مطالبی آموزشی راجع به کفش کوهنوردی

کفش کوهنوردی

با توجه به نوع رشته ورزشی کوهنوردی و سنگنوردی اندام تحتانی و پاها بیشترین نقش و فعالیت را در انجام این رشته ورزشی دارد و قاعدتا شایعترین آسیب های ورزشی در کوهنوردی صدمات اندام تحتانی و پاها می باشد.مفاصل زانو و مچ پا نیز از حساسترین مفاصل بدن میباشند که در ورزش کوهنوردی در معرض مستقیم ضربات متوالی و متناوب میباشند.نتیجه اینکه برای پیشگیری از آسیب های پا میبایست به سلامت پا بیشتر توجه نمود ودر این میان اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن بوضوح قابل درک است.

بر خلاف گذشته امروزه ديگر به دوام يک کفش اهميت چنداني داده نمي شود بلکه به راحتي و قابليت هاي فني آن بيشتر توجه مي شود.

انواع کفش:

امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوزی بنا به نوع برنامه انواع مختلفی از کفشها برای فعالیت های مختلف در بازار یافت میشود:
انواع کفش مورد استفاده در ورزش كوهنوردي:
1-سنگ نوردی:با شکل خاص و مواد خاصی تولید میشود.
2-کوهپیمایی:این نوع کفش آج کمتری دارد.
3-کوهنوردی نیمه سنگین
4-کوهنوردی سنگین:یک پوش – دو پوش – سه پوش(اکثرا گتر سرخود است)
5-برنامه های ترکیبی:سنگ ویخ :همچون کفشهای پلاستیک
6-کفش یخ نوردی
7-........
موارد 3 تا 6 محلی برای نصب گرامپون دارد.

جنس لایه بیرونی کفشهای پلاستیک فایبر گلاس و کربن است.

امروزه در توليد کفش به صورت تخصصي در حدي توجه مي شود که کفش هاي مخصوص بانوان به صورت مجزا توليد عرضه مي شود

کف. کفش صعود هاي هيماليائي (Expedition) اين بخش شامل کفش هاي 3 پوش و 2 پوش است که بيشتر کاربرد زمستاني دارد.

2. کفش کوهنوردي سنگين (High Mountain) اين بخش شاکل کفش هاي سنگين و بسيار قوي کوهنوردي است که تمام آن ها قابليت نصب گرامپون را دارند و برخي به دليل ويژگي لايه هاي مصرف شده در توليد آن ها قابل استفاده در صعود هاي بلند زمستاني نيز مي باشد.

3. کفش کوهنوردي (Mountaineering) اين بخش شامل کفش هاي نيمه سنگين کوهنوردي است. براي صعود هاي چند روزه در 3 فصل ثابل استفاده است و برخي از آن ها که لايه گورتکس يا سيمپاتکس دارند براي صعود زمستاني کاملا سبک کاربرد دارند.

4. کفش کوهپيمائي ( Trekking) اين بخش شامل کفش هاي سبک کوهپيمائي است و از آن ها بايد در حد صعود هاي يک روزه انتظار داشت و به دليل داشتن دوخت در روي کفش نبايد از آن ها در مسير هاي سنگ لاخي يا فرود از شن اسکي استفاده کرد.

5. کفش هاي راهپيمائي Walking شامل کفش هايي است که در مسير هاي ساده قابل استفاده بوده و عموما در کفه آن از شکوک گير استفاده شده است.

6. کفش سنگ نوردي (Climbing) اين کفش ها که اصطلاحا کتاني سنگ نيز ناميده مي شودند کفش هايي است که فقط براي صعود های سالنی و يا ديواره هاي سالنی استفاده مي شود.

کفش ها را براساس قابليت و کارايی تقسيم بندي نموده ايم.

مواد متنوعی که در ساخت کفش استفاده می شود:

1-چرم طبیعی.
2-چرم مصنوعی.
3-پارچه های مخصوص.
4-ترکیبات پارچه ای جدید مثل گورتکس.

پس از انقلاب خيره کننده اي که پروفسور ويليام الگور (W.L Gore) با ساخت لايه اي که به احترام نام او بعد ها لايه هاي گورتکس ناميده شده به راه انداخت ، ابتدا پوشاک هاي مختلف از اين محصول به بازار آمد و طي چند سال اصلاحاتي که در توليد آن به عمل آوردند موجب شد که از اين لايه ها براي کفش نيز استفاده شود. از لايه هاي ديگري که طي ساليان اخير در توليد کفش به کار رفته است مي توان به sympatex با قابليت تنفسي و ضد آب و باد بودن آن اشاره کرد ، که درست مانند گورتکس عمل مي کند. همچنين لايه گرما زاي Thinsulate در ساخت کفش هاي زمستاني و قوي استفاده مي شود.

مواد بکار رفته در تخت کفش:

ترکیبی از کربن و لاستیک:معروفترین آن با نام تجاری “ویبرام” است.ماده ای سخت و پر اصطکاک میباشد.

همچنين اخيرا لايه اي شوک گير نيز ساخته شده که فشار ضربه هاي وارده به کف پا را کاسته و پا ديرتر خسته مي شود و در سرازيري زانوها کمتر آسيب مي بيند .

خصوصیات لازم برای تخت کفش(کفی کفش) بايد شامل موارد ذيل باشد:

1- قابل انعطاف باشد.
2- ضربه گیر باشد.
3- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
4- عآج های عمیق داشته باشد.
5- اصطکاک خوبی داشته باشد.
6- مقاومت مناسبی داشته باشد.

خصوصیات لازم رویه کفش:

1-ضد آب باشد.
2-قابلیت تعریق داشته باشد.
3-تا حدودی برای راحتی پا نرم و قابل انعطاف باشد.
4-محکم باشد.
5-قابل ارتجاع باشد.
6-مقاوم به سرما گرما و عوامل محیطی باشد.
7-بندها تا نزدیکی پنجه پا ادامه داشته باشد.(راحت تر است.بهتر کیپ می شود.درآوردن آن راحت تر است)
8-تا روی پا و قوزکها را بپوشاند.

روش بستن بند كفش:

براي كفش‌هايي كه قوزك پا را مي‌پوشانند: بايد براي راهپيمائي بند‌هاي قسمت بالائي را شل‌تر نموده تا قوزك پا دامنه حركتي بيشتري داشته باشد. در موقع پايين آمدن از شيب بند كفش را محكم كنيد، زيرا باعث جلوگيري از فشار بيش از حد در پنجه پا مي‌شود. در اصطلاح از زدگي پا جلوگيري مي‌شود.

براي مراقبت بهتر از کفش:

در صورت کوچکترین صدمه ای به كفش دراسرع وقت بايد تعمیر شود.
بعد از برنامه:
1- کفش را باید شست.
2- با پارچه آنرا خشک کرد.
3- قالب زد(خصوصا در کفشهای چرمی).

4- برای حفظ انعطاف پذیری کفش وجلوگیری از نفوذ آب ورطوبت آنرا خشک کرده و واکس مخصوص بزنید.
5- ازآتش و گرمای زیاد برای خشک کردن کفش استفاده نکنید.
6- برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.

اول فصل زمستان کفش چرمي را کاملا با پيه شتر و يا گوسفند چرب کنيد و محل دوخت ها را نيز با موم عسل بپوشانيد تا آب وارد کفش نشود . هنگام شب خوابي در برنامه زمستاني کفش ها را با روزنامه پر کرده و داخل يک کيسه نايلني قرار داده و در انتهاي کيسه خواب قرار دهبد تا يخ نزند . در غير اينصورت صبح روز بعد به پا کردن کفشي مانند آهن غير ممکن است .

در صورت خيس بودن آن را پر از روزنامه كنيد و آن را مرتب تعويض كنيد

اندازه کفش:

خیلی گشاد نباشد:ایجاد تاولهای پوستی می کند.
خیلی کیپ وتنگ نباشد:به پا فشار وارد می آورد.
در صورت عدم رعايت موارد بالاكفش نامناسب به ناخنها وبستر ناخن صدمه میزند.
و باعث خستگی پا می شود.

اندازه كفش كوه براي راحتي بايد به گونه‌اي باشد كه كوهنورد بتواند ساعتها كفش را به‌راحتي و آساني بپوشد. اندازه كفش مناسب تنها با پوشيدن و راه رفتن مشخص مي‌شود. در اين حالت نبايد هيچ گونه فشاري بر انگشتان و به‌ويژه در اطراف و گوشه‌هاي پا وارد شود

جلوي كفش بايد به اندازه كافي پهن باشد تا انگشتان پا داخل آن حركت كند

هنگام خريد كفش بايد جورابي را بپوشيد كه هنگام اجراي برنامه از آن استفاده مي‌كنيد. كفش از مدلي انتخاب شود كه مورد علاقه فرد مي‌باشد چرا كه مي‌خواهيد به طور مرتب بپوشيد. به‌طور كلي براي كفش دقت كنيد تا اندازه آن 1 نمره از پاي شما بزرگتر باشد و اين فضا را توسط جوراب پر كنيد، هيچگاه براي اولين بار كفش نو را در يك برنامه سنگين استفاده نكنيد -

كفش پلاستيك داراي معايب و مزاياي متعددي است:

مزایای کفش پلاستیک:

1- عایق گرمایی خوبی است.
2- محل مناسبی برای بستن گرامپون دارد.
3- سبک است.
4- ضد آب ضد باد و ضد سرماست.
5- یک لایه داخلی نرم دارد.

مضرات کفش پلاستیک:

احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما وضربه در برنامه های ترکیبی یخ و سنگ دارد.
انعطاف پذیری خوبی ندارد.
برای استفاده در زمین نرم وکم شیب وپیاده روی مناسب نیست.

مزایای کفش چرم:

قابلیت انعطاف خوبی در برنامه های کوهپیمایی و کوهنوردی دارد.
تهویه پا را خوب انجام میدهد.

کفش سنگنوردی:

مواردیکه در خرید کفش سنگنوردی باید مورد توجه قرار داد:
1- کفش باید راحت باشد.
2- اندازه وشکل کفش تغییر نکند.
3- برای صعودهای اصطکاکی قابل انعطاف باشد.
4- در صعودهای عرضی و طولی باید لبه های سفت وسختی داشته باشد.
5- پنجه کفش که در برگیرنده انگشتان پا است سخت و محکم باشد.
6- کف کفش با دوام ولبه های کناری آن با کیفیت باشد

7- کفش ضمن آنکه قوزک پا را محافظت می کند باید بیشترین انعطاف را نیزبرای قوزک پا فراهم کند.
8- کفش باید سبک قوی و بادوام باشد.

انتخاب کفش مناسب سنگنوردی:

1-مناسبترین نوع بسته به نوع برنامه های تمرینی میباشد.
2-کاملا چسبیده و جفت پا باشد.
3-در منطقه ای که تنوع گسترده ای از سنگها و دیواره های سنگی است باید کفشی انتخاب کرد که بتواند هم از نظر لبه های کفش وهم از نظر خاصیت اصطکاک بر سنگ جوابگو باشد.

عوارض کفش تنگ در سنگنوردی:

1- تاول
2- میخچه
3- پینه
4- فشار بیش از حد به پا
5- خستگی در تمرین وسنگنوردی

جنس رویه کفش سنگنوردی:

1- جیر(بعد از مدتی گشاد می شودخصوصا اگر بدون آستر باشد
2- چرم
3- نایلون مخصوص
4- کتان
5- ترکیبی از مواد فوق
همگی مواد فوق می تواند آستر دار یا بدون آستر باشد

هشدارها:

1- کفش سنگنوردی اگر هنگام تمرین خیس شود پس از خشک شدن جمع شده وچروک می شود و هنگام سنگ نوردی پا را ناراحت میکند.
2- هنگام بستن کفش نباید آنرا خیلی محکم کشید زیرا خود این عمل سبب گشاد شدن سریع و صدمه به کفش میشود.

مراقبت از کفش سنگ نوردی:

1- هر چه بیشتر مراقبت نمایید کفش بیشتر عمر میکند.
2- در تعمیرات دور کفش باید کف کفش نیز عوض شود چون تناسب جنس دور و کف کفش از بین میرود(کفش تعمیر شده بیشتر در تمرینات استفاده میشود).
3- برای دستیابی به بهترین کارایی کفش کف ودور کفش پیش از هر بار استفاده با مسواک ویا فرچه کاملا تمیز شودسپس با کمی آب شسته و خشک شود تا تمیز و عاری از گرد وخاک باشد.
4- در طی صعود یک مسیر طولانی عمل تمیز کردن کفش را میتوان باهمراه داشتن کمی آب و یک عدد مسواک و یک تکه پارچه چندین مرتبه تکرار کرد.
5- اگرکفش سنگنوردی (ویا کوهنوردی)با آب دریا خیس شود باید آنرا با آب شیرین کاملا شست تا هر نوع نمک و مواد دریایی که سبب پوسیدگی و خوردگی درزهای دوخته شده وسوراخ های بند کفش می شود از آن خارج شود.
6- همیشه کیسه ای مناسب برای حمل کفش سنگ نوردی تهیه شود.
7- اگر کفش فاقد سوراخ فلزی در محل عبور بند کفش است باید ازبند کفشهای پهن استفاده شود تا از پاره شدن محل بند کفش جلوگیری شود.
8- دربندکشی کفش دقت شود آنها به نوبت از پایین به بالا کشیده شوند طوری که کفش تمامی قسمتهای پا را احاطه کند.

منبع:http://www.rahadgroup.blogfa.com/post-55.aspx

مطالبی آموزشی راجع به کفش کوهنوردی

مطالب مشابه :

انواع کفش های کوهنوردی(پگاه جمالیان)

انتخاب کفش مناسب کوهنوردی

مطالبی آموزشی راجع به کفش کوهنوردی

ترفند بستن سریع بند کفش (به صورت یک کلیپ کوتاه)

کفش کوه نوردی