نمایندگان مردم ماکو در مجلس سنا در دوره حکومت پهلوی

جواد امامی خویی

نماینده مردم ماکو خوی سلماس اورمیه و تبریز در مجلس سنا

سال تولد : 1267 سال وفات 1337

دوره نمایندگی : 1،5،6،9

جمال الدین امامی خویی

نماینده مردم ماکو خوی سلماس اورمیه و تبریز در مجلس سنا

دوره نمایندگی :2،14،16

ملیت : ایرانی - قرن : 14 منبع : شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران (جلد اول) جواد امامی خوئی : فرزند ارشد حاج میرزا یحیى امام جمعه خوئى، متولد 1267. تحصیلات مدرسى خود را انجام داد. در دوره‏ى پنجم از خوى به وكالت رسید. در دوره‏ى ششم نیز وكیل شد. در دوره‏ى نهم از تبریز به مجلس رفت و در همان دوره (1312 شمسى) از وى در مجلس سلب مصونیت شد و تحت تعقیب قرار گرفت. در 1328 در دوره‏ ى اول به سناتورى از آذربایجان برگزیده شد. در 1337 ش درگذشت. درست نقطه‏ ى مقابل برادرش جمال امامى بود؛ همیشه سكوت و محافظه‏ كارى را بر جنجال و سر و صدا ترجیح میداد

جمال الدین امامی خویی فرزند حاج میرزا یحیى امام جمعه خوئى. پس از انجام تحصیلات مقدماتى و متوسط عازم اروپا شد و در بلژیك ادامه تحصیل داد، ولى مدرك دانشگاهى نگرفت. پس از بازگشت به ایران وارد وزارت دارائى شد. آخرین سمتى كه در آن وزارتخانه احراز نمود، ریاست اداره‏ى باربرى داخلى بود و مدتى هم در بانك رهنى انجام وظیفه مى‏كرد. در انتخابات دوره‏ى چهاردهم از طرف مردم خوى نماینده‏ى مجلس شوراى ملى گردید و با ایراد نطق و حمله به متفقین و مخالفت با حزب توده وجهه‏ى زیادى براى خود كسب كرد و از طرف حزب توده به نام مرتجع شماره‏ى 2 نامیده شد (مرتجع شماره‏ى 1 سید ضیاءالدین طباطبائى بود). در همان دوره با همكارى على دشتى و ابراهیم خواجه نورى حزب عدالت را تأسیس نمود. اعضاى این حزب را كارمندان دولت تشكیل مى‏دادند. ابتدا على دشتى و بعد جمال امامى به لیدرى این حزب برگزیده شدند. به تدریج جمال امامى یكى از ستون‏هاى سیاسى كشور شد و دولت‏ها براى ثبات و بقاى خود به پشتیبانى او نیاز داشتند؛ مخصوصاً نطق‏هایش در مجلس باعث شد كه بین مردم از وكلاى متنفذ و كارگردان مجلس به شمار آید. پس از پایان انتخابات دوره‏ى چهاردهم از طرف قوام‏السلطنه بازداشت و به زندان افتاد و مانند سید ضیاءالدین مدت‏ها در كنج زندان بود. پس از استخلاص از زندان مدتى بلاشغل بود، ولى كارهاى سیاسى خود را دنبال مى‏نمود و حزب عدالت را توسعه مى‏داد، تا اینكه در 1327 در كابینه‏ى عبدالحسین هژیر به وزارت مشاور منصوب شد. در كابینه‏ى ساعد نیز همین سمت را داشت. در انتخابات دوره‏ى شانزدهم مجدداً به مجلس شوراى ملى رفت و در مقابل اقلیت تندروئى كه در آن مجلس تشكیل شده بود لیدرى اكثریت را به عهده گرفت و با مناقشه و مباحثه با اقلیت، مجلس شانزدهم را به مجلس بحث و انتقاد تند تبدیل كرد. در اواخر دوره‏ى شانزدهم كه اقلیت آن روز تندروى زیادى داشت و با برنامه‏ى هر نخست‏وزیرى مخالفت مى‏نمود، به پیشنهاد او دكتر محمد مصدق لیدر اقلیت از نمایندگان رأى موافق گرفت و به نخست‏وزیرى رسید. از آن تاریخ به بعد كه دوره‏ى شانزدهم در شرف انقضاء بود، جمال امامى بدون آنكه از كرسى پارلمانى استفاده كند، به مخالفت با دولت ادامه مى‏داد و جراید وابسته به دولت نیز از وارد كردن هیچ‏گونه اتهامى به او خوددارى نمى‏نمودند. تا 1332 بدون آنكه شغل سیاسى داشته باشد، مبارزات سیاسى خود را ادامه مى‏داد. آخرین سمت سیاسیش سفیركبیرى ایران در رم بود. در همین سمت بیمار شد و به سرطان درگذشت. جمال امامى مردى حراف، خوش‏صحبت و ناطق زبردستى بود. در مسائل سیاسى رشادت زیادى به خرج مى‏داد. مبارزات او در دوره‏ى شانزدهم علیه دكتر محمد مصدق زبانزد خاص و عام شد. در اواخر حكومت مصدق پرونده‏اى برایش ساختند و متهمش كردند بدون داشتن موجودى در بانك ملى مبلغى از حساب جارى خود برداشت كرده است. بازپرس دادسراى تهران احضارش كرد و قرار سنگینى براى او صادر نمود. روزى كه به دادگسترى احضارش كردند تظاهرات شدیدى از سوى موافقین و مخالفین او در دادگسترى صورت گرفت كه منجر به تیراندازى و جرح عده‏ى زیادى شد. او از مال دنیا طرفى نبسته بود. چندى هم سناتور بود

مجلس سنا

مجلس سنا از آغاز مشروطیت تا سال ۱۳۲۸ خورشیدی تشکیل نگردید، اما از آن سال به‌ بعد در هفت دوره منعقد شد

به موجب قانون اساسی مورخ ۱۲۸۵ حکومت ایران علاوه بر مجلس شورای ملی باید دارای مجلس دیگری به نام ” مجلس سنا“ باشد ولی به علت بعضی از مخالفتها تا پایان سلطنت رضاشاه پهلوی درباره این شاخه قوه مقننه تصمیمی اتخاذ نگردید. پس از شهریور ۱۳۲۰ با اشغال ایران توسط متفقین و تبعید رضاشاه و سست شدن پایه‌های سلطنت پهلوی، مقالاتی در مطبوعات نوشته می‌شد و از دولت های وقت تقاضای تشکیل این مجلس می‌شد و محمدرضا پهلوی نیز نسبت به تأسیس آن علاقه‌مند بود، تا اینکه در روز ۱۹ اردیبهشت ۱۳۲۷ دولت حکیمی لایحه تشکیل مجلس سنا را تقدیم داشت که با اعتراضات زیادی از سوی برخی از نمایندگان مجلس شورا روبه‌رو شد ولی بالاخره با تلاش عده‌ای از دولتمردان اساسنامه آن تدوین و به تصویب مجلس شورا و صحه شاه رسید. تشکیل مجلس و اختیارات آن طبق اصول ۴۳، ۴۴، ۴۵ و ۴۶ متمم قانون اساسی پیش‌بینی شده بود. به موجب اصل ۴۳ قانون اساسی تعداد نمایندگان مجلس سنا شصت نفر بوده که سی نفر از طرف مردم (پانزده نفر از تهران و پانزده نفر از شهرستان) و نیمی دیگر از سوی شاه (پانزده نفر از تهران و پانزده نفر از شهرستان) انتخاب می‌شدند که گروه اول سناتورهای انتخابی و دسته دوم به سناتورهای انتصابی معروف بودند. انتخابات مجلس سنا در هر دوره قانون‌گذاری هم‌زمان با انتخابات مجلس شورای ملی شروع و اخذ رأی در یک روز انجام می‌شد. سناتورها باید شرایط خاصی را برای عضویت در مجلس سنا داشته باشند که به صورت اختصار بیان می‌شود: این اشخاص از بین نخست‌وزیران، وزرا، معاونین، استانداران، امرای بازنشسته ارتش، استادان دانشگاه و قضات با داشتن ۱۵ تا ۲۰ سال سابقه و اشخاصی که حداقل ۳ دوره نمایندگی مجلس شورا را داشتند انتخاب می‌شدند

در حقیقت مجلس سنا به ”مجلس شیوخ“ معروف بود زیرا هر فردی که واجد شرایط مذکور نبود نمی‌توانست به مجلس سنا راه یابد و گفته می‌شود گه گاهی هم برای اینکه اشخاص موردنظر واجد شرایط سناتوری شوند به طور موقت احکامی صادر می‌شد.

نمایندگان مردم ماکو در مجلس سنا در دوره حکومت پهلوی

مطالب مشابه :

معرفی كتاب آموزش طراحي و نقاشي سَنا

قرص سی لاکس

مشکلات دیکته نویسی

اسامی برندگان مسابقه مکتوب و نقاشی هفته کتاب 93 تبریز

باسناااااا

نمایندگان مردم ماکو در مجلس سنا در دوره حکومت پهلوی

نقاشی