شعر های ازحضرت حافظ
هزار جهد بکردم که یار من باشی مرا بخش دل بی قرار من باشی
چراغ دیدهء شب زنده دار من گردی انیس خاطره امیدوار من باشی
چوخسروان ملاحت به بندگان نازند تو در میانه خداوندگار من باشی
از ان عقیق که خونین دلم ز عشوه او اگر کنم گله ای غمگسار من باشی
در ان چمن که بتان دست عاشقان گیرند گرت ز دست بر اید نگار من باشی
شبی به کلبه احزان عاشقان آئی دمی انیس دل سوگوار من باشی
شود غزاله خورشید صید لاغر من اگر آهوئی چو تو یکدم شکار من باشی
سه بوسه کز دو لبت کرده ای وظیفه من اگر ادا نکنی قرض دار من باشی
من این مراد ببینم بخود که نیم شبی بجای اشک روان در کنار من باشی
من ارچه حافظ شهرم جوی نمی ارزم مگر تو از کرم خویش یار من باشی
ای پادشه خوبان داد از غم تنهائی دل بی تو بجان امد وقتست که باز آئی
دایم گل این بستان شاداب نمیماند دریاب ضعیفان رادر وقت توانائی
دیشب گلهء زلفش با باد همی کردم گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودائی
صد باد صبا اینجا با سلسله می رقصند انیست حریف ای دل تا باد نپیمائی
مشتاقی ومهجوری دور از تو چنانم کرد کز دست بخواهد شد پایاب شکیبائی
یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم رخساره به کس ننمود ان شاهد هر جائی
ساقی چمن گل رابی روی تو رنگی نیست شمشاد خرامان کن تا باغ بیارائی
ای درد توام درمان در بستر ناکامی وی یاد توام مونس در گوشه تنهائی
در دایره قسمت ما نقطئه تسلیمیم لطف انچه تو اندیشی حکم انچه تو فرمائی
فکر خودورای خود در عالم رندی نیست کفرست درین مذهب خود بینی وخود رائی
زین دایره مینا خونین جگرم می ده تا حل کنم این مشکل در ساغر مینائی
حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آید شادیت مبارک باد ای عاشق شیدائی
گفتم غم تو دارم گفتا غمت سراید گفتم که ماه من شو گفتا اگر براید
گفتم زمهر ورزان رسم وفا بیاموز گفتا زخوبرویان این کار کمتر اید
گفتم که بر خیانت راه نظر ببندم گفتا شبروست او از راه دیگر اید
گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر اید
گفتم خوشا هوائی کز باد صبح خیزد گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر اید
گفتم که نوش لعلت ما را به ارزو کشت ... گفتا تو بندگی کن کوبنده پرور اید
گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد گفتا مگوی با کس تا وقت ان در اید
گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر اید گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر اید
بی مهر رخت روز مرا نور نمانده است وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
هنگام وداع تو زبس گریه کرده ام دور از رخ تو چشم مرا نور نماند ه ست
میرفت خیال تو زچشم من و میگفت هیهات از این گوشه که معمور نمانده ست
وصل تو اجل را از سرم دور همی داشت از دولت هجر تو کنون دور نمانده ست
نزدیک شد ان دم که رقیب تو بگوید دور از رخت این خسته رنجور نمانده ست
صبر است مرا چاره ای هجران تو لیکن چون صبر توان کر که مقدور نمانده ست
در هجر توگر چشم مرا اب روانست گو خون جگر ریز که معذور نمانده ست
حافظ زغم ار گریه نپرداخت بخنده ماتم زده را داعیه سور نمانده ست
مطالب مشابه :
چند شعر عاشقانه از سعدی و حافظ
Sherhaُُ - چند شعر عاشقانه از سعدی و حافظ - -شعر-ترانه Sher -taraneh khyam-sher-شعر های زیبای
تفاوت های شعر حافظ و سعدی
حافظ و سعدی هر دو از قله های شعر فارسی هستند. این دو که اشعارشان بازتاب فرهنگ ایرانی ـ اسلامی
شعر های ازحضرت حافظ
عاشقانه های رویا - شعر های ازحضرت حافظ - تو را آرزو نخواهم کرد.هیچ وقت! تو را لحظه ای خواهم
شعر بهار حافظ
شعر بهار حافظ. ساقیا آمدن عید مبارک بادت. وان مواعید که کردی مرواد از یادت . در شگفتم که در
حافظ زندانی(خیلی زیاد نیست شعر ولی فک کنم جالب باشه)
شعر های از __ - حافظ زندانی(خیلی زیاد نیست شعر ولی فک کنم جالب باشه) - شعر هایی ____ که گاه گاهی
شعری از حافظ
شعر های عاشقانه از شاعران بزرگ - شعری از حافظ - زیباترین شعرهای عاشقانه از شاعران بزرگ - شعر
شجریان و حافظ
موســــيقی مــا - شجریان و حافظ - موسيقي ايران زمین About Persian Music
شخصیت های شعر حافظ
ادبیات فارسی دوره اول منطقه اسلام شهر - شخصیت های شعر حافظ - گزارش و اطلاع رسانی گروه ادبیات
شعر حافظ
بارون شعر دلتنگی - شعر حافظ - شعر و شعر و فقط قالب های سه
برچسب :
شعر های حافظ