف استفاده مي‌كنند. حتي عده‌اي هنگام پخش غذاي نذري و يا حتي در ميهماني‌هايشان از ظروف و ليوان‌هاي رنگي يك بار مصرف استفاده مي‌كنند. اما بنابر اعلام وزارت بهداشت، استفاده از ليوان‌هاي يك بار مصرف از جنس پلي‌استايرن كه بي‌رنگ و شفاف هستند، براي نوشيدني‌هاي داغ مجاز نيست و باعث ايجاد عوارض در انسان مي‌شود. همچنين ظروف يك بار مصرف فرم‌دار سفيد‌رنگ كه از جنس پلي‌استايرن هستند نبايد براي مواد غذايي خيلي داغ مثل پيتزا با دماي 140 درجه سانتي‌گراد استفاه شوند. اين اطلاعيه ‌مي‌افزايد: استفاده نابجا از ظروف پلي‌اتيلن مي‌تواند موجب آزادشدن مواد آلي و تركيبات شيميايي موجود در ديواره ظروف و ورود آنها به داخل مواد غذايي شود كه مصرف آنها براي سلامتي مضر است. ريختن غذاي گرم در ظروف يك بار مصرف، باعث بروز سرطان در انسان‌ مي‌شود.در ساخت ظروف يك بار مصرف، به منظور جلوگيري از شكنندگي ظروف، از مواد پلاستي لايزر كه داراي پايه‌‌فنون‌ها هستند، استفاده مي‌شود. بنابراين اگر درون اين ظروف آب جوش يا غذاي داغ مانند آش ريخته شود، اين مواد حل شده وارد بدن مي‌شود كه به دليل داشتن تركيبات خاص منجر به بروز سرطان‌هاي مختلف مي‌شود.اين خاصيت به خصوص در مورد ظروف يكبار مصرف شفاف كه درصد بالاتري از مواد سرطان‌زا را دارا هستند و در جامعه كاربرد بيشتري هم دارند، بسيار حائز اهميت است. در استفاده از ظروف يك بار مصرف اين نكته را هم به ياد داشته باشيد كه هنگام استفاده از ظروف رنگي احتياط بيشتري لازم است. جنس ظروف يك بار مصرف به گونه‌اي است كه توانايي نگهداري رنگ را ندارند و هنگام تماس با غذاي داغ رنگ حل مي‌شود و يك لايه از آن وارد غذای ما مي‌شود و صد البته كسي خوردن رنگ را توصيه نمي‌كند!
علاوه بر انواع پلاستيك‌هايي كه به عنوان ظروف يك بار مصرف در سرو غذا مورد استفاده قرار مي‌گيرند، دسته‌اي ديگر از اين مواد به عنوان ظروف آشپزخانه، ظروف نگهداري غذا در يخچال، ظروف بسته‌بندي مواد غذايي به خصوص لبنيات مانند ماست و پنير و همچنين بطري‌هاي آب معدني استفاده مي‌شوند.به طور كلي پلاستيك‌ها، پليمرهايي هستندكه از سنتز مواد اوليه‌اي به نام مونومر تهيه مي‌شوند. مونومرها مواد سمي و براي سلامت انسان مضر هستند در حالي كه پليمرها خنثي هستند و مشكلي ندارند. اما اشكال كار اينجا است كه معمولا در فرآيند تهيه پليمرها مقداري مونومر باقي مي‌ماند. اگر اين فرآيند اصولي و مطابق استانداردهاي لازم صورت گرفته باشد، مشكلي براي سلامت افراد به وجود نمي‌آورد. براي همين در استفاده از پلاستيك‌ها به عنوان ظروف غذا بايد بسيار محتاط بود و در ضمن به هر نوع پلاستيكي نبايد مجوز بسته‌بندي مواد غذايي داده شود.

معمولا جنس بطري‌های آب از PVC‌ (پلي كلرووينيل) است، اما اگر آب بيش از 6 ماه در اين ظروف نگهداري شود آلوده مي‌شود. بنابراين خانواده‌ها بايد از استفاده مكرر اين ظروف براي نگهداري آب در يخچال خودداري كنند.
از سوي ديگر كارشناسان توصيه مي‌كنند از نگهداري غذاهاي داغ و چرب در ظروف پلاستيكي اجتناب كنيد، چرا كه بر اثر نفوذ غذاها به خصوص روغن‌ها، سطوح اين ظروف به محيطي مناسب براي رشد انواع ميكروب‌ها تبديل مي‌شود كه اين خود مي‌تواند موجب آلودگي غذاها گردد.
كارشناسان بهداشت محيط نيز به خانواده‌ها هشدار مي‌دهند كه از نگهداري لبنيات در ظروف پلاستيكي اجتناب كنند.
مهم‌ترين نكته استفاده از ظروف پلاستيكي: مراقب باشيد اين ظروف از مواد پلاستيكي بازيافتي تهيه نشده باشند! معمولا ظرف‌هاي بازيافتي كدر و تيره هستند و نشاني هم از علامت استاندارد ندارند .

در هنگام استفاده از ظروف يك بار مصرف بايد به علامت اختصاري كه در كف ظرف حك شده است، توجه كرد.

اوپال

اوپال همان آركوپال است!
احتمالاً شما در منزلتان چند دست ديس و بشقاب اوپال داريد. اين نام برايتان آشنا نيست؟ اگر اوپال را نمي‌شناسيد، آركوپال را كه حتما شنيده‌ايد. بدنيست بدانيد كه «آرك» نام يك شركت معروف فرانسوي است كه اولين بار حدود 100 سال پيش ظروف اوپال را توليد كرد و به همين دليل در ايران ما اين ظروف را به نام آركوپال مي‌شناسيم. (همان طور كه ظروف بلور ساخت اين كارخانه در ايران به آركروك معروفند.). اوپال در واقع ماده‌اي است ميان شيشه و چيني. از شيشه زيباتر و نشكن است و از چيني سبك‌تر است، چون به مراتب نازك‌تر از چيني است.
براي توليد اوپال از سيليس، آهك، شيشه خورده و كربنات سديم (مواد اوليه توليد شيشه) به همراه فلورايد و يا فلدسپات و كريوليت كه نوعي مواد معدني هستند، به عنوان مواد اوليه استفاده مي‌شود. اين مواد در دماي 1500-1600 درجه سانتيگراد ذوب مي‌شوند و سپس با استفاده از سيستم گريز از مركز، ظرف مورد نظر توليد مي‌شود. به دليل استفاده از همين سيستم گريز از مركز به جاي قالب و پرس است كه ظروف اوپال بسيار نازك‌تر و سبك‌تر از چيني‌ها هستند. به اين ترتيب ظروفي توليد مي‌شود كه در واقع شيشه‌اي هستند ولي به علت وجود ماده سفيدكننده‌اي مانند فلورايد حالت چيني به خود مي‌گيرند. اكثر اوپال‌ها با انجام يك عمليات حرارتي به اسم «آنيل» در مقابل حرارت مقاوم مي‌شوند و مي‌توان از آنها در ماكروفر استفاده كرد. نقش گل بر روي ظرف هم طي همين عمليات آنيل پخته مي‌شود. براي ايجاد اين نقوش از عكس برگردان يا استامپ كه رنگ‌هاي مقاوم در برابر درجه حرارت هستند، استفاده مي‌شود.
ماهانه يك تا 1/5 ميليارد تومان اوپال از فرانسه و امارات وارد ايران مي‌شود. اما در دنيا برخلاف ما ايراني‌ها اوپال‌ها را خيلي هم تحويل نمي‌گيرند و از اين ظروف در مراسم و ميهماني‌ها استفاده نمي‌شود. در اين موارد معمولا اين چيني‌ها هستند كه سر ميز غذا حاضرند.

چینی

چيني‌ها: حرف ندارند!
ظروف چيني يكي از سالم‌ترين ظروف غذاخوري هستند كه از نظر ايجاد مشكل براي سلامتي هيچ حرف و سخني پشت سرشان شنيده نمي‌شود. اين ظروف همان طور كه از اسمشان پيداست اولين بار در چين توليد شده‌اند . اين قضيه به حدود 3-4 هزار سال پيش مربوط مي‌شود. سابقه توليد صنعتي چيني در ايران هم به حدود 3 تا 4 سال پيش از انقلاب باز مي‌گردد.
خاك كائولن، فلدسپات (نوعي ماده معدني جلادهنده با نقطه ذوب پائين) و سيليس به همراه نوعي خاك چسبنده به نام بال‌كلي، مواد اوليه تهيه چيني هستند. توجه به اين مواد اوليه مشخص مي‌كند كه چيني‌ها يك نسبت خانوادگي هم با سراميك‌ها دارند.
تفاوت عمده اين دو جنس به درجه حرارت پخت آنها مربوط مي‌شود. حداكثر درجه حرارت پخت سراميك‌ها 1100 درجه است كه البته درجه حرارت داخل اين ظروف از اين مقدار كمتر است.
همين مسئله باعث مي‌شود كه در داخل ظروف سراميك خلل و فرج باقي بماند و اين ظروف از چيني‌ها سبك‌تر شوند و جذب آب داشته باشند و البته به همين دليل دوام آنها هم از چيني‌ها كمتر است. در مقابل، چيني‌ها در 1400 درجه پخت مي‌شوند و به همين دليل درجه ‌حرارت داخل و بيرون آنها يكسان شده و سنگين‌تر و با دوام‌تر هستند.
چيني‌ها بر خلاف جنس‌هايي مانند بلور در تماس با غذاي داغ زود داغ نمي‌شوند و همچنين با سرد و گرم شدن به راحتي نمي‌شكنند. همچنين اين ظروف هيچ‌گونه مواد سمي و مضري ندارند.
در تمام دنيا در مراسم تشريفاتي از ظروف چيني استفاده مي‌شود، اما چيني‌ها انواع گوناگوني دارند. مثلاً چيني‌هاي ضخيم و بسيار مقاوم معمولاً در هتل‌ها استفاده مي‌شوند و چيني كاغذي‌ كه نوعي چيني بسيار نازك و براق و استخواني بسيار گران قيمت است، در انگلستان و كره مورد استفاده قرار مي‌گيرد. ما ايراني‌ها هم معمولا از چيني پورسلن استفاده مي‌كنيم كه ضخامت متوسطي دارد و از براقيت خوبي برخوردار است.
درشستشوي ظروف چيني بهتر است از سفيدكننده‌ها و اجسام خشن مانند سيم ظرف‌شويي استفاده نشود تا جلاي لعاب از بين نرود.

تاثیرات ظروف برغذا

ظروف سراميکي:

تهيه ظروف سراميکي:

خطرات ظروف سفالي:

ظروف آلومينيومي و مسي

ظروف آلومينيومي :

ظروف مسي :

ظروف استيل، تفلون و ...

ظروف استيل:

ظروف نچسب:

ظروف ملامين:

ظروف پيركس:

ظروف يك بار مصرف:

مطالب مشابه :

مدل های جدید سرویس چینی

طرز تهیه خمیر گل چینی

كاسه‌ای با نقش لیمو (آموزش نقاشی روی ظروف چینی)

ظروف زیبای چینی

آموزش ساخت انواع خمير ها

پيرزن 101 ساله چيني عروس شد

آموزش تهيه خمير گل چيني

تصاویری دیدنی از ظروف تزئینی بسیار زیبا و هنري

تاثیرات ظروف برغذا