اسباب بازی - بحث جلسه سوم درس اصول و فنون مشاوره

تعریف بازی

امروزه تعریف بازی و اسباب بازی خیلی متفاوت است. اسباب بازی به عنوان یک پل ارتباطی بسیار حساس بین کودکان و نوجوانان در سراسر دنیا جایگاه خود را تثبیت کرده و از لحاظ روانی بر همه گروه های سنی تاثیرگذار است. حتی در خانه های سالمندان سایر کشورها عروسک ها و اسباب بازی های سنین کهنسالی دیده می شوند که به منظور شیوه های روان درمانی مورد استفاده قرار می گیرند. جامعه ای که به بازی و اسباب بازی بی توجه است، دچار ناهنجاری های رفتاری خواهد شد. در حال حاضر بچه های محبوس در آپارتمان دچار چنین مشکلاتی هستند. پیرامون اهمیت بازی و اسباب بازی همین بس که در دیدگاه های اعتقادی و دینی مان بازی را شرط سلامتی کودکان دانسته اند.

تعریفی جامع و فراگیر از بازی که مورد تأیید همه نظریه پردازان روان شناسی باشد، وجود ندارد.

هر صاحب نظری، براساس تجارب، مشاهدات، اعتقاد و دیدگاه خود، بازی را به نوعی تعریف کرده، و هر یک از این تعاریف، با برجسته سازیِ جنبه ای از بازی، نگرشی ویژه را ارائه کرده است. میان تعاریفی که از بازی ارائه شده است وجوه اشتراک و تشابه بسیاری وجود دارد.

هارلوک در تعریف بازی می نویسد: «بازی» عبارت است از هرگونه فعالیتی که برای تفریح و خوشی ، و بدون توجه به نتیجه نهایی، صورت می گیرد. انسان به طور داوطلبانه به این فعالیت می پردازد و هیچ نیروی خارجی یا اجباری در آن دخیل نیست.

لازاروس: فعالیتی فی نفسه آزاد، بی هدف، سرگرم کننده یا تفریحی.

گروس: تمرین غریزی و بی هدف کارهایی که در زندگی آینده نقش اساسی دارند.

سی شور: آزادانه ابراز وجود کردن برای کسب لذت مترتب بر آن.

شانر: فعالیتی در جهت تداوم شادمانی.

به طور کلی، نمی توان فعالیتی را به طور مطلق «بازی» یا «کار» نامید. این که فعالیتی به کدام یک از این دو دسته تعلق دارد، وابسته به فعالیت نیست، بلکه به انگیزه و نظر شخص در مورد آن فعالیت بستگی دارد. برای مثال، نقاشی را می توان به عنوان فعالیتی دلپذیر و لذت بخش (بازی) در نظر گرفت که منظور شخص کسب لذت از آن است. اما وقتی انگیزه فرد از نقاشی این باشد که از راه نقاشی امرار معاش کند، نقاشی نوعی کار به شمار می آید، نه بازی. هر نوع فعالیتی را که به جای لذت بردن صِـرف به سوی هدفی هدایت شود، دیگر نمی توان بازی نامید.

عوامل مؤثر در بازی کودکان

عوامل متعددی در بازی کودکان تأثیر دارد که مهمترین آنها عبارت اند از سن ، جنس ، هوش و محیط.

تأثیر سن

کودک در هر سنی، بازی ویژه ای را می پسندد. مثلاً او در همان روزهای نخست تولد، به لگد زدن و حرکت دادن دست ها علاقه دارد. او از این که باد در گلو اندازد و از حنجره و دهان صدا خارج کند و لب ها را به حرکت در آورد، لذت می برد . کمی که بزرگتر می شود ، اطرافیان با او بازی می کنند و مثلاً صورت خود را با دست هایشان می پوشانند و سپس آنها را بر می دارند و می گویند «دالّی» که این کار موجب شادمانی و لذت کودک می شود .

کودکان سه تا چهار ساله، بیشتر به بازی ارتباطی می پردازند. یعنی آنان با کودکان دیگر نیز بازی می کنند و می توانند وسایل خود را، تا اندازه ای معین، به دیگران بدهند و با آنان شریک شوند، ولی در عین حال، نمی توانند علایق فردی خود را فدای گروه کنند و به اصطلاح تابع گروه شوند . از چهار تا شش سالگی است که کودک بیشتر و بیشتر به بازی اشتراکی روی می آورد ، یعنی در موقعیت های گروهی که هدفی مشترک را دنبال می کنند، به بازی گروهی می پردازند. بهترین تقسیم بندی را در این باره ژان پیاژه انجام داده است: «در جریان رشد سه نوع بازی مشاهده می شود که از نظر ساختار با یکدیگر تفاوت دارند و به ترتیب یکی پس از دیگری ظاهر می شوند .

الف- بازی های تمرینی

بدو تولد تا 2 سالگی پیاژه در بیان چگونگی بازی های تمرینی، بازی را وسیله ای برای لذت بردن از حواس می داند؛ زیرا کودک لمس کردن، چشیدن، گوش کردن، حرکت اعضای بدن و احساس کیفیت مختلف اشیا را از راه به کارگیری حواس در می یابد و این امر سبب لذت بردن او می شود. کودک، با استفاده از حواس، از تقلید پا فراتر می گذارد، به تکرار می پردازد و حرکاتش، از شکل ابتدایی آزمایش و خطا، به مهارت می رسد. این حرکات تقلیدی مقدمه ای می شوند تا کودک بتواند به کارهایی پیچیده تر دست بزند.

ب- بازی های نمادی

2 تا 5 سالگی) در این مرحله از بازی که از دو تا پنج سالگی ادامه می یابد، عناصری جدید وارد بازی کودکان می شوند. واقعیت ها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود ندارند به وسیله اشیای دیگر نمایش داده می شوند. از تکه چوبی اسب و با قرار دادن چند بالش در کنار هم خانه یا باغچه ای می سازند. کودک در این مرحله به تمرین تجربیات زندگی می پردازد و آنها را به شکل های مختلف تجربه و آزمایش می کند.

ج- بازی های با قاعده

(7 تا 11 سالگی) در این مرحله، آثار بازی برای همه عمر باقی می ماند و همزمان با رشد کودک و گذشت زمان، به صورتی کامل تر انجام می شود. قواعد بازی های با قاعده معمولاً از بزرگترها به کوچکترها یا از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. در بازی های با قاعده، رقابت وجود دارد و افزون بر آن، هر بازی قراردادهایی دارد که نمادی شده است و یا قرار دادهایی که امکان دارد همیشگی یا براساس توافق موقت خود بازیکنان باشد. کودک در هر سنی، به بازی های خاصی می پردازد و بعضی از آنها را رها می کند. برای مثال، بچه های کودکستانی از بازی با مکعب های چوبی دست می کشند، زیرا اشیایی از قبیل رنگ، گل رس، مداد رنگی و ... فعالیت های جالب تر و متنوع تری را به آنان عرضه می کنند.

وقتی کودک نمی تواند اسباب بازی ها و عروسک های خود را جاندار فرض کند، این بازی ها نیز جذابیت خود را از دست می دهد و او کم کم به سوی بازی هایی مانند فوتبال، بسکتبال، شطرنج و بازی های فکری پیچیده می رود که نیازهای فکری، جسمی، روانی و اجتماعی او را بهتر برآورده می کند.

تأثیر جنس

جنسیت یکی از عوامل مؤثر در بازی است و از این رو می توان گفت که بازی پسرها با دخترها تفاوت دارد. در تفاوت میان بازی دختران و پسران عمده ترین عوامل عبارت است از:

الف- مربوط به طبیعت و فطرت کودک می شود. بعضی از دختران طبیعتاً به بعضی از بازی ها علاقه نشان می دهند و برخی از پسران به بازی های دیگر.

ب- انتظارات و توقعات والدین و جامعه از دختر و پسر نیز کم کم آنان را به سوی تفاوت میان بازی های دخترانه و پسرانه سوق می دهد.

ترمن فهرستی از بازی هایی را تنظیم و عرضه کرده است که دختران و پسران علاقه ای چشمگیر به آنها از خود نشان می دهند. بازی هایی که پسران بیشتر انتخاب می کنند و به آن علاقه دارند، عبارت است از: استفاده از ابزارها، تیراندازی، بادبادک بازی، دوچرخه سواری، تیله بازی، کشتی، مشت زنی، فوتبال، فرفره بازی، کامیون و ماشین بازی، دویدن و ... بازی های مورد علاقه دختران عبارت است از: عروسک بازی، طناب بازی، مهمان بازی، پذیرایی، تشکیل کلاس درس، بافندگی، رقص، خیاطی، فروشندگی، معما بازی و ...

گفتنی است بازی هایی وجود دارد که هر دو جنس به آن علاقه مندند.

در دوران کودکی، میان بازی دختران و پسران تفاوت چندانی مشاهده نمی شود، ولی به محض این که سن ورود به دبستان فرا می رسد، اختلافات آشکارتر می شود و ارزش هایی که جامعه برای هر جنس قائل است، خود را در بازی ها نشان می دهد. در حدود هفت یا هشت سالگی، تفاوت های جنسی آشکارتر می شود. پسران بیشتر تمایل دارند با همدیگر بازی کنند و این امر در دختران نیز به چشم می خورد. پسران، به جای بازی با دختران، آنان را آزار می دهند و مسخره می کنند. اگر پسری با گروهی از دختران بازی کند، دیگر پسران او را مسخره می کنند.

تأثیر محیط

تأثیر محیط بر بازی کودک را از دو دیدگاه می توان بررسی کرد:

غنا بخشیدن به محرکاتی که کودک با آنها بازی می کند؛

تفاوت بازی های کودک در محیط های مختلف از نظر جغرافیایی.

1- برخی از روان شناسان تنوع محرکات را مهمترین عامل محیطی در رشد هوش می دانند. کودک هر اندازه بیشتر ببیند، بشنود، لمس کند و از حواس خود بهره بگیرد در سال های بعدی زندگی به دیدن، شنیدن، لمس کردن و استفاده از دیگر حواس خود علاقه بیشتری نشان خواهد داد. البته، باید توانایی ها و محدودیت های فکری کودک را شناخت و کیفیت و کمیت محرک ها را با آن تطبیق داد؛ یعنی محرک های محیطی باید بجا و به اندازه باشند؛ وگرنه، نه تنها اثر مثبتی ندارند، بلکه ممکن است سبب اغتشاش فکری و اختلال در یادگیری کودک شوند. کمبود محرک های لازم برای رشد، به رشد ناکافی سلسله اعصاب مرکزی و به ویژه مغز منجر می شود؛ در نتیجه، شخص از نظر هوش که عملکرد مغز به خصوص قشر مغز است، رشد کافی نمی کند.

تأثیر هوش

هوش می تواند بر نحوه بازی و نوع آن، انتخاب اسباب بازی و استفاده از آن تأثیر بگذارد. در این جا به نحوه برخورد کودکان باهوش و کم هوش با بازی و اسباب بازی اشاره می شود. کودکان تیزهوش سعی می کنند وسایل و اسباب بازی هایی را انتخاب کنند که بتوانند با آنها به ابتکار و ابداع دست بزنند و قوای ذهنی خود را به کار گیرند. کودکان باهوش تر مدت کمتری به یک بازی مشغول می شوند؛ زیرا خواهان تنوع هستند و از تنوع لذت می برند. کودکان باهوش در سنین بالاتر به بازی هایی که مستلزم فعالیت های ذهنی و جسمی است می پردازند؛ مثلاً جمع آوری اشیای مورد نظر (کلکسیون) برای آنان جذاب و لذتبخش تر است.

کودکان تیزهوش، به دلیل توانایی های بیشتر، به انجام دادن بازی های انفرادی تمایل نشان می دهند و معمولاً انرژی بدنی را در حد زیادی مصرف نمی کنند. به نظر می رسد که کودکان تیز هوش و کودکان عقب مانده بیشتر به بازی های انفرادی می پردازند؛ زیرا کودکان تیزهوش، به علت توانایی زیاد، و کودکان کم هوش، به سبب توانایی کم، معمولاً به خوبی در گروه پذیرفته نمی شوند.

اگر یک ماشین اسباب بازی در اختیار کودک عقب مانده گذاشته شود، ممکن است آن را به اطراف بکوبد یا آن را متلاشی کند، ولی کودک تیزهوش سعی می کند با آن بازی رمزی انجام دهد و حتی ممکن است به بررسی کنجکاوانه ماشین اسباب بازی بپردازد و آن را باز کند تا از محتویاتش آگاهی یابد.

بازی

از 7 تا 12 سالگی

معمولاً کودکان در آستانه هفت سالگی، که میدان تصوراتشان گسترش می یابد، در بازی ها تمایلشان به اجرای نقش های مختلف و ترکیب آموخته ها و اعمال هدف دار شدت می یابد.

کودک در 7 سالگی به مهارت های بدنی برای ورزش های دسته جمعی مسلط شده و از بازی های گروهی لذت می برد، به هنگام سوارشدن بر روی اسباب بازی های متحرک تعادل خود را می تواند حفظ کند.

کودکان از سن 7 سالگی به بعد می توانند قواعد بازی را رعایت کنند، دسته جمعی به بازی مشغول شوند و باهم به رقابت بپردازند، عده ای برنده و عده ای دیگر بازنده شوند.

کودک در 7 سالگی به مهارت های بدنی برای ورزش های دسته جمعی مسلط شده و از بازی های گروهی لذت می برد. هنوز از بازی های تخیلی لذت می برد و با چوب کار دستی می سازد.

در 7 سالگی پسران به بازی فوتبال و تیراندازی با کمان علاقه مندند و دختران از جهیدن و لی لی بازی لذت می برند. کودک در سنین 7 الی 11 سالگی بازی های باقاعده را انجام می دهد. کودک در 8 سالگی شش ضلعی می کشد و هنوز از بازی های تخیلی لذت می برد.

زمانی که کودکان به حدود سن ده سالگی می رسند، بازی های آن ها بیش تر رنگ رقابت به خود می گیرد و مهارت و برتری در بازی، بیش از هرچیز دیگر مهم جلوه می کند، در حالی که تا قبل از آن، بیش تر تفریح و شادی در بازی مطرح بوده است.

در سن 11 الی 13 سالگی علاقه به نشان دادن سرعت، قدرت و مهارت در بازی، پرداختن به بازی هایی که مستلزم مهارت بیش تر هستند، علاقه به بازی های دسته جمعی و ظاهر شدن میل رقابت در بازی ها در کودکان شکل می گیرد.

فهرست اسباب بازی های مناسب برای کودکان 7 الی 12 ساله: وسایل نمایش عروسکی، وسایل ساده تردستی، وسایل بافندگی، وسایل سبدبافی و حصیر بافی، وسایل کامل نجاری، وسایل آزمایش های علمی، وسایل نقاشی، وسایل خیاطی، وسایل باغبانی، وسایل برش و چسباندن.

جعبه اسباب بازی( هفت تا دوازده سالگی)

جعبه اسباب بازی(پنج تا شش سالگی)

جعبه اسباب بازی(چهار تا پنج سالگی)

جعبه اسباب بازی(سه تا چهار سالگی)

جعبه اسباب بازی ( دو تا سه سالگی)

جعبه اسباب بازی(یک تا دو سالگی)

جعبه اسباب بازی(شش تا دوازده ماهگی)

جعبه اسباب بازی(از تولد تا شش ماهگی)

هدف از خرید اسباب بازی چیست؟

کودک شما با اسباب بازی دنیای پیرامون خود را کشف و توانایی های خود را ارزیابی می کند.با مواد مختلف آشنا می شود.یاد می گیرد با وسایل مختلف چه کارهایی می توان کرد:می توان دو مکعب جورچین را به هم کوبید،نخ عروسکی کوکی را کشید،اشیای کوچک تر را داخل لیوان ریخت و ... کودک شما به این ترتیب با قوانین علت و معلول و اثر و موثر آشنا می شود.

مختصر و مفید

تغییر و تنوع در اسباب بازی کودک خوب است ؛ولی با رعایت نظم و ترتیب. یکباره چند اسباب بازی مختلف را به کودک ندهید.وقتی اطراف کودک از اسباب بازی پر باشد،کودک نمی تواند با هیچ کدام آنها به طور فعال و با تمرکز فکر بازی کند.هر لحظه چشمش به وسیله دیگری می افتد که شاید جالب تر از آن یکی باشد.پس بهتر است که جعبه اسباب بازی ها را جلو کودک خالی نکنید.بگذارید کودک خودش اسباب بازی را انتخاب کند و بردارد..اگر اسباب بازی هایی که کودک دیگر تمایل بازی با آنها را ندارد،در اتاق پخش شده اند،با کمک خود کودک آنها را جمع کنید. به این ترتیب کودک یاد می گیرد که با تمرکز فکر،با یک وسیله بازی و آن را بررسی کند.گاه به گاه بعضی اسباب بازی ها را از دسترس کودک بردارید و پس از مدتی دوباره در دسترس او قرار دهید.دیدن دوباره یک اسباب بازی آشنا شادی و هیجان خاصی برای او ایجاد می کند.

اسباب بازی می تواند کامل کننده یادگیری مدرسه باشد؛ ولی لذت بازی با آن باید اولین خصوصیت هر اسباب بازی باشد.

منبع:کتاب از کودکان خود نابغه بسازیم

نویسنده:آن پولکینن

مترجم:محمد طاهر طاهر

فاکتورهای ايمنی اسباب بازی

آزمايش مواد تشکيل دهنده

آزمون قطعات کوچک

بررسی از لحاظ شکل و اندازه، لبه ها، نوک های تيز، برآمدگی ها، سيم ها و ميله های فلزی، ورق های نازک پلاستيکی

بررسی ريسمان و يا کش در اسباب بازی ها

بررسی سوراخ ها و حفره هايی که داخل اسباب بازی وجود دارد.

بررسی فنرهای استفاده شده در اسباب بازی

بررسی اسباب بازی های پرتابی از نظر انرژی جنبشی

و موارد خاص مثل اسباب بازی های حاوی مايع، تاشو و .......

ویژگی های اصولی و کلی یک اسباب بازی خوب
اسباب بازی باید از نظر وزن، اندازه، شکل و... با ویژگی های فیزیکی سن کودک سازگار باشد، یعنی والدین باید به رشد فیزیکی کودک توجه کافی داشته باشند. هم چنین بین
اسباب بازی و توانایی ذهنی کودک همآهنگی وجود داشته باشد.
بازی نقش مهمی در بروز احساسات وشکل گیری شخصیت کودک ایفا می کند. اسباب بازی هم یک بخش مهم دربازی به حساب می آید. بنابر این لازم است که انتخاب و خرید اسباب بازی با هدف انجام شود. برخی از والدین بدون توجه به کارکردهای آموزشی و تربیتی اسباب بازی و تنها با این هدف که مدتی با اسباب بازی، کودک را ساکت یا خوشحال کنند، آن را تهیه می کنند. در صورتی که اگر اسباب بازی درست انتخاب شود به یادگیری و تکوین شخصیت کودک کمک می کند، بر مهارت جسمی و رشد شناختی و اجتماعی او می افزاید و به او اعتماد به نفس می دهد.»
«اسباب بازی ها تا دوسالگی باید تحریک کننده حس ها و تقویت کننده حرکات باشند. بعد از دو سالگی باید خلاقیت و مهارت را تقویت کرده و از ویژگی تمرین نقش های دوره بزرگسالی و نیز کسب مهارت برای حل مسائل برخوردار باشند. همراهی پدر و مادر با فرزند و شریک بازی شدن به این معنا نیست که پازل و جورچین را تا آخر برای کودک تکمیل کنند، بلکه نقش آنها باید نظارتی و مشورتی باشد.»
ویژگی های یک اسباب بازی خوب را این گونه بیان می کند: «متناسب بودن با سن کودک، برخوردار بودن از سادگی و تنوع، اقتصادی بودن، داشتن رنگ شاد، توسعه دهنده توانایی ها و مهارت های جسمی کودک، پرورش و گسترش دهنده خیال ها و تصورات و هم خوانی اسباب بازی با ارزش های فرهنگی جامعه.» همیشه نباید برای جلب رضایت فرزند بیش از توانمان هزینه کنیم. عروسک های پارچه ای و کاموایی دست دوز هم محبت و توجه را به کودک منتقل می کنند و هم خلاقیت کودک در استفاده از مواد دور ریختی برانگیخته می شود. برای مثال سادگی عروسک «زی زی گولو» و نیز میزان جذب مخاطب آن مثال زدنی است .

اسباب بازی های خانگی به كودك خلاقیت می دهد

این موضوع برای بسیاری از والدین ناراحت كننده است كه ببینند پس از صرف ساعت ها وقت برای انتخاب بی خطرترین، خوش رنگ ترین، سرگرم كننده ترین و آموزشی ترین اسباب بازی برای كودكشان، او كماكان با درپوش ماهیتابه مورد علاقه اش بازی می كند! درسی كه باید بگیرید این است كه انتخاب «بهترین اسباب بازی» برای كودك ، كاری تقریباً ناممكن است.بهترین اسباب بازی آن است كه كودك را مجذوب خود می كند و او باره به سراغ آن می رود و تحریك و لذت بیشتر و بیشتری از آن كسب می كند. این اسباب بازی ممكن است خیلی گران یا خیلی ارزان تمام شود ولی نهایتاً همان اسباب بازی است كه كودك از آن لذت می برد و بیشترین امكانات یادگیری را برای وی فراهم می آورد.

برخلاف آنچه والدین انتظار دارند، هر قدر اسباب بازی دارای شكل غیر اختصاصی تر و بنیادی تر باشد، قوه تخیل كودك را بیشتر تحریك می كند. مثلاً شاید یك تكه چوب كه می توان از آن به عنوان شمشیر یا عصا استفاده كرد بیشتر از یك عروسك با لباس های گران قیمت كه فقط می توان یك شخصیت داشته باشد به خلاقیت كودك شما كمك كند. اما یكی از نكات بسیار مهم كه والدین باید آن را مورد توجه قرار دهندانتخاب اسباب بازی برحسب سن كودك است . یعنی یك اسباب بازی كه كودكی دو ماهه را سرگرم می كند نمی تواند یك كودك دو ساله را سرگرم كند و بالعكس. كودكان همگام با رشد خود به محرك های متفاوتی نیاز دارند و انتخاب اسباب بازی بایستی براساس نیازهای متغیر آنها باشد. تناسب داشتن اسباب بازی انتخاب شده با سن كودك بسیار مهم است. اگر اسباب بازی خیلی پیشرفته باشد كودك نمی داند چگونه با آن بازی كند و لذت زیادی از آن نمی برد ، اگر هم بسیار ابتدایی باشد حوصله كودك زود سر می رود.

كودك خردسال به اسباب بازی هایی نیاز دارد كه حواس پنجگانه او را تحریك كند. اسباب بازی های مناسب برای كودك زیر یك سال آنهایی هستند كه رنگ ها، حالات مختلف سطح ( نرمی ، زبری) مواد، شكل های جالب و متنوع را به كودك می نمایانند. اسباب بازی هایی كه صدا در می آورند و نسبت به عملی كه با آنها انجام می شود واكنش نشان می دهند مثل جغجغه كه به كودك احساس تسلط و كنترل می دهند و رشد مهارت های دستی و هماهنگی او را تسریع می كنند.

كودكان نوپا از بازی های « داخل گذاشتن – بیرون آوردن» لذت می برند ؛ لذا مكعب هایی با اندازه ها و شكل های مختلف، فنجان های پلاستیكی، قاشق، اسباب بازی های داخل حمام، پیاله، صفحه های گردی كه روی قطعات چوبی عمودی سوار می شوند و هرم های اسباب بازی، همگی از اسباب بازی های مورد علاقه آنها هستند. در حدود دو سالگی كودكان مهارت چرخشی مچ را كسب می كنند كه آنها را قادر می سازد چیزهای مختلف را بپیچانند و درها را باز كنند. اسباب بازی هایی كه درپوش پیچی دارند، مكعب هایی كه داخل هم چفت می شوند، مجموعه اشكال پیشرفته تر با قطعاتی به شكل های مختلف كه هر یك فقط در داخل یك سوراخ جا می گیرد ، تابلو شكل و میز نجاری ، همگی اسباب بازی های مناسبی برای رشد كودكان در این مرحله سنی به شمار می روند.

كودك پیش دبستانی همچنان از بازی با مكعب ها، وسایل نقاشی و رنگ آمیزی و هر چیزی كه محرك بازی های تخیلی باشد لذت می برد. او می تواند شروع به انجام بازی های ساده با كارت های بازی یا دومینوهای تصویری كند. تمام بچه ها بازی كردن را دوست دارند و این برای كودكان مفید است زیرا سبب دوراندیشی و توانایی پیش بینی عواقب یك كار می شود. به یاد داشته باشید كه اگر شما هم در بازی ها شركت كنید جنبه آموزشی بازی برای كودكانتان بیشتر می شود. بازی های كارتی نه تنها تسلط كودكان بر اعداد را افزایش می دهد بلكه مسلط شدن به راهبردها را نیز تقویت می كند. این كیفیت برای كمك به كودكان در جهت تلاش برای رسیدن به اهداف مختلف حائز اهمیت است. همچنین سبب تمركز حواس و پشتكار در اهتمام به یك كار بخصوص تا تمام كردن آن می شود و رشد ذهنی كودكان را سرعت می بخشد.

چگونه می توان از وسایل خانه برای ساختن اسباب بازی استفاده كرد؟

شما بدون صرف پول نیز می توانید بهترین اسباب بازی ها - یا لااقل اسباب بازی هایی بهتر از آنچه با پول می توان خرید - در اختیار كودكتان قرار دهید. با نگاهی به گوشه و كنار آشپزخانه منزل و كمی قوه تخیل از جانب خودتان و كودكتان می توانید ساعاتی سرشار از سرگرمی های جذاب برای كودك خود فراهم آورید.

ظرف های پلاستیكی غذا، سطل ماست، ظرف بستنی، لیوانهای پلاستیكی، بطری های پلاستیكی، ماهیتابه و قوطی های محكم، شاید ساده ترین و چند منظوره ترین اسباب بازی های خانگی باشند. می توان از جعبه های پلاستیكی با اندازه های مختلف برای ساعت ها بازی داخل گذاشتن و بیرون آوردن ، برداشتن و ریختن آب در حمام ، پر و خالی كردن ماسه، یا بازی با گِل در باغچه استفاده كرد. با ریختن چند تكه خمیر نان یا نخود فرنگی خشك شده در یك ظرف و محكم كردن در آن می توانید یك جغجغه یا ابزار موسیقی بسازید. و با اضافه كردن چند قاشق چوبی می توانید یك طبل تمام عیار درست كنید. ماهیتابه برای این منظور كاملاً مناسب است. هرگاه از فروشگاه خرید می كنید و جنس مورد نظر در جعبه های رنگی و یا عكسدار است ، می توانید عكس ها را ببرید و برای كودك خود در جعبه ای جدا بریزید و با كودكانتان بازی كنید بدین صورت كه گاهی اوقات كارت ها (عكس های بریده شده) را بچینید و اسامی آنها را برای كودكتان با صدای بلند و رسا بگویید و از كودك خود بخواهید تكرار كند كه این روش به صحیح صحبت كردن فرزندانتان كمك می كند و یا دفتری برای كودكتان در نظر بگیرید و این عكس ها و كارت های رنگی را به كمك فرزندتان در آن دفتر بچسبانید. و از این قبیل بازی ها.

می توان از سیب زمینی و هویج برای ساختن حروف چاپی و شكل های مختلف استفاده كرد بدین صورت كه با استفاده از یك چاقوی كوچك بسیار تیز، یك الگوی ساده مثل مثلث یا ستاره را روی یك هویچ یا سیب زمینی برش دهید سپس قسمت های زائد آن را ببرید و به آرامی در آورید تا الگوی مورد نظر برجسته شود و با فرو بردن آنها در رنگ خوراكی و زدن آنها به روی كاغذ یا پارچه، نقش ها و الگوهای تكراری رنگین درست كنید. لوله های مقوایی داخل كاغذ توالت و دستمال كاغذی آشپزخانه را با كمی تزیین می توان به عروسك های خیمه شب بازی از نوعی كه روی انگشت قرار می گیرند تبدیل كرد.

همچنین می توانید برای فرزندانتان خمیر شكل سازی درست كنید. بدین صورت كه 625 گرم آرد ساده ، 300 گرم نمك ، پنج قاشق غذاخوری روغن سالاد را در یك ظرف بزرگ مخلوط كنید. 240 تا 480 میلی لیتر آب را كم كم به آن اضافه كنید اگر خمیر چسبنده شد آرد بیشتری اضافه كنید. خمیر باید خشك باشد و به راحتی شكل بگیرد. برای رنگ كردن خمیر آن را به گلوله هایی تقسیم كنید و چند قطره رنگ خوراكی به داخل حفره هایی كه در هر گلوله ایجاد كرده اید بریزید. گلوله را روی یك سطح قابل شستشوی آغشته به آرد فشار دهید و بمالید تا رنگ با آن مخلوط شود. اگر خمیر چسبناك شد آرد بیشتری اضافه كنید. برای خوشبو كردن خمیر مقداری پودر ژلاتین با عطر میوه به آن بیفزایید. این خمیر را تا سه هفته می توان در كیسه پلاستیكی در یخچال نگهداری كرد. بدین ترتیب می توانید اوقات خوبی را با كودكان خود سپری كنید و آنها را با سرگرمی های خانگی كه خود تهیه كرده اید مشغول سازید.

اسباب بازی - بحث جلسه سوم درس اصول و فنون مشاوره

مطالب مشابه :

آموزش ساختن اسباب بازی مرغ برای کودکان

اسباب بازی - بحث جلسه سوم درس اصول و فنون مشاوره

کودک 2 تا 3 ساله / بازی و اسباب بازی

موضوع انشا

قصه گویی و ساختن کاردستی با داستان های فارسی آموز ادبی

اصول رفتار با کودک 2 تا 3 ساله

خانه‌سازي

کودکان و اسباب بازی ها