سفر به همدان

آخر هفته قرار بود بریم اراک و با مادربزرگم که از اصفهان می آمد آنجا با هم برگردیم تهران. من با خودم فکر کردم که می تونیم از اراک به همدان بریم و اونجا را هم ببینیم. پس برای اولین بار خودم نقشه یک سفر را کشیدم . پس به بابا گفتم اول بریم اراک بعد فردا صبح بریم همدان و همون شب برگردیم اراک و فرداش که جمعه است برگردیم تهران! بابا یکمی نگاهم کرد و گفت آفرین. همین برنامه را اجرا میکنیم. خیلی خوشحال شدم تازه مامان بزرگم هم که خیلی دوست داشت غار علیصدر رو ببینه هم خیلی خوشحال میشد.

چهارشنبه عصر حرکت کردیم و بعد از سه ساعت و نیم به اراک رسیدیم. شیدا کوچولوی 10 ماهه از آخرین باری که به اراک رفته بودیم خیلی بزرگ تر شده بود و می تونست چهار دست و پا بره و یکمی هم روی پاش وایسه. بعد از شام که خیلی خوشمزه بود، یکمی صحبت کردیم و بعد رفتیم خوابیدیم تا صبح بتونیم زود بیدار بشیم و به سمت همدان حرکت کنیم.

روز پجشنبه بعد از صبحانه یعنی حدود ساعت 9 و نیم به سوی همدان حرکت کردیم. از اراک تا همدان 270 کیلومتر راه بود اما ما که می خواستیم اول به شهرستان علیصدر (محلی که غار علیصدر در آن قرار داشت) بریم باید 85 کیلومتر دیگر هم می رفتیم. خلاصه حدود ساعت 12رسیدیم به غار و توی این فصل اصلا شلوغ نبود و اصلا معطل نشدیم. جالبه بگم که این غار در دوره ی ژوراسیک (حدود 193 میلیون سال پیش) بوجود آمده و سال 42 کشف شد و از سال 46 پس از برق کشی به یکی از جاهای دیدنی و پر رفت و آمد ایران تبدیل شد.

غار علیصدر: وقتی وارد غار شدیم بوی رطوبت و شرجی شدن هوا کاملاً حس می شد. دمای اونجا 16 درجه ثابت بود. یاد غار یاما افتادم که 8 درجه بود. اول جلیقه های نجات رو پوشیدیم و بعد در فضای اسکله مانندی منتظر آمدن قایق پدالی (که مسئول کشیدن سه تا قایق عادی با طناب بود) شدیم. بابا به همراه راننده ی قایق٬ سوار قایق پدالی شدند و ما هم توی قایق پشتی قایق پدالی نشستیم. دیوارهای سنگی با سقف پر از استالاگتیت (قندیلی که از بالا به پایین می آید) و اطرافمون توی آب زلال و کنارش پر از استلاگمیت (قندیلی که از پایین بالا درست میشه) بسیار تماشایی بود. در بعضی جاها هم رسوبات آهکی ای به شکل گل کلم به وجود آمده بودند. بعد از 10 دقیقه قایق سواری، رسیدیم به جایی که باید پیاده می شدیم و از پله های زیادی بالا می رفتیم و جاهای دیدنیِ اونجا رو می دیدیم. در این قسمت "استلاگمیت بزرگ" قرار داشت که فکر کنم بزرگترین استلاگمیت غار هم بود. راهنما میگفت 100 سال وقت میخواد که یک میلیمتر از این استلاگمیت درست بشه یعنی یک سانتش توی 1000 سال درست شده!!! خلاصه چند تا عکس گرفتیم و دوباره از پله ها اومدیم پایین و بعدش یک مسافت طولانی که جاها و منظره های خیلی قشنگی داشت رو گذشتیم تا دوباره به اسکله رسیدیم و با قایق بر می گشتیم.

در راه برگشت راننده ی ایندفعه ی قایق پدالی که اسمش قنبرپور بود خیلی مهربون بود و نکته های جالبی رو درباره ی غار و عمق 13 متری آن و چیز های بسیار زیبای مسیر و اسم هایی که کاشفهای غار روی سنگهای مسیر گذاشته بودند می گفت مثل:

شیرِ دو سر (که لوگوی تیم پرسپولیس را از این گرفته اند)، بیرون آمدگی هایی رسوبات روی سقف غار که به زیبایی کلمه ی "الله" را تشکیل می دادند، قایق وارونه، کبوتر آزادی، مرغ سوخاری و ...خلاصه دوباره رسیدیم به اول غار و بعد از اینکه جلیقه هامون رو پس دادیم و از غار عجیب و به یادماندنی علیصدر اومدیم بیرون. چون خیلی گرسنه بودیم به دنبال یک رستوران گشتیم که اینجا هم داستان جالبی داشت:

از رستوران های نزدیک غار چند نفر اومده بودن دم در تبلیغ کنن که مشتری بیارن انگار با هم خیلی رقابت داشتند آن ها برگه های قیمت غذاها را به ما نشون میدادن و میخواستن هرکدوم ما را به رستوران خودشون ببرن. خلاصه ما به رستوران پردیس که روی تپه بود رفتیم من و صدرا هوس کباب کوبیده کرده بودیم که بابا گفت ممکنه گوشت الاغ بدن همه جوجه کباب گرفتیم.

ساعت چهار شده بود و ما برای اینکه باید از آرامگاه باباطاهر و ابن سینا هم دیدن می کردیم، زود به سمت شهر همدان حرکت کردیم. من تو راه خوابم برد و وقتی بیدار شدم جلوی آرامگاه باباطاهر بودیم.

آرامگاه باباطاهر:قبر باباطاهر عریان در زیر یک بنایی هشت ضلعی که مثل برج بالا رفته بود قرار داشت. در داخل آرامگاه روی دیوارهای آن بعضی دو بیتی های معروف او نوشته شده بود. مثلاً:

تو که ناخوانده ای علم سماوات تو که نابرده ای ره در خرابات

تو که سود و زیان خود ندانی به یاران کِی رسی هیهات هیهات

جالبیش این بود که روی سنگ قبرش هیچ چیزی نوشته نشده بود. اطراف آرامگاه هم پر از گل ها و درخت های مختلف بود. من و صدرا هم شهد گل های یاس امین الدوله را می خوریم. روی پله ها جلوی بنا وایسادیم تا عکس بگیریم اما چون عصر بود و نور جلومون بود صبر کردیم تا ابرها بیان جلوی خورشید تا عکس ها سیاه نشه. تو این مدت هم صدرا از شیب کنار پله ها مثل سرسره سُر میخورد و خیلی کیف کرده بود. من هم امتحان کردم دیدم خیلی خوب بود. بعدش عکس گرفتیم و به سمت آرامگاه ابن سینا راه افتادیم.

آرامگاه ابو علی سینا:

آرامگاه ابن سینا تقریباً نزدیک باباطاهر بود. بعد از اینکه از پله ها بالا رفتیم رسیدیم به بنای آرامگاه. بالای بنای این برج شکل نوک مداد بود که شاید میخواسته نشون بده ابن سینا اهل نوشتن بوده. قبری که در اونجا بود کوچک و مربعی شکل و فلزی بود که صدرا گفت: واسم سواله این چه جوری تو این قبر جا شده؟! که همه خندیدیم.

بعدش از پله ها اومدیم پایین و دیدیم زیر همونجا یک جای موزه مانندی است. توی ورودی سنگ قبر قدیمی ابن سینا را داخل شیشه گذاشته بودن. بعدش هم به سنگ قبر سفیدی رسیدیم که تازه متوجه شدیم قبر اصلی پایینه. چپ و راست ورودی هم دو تا اتاق بود که توی یکیش ابزارهای پزشکی بود و انواع گیاهان خشک شده رو قاب کرده بودند و توی ویترین ها هم گیاهان دارویی را توی شیشه ریخته بودن و اسم و خاصیتشون را هم نوشته بودن. یکی از این گیاه ها اسمش بادرنجوبه یا گیاه ابن سینا بوده که ازش خیلی استفاده می کرده. اتاق دیگه چند تا نقاشی و کتابهای ابن سینا و ... بود که چون وقت موزه تموم شده بود با عجله دیدیم چون دیگه هگمتانه و گنج نامه اون زمان تعطیل شده بود، گذاشتیم برای سفر بعدی.

اما به میدان شیر سنگی که در مسیر خروج از شهر به سمت ملایر بود رفتیم. این شیر نه یال و کوپال و نه پا و دست و دُم داشت البته فکر کنم دو هزار سال پیش که در زمان اسکندر و به فرمان او ساخته شده شیر کاملی بوده و کم کم فرسایش داشته.

در مورد سوغاتش هم بگم که سوغات مخصوص غار علیصدر، معجون (کنجد و عسل) و سوغات خود شهر همدان هم انگشت پیچ و نان کماج بود. سفال لالجین هم سوغات اونجاست که چون اصلا ظرف سفالی نمی خواستیم و وقت هم نبود، نخریدیم.

سفر به همدان

مطالب مشابه :

سپاهان به قهرماني نزديكتر شد

مشهد به اصفهان مسير اول 1168 كيلومتر، مسير دوم1124 كيلومتر، مسير سوم 1250مسير چهارم 1235 كيلومتر

چه جوری به همدان برویم؟

سفر به همدان

تاريخچه همدان (هگمتانه)

گزارش مسابقه ماهیگیری همدان 17/6/91

سفر به همدان

روز دهم( همدان - غار علیصدر - دورود)

خلاصه گزارش سفر به همدان

ریشه یابی مشکلات شهر همدان