کفش کوه نوردی

به نام آفریننده کوهستان

با توجه به نوع رشته ورزش کوه نوردي و سنگ نوردي، اندام تحتانی و پاها بیشترین نقش و فعالیت را در انجام این رشته ورزشی دارند و شایع ترین آسیب های ورزشی در کوه نوردی صدمات اندام تحتانی و پاها می باشد. مفاصل زانو و مچ پا نیز از حساس ترین مفاصل بدن می باشند که در ورزش کوه نوردی در معرض مستقیم ضربات متوالی و متناوب هستند. نتیجه اینکه برای پیشگیری از آسیب های پا می بایست به سلامت پا بیشتر توجه نمود و در این میان اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن به وضوح قابل درک است.

انواع کفش:

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی بنا به نوع برنامه، انواع مختلفی از کفش ها برای فعالیت های مختلف یافت می شود:

انواع کفش مورد استفاده در ورزش كوه نوردی:

۱- سنگ نوردی: با شکل خاص و مواد خاصی تولید می شود.

۲- کوه پیمایی: این نوع کفش ها آج کمتری دارد.

۳- کوه نوردی نیمه سنگین.

۴- کوه نوردی سنگین: یک پوش، دو پوش، سه پوش (اکثرا گتر سرخود است)

۵- برنامه های ترکیبی (سنگ و یخ):همچون کفش های پلاستیک (فایبرگلاس)

۶- کفش یخ نوردی

موارد 3 تا 6 محلی برای نصب گرامپون دارند. جنس لایه بیرونی کفش های پلاستیک فایبر گلاس و کربن است.

مواد متنوعی که در ساخت کفش استفاده می شود:

۱- چرم طبیعی.

۲- چرم مصنوعی.

۳- پارچه های مخصوص.

۴- ترکیبات پارچه ای جدید مثل گورتکس.

مواد بکار رفته در تخت کفش:

ترکیبی از کربن و لاستیک: معروف ترین آن با نام تجاری “ویبرام” است. ماده ای سخت و پر اصطکاک می باشد.

خصوصیات لازم برای تخت کفش (کفی کفش) بايد شامل موارد ذيل باشد:

۱- قابل انعطاف باشد.

۲- ضربه گیر باشد.

۳- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.

۴- آج های عمیق داشته باشد.

۵- اصطکاک خوبی داشته باشد.

۶- مقاومت مناسبی داشته باشد.

خصوصیات لازم رویه کفش:

۱- ضد آب باشد.

۲- قابلیت دفع تعریق داشته باشد.

۳- تا حدودی برای راحتی پا نرم و قابل انعطاف باشد.

۴- محکم باشد.

۵- قابل ارتجاع باشد.

۶- مقاوم به سرما گرما و عوامل محیطی باشد.

۷- بندها تا نزدیکی پنجه پا ادامه داشته باشد.

۸- تا روی پا و قوزک ها را بپوشاند.

براي مراقبت بهتر از کفش:

در صورت کوچک ترین صدمه ای به كفش دراسرع وقت بايد تعمیر شود.

بعد از برنامه:

۱- کفش را باید تمیز نمود.

۲- با پارچه آن را خشک کرد.

۳- قالب زد (خصوصا در کفش های چرمی).

۴- برای حفظ انعطاف پذیری کفش و جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت آن را خشک کرده و واکس مخصوص بزنید.

۵- ازآتش و گرمای زیاد برای خشک کردن کفش استفاده نکنید.

۶- برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.

اندازه کفش:

خیلی گشاد نباشد: ایجاد تاول های پوستی می کند.

خیلی کیپ و تنگ نباشد: به پا فشار وارد می آورد.

در صورت عدم رعايت موارد بالاكفش نامناسب به ناخن ها و بستر ناخن صدمه می زند و باعث خستگی پا می شود.

كفش پلاستيك داراي معايب و مزاياي متعددي است:

مزایای کفش پلاستیک:

۱- عایق گرمایی خوبی است.

۲- محل مناسبی برای بستن گرامپون دارد.

۳- سبک است.

۴- ضد آب، ضد باد و ضد سرماست.

۵- یک لایه داخلی نرم دارد.

مضرات کفش پلاستیک:

۱- احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما و ضربه در برنامه های ترکیبی یخ و سنگ وجود دارد.

۲- انعطاف پذیری خوبی ندارد.

۳- برای استفاده در زمین نرم و کم شیب و پیاده روی مناسب نیست.

مزایای کفش چرم:

قابلیت انعطاف خوبی در برنامه های کوه پیمایی و کوه نوردی دارد.

تهویه پا را خوب انجام می دهد.

کفش سنگ نوردی:

مواردی که در خرید کفش سنگ نوردی باید مورد توجه قرار داد:

۱- کفش باید راحت باشد.

۲- اندازه و شکل کفش تغییر نکند.

۳- برای صعودهای اصطکاکی قابل انعطاف باشد.

۴- در صعودهای عرضی و طولی باید لبه های سفت و سختی داشته باشد.

۵- پنجه کفش که در برگیرنده انگشتان پا است باید سخت و محکم باشد.

۶- کف کفش با دوام و لبه های کناری آن با کیفیت باشد.

۷- کفش ضمن آنکه قوزک پا را محافظت می کند باید بیشترین انعطاف را نیز برای قوزک پا فراهم کند.

۸- کفش باید سبک قوی و بادوام باشد.

انتخاب کفش مناسب سنگ نوردی:

۱- مناسب ترین نوع، بسته به نوع برنامه های تمرینی می باشد.

۲- کاملا چسبیده و جفت پا باشد.

۳- در منطقه ای که تنوع گسترده ای از سنگ ها و دیواره های سنگی است باید کفشی انتخاب کرد که بتواند هم از نظر لبه های کفش و هم از نظر خاصیت اصطکاک بر سنگ جواب گو باشد.

عوارض کفش تنگ در سنگ نوردی:

۱- تاول

۲- میخچه

۳- پینه

۴- فشار بیش از حد به پا

۵- خستگی در تمرین و سنگ نوردی

جنس رویه کفش سنگ نوردی:

۱- جیر (بعد از مدتی گشاد می شود خصوصا اگر بدون آستر باشد).

۲- چرم

۳- نایلون مخصوص

۴- کتان

۵- ترکیبی از مواد فوق

همگی مواد فوق می تواند آستر دار یا بدون آستر باشد.

هشدارها:

۱- کفش سنگ نوردی اگر هنگام تمرین خیس شود پس از خشک شدن جمع شده و چروک می شود و هنگام سنگ نوردی پا را ناراحت می کند.

۲- هنگام بستن کفش نباید آنرا خیلی محکم کشید زیرا خود این عمل سبب گشاد شدن سریع و صدمه به کفش می شود.

مراقبت از کفش سنگ نوردی:

۱- هر چه بیشتر مراقبت نمایید کفش بیشتر عمر می کند.

۲- در تعمیرات دور کفش باید کف کفش نیز عوض شود چون تناسب جنس دور و کف کفش از بین می رود (کفش تعمیر شده بیشتر در تمرینات استفاده می شود).

۳- برای دستیابی به بهترین کارایی کفش، کف و دور کفش پیش از هر بار استفاده با مسواک و یا فرچه کاملا تمیز شود سپس با کمی آب شسته و خشک شود تا تمیز و عاری از گرد و خاک باشد.

۴- در طی صعود یک مسیر طولانی عمل تمیز کردن کفش را می توان با همراه داشتن کمی آب و یک عدد مسواک و یک تکه پارچه چندین مرتبه تکرار کرد.

۵- اگر کفش سنگ نوردی (و یا کوه نوردی) با آب دریا خیس شود باید آن را با آب شیرین کاملا شست تا هر نوع نمک و مواد دریایی که سبب پوسیدگی و خوردگی درزهای دوخته شده و سوراخ های بندکفش می شود از آن خارج شود.

۶- همیشه کیسه ای مناسب برای حمل کفش سنگ نوردی تهیه شود.

۷- اگر کفش فاقد سوراخ فلزی در محل عبور بند کفش است باید از بند کفش های پهن استفاده شود تا از پاره شدن محل بند کفش جلوگیری شود.

۸- در بندکشی کفش دقت شود آنها به نوبت از پایین به بالا کشیده شوند طوری که کفش تمامی قسمت های پا را احاطه کند.

منبع: پایگاه اینترنتی امدادگران ایران

گردآوری: سرکار خانم مهندس ریحانه تهرانچی / ویرایش و بازنگری: شاهین صفوی

کفش کوه نوردی

مطالب مشابه :

انواع کفش های کوهنوردی(پگاه جمالیان)

انتخاب کفش مناسب کوهنوردی

مطالبی آموزشی راجع به کفش کوهنوردی

ترفند بستن سریع بند کفش (به صورت یک کلیپ کوتاه)

کفش کوه نوردی