جدل در افراد مبتلا به آسپرگر

عده ای از متحصصین روان شناسی، مددکاری و روان پزشکی به اشتباه گمان می کنند که امکان آسپرگر داشتن کسی که خوب بحث و جدل می کند منتفی است.

اما این متن نقض این دیدگاه است:

با افزایش سن کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر، آنان این مهارت را پیدا می کنند که افراد بزرگ سال را درگیر منازعات نیرومندی کنند. همانگونه که ما بزرگسالان، هنگامی که معتقدیم حق با ماست، دوست داریم مورد تایید و استماع قرار بگیریم، عینا همین مطلب در مورد کودکان و نوجوانان مبتلا به سندروم آسپرگر صدق می کند. ما به عنوان افراد بزرگ سال تمایلی به منازعه شدید نداشته و از آن پرهیز می کنیم لیکن افراد مبتلا به سندروم آسپرگر در توانمندی خود برای بحث و مجادله پافشاری می کنند. بحثی که ساده شروع شده، ممکن است به یک مقابله ی جدی و بی ثمر تبدیل شود. نهایتا اینکه، اقدامات تنبیهی در مورد کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر کارایی چندانی ندارد و تمرکز اصلی باید بر افزایش مهارت ها و توانایی ها جهت اجتناب از مشکلات یاد شده معطوف شود.
"اوتیسم و سندروم آسپرگر، دکتر لین آدامز، ترجمه ی دکتر ابراهیم علیزاده موسوی، نشر تابران مشهد، چاپ اول 1388، صفحه ی 59"

جدل در افراد مبتلا به آسپرگر

مطالب مشابه :

پاورپوینت درس روان شناسی بالینی کودک

جدل در افراد مبتلا به آسپرگر

منابع کارشناسی ارشد تربیت بدنی در کلیه گرایش ها

منابع کارشناسی ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی 92

اوتیسم(utism)