طراحي بيمارستان يا يك ترم دردسر

بيمارستان آدمو كلافه ميكنه چه طراحيش چه رفتنش چه نقدش چه بوش و همه چيزاي متعلق بهش

حتي بعضي وقتي از دايي نازنينمم كه بيمارستانيه كلافه ميشم...

استادمون راست ميگفت كه اگه بيمارستانتون به سرانجام رسيد معمار ميشين مدرك الكيه.ولي من كه هر چي فكر ميكنم بازم بيمارستانامون شبيه همينايي كه هستن ، هست. كاريشم نميشه كرد ، خيلي ها رو ديدم كه ميخان ذات بيمارستانو تغيير بدن كه بيمار توش احساس راحتي بكنه.

یه دوست دارم همیشه میگه برای طراحی بیمارستان لازم نیست معمار باشی باید پرستار باشی... خدا نکنه شغلمون و جون مردم برامون مثل یه پرستار عادی و روز مره بشه

البته همین دیروز قول استخدام ۲۳ هزار پرستار از طرف رییس جمهور به خانم دستجردی وزیر بهداشت داده شد با این کار ساعات کار کارکنان بیمارستان یعنی پرستارا کم میشه از طرفی توقعات پرستارا بالا میره و کم کم اعتراضات به نوع طراحی معمار ها در مورد بیمارستان شروع میشه از اونجایی که ایران یه ۱۰۰ سالی هست با طرح جامع آزمون و خطا جلو میره انشالا تو این ۳ .۴ سال باید دید تاثیر این استخدامها به بالا بردن کیفیت معماری بیمارستان چطوری بوده....چون حدس زدن این تاثیر خیلی خیلی سخته ممکنه هیچ تاثیری نذاره... از تاثیر حکومت و حاکمان در بالا بردن کیفیت معماری هر منطقه هر چی بگیم کم گفتیم...... بگذریم......

به نظر من فضاهاي بيمارستاني جديد توي ايران خوبه فقط بدي كه توي ۴.۵ تا بيمارستان ديدم اينه كه جا براي نشستن خيلي كمه .... من زیاد به بیمارستانا به دید معماری نگاه نکردم ولی اسم بیمارستان که میآد یاد این می افتم که از روی صندلی بلند میشم و جامو به یه پیرمرد میدم البته ذهنتون به طرف اتوبوس نره ها ...

خلاصه من سعی ندارم بیمارستانو جوری طراحی کنم که آدم حس فراغت ذهنی و هتل بودن بهش دست بده

همین حالو هوا با سیرکولاسیون بهتر....