استحصال طلا به روش سیانوراسیون1

مطالعات دقیقی بر روی عامل های موثر در شدت حلالیت طلا و نقره در محلول های رقیق سیانوری توسط اس. ج. اسواینسون …

- عوامل موثردرحلالیت طلا

(۱اثر غلظت سیانور

مطالعات دقیقی بر روی عامل های موثر در شدت حلالیت طلا و نقره در محلول های رقیق سیانوری توسط اس. ج. اسواینسون و جی. براسکی انجام شده است که نخستین سری آزمایش برای تعیین تاثیرغلظت سیانور بر روی شدت حلالیت طلا و نقره است. در مقیاس صنعتی غلظت سیانور حدود ۰۵/۰ درصد و یا در حدود یک پوند در تن محلول است.

محلول های غلیظ ترباعث تسریع و یا استخراج بیشتر طلا نشده و از آنجایی که اتلاف شیمیایی و مکانیکی محلول قوی تر سیانوربیشتر است، بنابراین بهتر است که غلظت سیانور را در حداقل ممکن نگه داشت. ماکزیمم شدت حلالیت طلا در محلول های سیانور با استفاده از ورق نازک طلای خالص تا غلظت ماکزیمم ۰۵/۰ درصد سیانور سدیم و در PH=9 بون افزایش قلیاها معین شده است. بنابراین ماکزیمم حلالیت در غلظت ۰۵/۰ درصد سیانور سدیم به دست می آید که معادل غلظتی است که معمولا در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد.

(۲اثرPH محیط

با توجه به این موضوع که محلول سیانوری در PH های پایین گاز سمی اسیدسیانیدریک ( HCN ) آزاد می کند و هر چهPH کاهش پیدا کند، مقدار آزاد شدن این گاز شدیدتر خواهد شد . بنابراین در صنعت برای جلوگیری از آزاد شدن این گاز، PH را تا حدی بالا می برند تا آزاد شدن این گاز در حداقل خود باشد. این عمل توسط اضافه نمودن قلیاهایی مانند آهک و سود حاصل می شود. تاثیر قلیاییت بر روی انحلال طلا بررسی شده است. این بررسی ها نشان می دهد که افزایش PH تا مقدار معینی انحلال طلا را افزایش می دهد ولی اگر از حد معینی، PH بالاتر رود، انحلال کاهش می یابد. هرچند در PH های بالاتر مصرف سیانور کمتر می شود ولی مصرف آهک افزایش پیدا می کند. در صنعت PH محلول سیانوراسیون بین ۵/۹ تا ۱۱ کنترل می شود.

۳) اثر حرارت محیط

هنگامی که محلول سیانوری حاوی طلا حرارت داده شود، نرخ انحلال طلا به دو طریق افزایش پیدا می کند:

اولا افزایش درجه حرارت باعث افزایش قدرت فعالیت محلول و بنابراین افزایش میزان انحلال شده، ثانیا باعث کاهش میزان اکسیژن حل شده می شود.

زیرا حلالیت گازها با افزایش درجه حرارت کاهش پیدا می کند.

قابلیت انحلال طلا در محلول ۲۵ درصد سیانور پتاسیم براساس تابعی از درجه حرارت بررسی شده است که نشان می دهد حداکثر نرخ انحلال در حرارت ۸۵ درجه ی سانتی گراد اتفاق می افتد. نرخ انحلال طلا در ۱۰۰ درجه ی سانتی گراد مقداری کمتر از ماکزیمم انحلال است.

اگرچه در این دما، محلول سیانوری فاقد اکسیژن محلول است. دلیل این امر ظرفیت کمتر الکترود برای جذب یا نگهداری هیدروژن در سطحش در یک محلول گرم نسبت به یک محلول سرد می باشد. بنابراین با حرارت دادن محلول حداکثر نیروی الکتروموتیو مخالف (EMF ) به علت پلاریزاسیون، کمتر و کمتر می شود تااینکه EMF انحلال طلا بر پلاریزاسیون غلبه کند و انحلال طلا بدون وجود اکسیژن انجام می شود.

بنابراین می توان با دو عامل از پلاریزاسیون سطح طلا جلوگیری کرد عامل اول، بااضافه نمودن اکسیژن که هیدروژن را از سطح طلا می راند و به آن اجازه می دهد که بدون اکسیژن در محلول سیانوری حل شود.

(۴اثر اکسیژن

اثر اکسیژن در انحلال طلا نمی تواند بی اهمیت تلقی شود. هرچند عوامل اکسیدکننده ای مانند پراکسیدسدیم، پرمنگنات پتاسیم، بروماین و کلرین برای انحلال طلا قابل استفاده اند، اما هوادهی مناسب نتایج بهتری از اکسیدکننده های شیمیایی با صرف هزینه های کمتر خواهد داشت. مقدار اکسیژن حل شده در محلول رقیق سیانوری به چهار عامل بستگی دارد:

(۱ارتفاع ( فشار هوا(

۲)حرارت محلول

۳)نوع و شدت هم زدن

(۴قدرت یونی محلول

در غلظت پایین سیانور، فشار اکسیژن در شدت انحلال طلا اثری نخواهد داشت. هرچند در غلظت های بالا جایی که شدت انحلال، مستقل از غلظت حلال است، آهنگ واکنش بستگی به فشار اکسیژن دارد. تاثیر اصلی بر شدت انتقال جرم اکسیژن ( به محلول ) بر سرعت سطحی هوا بیان شده است. (شدت جریان هوا در واحد سطح مقطع تانک، سرعت سطحی هوا تعریف می شود ) .

آهنگ انتقال جرم اکسیژن با افزایش چگالی پالپ و کاهش اندازه ذرات کاهش می یابد. استفاده از اکسیژن خالص در سیانوراسیون در سال ۱۹۵۰ مطالعه شده است. اما اولین کاربرد تجاری آن برای سیانوراسیون تحت فشار در سال ۱۹۸۳ بوده است. در تعداد قابل توجهی از کارخانه های آفریقای جنوبی معمولا از اکسیژن خالص در عمل سیانوراسیون استفاده می شود.

افزودن مواد اکسیدکننده، کمک فراوانی به حل شدن طلا درمحلول سیانوری می کند زیرا باعث فعال تر شدن یون های OH و بالعکس غیر فعال شدن H+ می شود. در این حالت مقدار ماده ی اکسیدکننده در محلول بستگی به خاصیت احیاکنندگی موادمعدنی دارد تا اینکه محیط عمل انحلال، همواره در حالت اکسیدی باقی بماند. از موادی که می تواند در این امر موثر باشند درصدگاز اوزن موجود در هوای منطقه ی عملیات می باشد.

همراه با دمیدن هوا به داخل محلول، می توان از مواد و ترکیبات اکسیدکننده نیز استفاده نمود مانند آب اکسیژنه، اکسید منگنز ( ( IV، اکسیدسرب، پرمنگنات پتاسیم، پرکلرات پتاسیم، سولفات سدیم، پراکسیدسدیم، بروماین آمونیم پرسولفات و … بیشترین تاثیر در افزودن سولفات سدیم و پتاسیم، پراکسیدسدیم و پتاسیم، سیانیدآهن(( III مشاهده می شود. همچنین سرعت حلالیت با افزایش مقدار ماده ی اکسیدکننده تا حد مناسبی افزایش می یابد.

مواد آلی اکسیدکننده نیز باعث تسریع در حلالیت طلا در محلول قلیایی سیانور می شوند مانند : نیتروبتانفتول، نیتروبنزن، نیتروبنزن، نیتروفنل، اسید پیکریک و … بدون شک افزودن مواد اکسیدکننده به محلول های سیانوری مفید است اما به علت گران بودن آنها، استفاده ی درازمدت ازاین مواد، قابل مقایسه با استفاده از هوای فشرده درمحلول نیست در نتیجه در واحدهای صنعتی عمدتا به جای ترکیبات اکسیدکننده از هوای فشرده در داخل مخازن استفاده می شود. در مورد کانی های آرسنوپیریت در عمل سیانوراسیون به اکسیژن نیازی نیست به همین خاطر در این موارد از ترکیبات سیانیدبرم استفاده می شود. در اثرواکنش سیانوربرم در محیط قلیایی اکسیژن تولید می گردد که عامل موثری در حلالیت طلا است.

برای عملیات سیانوری کردن کانی های تغلیظ شده ی تلورایدهای طلا، از ترکیبات نمک های برم استفاده می شود.

(۵اثر نور وسطح

محلول سیانوری در برابر نور فعال تر از حالت تاریکی عمل می نماید، علت آن این است که مقدار جذب اکسیژن در روشنایی نسبت به تاریکی بیشتر است همچنین سطح محلول سیانوری نسبت مستقیم در حلالیت آن با مقدار مشخصی از ماده دارد.

(۶اثراندازه ی ذرات

ماده ی معدنی طلا به صورت خیلی ریزخرد می شود تا ذرات فلزات قیمتی به نحوی آزاد شوند که با سیانور ترکیب شوند. در شرایط ایده آل هوادهی و همزنی پالپ، حداکثر نرخ انحلال طلا که محاسبه شده است ۲۵/۳ میلی گرم بر هر سانتی مترمربع در ساعت است. این معادل نفوذ ۶۸/۱ میکرون بر هر طرف یک سطح یک سانتی متر مربع ذره طلا است.

یا نفوذ کلی در ضخامت ۳۶/۳ میکرون در هر ساعت است، بنابراین یک تکه طلا به ضخامت ۳۷ میکرون، ۱۱ ساعت زمان می خواهد تا حل شود. ذرات دانه درشت طلا معمولا به وسیله ی تغلیظ ثقلی جدا می شوند و به ندرت با سیانور فروشویی می شوند، چون دانه های درشت ممکن است تماما در زمان سیانوراسیون قابل قبول اقتصادی حل نشوند.

(۷اثر مواد شیمیایی استفاده شده در فلوتاسیون

مواد معدنی طلادار اکثرا قبل از سیانوراسیون به وسیله ی فلوتاسیون پرعیار می شوند. معمولا کلکتورهای نوع تیول ( زنتات ها، دایتیوفسفات ها و …..

برای فلوتاسیون به کار برده می شوند. اگر محصول فلوتاسیون خوب شسته نشود، حضورمقادیر کوچک مواد تیول اثر منفی بر روی عمل سیانوراسیون دارد. تیول ها مانند یون های سولفاید اثر منفی زیادی بر روی واکنش سیانوراسیون می گذارند، تاثیر منفی آنها باغلظت و طول زنجیر افزایش پیدا می کند. اثر منفی تیول ها را می توان با افزایش غلظت سیانور کاهش داد. ( فینکل استاین و آشورست ۱۹۷۰).

دو مکانیسم برای توضیح وتفسیر رفتار کلکتورهای تیولی پیشنهاد شده است. اولین آن، جذب تیول ها بر روی سطح کانی است که آنها را آبران کرده و بنابراین در برابر نفوذ حلال آبی مقاومت می کند. ذرات آبران شده، لخنه شده و در سطح مشترک هوا-مایع جمع می شوند.

در روش دیگر کلکتورها جذب شده سطح طلا را پوشانده و منتقل می سازد. کلکتورهای کاتیونیکی که برای فلوتاسیون پیریت از مواد معدنی طلادار استفاده می شود اثر منفی بر روی سیانوراسیون دارند. تاخیر قابل ملاحظه ای برای موادی که غلظت آنها کمتراز ۰۱/۰ درصد است اتفاق می افتد، به هر حال ، اثر این مواد ممکن است به طورگسترده ای در حضور کانی های سیلیکاته ی معینی که به صورت بسیار ریز خرد شده اند کاهش پیدا کند.

ادعا شده است که مواد شیمیایی فعال کننده ی سطح مانند کتن ها، اترها، الکل ها شد ت انحلال طلا در محلول های سیانوری را تسریع می کند به شرطی که غلظت آنها در حدود Kmol/m3 10 -2 باشد، در غلظت های بالاتر شدت انحلال طلا سرعت کمتری پیدا می کند . این مطلب نیز گزارش شده است که این مواد شیمیایی با اکسیزن برای جا گرفتن در سطح طلا رقابت می کنند. در غلظت های پایین این رقابت در اثر فعال کردن سطح است، اما با افزایش غلظت، نرخ انحلال با توجه به کمبود اکسیژن در سطح کم می شود.

- عوامل مصرف کننده ی سیانور

فرآیند سیانوراسیون در مورد سنگ های معدنی طلادار معمولی به سادگی انجام می گیرد و مصرف سیانور درحد متعارفی است. اما در بعضی از حالات سنگ معدنی دارای کانی هایی است که سیانور مورد نیاز فرآیند سیانوراسیون طلا را مصرف می نمایند، به این کانی ها سیانور کش یا مصرف کننده های سیانور می گویند و اگر کانی های مصرف کننده ی سیانور به مقدارزیادی در کانسنگ موجود باشند و کانسنگ مستقیما سیانوراسیون گردد به علت مصرف بیش از حد سیانور استحصال طلای آن کانسنگ غیراقتصادی می گردد. بنابراین در مورد این گونه سنگ های معدنی عملیاتی قبل از سیانوراسیون باید انجام شود تا از مصرف بیش از حد سیانور توسط این نوع کانی، جلوگیری شود که در ذیل به چند مورد اشاره می گردد.

(۱کانی ها و ترکیبات مس :

مس احتمالا فعال ترین و مزاحم ترین عنصر است و اصلی ترین مصرف کننده ی سیانور است، کانی های آزوریت (cu3(co3)(oH)2)، مالاکیت( cu2co3(oH)2)، کالکوپیریت ( cufes2 ) و ذرات مس فلزی ( مس ناتیو ) به سرعت و به طور کامل در شرایط معمولی در محلول های سیانوری حل می شوند. بورنیت عمدتا درشرایط عادی حل شده و ۹۰ درصد از آن در محلول گرم سیانور در مدت ۲۴ ساعت حل می شود. انارژیت و تتراهدریت تا حدی که باعث کاهش سیانور و آلوده شدن محلول به آرسنیک و آنتیموان شود در سیانور حل می شوند. کالکوپیریت در صورتی که تا ابعاد خیلی ریز خرد شود به صورت فعال عمل می کند.

سیانورهای کمپلکس مس تاثیرقابل ملاحظه ای بر روی کاهش حلالیت طلا توسط سیانور می گذراند. کمپلکس های مس به صورت Cu(CN)2،Cu(CN)-2، Cu(CN)-3 در محلول تشکیل می گردند، اما عمدتا به صورت کمپلکس نوع اول می باشند. همچنین تیوسیانات مس (Cu2(CNS)2 ( نیزدرمحلولهای سیانوری به وجود می آید.

در صورت وجود ترکیبات مس بازی می توان با تشویه ی کنترل شده در ۶۰۰ درجه ی سانتی گراد آن را به اکسید تبدیل واز مصرف سیانورتااندازه ای جلوگیری کرد که در دماهای بیشتربه CuO.fe2O3 تبدیل می شود که سیانور مصرف نمی کند. درصورت وجود مس زیاد درکانی، باید نخست یک مرحله شستشو با اسیدسولفوریک انجام داد وسپس سیانوراسیون به کار برده شود. همچنین اگرنسبت کل سیانور به مس چهار به یک باشد قدرت حلالیت سیانور کم نمی شود.

(۲سولفورهای آهن

در حالی که کانی های اکسیدآهن تاثیرکمی در سیانوراسیون دارند، سولفورهای آهن ( پیریت، مارکاسیت وپیروتیت ) درمحلول های سیانوری تمایل به تجزیه شدن دارند.

پیریت پایدارترین وکم ضررترین نوع سولفورها در فرآیند سیانوراسیون است. کنسانتره فلوتاسیون غنی از پیریت بدون مصرف زیاد سیانور، فروشویی می شود.

پیریت با فرمول کلی :Fe 1-x Sx می باشد. از لحاظ ترکیب شیمیایی با پیریت به فرمول FeS2 تفاوت دارد. در این کانی یک اتم گوگرد پیوند بسیار ضعیفی در ترکیب شیمیایی دارد و به آسانی می تواند تشکیل ترکیباتی مانند تیوسیانات سدیم ( NaSCN ) از محلول سیانور سدیم بدهد. این ترکیب در اثر هوازدگی به راحتی گوگرد عنصری ایجاد می کند.FeS باقی مانده تمایل زیادی به اکسیداسیون داشته و ایجاد سولفات های آهن

( II ) و آهن (III ) می کند که به نوبه ی خود با سیانور ترکیب شده و سیانورهای کمپلکس را تشکیل می دهند. این واکنش نشان می دهد که نه تنها پیروتیت یک مصرف کننده ی قوی سیانور است بلکه اکسیژن زیادی را برای حل کردن طلا، مورد نیاز می باشد مصرف می کند.

سنگ های محتوی پیروتیت همیشه به علت تجزیه ی آسان آن مشکلاتی را در فرآیند استحصال به وجود می آ ورند. اگرپیروتیت خشک نگه داشته شود پایدار است ولی در بسیاری از محیط ها سریعا می شکند و در تماس با آب، سرعت تجزیه شدن آن شتاب بیشتری می گیرد. این عمل یک قسمت از اکسیداسیون کانی بوده و محصول ایجاد شده بی شباهت به تجزیه ی پیریت یا مارکاسیت نبوده با این تفاوت که آهنگ تجزیه در مورد پیروتیت خیلی سریع تر است.

هوادهی قبل از سیانوراسیون و کنترل دقیق میزان قلیاییت محلول فروشویی در کارخانه ها تا حد قابل ملاحظه ای از اثرات منفی پیروتیت در عمل سیانوراسیون می کاهد. مارکاسیت در عمل مانند پیروتیت است اما کندتر از پیروتیت تجزیه می شود.

- مشکلات سیانوراسیون سنگ های معدنی پیچیده

هنگامی که طلا همراه با کانی های آرسنیک، آنتیموان، تلور، جیوه و بعضی عناصرباشد، اکثرا مقدارکمی از طلا درمحلول های سیانوری حل می شوند. مشکل بیشتر از نوع فیزیکی آن می باشد تا یک مشکل شیمیایی، ولی نیازبه اتخاذ روش هایی خاص جهت عملیات سیانوراسیون می باشد.

(۱کانسنگ های آنتیموان

استیبنیت ( سولفور آنتیموان ) یکی از کانی های مهم آنتیموان است. این کانی از کانی هایی است که به صورت یک اسید ضعیف عمل کرده و در واکنش با قلیاها نمکهایی ایجاد می کند و همچنین ترکیبات قلیایی سولفانتیمونیت و سولفانتیمونات به خصوص در مجاورت سولفورهای آهن ومحلول های آهکی با غلظت بالا به وجود می آورد. بنابراین لازم است از مقادیر کم آهک استفاده شود تا یک pH مناسب برای حفظ مقادیر جزیی ترکیبات سولفانتیمونی که در محلول ایجاد شده اند به دست آید.

در غیر این صورت ترکیبات سولفانتیمونی توسط قدرت اسیدی نهان سنگ مورد حمله واقع شده و به آزاد شدن سولفید هیدروژن منجر می شود که یک مصرف کننده ی قوی سیانور بوده و تشکیل سولفورآنتیموان (V) ظرفیتی می دهد. استفاده از محلول های ضعیف سیانوری جهت کاهش سرعت غیرتعادلی یون های سیانور قلیایی و نیز خرد کردن مواد معدنی تا حدی که فقط طلای خود را آزاد نماید و نه ریزتر که باعث افزایش سطح واکنش با محلول سیانور شود پیشنهاد می شود.

بعضی از کانی های استیبنیت طلادار وقتی که قبلا امکان اکسیداسیون سطحی در دانه بندی های خیلی ریز به انها داده شده باشد به علت تشکیل یک لایه ی نازک سولفاتی که در تماس با آب به صورت سولفات بازی نامحلول درمی آید، در محلول های سیانوری بهتر جواب می دهد.

عمل اکسیداسیون را با هوادهی پالپ نیز می توان ایجاد کرد ولی چنانچه در بعضی موارد پالپ را همراه با کمی آهک و پراکسیدسدیم و هوای تزریقی قبل از عمل سیانوراسیون به هم زده شده باشد عمل اکسیداسیون سطحی بهتر انجام می گیرد. در صورتی که ماده ی معدنی تشویه شده باشد کنترل دقیق هوا ودرجه حرارت برای عمل سیانوراسیون لازم است.

(۲کانسنگ آرسنوپیریت

هنگامی که طلا همراه و در ارتباط با کانی آرسنوپیریت (FeAsS ) باشد، فقط با عمل تشویه می توان این ماده ی معدنی را برای عملیات سیانوراسیون آماده نمود. چنانچه تشویه به خوبی انجام گرفته باشد مقادیر بالایی از طلای موجود در ماده ی معدنی استخراج شده و مصرف آهک و سیانور نیز کاهش می یابد.

(۳کانی های تلور

اگر در یک ماده ی معدنی تلورهای طلادار وجود داشته باشد، سیانور به راحتی نمی تواند تلور را حل نموده و موجب انحلال طلای همراه آن شود .

- بنابراینبرای آزاد نمودن وانحلال طلا معمولا به دو روش زیر عمل می شود:

(۱ردایش زیاد ( Ultra Fine Grinding ) کانی تا طلا در دسترس سیانور قرار گیرد.

(۲یه ی کانی که موجب از بین رفتن تلور و آزاد شدن طلا می شود.

کانسنگ های دیگری نیز هستند که به روش های معمولی سیانوری فرآوری نمی گردند و باید با اعمال روش هایی قبل از سیانوراسیون، آنها را برای انجام عمل سیانوراسیون آماده کرد.

- روش های بازیابی طلا

همان طوری که در قسمت های قبل گفته شد، پس از انحلال طلا توسط محلول سیانور، به روش های مختلفی می توان طلا را جدا کرد. قبل از به کارگیری کربن فعال، تنها روش موجود، روش استفاده از پودر روی بود ولی بعد از ابداع روش کربن فعال، روش پودر روی اهمیت خود را به تدریج از دست داده است. به تازگی استفاده از رزین ها نیز برای بازیابی طلا در بعضی از کشورها شروع شده است. در زیر به اختصاربه این روش ها اشاره می شود:

الف) روش پودر روی (( Merrill Crowe

در این روش پالپ فروشویی شده، به تیکنری فرستاده می شود، در این تیکنر مواد جامد ته نشین شده و سرریز آن به قسمت رسوب طلا وارد می شود و ته ریز تیکنر که غلیظ شده به قسمت جدا نمودن مواد جامد می رود که در آنجا به وسیله ی روش های مختلفی از جمله فیلترنمودن توسط فیلترهای دوار، مواد جامد آبگیری می شود. کیک حاصل به قسمت باطله انتقال پیدا می کند. بر روی سرریزتیکنرکه به قسمت رسوب طلا منتقل شده است چهار فرآیند برای بازیابی طلا انجام می شود:

(۱یند زلال سازی (clarification)

در این فرآیند توسط فیلترها، ذرات ریزی که در محلول وجود دارد جدا شده و محلولی کاملا زلال و صاف به دست می آید.

(۲اگیری (Deairition)

محول صاف و زلالی که از قسمت زلال سازی به دست آمده، در این قسمت در برج مخصوصی تحت فرآیند خلا قرار می گیرد تا اکسیژن حل شده در داخل محلول خارج شود. زیرا خروج اکسیژن در رسوب کامل فلزات قیمتی تاثیر زیادی دارد.

(۳افه کردن مواد شیمیایی برای رسوب طلا

محلول از قسمت هواگیری به یک مخزن مخروطی شکل انتقال داده می شود. در این مخزن پودر روی ونمک های سرب مانند نیترات سرب یا استات سرب اضافه می شود.

۴)استحصال طلا

پس از اضافه شدن روی، طلا رسوب می کند. محلول همراه رسوبات به قسمت فیلتره شدن منتقل می شود و محلول فیلتر می شود. رسوب حاوی طلا بر روی فیلترها باقی می ماند و سپس به قسمت اتاق طلا منتقل می شود و محلول فیلتربه تانک اول فروشویی منتقل می گردد.در اتاق طلا کیک حاصل پس از خشک شدن با کمک ذوب های مناسب مخلوط شده، ذوب و ریخته گری شمش طلا انجام می گردد.

برای انجام موفق فرآیند رسوب گیری نکاتی را باید مورد توجه قرارداد. محلول باید به اندازه ی کافی سیانورآزاد داشته باشد. افزودن مقداری از نمک های سرب مانند نیترات یا استات سرب به سرعت عمل رسوب گیری کمک می کند، نمک سرب حدود ۱۰ درصد روی اضافه شده، باید اضافه گردد. سرب به صورت یک لایه ی فلزی نازک بر سطح ذرات روی می نشیند و به این ترتیب ایجاد یک زوج گالوانی کرده که نتیجتا باعث تسریع عمل رسوب گیری طلا و مصرف کمتر روی می شود.

محلول هایی که سولفورهای محلول دارند ، افزودن نمک های سرب باعث تشکیل رسوب نامحلول سولفید سرب می شود و به منظور جلوگیری از بسته شدن روزنه های فیلتررسوب گیری طلا، بهتر است نمک های سرب قبل از ورود به مرحله ی زلال سازی به آن افزوده شود.

استحصال طلا به روش سیانوراسیون1

مطالب مشابه :

استحصال طلا به روش سیانوراسیون1

روش های فراوری واستحصال طلا از سنگ معدن

استحصال طلا به روش سیانوراسیون2

بهينه سازي عوامل مؤثر بر بازيابي نمونه کانسنگ طلاي طرقبه به روش سيانوراسيون

طلا(AU) و مراحل اكتشاف

تقسیم بندی كانیهای طلا از نظر استحصال

معدن طلا

آشنایی با روش بیولیچینگ طلای مقاوم

معرفی طلا

طلاي اندريان و نحوه ي اكتشاف ان