توضیحات مربوط به 19 سوره ی چهارم قرآن کریم از سوره ی مجادله تا سوره ی انسان[در حال تکمیل]

سوره مجادله:

این سوره به ((مجادله)) معروف است زیرا آغاز این سوره اشاره به مجادله و شکایت بردن زنی از دست همسرش که با او ظهار کرده بوده است به رسول الله است (ظهار تشبیه ناروای مرد است همسر خود را به مادرش که احکام فقهی خاص دارد.) به همین جهت این سوره را ((ظهار)) نیز می نامند. نام دیگر این سوره ((قَد سَمِعَ)) است زیرا با همین عبارت آغاز می گردد. تعداد آیات آن به نظر قاریان کوفه ۲۲ آیه و به نظر قاریان مکه و مدینه ۲۱ آیه است که قول اول مشهور و معمول است. دارای ۴۷۵ کلمه و ۲۰۴۶ حرف است. به ترتیب مصحف پنجاه و هشتمین و به ترتیب نزول صد و پنجمین سوره ی قرآن و مدنی است. از نظر حجم از گروه سوره های ((طِوال)) در سوره های ((مفصّلات)) و کمی کمتر از یک حزب است. در آیات ۲ تا ۴ این سوره حکم شرعی ظهار به طور مشروح بیان شده است. نهی از نجوا - آداب مجالس و مجالست و احترام به تازه واردان به مجلس - مصادیق و علائم حزب الله و حزب شیطان و توصیف نشانه های مومنان از موضوعات این سوره است.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سوره حشر:

این سوره را به این مناسبت ((حَشر)) می نامند که در آیه ی دوم این سوره از حشر یعنی هنگامه ی رهسپاری و آوارگی انبوه یهودیان پیمان شکن و اسلام ستیز بنی نضیر سخن رفته است. به همین جهت نام دیگر این سوره ((بنی نضیر)) است. سومین سوره از سوره های هفتگانه ی ((مسبّحات)) است که با تسبیح و نیایش الهی یعنی ((سَبَّحَ لِلّه)) آغاز می گردد. دارای ۲۴ آیه و ۴۴۸ کلمه و ۹۷۱ حرف است. به ترتیب مصحف پنجاه و نهمین و به ترتیب نزول صد و یکمین سوره ی قرآن و مدنی است. از نظر حجم از گروه سوره های ((طِوال)) در ((مفصّلات)) و در حدود نیم حزب است. ویژگی این سوره ، آیات سه گانه ای است که در پایان این سوره آمده و جامع صفات جلال ، جمال الهی ، اسماء حسنی . عظمای الهی است. داستان یهود بنی نضیر و شکست خوردن و تبعید آنان توسط مسلمانان از مطالب عمده ی این سوره است. احکام تقسیم اموال و غنایمی که بدون جنگ نصیب مسلمانان می شود - ملامت منافقان و افشای اعمال منافقانه و خیانت آمیز آنان نسبت به مسلمانان و توصیف و تمجید از فداکاریهای مهاجران از موضوعات این سوره است. آغاز و انجام سوره ی حشر پیوند و ارتباط خاصّی دارند ، یعنی سوره با تسبیح و تقدیس الهی آغاز می شود و عیناً با همان تسبیح و تقدیس و توصیف الهی پایان می پذیرد.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سوره ممتحنه:

این سوره را از آن جهت ((ممتحنه)) می نامند که از واژه ی امتحان گرفته شده است و اگر به فتح حاء باشد ، اسم مفعول است (یعنی امتحان شده) و اگر به کسر حاء باشد ، اسم فاعل است (یعنی امتحان کننده). این سوره به هر دو صورت یعنی با دو حرکت (اسم فاعل و اسم مفعول) نامگذاری شده است ، زیرا در آیه ی ۱۰ به رسول خدا(ص) دستور داده شده تا زنهای مهاجر را امتحان کند تا علّت و انگیزه ی ترک شوهرانشان و مهاجرتشان از مکّه به مدینه معلوم شود تا بر اساس آن درباره ی آنان تصمیم بگیرد. بنابراین ، زنان مهاجر ((ممتحَنه)) (به فتح حاء) هستند و رسول خدا ((ممتحِن) (به کسر حاء) است. به همین جهت نیز نام دوم این سوره ((امتحان)) است. نام سوم این سوره ((مَوَدّت)) است ، زیرا این کلمه ۳ بار در این سوره به کار رفته است ، دو بار در آیه ی اوّل و ن نهی مؤکّد از مودّت مسلمانان با دشمنان خدا است و یک بار نیز در آیه ی ۷ و آن پیشگویی از ارتباط و مودّت مسلمانان با دشمنان اسلام در آینده است که این اِخبار غیبی با فتح مکّه و ایمان آوردن قریش و تبدیل شدن دشمنی آنان به دوستی با مسلمانان تحقق یافت. این سوره دارای ۱۳ آیه و ۳۵۲ کلمه و ۱۵۶۰ حرف است. به ترتیب مصحف شصتمین و به ترتیب نزول نود و یکمین سوره ی قرآن و مدنی است. از نظر حجم از گروه سوره های ((طِوال)) در ((مفصّلات)) و در حدود یک ربع حزب[حزب=یک چهارم جزء] است. این سوره چند حکم مهمّ فقهی و سیاسی و همچنین احکام زنان مهاجر را دربر دارد و از ماجرای بیعت زنان با رسول خدا بعد از فتح مکّه سخن می گوید و به اینکه ملاک دوستی و دشمنی فقط باید خدا باشد اشاره شده و دعاها و نیایشهای حضرت ابراهیم(ع) و موضوعات دعا را بیان می کند.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

سوره صفّ:

این سوره را به این مناسبت ((صفّ)) می نامند که این کلمه در آیه ی ۴ همین سوره آمده است و به اینکه در حقیقت خداوند دوست دارد کسانی را که در راه او صف در صف جهاد می کنند ، چنانکه گویی ایشان بنیادی ریخته از سُرب اند ، اشاره می کند. نام دوم این سوره ((حواریّون)) (جمع حواری به معنای یاران خاص و نزدیک) است. این کلمه که بیشتر به یاران صدیق حضرت عیسی(ع) اطلاق می شود ، در آیه ی ۱۴ این سوره به کار رفته است. نام سوم این سوره ((عیسی)) است ؛ نام مبارک این پیامبر اولوالعزم خدا در آیه ی ۶ و ۱۴ این سوره آمده است ؛ در آیه ی ۶ این سوره حضرت عیسی(ع) به بنی اسرائیل از آمدن پیامبری بعد از خودش که باوردارنده ی تورات و انجیل است و نامش احمد [= از اسامی حضرت محمّد(ص)] است بشارت داده است. این سوره (بدون اختلاف آراء در شمارش آیات) دارای ۱۴ آیه و ۲۲۶ کلمه و ۹۶۶ حرف است. به ترتیب مصحف شصت و یکمین و به ترتیب نزول صد و نهمین سوره ی قرآن و مدنی است. از نظر حجم از گروه سوره های ((طِوال)) و ((مفصّلات)) و از سوره های نسبتاً کوچک و بخشی از یک حزب است. از سوره های هفتگانه ی ((مسبّحات)) است که با تسبیح و نیایش الهی یعنی ((سَبَّحَ لِلّه)) آغاز می گردد. از موضوعات این سوره ، تسبیح و تقدیس خداوند ، سرزنش و توبیخ کسانی که گفتارشان با کردارشان مطابقت ندارد ، پیروزی نهایی و قطعی دین خدا و جهانگیر شدن نور آن و عبث بودن تلاش مخالفان برای جلوگیری از آن و تشویق انسانها به ایمان به خدا ، جهاد با مال و جان و انفاق در راه خدا که موجب آمرزش گناهان است.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

توضیحات مربوط به 19 سوره ی چهارم قرآن کریم از سوره ی مجادله تا سوره ی انسان[در حال تکمیل]

مطالب مشابه :

صفات الهی

سنت های الهی در قرآن

توضیحات مربوط به 19 سوره ی چهارم قرآن کریم از سوره ی مجادله تا سوره ی انسان[در حال تکمیل]

گوشه ای از معجزات جنگ

اصطلاحات عرفان وتصوف

نام 110 دختر و پسر قرآنی

نتایج مرحله ی اول آزمون جامع پیشرفت تحصیلی با اعمال نمره ی منفی