يادداشت يك شهروند جمي در خصوص تخلف پليس راه فراشبند

خليج فارس- احمد نوردوست: هرچند مامورین راهور بر من منّت نهاده و مدارک را توسط یکی از دوستان که در این مسیر عبور می نموده به همراه قبض اهدایی 200 هزار ريالي بابت جریمه سبقت نگرفته (!) برایم ارسال نموده اند، ولی خنجر عمل غیر قانونی پلیس راهور که به دور از نزاکت اداری بود، متاسفانه حالت ناخوشایند برخورد غیر انسانی و اسلامی توام با انزجار به آدمی دست می دهد...

خليج فارس: آنچه در ادامه مي خوانيد، يادداشت احمد نوردوست عضو شورای اسلامی شهرستان جم در خصوص يك رويداد است كه به زعم وي برخورد پليس در اين خصوص تخلف بوده است. نوردوست با روايت اين ماجرا، از مسئولان انتظامي استان خواسته تا نظارت بيشتري بر حوزه استحفاظي خود داشته باشند. متن اين يادداشت در زير آمده است.
***
پلیس راه جاده های برون شهری دارای چنان اهمیتی است که همگان بر آن واقفند. قشر زحمت کشی که در اغلب مواقع که ما بهترین لحظات تعطیلات با خانواده را سپری می نمائیم، برای امنیت و آرامش ما لحظات فراق از خانواده را تجربه می کنند و قاعدتاً می بایست دیدن این قشر زحمت کش، مایه آرامش و اطمينان قلوب در مسیرهای برون شهری باشند. ولی متاسفانه اعمال قانون ناروا و برخوردهای دور از انتظار بعضی از این افراد باعث شده که جامه سپید و زیبای این قشر را در دل ما چرکین کند. این مقدمه را بدین دلیل نوشتم که واگویه ای از لحظات و روز تلخ هفدهم ماه مبارک رمضان مطابق با بیست و هفتم مرداد ماه خودم را بازگویم که با رعایت قانون با تمامی جوانب، اما چتر حمایت آن را بر سر خود ندیده و قانون شکنان خود محور، آنچنان کام مرا تلخ و عرصه را تنگ و دردی در اندرونم ریشه دواندند که شاید به ودیعه نهادن آن برای دیگران اندکی از آن بكاهد؛ به آن اميد كه فرمانده انتظامي استان نيز دستورات لازم را براي نظارت بيشتر بر حوزه استحفاظي به رده هاي انتظامي صادر نمايد. القصه... ساعت حدود یازده صبح 27 مرداد در معیّت خانواده با خودروي شخصی از طریق اتوبان جم _عسلویه به سوی دارالمیزان شهرستان مهر استان فارس طی طریق می نمودم. در تقاطع پمپ بنزین بدخشان شهرستان جم، خودرو الگانس پلیس راه فراشبند استان فارس متوقف و قصد ورود به اتوبان داشت. با همان سرعت قانونی حداکثر 110 کیلومتر بر ساعت ادامه مسیر داده و علاوه بر کیلومتر شمار ماشین هراز چندی، از طریق جی پی اس خودرو خود نیز سرعت را کنترل نموده که مبادا تخطی صورت گیرد. ماشین پلیس راه نیز با کمی سرعت گرفتن به اینجانب رسید و با فاصله 20 متری قفای من درحرکت بود. مسرور از اینکه قانون را رعایت نموده و می توان با رعایت قانون، گردن خود را سر فراز نگاه داشت. چه فرقی می کند مجری قانون تو را کنترل نماید یا خیر؟! دقیقاً پس از عبور از پل خانیچه (انتهای حوزه استحفاظی استان بوشهر) و ورود به حوزه استحفاظی شهرستان مهر استان فارس، خودروي مذکور که هنوز پشت سرم در حرکت بود، با نوربالا و فلاشر به من علامت داد که بایستی توقف کنم. جی پی اس ماشین نقطه توقف را دقیقاً 58.95/54-27 درجه شمالی و 05.35/25_52 درجه شرقی با ارتفاع 359 متر ثبت نموده بود. هرچند که نقطه توقف دارای دید خوبی نبود و حاشیه جاده به سختی جای پارک داشت، از ماشین پیاده شده و به سمت توسن سواران که در صندلی خودروي شان «فرو مولیده» بودند و هیچگونه اتیکتی بر خلاف معمول از نام و نشان بر سینه نداشتند، عزیمت نمودم. راننده در این هرم تموز، شیشه را به اندازه ای که بتوان صدایش شنید، زحمت پایین کشیدن متحمل شد. من هم پس از عرض خسته نباشی و طاعات قبول، با احترام هرچه تمامتر با واژه «در خدمتیم» خود را مطیع اوامر راهوران نمودم. راننده خودرو گفت: مدارک خودرو جهت کنترل. در قالب و با حسّ دانش آموزی که مشق هایش مرتب است و می خواهد آنها را به معلّم ارائه و به همین دلیل درخود اعتماد به نفس مضاعفی احساس می کند مجدداً به سمت خودرو برگشته و دفترچه حاوی مدارک مشتمل بر گواهینامه، کارت ماشین و بیمه نامه را تحویل دادم. بسی خوشحال شدم که مامورین با کنترل ماشین ها و بازبینی مدارک، امنیت بیشتر مسیر را تامین می نمایند؛ غافل از اینکه معلم عزیز توجهی به درس و مشق نداشته و دنبال بهانه های بنی اسرائیلی است. همان زمان در اصالت گواهینامه ام تشکیک نموده که عرض كردم گواهینامه با قدمت حدود 20 ساله در دوران دانشجویی از تهران اخذ نموده ام، اما توسن سواران مشعوف از فتح الفتوح خود که مجرمی را به بند انداخته اند گفتند سرعت هم که می روی؟ عرض کردم سرعت قانونی می روم، می توانید جی پی اس ماشین را چک بفرمائید. فرمودند که یعنی ما دروغ می گوئیم؟! تازه سبقت غیر مجاز هم می گیری. عرض کردم با رعایت قانون سبقت می گیرم و لا غیر. باز فرمودند که یعنی دروغ می گوئیم؟ گفتم بحث بر سر راست و دروغ نیست، شما مجری قانون و ناظر بر اجراي آن می باشید و من هم مطیع قانون. چنانچه تخطی صورت پذیرفته باشد بایستی پاسخگو باشم.بدین دلخوشم که قانون را بطور کامل رعایت می کنم؛ ولی چه سود که این مجريان قانون خودقانون شکن! و مفسر دلخواه و گلچین کننده، ناقص آن بودند. گفتند به دلیل تخلف بایستی خودرو توقیف شود و آن را به پلیس راه فراشبند انتقال دهیم.عرض کردم موارد توقیف خودرو در قانون برشمرده شده و به ضرس قاطع می گویم تخلفی که منجر به توقیف خودرو شود مرتکب نشده ام. ملخص کلام آنها که برگ برنده یعنی مدارک مرا در اختیارداشتند بدون کلام دیگری گفتند ماشین را به پلیس را فراشبند ببر! من نیز بدواً حسب الفرمایش، کمی به دنبال آنها رفتم. الگانس با سرعت ترکتازی نموده و از دیده نهان شد. در اوّلین پارکینگ برای دقایقی تامل نمودم.از برگشت الگانس سواران مجری قانون! خبری نشد.عاقلانه آن دیدم که به وطن مالوف عزیمت نموده و یکسره به فرماندهی منطقه انتظامی بروم. حدود ساعت 11:50 دقیقه وارد منطقه شدم. فرماندهی محترم انتظامی جم با خوشرويی مرا پذیرا شد و از ورود مهمانان فراشبندی پلیس راه به حوزه خود اظهار بی اطلاعی نموده و طی تماس با فرماندهی محترم منطقه انتظامی فراشبند موضوع را جویا شده و قول مساعد پیگیری دادند که بحقّ نتیجه بخش بود.
و امّا مراتب توسنی توسن سواران:
1_آنچه در فیلمهای تبلیغاتی راهنمایی ورانندگی شاهد می باشیم مامور راهنمایی و رانندگی با نصب اتیکت نام و نشان خود بر روی سینه به محض توقیف خودرو، جهت انجام وظیفه قانونی، خود نیز از ماشین پیاده می شود و در پارکینگ نسبت به توقف خودرو اقدام می نماید نه آنکه در مسیر کور و خطرناک بدون رعایت ماده 140 آئین نامه راهنمائی و رانندگی مبادرت به توقیف خودرو نموده و خود همانند خانه ای باشتین بر اریکه تکیه زده و دادگاه صحرايی تشکیل و حکم قطعی صادر و اجرا نماید. غافل از آنکه واقعا آن برخوردهای انسانی و ایده آل فقط درفیلمها می توان شاهد بود؟!
2_قانون برای راحتی و حفظ جان مردم است نه آنکه مجریان آن را تفسیر به رای نموده و اجرای قانون ناقص که شرح آن در آتی می رود، چتر حمایتی خود را از آدمی برداشته، روح را آزرده و آنچنان رنجي درنتیجه فشار این برخوردهای غیر قانونی و خودسرانه بر آدمی می آورد که مرگ روح را پیش از مرگ جسم رقم می زند.
3_وفق ماده 9 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب مورخه 8 اسفندماه 1389 مجلس شورای اسلامی مامورین مکلّف بودند که هنگام ضبط مدارکم به اینجانب رسیدي مبنی بر ضبط آنها تحویل دهند که بدلیل عدم ارائه رسید، تخطی آنان از قانون محرز است.
4_موارد توقیف و انتقال خودرو به پارکینگ در بند 10 قانون اخیر الذکر احصاء شده و به هیچ عنوان مامورین حق ندارند دل بخواهی نسبت به توقیف خودرو خارج از موارد مصرّحه اقدام نمایند که این امر توسط این مامورین و بخصوص سرنشین بی نام و نشان الگانس پلیس راه فراشبند انجام پذیرفت.
5_بالفرض که خودرو اینجانب می بایست به پارکینگ منتقل شود. وفق ماده 13 قانون ذكر شده، می بایست خودرو به نزدیکترین پارکینگ ممکن _که با توجه به محل توقیف خودرو توسط راهوران محترم درشهرستان جم یا پاسگاه گله دار می باشد_منتقل شود نه اینکه با این گرانی و كمبود سوخت از شهرستان مهر عبور کرده و صدها کیلومتر آنطرف تر به شهرستان فراشبند جهت توقیف خودرو عزیمت نمایم.
6_باز بالفرض محال که مامورین راهور به نحو صحیح تشخیص دادند که خودرو متوقف شود. چرا به محض گرفتن مدارک با سرعت مرّیخ نوردی 170 کیلومتر _که ظاهرا براي آنها ممنوع نيست! _ مرا تنها گذاشته اند. اگر قرار است خودرو به پارکینگ منتقل شود می بایست مرا مشایعت نمایند نه آنکه خود از میدان به در رفته و امعان نظری به برگشتم به سوی جم ننمایند.
7_منطقه دارالمیزان جزء حوزه قضايی واستحفاظی شهرستان مهر می باشد و پلیس راه فراشبند به هیچ عنوان صلاحیّت توقیف خودروي اینجانب در حوزه استحفاظي خارج ازصلاحیت خود ندارد. مضافاً بنا به اظهار مامور راهور، تمامی تخلفات خود ساخته آنان برای اینجانب، درحوزه قضايی و استحفاظی جم صورت پذیرفته و محل توقیف خودور در شهرستان مهر (یکصد متربعد از پایان حوزه استحفاظی جم) می باشد. از اين رو به هیچ عنوان پلیس راه فراشبند صلاحیت توقیف خودروي مرا در حوزه شهرستان مهر به دلیل تخلف خود ساخته در حوزه جم و انتقال خودرو به فراشبند نداشته و ندارد.
8_ساعت ورود اینجانب در دفتر ورودی منطقه انتظامی جم ثبت شده و قبل از ساعت 12 ظهر است. چگونه راهور محترم در زمان حضور اینجانب در دفتر فرماندهی محترم منطقه انتظامی شهرستان جم، توانسته مرا به طی طریق نائل کرده و با این یک لحظه به فاصله صدها کیلومتر آن طرف تر و به فراشبند فارس برده و قبض جریمه حضوری در ساعت 12:10 ظهر با عنوان سبقت غیر مجاز و آن هم در زمانی که خودرو در جلو منطقه انتظامی متوقف بوده است، صادر نماید؟ هرچند که هم اینک که این سطور می نگارم مامورین راهور بر من منّت نهاده و مدارک را توسط یکی از دوستان که در این مسیر عبور می نموده به همراه قبض اهدایی 200 هزار ريالي بابت جریمه سبقت نگرفته (!) برایم ارسال نموده اند ولی خنجر عمل غیر قانونی پلیس راهور که به دور از نزاکت اداری با اینجانب برخورد نموده و بجای احساس خوب دیدن آنها، متاسفانه حالت ناخوشایند برخورد غیر انسانی و اسلامی توام با انزجار به آدمی دست می دهد، مرا به نوشتن این سطور در ساعت سه بامداد وا داشت؛ چرا که در کسوت مدیر دفتر دادگستری جم کاملاً آشنا با قانون و حق و حقوق خود می باشم و ایضاً به عنوان عضو شورای اسلامی شهرستان و بخش مرکزی جم_ که حداقل چنانچه چنین ظلمی بر یکی دیگر از شهروندان جمی نیز حتی رفته بود _ می بایست قلم دفاع بر کاغذ مي آورم، نتوانستم بر این ظلم مضاعفی که بر خود احساس كردم ساکت نشسته و مهر خاموشی بر لب زنم. امید دارم متولیان امر این موضوع را مورد پیگیری قرار دهند. اگر که تخلف و یا قصوری _نه تقصیر_ از جانبم صورت پذیرفته بود و قبض جریمه ای بحق در دیدم قرار می گرفت می توانستم حقوق کارمندی خود را هزینه تخلّف نمایم زیرا خودکرده را تدبیر نیست؛ ولی چه کنم که بدلیل صدور قبض جریمه به ناحقّ همواره این بیت زیبای شیخ اجلّ در ذهنم رژه می رود که: به حیف اگر درمی ناکسی زمن ببرد دو هفته فکر کنم در زیان و تقصیرش و گر هزار به درویش و مستمند دهم هزار سال شکر کنم در قبول و توفیرش
با احترام احمد نوردوست عضو شورای اسلامی شهرستان جم

يادداشت يك شهروند جمي در خصوص تخلف پليس راه فراشبند

مطالب مشابه :

يادداشت يك شهروند جمي در خصوص تخلف پليس راه فراشبند

مجوز اصولی آموزشگاه راهنمایی و رانندگی اوز صادر شد

نحوه در یافت جرائم رانندگی در دفاتر پست بانک

بخار بنزين باعث افزايش سرطان خون در تهران شده است

بازگشت وضعیت عادی به جاده‌‌های کشور

دریافت وجوه قبوض راهنمایی و رانندگی

پیامهای مهم