زبان فارسی، تاریخ، نوزایی و فراگیری آن

شماره ی نوشته : ١ / ۰<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

برپایه ی آزموده ها می توان گفت که فراگیری زبان فارسی برای بسیاری از ایرانیان، پس از بیرون آمدن از دامان مادر، در روند آموزش های نا بسامان ِ پس از آن، به بیراهه می افتد و مگر برای برخی از آنان که به نسبت اندک هستند، برای بسیاری دیگر ( اگر چه حتی از آموزش ها و آگاهی های ویژه ی دیگر برای کسب و کار خود برخوردار می گردند) به روی کاغذ آوردن اندیشه چندان دشوار می گردد که از حتی نوشتن پیرامون یک موضوع ساده به فارسی، که به آسانی دریافت شدنی باشد، باز می مانند.

نمی توان ادعا کرد که این وضعیت ویژه ی ایران و ایرانیان است و در زبان دیگری نمونه ندارد، لیکن با پردلی می توان گفت که این دشواری اکنون در زبان فارسی و نزد ایرانیان برجستگی ویژه ای یافته است.

دلایل پدید آمدن این وضعیتِ ناخوشایند البته گوناگون می باشد و بستگی به زبان فارسی ندارد که زبانی بسیار پرمایه و توانا است. به گفته ی دکتر پرویز ناتل خانلری« ناتوانی زبان، ناتوانی کسانی است که به آن سخن می گویند». این وضعیت در واقع دستپخت آنانی است که در حق این زبان کوتاهی های فراوان می نمایند و حساسیتی نسبت به نابسامانی های تحمیل شده به آن از خود نشان نمی دهند.

به بیان دقیق تر، مستول اصلی چنین وضعیتی، نه همان قلم بدستانی هستند که غیر مسئولانه و به شیوه ی سنتی برای فضل فروشی، از بکارگیری آن واژه ها و عبارات بیگانه ای که برابرهای آن ها در زبان فارسی رایج و یا ساختنی است، پرهیز نمی کنند، بلکه آنانی نیز هستند که توانایی انجام اصلاحات لازم در پهنه ی آموزش زبان فارسی، تشویق برای بکارگیری و نیرومندسازی آن، و نیز ایجاد حساسیت در برابر کژروی های املایی و انشایی دراین زبان را دارند، اما بدلایلی که در نوشته های بعدی روشن می گردد از انجام آن سرباز می زنند.

فراگیری درست و بسامان زبان فارسی روندی زمانگیر و دیرانجام دارد و به دگرگون سازی بنیادی آموزش زبان از همان آعاز کودکی و نوجوانی و پشتیبانی و تشویق جدی مسئولان در سراسر رده های آموزشی و قلمرو های نگارشی، نیازمند است.

افزون بر این ها، هیچ فراگشت و رشد فرهنگی نیز پیش از فراهم شدن زمینه های لازم عینی و ذهنی آن رخ نخواهد داد. نگاهی به روند آخرین دوره ی نوزایی در زبان و ادبیات فارسی که از دست کم ١۰۰- ۹۰ سال پیش تا کنون، بر پایه ی رشد ناگزیر مناسبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی جامعه ی ایران، بویژه پس از انقلاب مشروطه، ادامه دارد، نمایانگر آن است که امروز کشور ایران در ادامه ی ناگزیر دگرگونی های عینی و فراگشت جامعه ی خود ، به همخوانی و همپایی بهتر و سازگارتر ِ زمینه های ذهنی جامعه و زبان خود نیازمند است ( زمینه های عینی و ذهنی دگرگونی و بالندگی جامعه ی ایران و زبان فارسی در نوشته ی دیگری جداگانه بررسی خواهد شد)

ما در این صفحه، از یک سو کوشش خواهیم کرد تا سهمی به اندازه ی توانانی خود در طرح مسئله ی ضرورت همخوانی و همپایی بهتر ِ شرایط ذهنی و از جمله زبان فارسی، با دگرگونی های ناگزیر عینی در جامعه ی ایران، بعهده بگیریم و از سوی دیگر خواهیم کوشید تا با آموزش درست و آسان زبان فارسی و آشنایی دادن بیشتر با امکانات بیکران این زبان، به آسان سازی و سامانمندی کاربرد آن نیز یاری برسانیم.

ما با بهره گیری از اندیشه و آگاهی دانشمندان و صاحب نظران بنام، و از راه گشودن باب گفتگوهای گوناگون و نیز برقراری پیوند با دوستداران زبان فارسی و فرهنگ ایران، خواهیم کوشید تا با دادن آگاهی های همه سویه پیرامون زبان و ادب فارسی و نمایش جوانب گوناگون نوزایی و نوسازی در آن، در کنار بازگفت ظرایف و توانایی های زبان فارسی و نارسایی های پدید آمده درکار فراگیری و بکارگیری درست آن، ضرورت هرچه نیرومند تر ساختن این زبان را از دیدگاه های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز مستدل نمائیم.

خواست ما از گشودن این صفحه نه پدیدآوردن جایی برای دادن تنها احکام و آگاهی های آکادمیک درباره ی زبان فارسی، بلکه از جمله فراهم آوردن میدانی برای طرح آن مسائل گرهی در زبان فارسی است که بررسی و روشن نمودن آن ها به نیرومند تر گردیدن و همپا شدن هرچه بیشتر زبان فارسی با کاروان دانش و فرهنگ و تمدن جهانی یاری می رساند.

مراد ما، انجام گفتگوهای جاندار، پرشور و پرمایه در میان آن کسانی است که پیرامون بخش های گوناگون قلمرو زبان فارسی آگاهی های ارزشمندی دارند و برای از میان برداشتن سدهایی که بر سر راه رشد طبیعی این زبان قرار گرفته اند، چاره و تدبیری می شناسند.

این عزیزان اگر همت کرده و با طرح نظرات خود پیرامون هر کدام از موضوعات دسته بندی شده در این صفحه، یا پیرامون هر موضوعی که خود پیشنهاد می کنند، و یا با سنجش و داوری علمی نظرات دیگران، به رشد آن شرط ذهنی ضرور که در بالاتر از آن یاد کردیم، یاری برسانند، در حقیقت وظیفه ی میهنی خود را انجام داده اند و دین خود را به مردم شان پرداخته اند. ایدون باد آریا ادیب

نکته :

نوشته های این وبلاگ هر کدام دارای شماره ای است که از دو رقم تشکیل گردیده است و این دو رقم نیز با یک ممیز ( / ) از یکدیگر جدا شده است. رقم نخست ( یعنی رقم پیش از ممیز) نشان دهنده ی شماره ی موضوع و رقم دیگر ( یعنی رقم پس از ممیز ) شماره ی ترتیب مقالات نوشته شده برای هر موضوع است.

به عنوان نمونه، نوشته ی شماره ی ٣ / ١٣ به معنی نوشته ی سوم برای موضوع شماره ی ١٣ ( موضوع آیا میدانستید که . . . . .؟ )، و نوشته ی شماره ی ۲ / ۴ به معنی نوشته ی دوم برای موضوع شماره ی ۴ ( موضوع شعر و ادب و تاریخ ادبیات فارسی) می باشد.

زبان فارسی، تاریخ، نوزایی و فراگیری آن

مطالب مشابه :

دگرگونی های زبان فارسی: ملک الشعرای بهار

گرته برداری و انواع آن

زبان فارسی، تاریخ، نوزایی و فراگیری آن

زبان فارسی باستان

زبان فارسی از جاودانگی تا تحول

زبان و ادبیات فارسی (آریا ادیب)