غربالگری و درمان عفونت‌هاي آميزشي در بارداري

PDF متن کامل مقاله

بسياري از عفونت‌هاي آميزشي با پيامدهاي نامناسب بارداري همراهند. مرکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌هاي ايالات متحده توصيه مي‌کند که تمامي‌زنان باردار از نظر عفونت ويروس نقص ايمني انساني در اولين فرصت ممکن غربالگري شوند. درمان ضدرتروويروسي بسيار فعال مي‌تواند انتقال اين ويروس را به جنين کاهش دهد...

غربالگري کلاميديا براي تمام زنان در آغاز مراقبت‌هاي دوران بارداري و بار ديگر در سه‌ماهه سوم در زنان زير 25 سال يا در معرض خطر توصيه مي‌شود. معلوم شده که استفاده از آزيترومايسين در زنان باردار بي‌خطر است و به عنوان گزينه درماني مناسب براي کلاميديا در طول بارداري توصيه مي‌شود. غربالگري گنوره نيز در اوايل بارداري براي کساني توصيه مي‌شود که در معرض خطر قرار داشته يا در منطقه‌اي با شيوع بالا زندگي مي‌کنند؛ اين کار بايد در سه‌ماهه سوم نيز در بيماراني که کماکان در معرض خطرند، تکرار شود. درمان توصيه‌شده براي گنوره عبارت است از 125 ميلي‌گرم سفترياکسون داخل عضلاني يا 400 ميلي‌گرم سفيکسيم خوراکي. آنتي‌ژن سطحي هپاتيت B و سرولوژي از نظر سيفيليس نيز بايد در اولين ويزيت دوره بارداري بررسي شود. پني‌سيلين بنزاتين G کماکان به عنوان درمان اصلي سيفيليس باقي مانده است. غربالگري از نظر عفونت با ويروس هرپس سيمپلکس تناسلي با شرح حال و معاينه از نظر ضايعات فعال و تشخيص موارد جديد با کشت يا آزمون واکنش زنجيره پلي‌مراز از ضايعات فعال انجام مي‌شود. سرولوژي متداول براي غربالگري توصيه نمي‌شود. از داروهاي ضد ويروسي خوراکي مانند آسيکلووير و والاسيکلووير مي‌توان در بارداري استفاده کرد. درمان سرکوبگر از هفته 36 بارداري موجب کاهش ريزش ويروس در هنگام زايمان در بيماران در معرض خطر ضايعات فعال مي‌شود. غربالگري براي تريکومونياز يا واژينوز باکتريايي براي زنان بدون علامت توصيه نمي‌‌گردد زيرا شواهد موجود نشان مي‌دهد که درمان موجب بهبود پيامدهاي بارداري نمي‌شود.

عفونت‌هاي هنگام بارداري روي مادر و جنين، چه در رحم و چه هنگام زايمان، تاثير مي‌گذارند. بسياري از عفونت‌ها ممکن است با زايمان زودرس و وزن کم هنگام تولد و افزايش مرگ‌ومير ناشي از آن در ارتباط باشند. به دليل چنين خطراتي، مرکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌ها(1) (CDC) غربالگري براي برخي از عفونت‌هاي آميزشي را در نخستين ويزيت بارداري و سپس در سه‌ماهه سوم براي مادران گروه پرخطر توصيه مي‌کند (جدول 1).

همچنين CDC توصيه‌هايي را براي درمان عفونت‌هاي آميزشي در دوره بارداري منتشر کرده است.

غربالگري

در ايالات متحده تمام زنان بايد از نظر عفونت با ويروس نقص ايمني انساني (HIV) در اولين فرصت ممکن در طول بارداري غربالگري شوند. اگر بيمار از انجام آزمون سر باز زد، پزشک بايد اهداف خود را بيان کند و با جديت به تشويق براي انجام آزمون ادامه دهد. آزمون‌هاي غربالگري ديگري که براي تمام زنان باردار توصيه مي‌شوند عبارتند از آزمون‌هاي هپاتيت B، سيفيليس و کلاميديا تراکوماتيس. زنان در معرض خطر بايد از نظر نايسريا گنوره و هپاتيت C هم بررسي شوند. شواهد کنوني از انجام غربالگري رايج براي واژينوز باکتريايي حمايت نمي‌کنند.

زنان کمتر از 25 سال و کساني که در معرض خطر عفونت با کلاميديا قرار دارند (مانند کساني که چند شريک جنسي دارند)، بايد در سه‌ماهه سوم دوباره غربالگري شوند. زناني که کماکان در معرض خطر گنوره قرار دارند، نيز بايد دوباره در سه‌ماهه سوم تحت غربالگري قرار گيرند.

در صورت شناسايي عفونت، پزشک بايد مادر را آگاه ساخته، از کفايت و ايمني درمان مطمئن کند و توصيه‌هاي لازم و درمان براي شريک جنسي را نيز ارايه دهد. پزشکان بايد مشاوره‌هاي لازم را درباره استفاده از کاندوم و خودداري از تماس جنسي تا زمان بهبودي کامل ارايه دهند.

کلاميديا

کلاميديا تراکوماتيس شايع‌ترين پاتوژن باکتريايي منتقله از راه جنسي در ايالات متحده است و بين 15-5 از زنان باردار دچار عفونت با آن هستند. انتقال کلاميديا تراکوماتيس از مادر به نوزاد مي‌تواند در هنگام تولد رخ دهد و سبب افتالميا نئوناتوروم يا پنومونيت در نوزاد يا آندومتريت پس از زايمان در مادر شود. برخي از گزارش‌ها کلاميديا را با وزن کم هنگام تولد و زايمان زودهنگام مرتبط مي‌دانند اما يک مطالعه هيچ ارتباطي را در اين زمينه نيافت.

آزمون تقويت اسيد نوکلئيک(1)(NAAT) آزمون ترجيحي براي کلاميديا است زيرا حساسيت و ويژگي آن بالا بوده، در آن از نمونه‌هايي استفاده مي‌شود که به روش غير تهاجمي‌ به دست آمده‌اند. اين آزمون را مي‌توان با استفاده از نمونه‌هاي سرويکال يا ادراري انجام داد. آزمون‌هاي غير از تقويت و غير از کشت، مانند آزمون پروب DNA، کماکان در غياب آزمون NAAT يا گران بودن آن به عنوان يک گزينه باقي مانده‌اند. توصيه مي‌شود که آزمون در زنان باردار 3 هفته پس از تکميل درمان تکرار شود.

تتراسايکلين‌ها در بارداري به دليل خطر ناهنجاري‌هاي استخواني و دنداني منع مصرف دارند. به نظر مي‌رسد که آموکسي سيلين (500 ميلي‌گرم خوراکي سه بار در روز براي 7 روز) براي درمان موثر باشد اما داده‌هاي کمي ‌درباره کارايي طولاني‌مدت آن براي عفونت‌هاي نوزادي وجود دارد. يک کارآزمايي تصادفي‌شده که تک‌دوز آزيترومايسين را با اريترومايسين 500 ميلي‌گرم هر 6 ساعت به مدت 7 روز مقايسه مي‌کرد، بيانگر افزايش پذيرش بيماران، کاهش عوارض گوارشي و اثربخشي مشابه با آزيترومايسين بود. هيچ مطالعه طولاني‌مدتي درباره استفاده از آزيترومايسين در بارداري منتشر نشده است؛ با اين همه، آزيترومايسين از نظر اداره نظارت بر غذا و داروي ايالات متحده (FDA) در رده B براي استفاده در بارداري قرار دارد و به عنوان درمان خط اول براي کلاميديا در بارداري توصيه مي‌شود. در مواردي که همکاري بيمار مورد ترديد است، تک دوز يک گرمي ‌آزيترومايسين را مي‌توان در مطب به بيمار داد.

گنوره

نايسريا گنوره ممکن است در هنگام زايمان از دستگاه تناسلي مادر به نوزاد سرايت کند و سبب افتالميا نئوناتوروم، عفونت سيستميک نوزاد، آندومتريت يا عفونت لگني مادر شود. خطر انتقال از مادر آلوده به نوزاد بين 47-30 درصد است.

غربالگري را مي‌توان با کشت روي محيط تاير- مارتين انجام داد که در جمعيت‌هاي با شيوع کم عفونت اين روش توصيه مي‌شود. آزمون‌هاي هيبريديزاسيون اسيد نوکلئيک نمونه‌هاي سرويکس و NAAT روي نمونه‌هاي سرويکس يا ادرار نيز مورد استفاده قرار مي‌گيرند؛ اما NAAT داراي بيشترين حساسيت و ويژگي است. کشت در دسترس‌ترين آزمون محسوب مي‌شود و مزيت آن فراهم کردن اطلاعاتي درباره حساسيت ميکروب به آنتي‌بيوتيک‌ها است. تکرار آزمون در سه‌ماهه سوم براي بيماراني که کماکان در معرض خطر قرار دارند، توصيه مي‌شود.

يک مرور کاکرين درباره درمان گنوره در بارداري چنين نتيجه‌گيري مي‌کند که تزريق عضلاني 125 ميلي‌گرم سفترياکسون و 2 گرم اسپکتينومايسين داراي اثر درماني مشابهي نسبت به آموکسي‌سيلين و پروبنسيد خوراکي است. يک کارآزمايي تصادفي‌شده نشان داده که 400 ميلي‌گرم سفيکسيم خوراکي مي‌تواند به اندازه تزريق عضلاني 125 ميلي‌گرم سفترياکسون براي درمان گنوره در بارداري موثر باشد. CDC به‌کارگيري هر يک از اين درمان‌ها را براي گنوره مناسب مي‌داند. در گذشته سفيکسيم به اندازه کافي در دسترس نبود. اسپکتينومايسين به ندرت به کار مي‌رود زيرا براي تزريق دوز عضلاني آن به حجم زيادي نياز است.

هپاتيت

CDC غربالگري رايج را براي تمام زنان باردار از نظر آنتي‌ژن سطحي هپاتيت HBsAg) B) به منظور شناسايي بيماري در مادر و پيشگيري از انتقال به جنين توصيه مي‌کند. HBsAg در عفونت‌هاي حاد و مزمن وجود دارد. وجود آنتي‌بادي ايمونوگلوبين M بر ضد آنتي‌ژن هسته هپاتيت B تشخيص‌دهنده عفونت اکتسابي حاد يا تازه است. HBsAg اولين شاخص ويروسي قابل سنجش در عفونت هپاتيت B است که اغلب پيش از افزايش سطح ترانس‌آميناز‌هاي کبدي ظاهر مي‌شود اما ممکن است پس از 2-1 ماه غير قابل اندازه‌گيري باشد.

زنان بارداري که براي درمان عفونت‌هاي آميزشي مراجعه کرده‌اند و پيش از اين واکسينه نشده‌اند، بايد واکسن هپاتيت B را دريافت کنند. نوزاد مادران HBsAg-‌مثبت بايد در هنگام تولد ايمونوگلوبين هپاتيت B را به همراه واکسن آن دريافت کنند. اطلاعات بيشتر درباره درمان مادران مبتلا به هپاتيت B و نوزادان آنها در اينترنت قابل دسترسي است.(1)

غربالگري براي هپاتيت C به طور معمول در بارداري توصيه نمي‌شود. زنان داراي عوامل خطر شناخته‌شده (مانند سابقه اعتياد تزريقي، انتقال خون يا پيوند عضو پيش از سال 1992) بايد مورد مشاوره قرار گرفته، از نظر آنتي‌بادي‌هاي هپاتيت C آزمايش شوند. نزديک به 5 از نوزادان مادراني که به هپاتيت C آلوده‌اند، نيز به اين ويروس آلوده مي‌شوند. به نظر نمي‌رسد که شيردهي سبب انتقال هپاتيت C شود.

ويروس هرپس سيمپلکس

ويروس هرپس سيمپلکس(1) (HSV) عفونت آميزشي بسيار شايعي است که آثار مخرب بالقوه‌اي روي نوزادان دچار عفونت دوره جنيني دارد. خطر انتقال در مادراني که نزديک به زمان زايمان به عفونت HSV تناسلي دچار مي‌شوند، 50-30 بيشتر است. تشخيص باليني هرپس تناسلي هنگام بارداري در زنان آلوده به HIV مي‌تواند عامل خطرزايي براي عفونت HIV حوالي زايمان باشد.

غربالگري باليني با مشاهده ضايعات يا شرح حال بيمار انجام مي‌شود. تشخيص با کشت يا آزمون واکنش زنجيره‌اي پلي‌مراز از ضايعه فعال انجام مي‌گيرد. آزمون‌هاي سرولوژيک رايج توصيه نمي‌شوند.

معلوم شده که شروع تجويز آسيکلووير يا والاسيکلووير در هفته 36 بارداري به طور معني داري سبب کاهش عود ضايعات هرپس سيمپلکس و ريزش ويروس در هنگام زايمان در بيماران در معرض خطر ضايعات فعال مي‌شود و تعداد زايمان‌هاي سزارين به دليل هرپس تناسلي را کم مي‌کند. معلوم شده که درمان با آسيکلووير از نظر هزينه مناسب است و درمان توصيه‌شده CDC براي عفونت HSV در هنگام بارداري به شمار مي‌آيد. همچنين CDC استفاده از آسيکلووير را در طول بارداري براي زنان دچار هرپس تناسلي عودکننده در نزديکي زايمان توصيه مي‌کند.

ويروس نقص ايمني انساني

اداره سلامت عمومي ايالات متحده و کارگروه خدمات پيشگيرانه ايالات متحده(2) (USPSTF) آزمايش تمام زنان باردار را از نظر عفونت HIV توصيه مي‌کنند که بهتر است در اولين ويزيت بارداري انجام شود. آزمايش بايد داوطلبانه باشد و بدون اجبار صورت گيرد. زناني که در معرض خطر بيشتري قرار دارند (مانند افراد داراي سابقه بيماري آميزشي، کساني که فعاليت جنسي در ازاي دريافت پول يا مواد دارند، کساني که داراي چند شريک جنسي در طول بارداري هستند، کساني که از داروهاي غيرمجاز استفاده مي‌کنند، يا کساني که شريک جنسي HIV مثبت يا در معرض خطر بالا دارند)، بايد در سه‌ماهه سوم نيز دوباره آزمايش شوند. آزمايش با استفاده از ايمني‌سنجي به کمک آنزيم‌ براي آنتي‌بادي‌هاي ضد HIV انجام مي‌شود. براي رد نتايج مثبت کاذب بايد آزمون‌هاي مثبت به وسيله آزمون وسترن بلات يا ايمونوفلورسانس به تاييد برسند.

اهداف درماني عبارتند از کنترل عفونت مادري و کاهش انتقال به جنين. از درمان ضد رتروويروسي بسيار فعال(3) (HAART) براي کاهش بار ويروسي در هنگام بارداري استفاده مي‌شود (به جز افاويرنز که به دليل تراتوژن بودن در مطالعات حيواني در گروه دارويي D در طول بارداري قرار مي‌گيرد). زايمان سزارين انتخابي در هفته 38 موجب کاهش خطر انتقال عفونت در زناني مي‌شود که داروي ضد رتروويروسي مصرف نکرده‌اند يا تنها از زيدوودين استفاده مي‌کنند. راهکارهاي درمان HIV در پايگاه اينترنتي AIDSinfo در دسترس قرار دارند.(4) به دليل تغيير سريع مفاهيم مربوط به درمان HIV، اين توصيه‌ها مرتب در حال تغيير هستند.

ويروس پاپيلوماي انساني

عفونت با ويروس پاپيلوماي انساني(5) (HPV) بسيار شايع است و اغلب به طور خودبه‌خودي رفع مي‌شود. آزمايش از نظر HPV در ترياژ زنان داراي سلول‌هاي سنگفرشي آتيپيک با اهميت نامشخص در پاپ اسمير مفيد تلقي مي‌شود. درمان در زنان بدون ضايعات سنگفرشي داخل اپي‌تليومي ‌يا زگيل‌هاي تناسلي توصيه نمي‌شود.

تشخيص زگيل تناسلي با مشاهده صورت مي‌گيرد. در صورت عدم اطمينان از تشخيص، عدم پاسخ زگيل‌ها به درمان استاندارد، پيگمانته بودن، زخمي‌ بودن، ثابت بودن يا خونريزي ضايعه، ممکن است به نمونه‌برداري بافتي نياز باشد. از آنجا که احتمال تکثير و شکنندگي زگيل‌هاي تناسلي در بارداري وجود دارد، بسياري از متخصصان برداشتن اين ضايعه‌ها را توصيه مي‌کنند. پودوفيلوکس، ايمي‌کيمود و پودوفيلين در دوره بارداري توصيه نمي‌شوند. تري کلرواستيک اسيد 90-80 که هر هفته به وسيله يکي از شاغلان حيطه مراقبت سلامت تجويز شود، به صورتي بدون خطر در دوره بارداري مورد استفاده قرار گرفته است.

سيفيليس

عامل سيفيليس، تروپونما پاليدوم و به شدت مسري است؛ به نحوي که حتي در غياب علايم اختصاصي يا يافته‌هاي باليني نيز احتمال سرايت آن وجود دارد. سيفيليس مادري با عوراضي نظير هيدرآمنيوس، سقط ناگهاني، يا زايمان پره‌ترم همراه است. عوارض جنيني مانند سيفيليس جنيني، هيدروپس جنيني، نارسي، ديسترس نوزاد و مرده‌زايي نيز رخ مي‌دهد. عوارض نوزادي مي‌تواند شامل سيفيليس مادرزادي، مرگ نوزاد و عوارض ديررس ديگر باشد.

غربالگري با استفاده از آزمايش خون (رآژين سريع پلاسما يا آزمون‌ آزمايشگاه‌هاي تحقيقاتي بيماري‌هاي آميزشي(1)[VDRL]) انجام مي‌شود و با سرولوژي آنتي‌بادي فلوروسنت ترپونمايي و آگلوتيناسيون اجزاي تروپونما پاليدوم به تاييد مي‌رسد. يک آزمون سرولوژي به تنهايي ناکافي است زيرا احتمال بروز موارد مثبت کاذب در همراهي با بيماري‌هاي ديگر وجود دارد.

اگر سيفيليس پس از هفته بيستم بارداري تشخيص داده شود، بايد سونوگرافي براي ارزيابي از نظر سيفيليس جنيني انجام شود. با وجود اينکه عفونت جنيني را مي‌توان با درمان مادر برطرف نمود، شکست درماني در حضور هپاتومگالي جنيني، آسيت، هيدروپس، پلي‌هيدرآمنيوس و ضخيم شدن جفت که از علايم سيفيليس جنيني در سونوگرافي هستند، به شدت بيشتر است.

درمان با پني‌سيلين بنزاتين G صورت مي‌گيرد. يک مرور کاکرين چنين نتيجه‌گيري مي‌کند که با وجود موثر بودن پني‌سيلين براي درمان سيفيليس در بارداري و پيشگيري از سيفيليس مادرزادي، رژيم درماني مطلوب هنوز نامعلوم است. CDC توصيه مي‌کند که از تزريق عضلاني 4/2 ميليون واحد پني‌سيلين بنزاتين G استفاده شود و بيماران حساس به پني‌سيلين هم بايد تحت حساسيت‌زدايي قرار بگيرند.

عفونت‌هاي واژينال

تريکومونا واژيناليس يک عفونت آميزشي واژينال است که با زايمان زودرس و وزن کم هنگام تولد ارتباط دارد. عفونت تريکومونايي مي‌تواند علايم ناخوشايندي مانند خارش، ترشحات زياد، التهاب واژن و بوي بد به همراه داشته باشد. اين مشکل همچنين سبب بروز بيماري التهابي مزمن مي‌شود و ممکن است انتقال HIV را تسهيل کند. زنان دچار علايم تريکومونياز بايد با نمونه سالين خيس يا کشت از نظر حضور تريکومونا مورد ارزيابي قرار گيرند. غربالگري تريکومونا در زنان بدون علامت توصيه نمي‌شود.

مترونيدازول، 2 گرم خوراکي تک‌دوز يا 500 ميلي‌گرم دو بار در روز براي 7 روز، درمان تريکومونياز در بارداري است هر چند که بسياري از پزشکان براي شروع درمان تا پايان سه‌ماهه اول صبر مي‌کنند. اين دارو در گروه B بارداري قرار دارد اما سازندگان استفاده با احتياط را در سه‌ماهه اول توصيه مي‌کنند. يک فرابررسي هيچ ارتباطي بين قرارگيري در معرض مترونيدازول در سه‌ماهه اول و نقايص مادرزادي مشاهده نکرده است؛ با اين همه، اين مقاله تنها 5 مطالعه را مورد بررسي قرار داده است. تينيدازول تنها داروي در دسترس ديگر در ايالات متحده است که در برابر تريکومونا موثر است ولي در دوره بارداري توصيه نمي‌شود (گروه C). پيامد درمان تريکومونياز در بارداري نامعين است. هنوز توانايي درمان در کاهش بروز زايمان زودرس نشان داده نشده است.

واژينوز باکتريايي يک عفونت آميزشي به شمار نمي‌رود اما در زنان فعال از نظر جنسي شايع‌تر است. با وجود اينکه بسياري از مطالعات ارتباط بين واژينوز باکتريايي با زايمان زودرس، پارگي پيش از موعد پرده‌ها و وزن کم هنگام تولد را نشان داده‌اند، هنوز معلوم نيست که آيا رشد بيش از حد باکتري‌ها سبب اين عوارض مي‌شود يا تنها شاخصي از کلونيزاسيون داخل رحمي ‌به شمار مي‌رود. به نظر نمي‌رسد که غربالگري و درمان واژينوز باکتريايي در زنان باردار بدون علامت موجب کاهش خطر عوارض بارداري شود. خلاصه‌اي از درمان‌هاي مورد استفاده براي عفونت‌هاي مورد بحث در جدول 2 آورده شده است.

منبع:

Majeroni BA, Ukkadam S. Screening and treatment for sexually transmitted infections in pregnancy. American Family Physician July 15, 2007; 76: 265-72.

توصيه‌هاي کليدي براي طبابت
توصيه‌هاي باليني	رتبه‌بندي شواهد	رهنمود
آزيترومايسين يک درمان موثر براي کلاميديا در طول بارداري است.	B	هيچ مطالعه‌اي درباره ايمني درازمدت دارو انجام نشده است.
تزريق عضلاني سفترياکسون و سفيکسيم خوراکي از نظر کارآمدي براي درمان گنوره در بارداري يکسان است.	B	اسپکتينومايسين نيز موثر است اما تزريق آن درد زيادي دارد.
شروع درمان با آسيکلووير يا والاسيکلووير در هفته 36 بارداري سبب کاهش عود ضايعات هرپس تناسلي و تعداد زايمان‌هاي سزارين ناشي از عفونت هرپس تناسلي مي‌شود.	A	اين توصيه مربوط به بيماران شناخته‌شده مبتلا به هرپس است. غربالگري سرولوژيک مورد حمايت نيست.
پني‌سيلين در پيشگيري از سيفليس مادرزادي موثر است.	A	بيماري بايد به سرعت شناسايي و درمان شود. غربالگري بايد در اولين ويزيت انجام گيرد.
درمان تريکومونياز سبب کاهش بروز زايمان زودرس نمي‌شود.	A	غربالگري در زنان بدون علامت توصيه نمي‌شود.
A: شواهدبيمارمحور قطعي با کيفيت مطلوب؛ B: شواهد بيمارمحور غيرقطعي يا با کيفيت محدود؛ C: اجماع، شواهد بيماري‌محور، طبابت رايج، عقيده صاحب‌نظران يا مجموعه موارد باليني.

جدول 1. توصيه‌هاي CDC براي غربالگري عفونت‌هاي آميزشي در دوره بارداري
وضعيت	آيا غربالگري توصيه مي‌شود؟	آزمون ترجيحي
واژينوز باکتريايي*	خير	-
کلاميديا	بله: براي تمام زنان باردار	NAAT
گنوره	بله، براي زناني که در معرض خطر قرار دارند+ يا در منطقه‌اي با شيوع بالا زندگي مي‌کنند	NAAT يا کشت روي محيط تاير- مارتين
هپاتيت B	بله: براي تمام زنان باردار	سرولوژي HBsAg
هپاتيت C	بله: براي زنان در معرض خطر#	Anti- HCV
هرپس	خير (کشت ضايعات در صورت وجود)	کشت، PCR
HIV	بله: براي تمام زنان باردار	EIA، وسترن بلات
HPV	خير	-
سيفليس	بله: براي تمام زنان باردار	RPR يا VDRL
تريکومونياز	خير	-
توجه: «بله» نشان مي‌دهد که غربالگري در اولين ويزيت بارداري توصيه مي‌شود و مجددا بايد در سه‌ماهه سوم براي افراد گروه پرخطر تکرار شود. CDC: مرکز کنترل و پيشگيري از بيماري‌ها NAAT: آزمون تقويت اسيد نوکلئيک HBsAg: آنتي‌ژن سطحي هپاتيت B HCV: ويروس هپاتيت C PCR: آزمون واکنش زنجيره‌اي پلي‌مراز HIV: ويروس نقص ايمني انساني EIA: ايمني‌سنجي به کمک آنزيم HPV: پاپيلوما ويروس انساني RPR: آزمون واکنش سريع پلاسما VDRL: آزمون‌ آزمايشگاه‌هاي تحقيقاتي بيماري‌هاي آميزشي *- واژينوز باکتريايي عفونت آميزشي به شمار نمي‌آيد اما در زنان فعال از نظر جنسي بيشتر ديده مي‌شود. + براي زناني که شريک جنسي جديد يا بيشتر از يک شريک جنسي دارند. # زنان داراي سابقه اعتياد تزريقي، تزريق مکرر محصولات خوني يا انتقال خون کامل يا پيوند عضو پيش از سال 1992.

جدول 2. درمان عفونت‌هاي آميزشي در بارداري
بيماري	گزينه‌هاي درماني
واژينوز باکتريايي*	مترونيدازول 500 ميلي‌گرم خوراکي، 2 بار در روز به مدت 7 روز
کلاميديا	آزيترومايسين 1 گرم خوراکي تک‌دوز آموکسي‌سيلين 500 ميلي‌گرم خوراکي 3 بار در روز براي 7 روز
گنوره	سفترياکسون 125 ميلي‌گرم، تزريق عضلاني، تک‌دوز سفيکسيم 400 ميلي‌گرم خوراکي تک‌دوز
HIV	درمان ضد رتروويروسي بسيار فعال (بسته به فرد)
HSV نوع II	اولين دوره: آسيکلووير 400 ميلي‌گرم خوراکي 3 بار در روز يا 200 ميلي‌گرم خوراکي 5 بار در روز براي 10-7 روز والاسيکلووير 1 گرم خوراکي 2 بار در روز براي 10-7 روز عود: آسيکلووير 400 ميلي‌گرم خوراکي 3 بار در روز براي 5 روز والاسيکلووير يک گرم خوراکي يکبار در روز براي 5 روز درمان سرکوبگر: آسيکلووير 400 ميلي‌گرم خوراکي 2 بار در روز والا سيکلووير 500 ميلي‌گرم خوراکي يک‌بار در روز
سيفليس	پني‌سيلين بنزاتين G، 4/2 ميليون واحد تزريق عضلاني اوليه: تک دوز سرولوژي مثبت، بدون علامت: 3 دوز با فاصله يک هفته حساسيت‌زدايي در بيماران حساس به پني سيلين توصيه مي‌شود
تريکومونياز	مترونيدازول 2 گرم خوراکي، تک‌دوز
HIV: ويروس نقص ايمني انساني HSV: ويروس هرپس سيمپلکس *- واژينوز باکتريايي عفونت آميزشي به شمار نمي‌آيد، اما در زنان فعال از نظر جنسي بيشتر ديده مي‌شود.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۵۰۵

غربالگری و درمان عفونت‌هاي آميزشي در بارداري

مطالب مشابه :

التهاب واژن(دستگاه تناسلی زنانه) به علت عفونتهای واژنVaginitis

عفونت زنان - همه چیز درباره ی ترشحات واژن

غربالگری و درمان عفونت‌هاي آميزشي در بارداري

عفونت - ترشحات واژن

عفونت ادراری

درمان عفونت وپیشگیری

عفونت‌هاي ادراري راجعه در زنان

دارو67- درمان عفونت‌هاي ادراري در کودکان

ترشحات و عفونتهای دستگاه تناسلی زنان