گروه یاران(پست ثابت)

به روایت امیر قاسم دباغ خواهرزاده هاشم یاران...

خاندایی دیگر سیگار نمی کشید . زده بود به کوه . سیگار را که کنار گذاشت یکی دو هفته ای می رفت قهوه خانه قلیان می کشید . قلیان را هم که گذاشت کنار ، پسته می خرید می خورد . اوایل با ما می رفت کوه . خاندایی بود و من و علی و مرتضی و سهراب .
کم کم دوستانش پیدایشان شد . آقا نقی و قوربانعلی و رحیم و کریم و حسین و قاسم و ممّد و حسن مشتی و علی قوربانپور و جواد سیدی و خیلی های دیگر . شدند گروه یاران . برنامه می گذاشتند می رفتند سهند و سبلان و بعدها به علم کوه و دماوند . سنگ نوردی هم می کردند...

یاران آباد

از داش دربندی می رفتیم و می رسیدیم به دره سر سبزی که اولش آبشار داشت و به داش کسن لر معروف بود و هنوز نصفه و نیمه های شکسته سنگ های آسیاب در آن دره مانده بود . آنجا صبحانه می خوردیم و می رفتیم به کوه دند که پشت عینالی بود ، آنطرف تلخه رود ، بالای ونیار . گاهی آقا نقی با خاندایی روی چمن های این دره کشتی می گرفتند . یکروز آقا نقی گفت که این دره جان می دهد برای درخت کاشتن . همان روز هسته هلوهایی را که خورده بودیم در کنار آبی که از دره می گذشت کاشتیم . قرار شد هر هفته هر کس هسته میوه هایی را که می خورد نگه دارد تا بیاورد و جمعه در این دره بکارد . پاییز شصت و هفت بود . آن سالها بارندگی خوب بود و آب در دره راه می افتاد.
فروردین که رفتیم دره داش کسن لر ، دیدیم هسته هایی که کاشته بودیم سبز شده اند و دورش سنگ چیدیم . هفته بعد که آمدیم خبری نبود از آنچه کاشته بودیم . گوسفندانی که از لیقوان می آمدند همه شان را خورده بودند .
چوپانهای لیقوان و هروی بیرق که بهشان بئره لی لر می گفتیم و ماست و پنیر گوسفند ازشان می خریدیم ، هرسال بیست و پنج روز گذشته از فروردین گوسفندهایشان را برمی داشتند می آوردند به این دره و هشتاد و پنج روز گذشته از اول سال برمی گرداندندشان به لیقوان .
قرار شد از هفته بعد ، هرکس برود از شهرداری به اسم محله خودش پنج تا نهال بگیرد تا بیاورند در این دره بکارند . هفته بعد همه اعضای گروهشان و همه فک و فامیلشان بودند با کلی نهال .
جوبی کندند برای آب و نهال ها را هم کنار جوب کاشتند . در تپه کنار دره هم با چیدن سنگ های بزرگ ، نقشه ایران را کشیدند و در وسط نقشه نوشتند یاران . دره داش کسن لر شد دره یاران . سال بعد که رفتیم دوهزار تایی درخت کاشته بودند . خشکسالی که شد شروع کردند به شلنگ کشی و سد سازی و نگذاشتند درخت ها خشک شوند . جمعه ها که می رفتیم دره یاران ، پر بود از آدم .
خاندایی چهار صبح می رفت کفاشی و سه عصر هم دست از کار می کشید و سنگکی می خرید و می رفت دره یاران برای آبیاری درخت ها . هوا که تاریک می شد خسته اما با روحیه به خانه می رسید . مرتب هم می رفت به جنگلکاری و شهرداری و ادارات مختلف برای گرفتن تانکر و شلنگ...

هاشم آقا وخواهرزاده ودامادش دکترامیر قاسم دباغ (سال۱۳۶۷)

منطقه یاران چندسال بعدازدرختکاری

جهت مشاهده موقعیت جغرافیایی یاران آباد اینجا کلیک نمایید

یاران دیروز...

ادامه عکسهای قدیمی گروه اینجا

یاران امروز...

یاران رویش دوباره عشق است برای سبز شدن برای سبز ماندن همتی که در سال ۱۳۶۷ در قلب تک تک اعضای گروه کوهنوردی یاران تبریز جوشید و یارانیان باغبانهای عاشق کوهستان دست در دست هم نهادند و در دره پشت کوه بال گشاده عون بن علی تبریز بر روی سنگلاخ و خاک سخت کوهستان نهال هایی را برای تولد دوباره انسان کاشتند که هر چند درخشکسالی سالهای متمادی حفظ آن نهال های نوپا غیر ممکن می نمود اما با همتی مجنون وار با شلنگ کشی و سدسازی و هر راه ممکن تنها با آب کمی که از لای سنگهای کوهستان می جوشید امید دیرینه آدمی را برای سبز ماندن و سبز کردن جامه عمل پوشاندند واکنون یاران با بیش ازپنج هزار درخت از دهها نوع مختلف در روزهای تعطیل صدها خانواده تبریزی را به آغوش کوهستان می کشاند و با تبسمی سبز دوستی با طبیعت را در دل کودکان و خانواده های تبریزی حک می کند.(امیردباغ)

*********************************************

مطالب مرتبط باگروه:

اساسنامه گروه

اعضاء گروه یاران

شعری برای مردکوهستان

شعریاران

ویژه نامه یاریاران

گروه یاران(پست ثابت)

مطالب مشابه :

تصاویر تبریز از اوج(تصاویر گوگل ارث)

آگهی استخدام راننده در شرکت تامین نیروی سازمان مپ در مشهد92

گزارش برنامه قلعه آق گنبدیاهولاکوقالاسی

گروه یاران(پست ثابت)

درقاب خاطره ها

دانلود زندگینامه کامل استاد شهریار

گزارشات برنامه ها