درباره ورزش قایقرانی

انواع رشته های قایقرانی

كلیه قایق هایی كه توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حركت در می آید، و به جهت نوع حركت و پارویی كه در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند كه تحت پوشش دو ارگان جداگانه كار می كنند.
بخش اول كانوئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل كمیته های زیر است:
1- كمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست).
2- كمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان.
3- كمیته ماراتن.
4- كمیته كانوپولو.
5- كمیته بادبانی.
6- كمیته تورینگ.
بخش دوم روئینگ است كه تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد.

کانوئینگ:

كمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست)
- مسابقات سرعت كه در پیست برگزار می گردد (آب راكد و بدون امواج).
- ابعاد پیست سرعت به این صورت است كه طول آن حداقل 2500 متر، عرض آن حداقل 90 متر و عمق آن حداقل 2 متر می باشد.
- اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشكاران دچار مشكلات تنفسی می شوند.
- در انتهای پیست یك ساختمان چند طبقه كه محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشكی یك جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
- در ابتدای خط استارت، اسكله های كوچك متحركی وجود دارد به نام پانتون كه در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسكله ها مماس می گردد.
- مسابقات سرعت در سه مسافت 200 متر، 500 متر و 1000 متر برگزار می گردد كه مسافت های 500 متر و 1000 متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.

انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: كایاك، كایاك تورینگ و كانو كانادایی.
كایاك: به قایقهایی گفته می شود كه با استفاده از یك پاروی دو كفه ای به حركت در می آید كه دو كفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای كایاك به كار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها كشید می باشد. صندلی ثابت و از سكان كه در انتهای قایق قرار گرفته، جهت كنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایقهای كایاك عبارتند از: كایاك یك نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روی كایاك متناسب با قد پاروزن می باشد.
كایاك تورینگ: علامت اختصاری كایاك تورینگ TK می باشد و یكی از قایقهای خانواده كایاك می باشد كه توسط همان پاروی كایاك به حركت در می آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ كایاك یك نفره و دو نفره می باشد.
كانو كانادایی: كانو كانادایی كه با علامت اختصاری C شناخته می شود، نوعی از قایقهای مسابقات سرعت است كه با استفاده از یك پاروی یك كفه ای به حركت در می آید. طول این پارو از پاروی كایاك كوتاه تر است ولی كفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروی كایاك است. طرز قرار گرفتن در این قایق، شبیه زانو زدن است و فاقد صندلی و سكان می باشد.
كانو كانادایی اقسام مختلفی دارد، از جمله: كانو كانادایی یك نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات كانو كانادایی برای مردان در مسافت های 500 متر و 1000 متر و برای زنان تنها در مسافت 500 متر انجام می شود

2- كمیته اسلالوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در كمترین زمان ممكن است و شامل رشته های كایاك یك نفره زنان، كایاك یك نفره مردان، كانو كانادایی یك نفره مردان و كانو كانادایی دو نفره مردان می باشد.
در رشته اسلالوم، طول پیست- یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از 600 متر باشد. تیم قایق رانی فرح آباد

تعداد دروازه ها، بین 20 تا 25 است كه از این تعداد، حداقل 6 دروازه خلاف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه، باید حداقل 25 متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه، حداقل 2/1 متر و حداكثر 5/3 می باشد و ارتفاع میله های دروازه 2 متر است. همچنین قسمت پائین میله ها باید 15 سانتی متر بالاتر از سطح آب، قرار داشته باشد.
جریمه ها در رشته اسلالوم به این صورت است كه عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها 5 امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون كردن و عبور نكردن از دروازه مواردی است كه شامل 50 امتیاز منفی خواهد بود.

رشته آبهای خروشان: در این رشته هدف، طی مسیر 3 كیلومتری در كمترین زمان از رودخانه ای است كه جریان آب در آن سرعت زیادی دارد. در این رشته، از قایق های كایاك یك نفره و كانو كانادایی مخصوص آب های خروشان و كلاه و جلیقه نجات استفاده می شود.

3- كمیته ماراتن
در رشته ماراتن، هدف طی مسافت های طولانی - از 42 كیلومتر به بالا- در كمترین زمان ممكن است. در این رشته، از قایق كایاك با اندكی تفاوت در وزن و كانو كانادایی استفاده می شود.

4- كمیته كانوپولو
قایق كانوپولو دارای صندلی ثابت یك نفره است و طول آن 3 متر می باشد و 2 جای پای متحرك دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم كه هر یك شامل 5 بازیكن می باشند، در محیطی محصور شده توسط بویرها بازی می كنند. این محیط دارای طول حداكثر 50 متر و حداقل 25 متر، عمق بیشتر از 2 متر و عرضی به اندازه دو سوم طول زمین است. دروازه ها به ابعاد 2×5/1 متر هستند و 2 متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه 10 دقیقه ای یا 7 دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار گردد. بین هر نیمه هم 3 دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیكنان كانوپولو مجهز به جلیقه نجات و كلاه ایمنی با محافظ و روكش كه جلوی قایق قرار می گیرد، می باشند. مسابقات كانوپولو معمولاً در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.

5- كمیته بادبانی
مسیر مسابقات قایقهای بادبانی اكثراً در دریا است. هدف اصلی، این است كه ورزشكاران به شكل یك مثلث، مسیر مسابقه را در كمترین زمان و با كمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه، با بویرهای شناور بزرگ مشخص گردیده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.

6- كمیته تورینگ
هدف از این رشته، طی كردن مسافت های طولانی در كمترین زمان ممكن در مسیر رودخانه ها و غیره می باشد. در این رشته از قایق های تورینگ استفاده می شود.

روئینگ:

هدف از این رشته، طی كردن مسیری مشخص در كمترین زمان ممكن است. قایق هایی كه در این رشته از آنها استفاده می شود، اسكال نام دارند كه شامل انواع مختلفی هستند:
- اسكال یك نفره دو پارویی.

اسكال دو نفره چهار پارویی.
- اسكال چهار نفره، چهار یا هشت پارویی.
- اسكال هشت نفره، هشت یا شانزده پارویی.
- اسكال دوازده نفره، دوازده یا بیست و چهار پارویی.
- اسكال هیجده نفره،‌ هیجده یا سی و شش پارویی.
مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافتهای 1000 متر و 2000 متر به بالا برگزار می شود.

تیم قایق رانی فرح آباد

ورزش پرهيجان آبى

سوسن صادقى
كاياك و كانو قايق هايى هستندكه براى حركت به قدرت عضلانى انسان نياز دارند، اين دو، ابزار دو رشته ورزشى هستند كه ورزشكاران زيادى به آن علاقه مندند و در جهان طرفداران زيادى دارد و در درياچه ها، رودخانه هاى آرام وخروشان و دريا به اين ورزش مفرح و پرهيجان مى پردازند. اين دو رشته پارويى، به قدرت بالاى بدنى و استقامت و سرعت نياز دارد.
تاريخچه كاياك- كانو:
كاياك ( kayak ) يعنى «قايق مرد» يا «قايق شكارچى». از كاياك مردم بومى منطقه قطب شمال، شمال شرقى آسيا، آمريكاى شمالى، گرينلند براى حركت، حمل ونقل وشكار استفاده مى كردند. كانو را نيز بيشتر مردم بومى آمريكاى شمالى حوزه آمازون، پلينز و انگلستان از آن استفاده مى كردند كه استفاده اين مردم نيز براى حمل ونقل و شكار در طول رودخانه، دريا، درياچه و سواحل اقيانوس ها بوده است. كانو (canoe) از كلمه (kenu) به معنى «كنده شده» گرفته شده است.
كاياك و كانو دو قايقى هستند كه ظاهر و شكل آنها بسيار شبيه هم است و اكنون از يك نوع مواد ساخته مى شود و از هر دو در رقابت هاى ورزشى استفاده مى شود اما درگذشته مردم بومى براى ساختن كاياك و كانو از پوست حيوانات (در كاياك) و درخت (دركانو) استفاده مى كردند.
نخستين كاياك ها از پوست حيواناتى مانند خوك آبى ساخته مى شد به اين ترتيب كه آن را به هم مى دوخته اند، سپس بر روى چوبى كه قالب قايق را داشت مى كشيدند. باستان شناسان كاياكى را پيدا كرده اند كه نشان مى دهد دست كم ۴ هزار سال قدمت دارد كه متعلق به مردم بومى آمريكاى شمالى است و در موزه مردم شناسى مونيخ و در معرض نمايش قرار دارد.
در كاياك چون از پوست خوك آبى استفاده مى شده، ضدآب بوده است و بيشتر اسكيموها از كاياك براى شكار استفاده مى كرده اند و از طرف ديگر اين قايق آنها را در برابر موج هاى سهمگين دريا محافظت مى كرده است و طول كاياك هاى بزرگ ۵متر تا ۹ متر بوده است ومعمولاً براى دو تا سه نفر و حمل بار جا داشته است. اسكيموهاى «الوتاين» درگرينلند شرقى از اين قايق براى شكار وال و گوزن كانادايى استفاده مى كردند. در قسمت هاى ديگر دنيا براى ساخت آن از پوست و كرباس استفاده مى كرده اند و تا سال۱۹۵۰ نيز از همين روش استفاده مى شده است.
اما كانو از تنه درختان ساخته مى شده است. مردم آمريكاى شمالى (كانادا)و منطقه اى از انگلستان تنه هاى قطور درختان غان، سدر، صنوبر وكاج را كه كلفتى آنها حداقل ۲‎/۵ تا ۵‎/۵ متر بوده را مى بريدند و داخل آن را خالى مى كردند تا آنها را در برابر تماس قايق با تخته سنگ ها و صخره ها محافظت كنند.
قايق كاياك داراى عرشه بسته است و كانو هم داراى عرشه بسته است و هم رو باز، اما بيشتر به صورت روباز استفاده مى شده است و اكنون نيز همين گونه است. براى حركت كاياك در آب از پاروهاى كوتاه دوتيغه اى استفاده مى شود و پاروزن براى پارو زدن در قايق مى نشيند و به طورى كه پاهايش رو به جلو باشد. اما در كانو از پاروهاى يك يا دو تيغه اى استفاده مى شود و فرد براى پارو زدن بر روى يك زانو مى نشيند. اين نحوه پارو زدن از گذشته هاى دور تاكنون به همين شيوه بوده است. (البته كاياك روباز و كانو رو بسته هم ديده شده است كه استفاده مى كنند.)
كاياك و كانو بسيار شبيه هم هستند فقط ديوار كاياك پائين تر است و كانو كمى پهن تر.
كاياك و كانو مدرن
كاياك و كانومدرن معمولاً از پليمر، فيبر تقويت شده فايبرگلاس، پلاستيك مقاوم، ساخته مى شود و براى ساخت آن قالب بدن انسان در نظر گرفته مى شود. به طور مثال در كاياك طول آن را سه برابر محدوده دست ها و پهناى آن را به اندازه نشيمنگاه انسان به اضافه دومشت، عمق آن را به اندازه مشت به اضافه گستره شست باز در نظر مى گيرند كه طول آن ۵‎/۲۰متر، پهناى آن ۵۰سانتى متر و عمق آن ۱۷‎/۵ سانتى متر مى شود. كانو و كاياك در طول و پهنا تقريباً نزديك هم هستند تنها در پارو و نحوه نشستن متفاوت هستند. كاياك و كانو انواع مختلف دارند كه براى دريا، آب هاى خروشان، آب هاى آرام، موج سوارى و... استفاده مى شود.
انواع كاياك و كانو و مسابقه هاى آن
قايق دريا sea kayak canoe: اين نوع كاياك براى آب هاى آزاد استفاده مى شود. داراى مقاومت، پايدارى، استحكام و گنجايش بالا است و داراى عرشه باز، تفريحى و تاشو است.
قايق آب هاى خروشان white water: اين نوع كاياك و كانو در آب هاى خروشان رودخانه ها استفاده مى شود. بخش بالايى بدنه اين نوع قايق كمى بازتر است تا در اثر تكان هاى آب امكان مانور براى قايقران وجود داشته باشد. در اين رشته تماشايى مسافت براى رقابت ۴۰۰ تا ۸۰۰ متر است. در كاياك در بخش مردان و زنان انفرادى برگزار مى شود اما در كانو هم به صورت انفرادى و هم دونفره است.
قايق موج: كه به آن اسكى روى موج (surfski) مى گويند. قايق هاى آن باريك و بلند است كه در كنار دريا استفاده مى شود. فرد بايد سرعت، توانايى ذاتى در دست يافتن به تعادل داشته باشد تیم قایق رانی فرح آباد

اين قايق از ديگر قايق ها كوتاهتر است ولى فروش آن مانند قايق آب هاى خروشان است، طول آن ۵‎/۳ متر است. اين مسابقه در نيوزيلند، استراليا، آفريقاى جنوبى و آمريكا انجام مى شود كه مشهورترين رقابت ها هم مربوط به آمريكا است.
قايق آب هاى آرام flat water: قايق هاى آبهاى آرام سبك وزن هستند و در ساخت آنها از كولار، فيبر كربن يا فايبر گلاس استفاده مى شود. اندازه آن در يك نفره ۵‎/۲۰ متر و در دونفره ۶‎/۲۰ متر است و وزن آن براى ماراتن ۸كيلوگرم و براى سرعت ۱۲ كيلوگرم است و در كاياك و كانو رقابت ها يك نفره، دو نفره وچهار نفره انجام مى شود. علامت اختصارى آنها k1 ، k2 ، k4 ، C1، C2 ، C4 است. مسافت كاياك براى مردان ۲۰۰ ، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ متر است اما براى زنان ۲۰۰ و ۵۰۰ متر است. (كانو در سال۱۹۳۶ به بازى هاى المپيك اضافه شد و در سال۱۹۴۳ نيز رقابت هاى زنان را به مواد اين بازى ها افزودند)
قايق مارپيچ يا اسلالوم Slalom: قايق اسلالوم با پاروى كوتاه هدايت مى شود. ورزشى كه در آبهاى خشن و تندآب ها به سرعت و دقت بالا نياز دارد. اين رشته در كاياك در بخش مردان و زنان فقط انفرادى است ولى در كانو تنها مردان مى توانند اين ورزش را انجام دهند كه مردان به صورت انفرادى و دو نفره مى پردازند. اين رشته در سال۱۹۷۲ به بازى المپيك آمد مدتى برگزار شد و سپس از بازى ها خط خورد تا اين كه از سال۱۹۹۲ دوبار جزو برنامه هاى المپيك شد.
كانو بادبانى: فقط در كانو است. قايق با قدرت باد حركت مى كند. اين رشته سنتى به سال ۱۵۲۰ بر مى گردد. اين رشته كه در دريا انجام مى گيرد در سال ۱۹۴۶ از سوى فدراسيون جهانى كانو پذيرفته شد.
كانوپولو: ورزش تيمى است كه در كانو انجام مى شود. آميخته اى از واترپلو، بسكتبال و كانو است. توسط تيم ۵ نفره بازى مى شود و بازيكنان سعى مى كنند توپ را وارد دروازه تورى نصب شده بالاى محوطه بازى كنند. اين رشته بيشتر در استخر انجام مى گيرد و داراى دو نيمه ۱۰ دقيقه اى است. ورزشكاران از پاروى دو تيغه، كلاه ايمنى با ماسك حفاظتى و جليقه استفاده مى كنند. قدرت و سرعت عمل دو فاكتور اصلى دراين رشته است.
ماراتن:
اين مسابقه در كاياك و كانو در آب هاى آرام انجام مى گيرد. مسير آن مستقيم است كه بيشتر در درياچه ها، سدها و آب هاى روان رودخانه ها انجام مى شود. در هر مسابقه بيش از ۲ هزار ورزشكار حضور مى يابند. معمولاً مسافت ۲۰ كيلومتر براى مردان، ۱۵ كيلومتر براى زنان در نظر گرفته شده است.
مسابقه هاى تور ماراتن آن نيز كه معمولاً چند روز ادامه مى يابد ۱۲۰ ، ۲۰۰ و بالاى ۲۰۰كيلومتر است. مانند ماراتن وست مينستر لندن كه ۲۰۰كيلومتر است يا تور گودنا دانمارك كه ۱۲۰ كيلومتر است. مسابقه هاى استاندارد را با قوانين خاص خود فدراسيون هاى جهانى كانو ICF و فدراسيون جهانى كاياك WKF برنامه ريزى كرده اند.
كاياك و كانو در المپيك
رقابت هاى كاياك و كانو از المپيك سال ۱۹۳۶ در برلين وارد بازى ها شد و در بررسى صاحبان عناوين در بازى هاى المپيك از سال ۱۹۳۶ تاكنون نشان مى دهدكه كشورهاى اتريش، آلمان ، هلند، كانادا، سوئيس، چك، ايتاليا، انگلستان، نروژ، فرانسه ، آمريكا، روسيه، مجارستان صاحب مدال هاى طلا، نقره و برنز اين بازيها شده اند و در هردوره از بازى ها فقط جاى عنوان هاى اول، دوم و سومى كشورها جا به جا شده است اين نشان از اين دارد كه اين كشورها صاحبنامان رشته هاى كاياك و كانو در جهان هستند.
كاياك ـ كانو در آسيا
رشته كانو در سال ۱۹۸۲ به بازى هاى آسيايى اضافه شد. اين دوره از بازيها در دهلى نو هند برگزار شد. اما در سال ۱۹۹۸ بازى هاى بانكوك تايلند، كاياك نيز به رقابت ها اضافه شد. در بررسى نتايج بازى هاى آسيايى ۲۰۰۶ دوحه قطر به اين نتيجه مى رسيم كه كشورهاى چين، ازبكستان و قزاقستان دركانو ـ كاياك يك نفره، دونفره (۵۰۰متر و ۱۰۰۰متر) مردان و زنان حرف اول را مى زنند كه البته چين در رتبه اول قرار دارد و سپس قزاقستان و بعد ازبكستان . بعد از اين سه كشور، ژاپن و كره جنوبى در رده هاى بعدى قرار مى گيرند.
كاياك و كانو در ايران
رشته كاياك و كانو ۷۰سال پيش توسط انگليسى ها كه در جنوب ايران بودند، وارد كشور ما شد و نخستين باشگاه قايقرانى آنها در مسجد سليمان فعاليت خود را آغاز كرد. كاركنان انگليسى شركت نفت جنوب ايران اين ورزش را انجام مى دادند. كاياك هاى يك نفره و دونفره از انگلستان به ايران آمد و سپس در سد اميركبيركرج اين رشته فعال شد از سال ۱۳۴۲ ، فعاليت رسمى قايقرانى ايران آغاز شد و در سال ۱۳۴۵ فدراسيون قايقرانى و اسكى روى آب شكل گرفت و فعاليت فدراسيون در تابستان در سد اميركبير كرج و در زمستان در سد دز خوزستان فعال بود و بعدها در تالاب انزلى نيز فعال شد. در سال ۱۳۵۸ با ورزش شنا ، شيرجه و واترپلو ادغام و در سال ۶۲ دوباره مجزا شد. فدراسيون قايقرانى و اسكى روى آب ايران در رشته هاى كاياك و كانو آب هاى خروشان و اسلالوم ، آب هاى آرام، كانوپولو، رويينگ و دراگون بوت و اسكى روى آب فعال است مردان و زنان در اين رشته ها حضور دارند.
اين رشته ها در استان هاى بوشهر، هرمزگان ، خوزستان ، اصفهان ، مازندران، گيلان، تهران، كردستان، اردبيل، آذربايجان غربى ، گلستان ، كرمانشاه ، شيراز ، قزوين ، خراسان و تهران فعال است. تیم قایق رانی فرح آباد

در ايران تنها در رشته كانوپولو ليگ مردان و زنان راه اندازى شده است . اما ديگر رشته ها به صورت مسابقه هاى جام و قهرمان كشورى در داخل برگزار مى شود.
ايران از سال ۱۹۸۵ در رقابت هاى آسيا حضور يافته است. در نخستين رقابت خود كه در ژاپن در همين سال برگزار شد ، به عنوان ششمى دست يافت . بعد در سال ۱۹۸۹ در رقابت هاى اندونزى در كاياك ماراتن به مدال طلا دست يافت و از اين سال به بعد توانست در رقابت هاى آسيايى به مدال طلا دست يابد و دست كم دومى و در جايگاه هاى سومى قرار بگيرد.در سال ۱۹۹۷ كره جنوبى در ماراتن مردان به ۲ مدال طلا و ۲ نقره و يك برنز دست يافت. در سال ۱۹۹۷ چين براى نخستين بار در كاياك ۲۰۰متر برنز گرفت. دراين سال ايران با ۵ طلا، ۵ نقره و يك برنز نايب قهرمان شد و در سال ۲۰۰۲ قهرمانى آسيا ، در تهران در كاياك به طلا رسيد و به طور كلى با ۱۰ مدال طلا، ۱۱ نقره و ۹ برنز باز نايب قهرمان شد. در رقابت هاى ۲۰۰۳ كانوپولو مردان ايران باز با ۱۲ طلا، ۱۲ نقره و ۳ برنز دوم شد. در سال ۲۰۰۵ مالزى تيم زنان اول شد اما مردان در جايگاه سوم قرار گرفتند و سرانجام در ۲۰۰۶ دوحه قطر كاياك دونفره ايران در مسافت ۱۰۰۰ متر به نقره دست يافت. در اين بازى ها انتظار بيشترى از اين رشته پرسابقه مى رفت كه اين امكان ميسر نشد. فدراسيون قايقرانى با جذب مربيان خارجى در پى پيشرفت دراين رشته ها است و اميدوار است در رقابت هاى پيش روى امسال و رقابت هاى آسيايى كوانگ جوچين ۲۰۱۰ به موفقيت هايى دست ياب.

درباره ورزش قایقرانی

مطالب مشابه :

انواع خر(طنز)

تصاویر بازیگران هندی

جشن هالووین و چهره های وحشتناک زنان و مردانی که خود را گریم کرده اند !

انواع لنج چوبی

دانلود بازی کامپیوتر جذاب شبیه ساز قایق بادبانی Sail Simulator 2010 PC Game

خلاصه

درباره ورزش قایقرانی

کشتی سازی وکشتی رانی درایران باستان