نکاتی تشکیلاتی از کتاب "پیشوای صادق" | آیت الله خامنه‌ای

کتاب پیشوای صادق حاصل چند سخنرانی از آیت الله خامنه‌ای در سالهای قبل از انقلاب می‌باشد که به تحلیل شرایط سیاسی زمان امام صادق(ع) و نیز روش‌هایی که امام صادق(ع) اتخاذ کرده بودند می‌پردازد. و البته همزمان نیز به برخی مقاطع تاریخی دیگر از زندگی امام شیعه مپردازد. هر چند که کتاب به صورت مجزا برای تشکیلات نوشته نشده است اما در لابلای مباحث مطرح شده می‌توان اصول و مبانی‌ای برای یک کار تشکیلاتی اسلامی-انقلابی را بدست آورد. در ادامه نکات و برداشت‌هایی برای شرایط حال و پیرامون بحث تشکیلات از ایتن کتاب می‌آید. [مواردی که زیرشان خط کشیده شده است نکات بنده می‌باشد]

آیت الله خامنه‌ای پیرامون عناصر سازنده نظام اجتماعی به دو مورد ایدئولوژی و قدرت اجرایی و اجتماعی اشاره می‌کنند. که ائمه(ع) در دوران‌های مختلف برای ایجاد چنین شرایطی فعالیت می‌کردند. با مطالعه کتاب تقریبا به این نکته می‌رسیم که منظور از قدرت اجرایی و اجتماعی، یک تشکیلات سازمان یافته با نیروهای قوی و نیز بدنه اجتماعی توجیه می‌باشد. که این موارد جز با کار دراز مدت حاصل و برنامه‌ریزی شده مشخص نمی‌شود.

وضع حکومتِ کوتاه مدت و در عین حال انقلابی امیرالمؤمنین(ع) درس و تجربه آموزنده‌ی حال یک حکومت اسلامی و انقلابی در میان مردم تربیت نشده و یا منحرف بود. که تلاش‌هایی بر امامان بعدی در اتخاذ روش‌های دراز مدت و تربیت دشوار و سختگیری‌های حزبی را تحمیل می‌کند.

دُورانِ پس از صلح امام حسن(ع) را می‌توان دوران جمع‌آوری و حفظ نیروی اصیل شیعی، گستردن تفکر اصیل اسلامی محدود ولی پرعمق و انتظار برای قیام نامید. در همین دوران است که امام حسن(ع) با جلوگیری از تجهیز و اقدام نظامی توسط برخی شیعیان، آنها را به ایجاد تشکل و سازماندهی فرامی‌خواند: «...باید خویشتن را به طور جمعی به وسیله پیوندی خدایی محافظت کنید و به پراکندگی دچار نشوید. مقاومت و نماز و تقیه را پیشه سازید و بدانید خداوند هر لحظه به رنگی درآمدن را از بندگانش مبغوض می‌دارد...» که وجود این تشکیلات پنهانی را میتوان با نشانه‌هایی همچون گسترش اندیشه شیعی با وجود محدودیت‌ها و دشمنی‌ها دریافت.

این روند در دراز مدت پس از قیام امام حسین(ع) نیز ادامه پیدا می‌کند. پس از قیام امام حسین(ع) آنگونه که امام صادق(ع) می‌فرمایند از شیعیان سه نفر در راه می‌مانند.[البته افرادی که صرفا ادعای شیعه بودن را داشتند حساب نشده‌اند]. در این میان برای امام سجاد(ع) دو راه می‌ماند. ایجاد احساسات و برافروختن مبارزه علنی که به علت آماده نبودن نیرو نتیجه‌ای جز فرو خوابیدن شعله و خالی کردن عرصه برای بنی‌امیه نخواهد داشت. و یا راه دوم که مهار احساسات سطحی با تدبیر پخته و ایجاد مقدمه کار واجب خود یعنی تأمین اندیشه(ایدئولوژی) و حراست از یاران معدود باشد. و حضرت سجاد(ع) راه سخت‌تر دوم را انتخاب می‌کند.

توجه به عملکرد حضرت سجاد(ع) و نیز امام حسن(ع) در مقابله با گروهی که خواستار قیام بودند بسیار قابل توجه است، چرا که با یک نگاه ظاهری، حرکت انقلابی حرکت قیام علنی تفسیر می‌شود؛ در حالی که غیرعاقلانه‌ترین کار ممکن در آن شرایط قیامی است که قیام‌کننده را به هیچ یک از اهداف و حتی عمل به تکلیف نیز نمی‌رساند. این آسیب بیش از همه در کمین تشکل‌هایی است که تابلو آرمانخواهی و انقلابی‌گری بر سردر آنها نصب می‌باشد. حرکتی که بدون پشتوانه‌های معرفتی و تشکیلاتی و دیگر ضمینه‌های لازم از لحاظ شرایط سیاسی-اجتماعی انجام شود و بر آن یک نگاه عملیاتی صرف و کوتاه مدت حاکم باشد باعث هدر رفت نیرو و زمین خوردن تشکیلات می‌شود. ضمن اینکه معضلات دیگری نظیر عدم تربیت درست نیرو، جریان‌ساز نشدن تشکل، عمیق نشدن افراد تشکیلات و ... را به دنبال خواهد داشت.

نکاتی تشکیلاتی از کتاب "پیشوای صادق" | آیت الله خامنه‌ای

مطالب مشابه :

پوستر جشنواره سوم عمار

مساجد را دریابیم

سیر مختصر مطالعاتی و چند الگو و پیشنهاد

الحمد لله همه هستند!

قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های انقلاب اسلامی

امام برای من آموزگار بود

حقایقی ناگفته در مورد فراماسونرها

حقوق مادام العمر یا کارگران مادام العمر

چیزهای خطرناک!

نکاتی تشکیلاتی از کتاب "پیشوای صادق" | آیت الله خامنه‌ای