Distibuted File System یا DFS چیست ؟

Distibuted File System یا DFS چیست ؟
راههای مختلف دسترسی به فایلهای Share شده در سطح شبکه

Admin های شبکه قبلنا میگفتن که "هیچ چیزی آدم رو مثل گشتن دنبال یه فایل خاص توی یه عالمه فایل Share شده اسکل نمیکنه!"

موضوع این هفته چیه ؟ موضوع این هفته درباره ی مشکلی هستش که اگه جدی بشه دمار از روزگار کاربرهای شبکه در میاره !

تا حالا از اون شبکه ها داشتین که توش به هر ننه قمری اجازه ی Share کردن فایلها داده شده ؟! از همونایی که جناب ننه قمر میاد فیلمای YouTubeیی که دیروز دانلود کرده رو Share میکنه تا بقیه ی ننه قمرهای درون شرکت بتونن ببیننشون و به جای انجام کار، بسی لذت ببرن و تفریح کنن ؟!

به نظرتون کی این Share بازیا مشکل ساز میشه ؟! از نظر اخلاقی که از همون اول احتمال مشکل ساز شدنش میره ! ولی از نظر تکنیکی چی ؟! وقتی که هر کاربر مثل اسب داره فایل آپلود میکنه و یادش میره منظمشون کنه چی ؟!

میدونم که هنوزم موضوع روشن نشده... این زیریه رو بخونین :

مشکل : توی محیط شبکه ی من هر ننه قمری اومده و یه فایل Share کرده و حالا که من میخوام دنبال فایل مورد نظرم بگردم باید نیم ساعت مثل گدا گودوله های آشغال گرد برم و کل شبکه رو بالا پایین کنم تا بتونم فایلم رو پیدا کنم ! (من خودم نوکر همه ی انسانهای زباله گردی که جامعه شون وظیفه ش رو در قبالشون انجام نداده هستم...فقط مثال زدم وگرنه ما سگ کی باشیم که بخوایم بنده های خدا رو مسخره کنیم.)

راه حل : یه عالمه چیزه ! چند تاشم این پایین مینویسم ! DFS هم جزوشون هست !

اصولا پیدا کردن فایل دلخواه Share شده توی محیط یک شبکه میتونه هم آسون باشه و هم سخت...
چه وقتی آسونه ؟ وقتی که کارمندای شبکه منظم باشن و شما بهشون اجازه های دسترسی با توجه به موقعیتشون در شبکه دادین... وقتیکه برای هر File Server یک نقش مشخص قرار دادین و میدونین که درون هر سرور چه نوع فایلهایی Share شدن و وقتیکه بخواین به فایلها دسترسی پیدا کنین میرین سراغ کامپیوتر مخصوصش...

چه وقتی میتونه خفن سخت باشه ؟ وقتیکه شما نمیتونین از یک File Server متمرکز در شرکت استفاده کنین و هر کاربری باید فایلهایی که درست میکنه رو روی کامپیوتر خودش Upload کنه. بعضی وقتها میشه این کاربرها و کامپیوترها رو جدا کرد ولی باز هم مدیریت و دسترسی به فایلهای Share شده سخت میشه.
برای دسترسی به فایلهای Share شده ی متعدد چندین و چند سناریو وجود داره که من به 4 تای اونها اشاره میکنم :

1. پیدا کردن دستی فایلها بر روی هر کامپیوتر به طور جداگانه
2. Map کردن فولدرهایی که مورد نظر ما هستند
3. استفاده از قابلیت Search پیاده سازی شده در Active Directory (فقط برای کامپیوترهای عضو Domain)
4. استفاده از DFS

*************************************

سناریوی اول : پیدا کردن دستی فایلها

این سناریو همونی هست که اغلب ماها باهاش آشنا هستیم. در اینحالت میریم داخل قسمت My Network Places و بعدش روی View Workgroup Computers کلیک میکنیم.

در اینحالت سیستم ما با استفاده از سیستم کامپیوتریابی بر اساس Broadcast، کامپیوترهای حوزه ی خودش رو پیدا میکنه و به نمایش میگذاره. این کامپیوترها، همون سیستمهایی هستند که Net ID شون با Net ID کامپیوتر ما برابر هستش (با ما در یک Subnet قرار دارن).

حالا برای دسترسی به فایل مورد نظرمون باید بدونیم که فایله توی کدوم سیستم هستش، بعد از دونستن مورد قبل (!) بر روی نام سیستم مورد نظر کلیک میکنیم و فایل مورد نظر رو که Share شده پیدا میکنیم.

مشکلات حالت فوق : همونطوریکه متوجه شدین اولین مشکل اینه که ما با این حالت فقط میتونیم سیستمهای درون Subnet و Work Group خودمون رو ببینیم و اگر سیستم دیگری در Work Group و یا زیرشبکه ی دیگری وجود داشته باشه، این راهکار به همین سادگی جواب نمیده.

از طرفی فکر کنین شما یه تازه وارد هستین و دقیقا نمیدونین که فایل مورد نظرتون کدوم گوری توی این کامپیوترا دفن شده ! حالا مجبورین برین و تمام این کامپیوترها رو برای فایلی که میخواین چک کنین ! برین علاف شین !
راهکار بالا در اغلب موارد برای کاربران آماتور و یا اون Admin هایی که زیاد به نظم درون شبکه شون اهمیت نمیدن خوب هستش ولی برای شمایی که اومدین و این مطلب رو میخونین نباید کافی باشه ! پس ادامه میدیم !

*************************************

سناریوی دوم : Map کردن فولدرها

در اینحالت شما یه رفیق نابکار تو شرکتتون دارین که هر روز میاد و فیلمایی که دیشب دانلود کرده رو روی یه فولدر مخصوص رو کامپیوترش Share میکنه ! شما حوصله ی طی کردن مراحل "سناریوی اول" رو برای هر دفعه که میخواین برین به اون فولدر سر بزنین ندارین و برای همین میاین سراغ "سناریوی دوم" !

توی این سناریوئه شما میاین و یک فولدر Share شده که میدونین همیشه در کدوم کامپیوتر قرار داره رو روی کامپیوترتون Map میکنین... Map کردن یعنی چی ؟! Map کردن مثل Shortcut درست کردن میمونه! فقط فرقش اینه که موقع Shortcut درست کردن، فایل مورد نظرتون روی کامپیوتر خودتونه ولی موقع Map کردن، فایله روی کامپیوتره یکی دیگه ست ! به همین سادگی، به همین خوشمزگی ! (پسر ! ماکارونی رشد باید برای اینجور تبلیغ کردنش یه پولی به ما بده !)

چطور یه فایل رو Map میکنن ؟! اینطوری :

1. اول میرین توی My Computer ، بعدش میرین روی گزینه ی Tools و روی Map Network Drive کلیک میکنین.

2. اینجاست که موضوع قشنگ میشه ! همونطور که دارین میبینین شما میتونین یکی از نامهای الفبای انگلیسی رو به فولدر مورد علاقه تون اختصاص بدین، این فولدر با نام الفبای دلخواه شما درست مثل یک درایو در My Computer قرار خواهد گرفت.

بعدش باید مسیر فولدر Share شده ی مورد نظرتون رو بنویسید. این مسیر رو یا میتونین به کمک UNC Path ها بنویسین و یا اینکه خودتون با زدن دکمه ی Browse برین و توی Work Group های مختلف دنبال فولدره بگردین و انتخابش کنین.

احتمالا متوجه گزینه ی Reconnect at Logon شدین. با زدن این تیک، سیستم شما با Log In شدنتون اقدام به ایجاد ارتباط با فولدر مورد نظر میکنه تا هر وقت شما روش کلیک کردین سریعا بتونین بهش وصل بشین.
در پایینش Connect Using a Different User Name رو میبینین. ممکنه Admin شبکه تون و یا همون کسی که فولدره رو Share کرده، برای دسترسی بهش User خاصی رو در نظر گرفته و همونطوریکه میدونین تا شما با اون یوزر وصل نشین، نمیتونین فولدره رو ببینین. اینجاست که با انتخاب یوزر مورد نظرتون اینکار رو انجام میدین.

گزینه ی بعدی یه کمی توی ویندوزهای XP و Seven متفاوت هستش ولی کارشون یکیه : شما میتونین به یک Storage Server آنلاین مثل یک وب سایت متصل بشین و سپس اطلاعات اونجا رو Map کنین.

3. پس از این، فولدر Share شده در My Computer مثل یک درایو ظاهر میشه و هر وقت بخواین بهش سریع دسترسی پیدا کنین کافیه که روش کلیک کنین !

مشکلات حالت فوق : مطمئنا باز هم متوجه شدین که این راهکار زمانی جواب میده که شما تمامی مکانهای مهم شبکه رو بدونین و بعدش بیاین و اونها رو Map کنین. باز هم اگر فایلهای Share شده روی سیستمها زیاد باشن، Map کردن نمیتونه کمک زیادی به شما بکنه به خصوص که اگر تعداد Mapped File هاتون زیاد بشن My Computer تون از بی نظمی خفه میشه !

*************************************

سناریوی سوم : استفاده از قابلیت Search پیاده سازی شده در Active Directory

هیچ چیز مثل استفاده از Active Directory توی شبکه حال نمیده نه ؟ Admin تنبلی مثل من حاضره هر دقی به دوقی میخوره بیاد زرتی یه شبکه ی Domain Model پیاده کنه بعدشم فکر کنه همه چیز تموم شده ! آره جون عمه ش !

اگه شبکه تون Domain Model هست مشکل پیدا کردن فایلهای Share شده راحت تر میشه. در واقع بهتره اینطوری بگم : مشکل پیدا کردن فایلهای Share شده به گردن Admin شبکه میفته !

این رو بهتره همینجا متوجه بشین برای اینکه توی DFS هم موضوع همینطوریه : برای اینکه کاربران بتونن به فایل مورد نظرشون راهنمایی بشن، این وسط باید Admin ساختاری پیاده سازی کنه تا کاربرها با راهنمایی شدن به فایل مورد نظرشون بتونن دسترسی پیدا کنن.

در Active Directory اینکار با اضافه کردن یک Object به لیست خود AD انجام میشه. یعنی چی ؟ یعنی اینکه شما (جناب Admin) میاین و فایلهای Share شده ی مورد نظرتون رو در داخل AD به عنوان یک آبجکت Publish میکنین. در اینصورت هر کسی که شبکه رو به کمک AD سرچ کنه میتونه فایل Share شده ی مورد نظر Admin شبکه رو پیدا کنه.

مراحل کار بدین ترتیب هستش :

1. اولش باید برین توی Active Directory Users & Groups تا بتونین فایل مورد نظر رو Publish کنین.

2. حالا بر روی آیکون کنسول کلیک میکنین و از منوی New اقدام به انتخاب Shared Folder میکنین.

3. همونطوریکه در پایین میبینین حالا باید اون مسیری که میخواین رو در این قسمت مشخص کنین.

4. بعد از Publish شدن فولدر دلخواهتون، هر کسی اقدام به استفاده از گزینه ی Search Active Directory بکنه و به دنبال Shared Folder ها بگرده، میتونه اون فولدرهایی که شما به عنوان Admin شبکه Publish کردین رو پیدا کنه.

بذارین دوباره توضیح بدم که فرق اینحالت با دوتا سناریوی اول چیه :

در سناریوهای اول و دوم، مشکل پیدا کردن فایلهای Share شده در شبکه به گردن کاربر میفتاد، کاربری که ممکنه اصلا با ساختار شبکه آشنایی نداشته باشه و برای پیدا کردن فایل مورد نظرش مجبور بشه تک تک سوراخ سنبه های شبکه رو چک کنه.

ولی در سناریوهای سوم و چهارم این مشکل به گردن Admin شبکه میفته. در اینحالت Admin که واردترین فرد به ساختار شبکه و همچنین مکان فایلهای Share شده هستش، میاد و یک سری از فایلها رو که همه بهش نیازمند هستند رو انتخاب میکنه و با Publish کردن اونها در Active Directory عملا این فایلها رو به صورت کلی در اختیار کسانی میگذاره که از ابزار جستجو برای یافتن فایلها استفاده میکنن.

مشکلات حالت فوق : حاجی Active Directory که نقل و نبات نیست هر کی از ننه ش قهر کرد بیاد روی شبکه ش با چهار تا کامپیوتر نصبش کنه ! وقت میخواد ! انرژی میخواد ! Planning میخواد! کشک نیست که !

*************************************

سناریوی چهارم : استفاده از DFS

براتون گنده ش نمیکنم ! آخه به جون کلثوم دختر عصمت خانوم که بدجوری منو اسیر خودش کرده (!) چیز شاخی نیست به جون شما ! اصلا به جون خودم !

توی DFS اینکارو میکنیم :

1. یه سرور رو تبدیل به DFS Root Server میکنیم و روش یه فولدر Root درست میکنیم.

2. هر فولدر Share شده ی مهمی که توی ساختار شبکه مون هست رو پیدا میکنیم و آدرس اون فولدرها رو به DFS Server مون اضافه میکنیم.

3. حالا هر یوزری که میخواد از فایلهای Share شده ی پخش شده ی شبکه ی گنده ی خراب شده ی ما استفاده کنه میره سراغ DFS Server که خودش یه فولدر Root داره و توی این فولدره Shortcut فایلهای اضافه شده توسط ما قرار گرفته.

4. با کلیک بر روی فولدر مورد نظر، یوزر به سمت کامپیوتری که فولدر مورد نظر رو روی خودش قرار داره ارجاع میشه.
درست فهمیدین ! کار اصلی DFS اینه که یه لیست گنده از فایلهایی که یوزرها ممکنه بهشون نیاز داشته باشند رو از روی شبکه جمع میکنه و توی یه فولدر نگه میداره تا کاربرا به جای اینکه دونه دونه مجبور بشن هر کامپیوتر رو چک کنن، بتونن با یه بار وصل شدن به اون فولدره کل محتوای Share شده ی شبکه شون رو ببینن.

قبل از اینکه نشونتون بدم چطوری میتونین DFS رو پیاده سازی کنین باید اول دو تا چیز رو بهتون بگم... پس خیلی خوب گوش کنین... شاید این مهمترین موضوعی باشه که من برای این مقاله نوشتم.. شاید حتی خیلی مهمتر از این مزخرفات در مورد شبکه... پای مرگ و زندگی در میونه : گلاب تو دهنتون و شیکر تو روتون، من باید برم دستشویی ! نیم ساعت دیگه بقیه ی این مقاله ی کوفتی رو مینویسم ! فعلا !

*************************************

آه... هیچی مثل دستشویی فرنگی نمیشه (که ما تو خونه مون نداریم !)... ایرانیا به توالت میگن "مستراح" ! ولی من یه مشکلی با این اسم دارم... مستراح یعنی "استراحتگاه" ولی توالتهای ایرانی اصلا مثل جایی برای"استراحت" نیستن !

اولا که وقتی میرین توی اون خراب شده چشمتون به ته چاه میفته و حالتون گرفته میشه ! بعدشم تازه اگه چاه گیر گذاشته باشین چشمتون به اون جرمهای چاه گیره میفته و حالتون...هــــــوق... گلاب به روتون من حالم بد شد !

خلاصه... داشتم میگفتم ! وقتی که میشینین روی این سنگ چاه توالت، انگاری زمین و زمان دست به دست هم میدن تا تمام دردای تنت یه دفعه بروز بده ! کمرت شروع میکنه به تیر کشیدن ! خون کوفتی به نوک انگشتای پات نمیرسه و سفید میشن ! کاسه زانوی در پیتت شروع میکنه به زق زق کردن ! به خاطر اونجور نشستن ریه هات خوب از هوا پر نمیشه و باید به سختی نفس بکشی ! بوی چاه خفه ت میکنه ! نمیتونی سرت رو پایین بگیری چونکه ممکنه با دیدن صحنه های گل و گلاب پایین، رو خودت بالا بیاری !

خلاصه ! زیاد به استفراغ نندازمتون ! ما که هیچوقت درک نکردیم چرا به این دستگاه شکنجه ی انسانی میگن "مستراح" !

برای توصیه ی اخلاقی این مقاله هم همین بس که پیشنهاد بدم از توالت فرنگی استفاده کنین...

میدونم که بعد از خوندن این مقاله تا اینجا خسته شده بودین به خصوص که بعضی از مواردی که ذکر کردم کاملا تکراری بودن و احتمالا حوصله تون رو سر برده بودن... برای همین دیدم بد نیست یه کم مقاله رو کثیفش کنیم !
خب ! برمیگردیم به اون یکی موضوع خیلی مهم که باید در مورد نوع DFS بدونین...

*************************************

DFS به دو نوع اصلی تقسیم میشه :

1. Stand-Alone DFS Root
در اینحالت ما Active Directory نداریم و بر روی یک سیستم عامل سرور اقدام به اجرا کردن سرویس DFS میکنیم. فایلهای مورد نظر ما Replicate نمیشن و اگه DFS Server مون Down بشه یوزرها علاف میشن. در ضمن برای Fault Tolerance هم مجبوریم از ساختارهای Clustering خود سیستم عاملمون استفاده کنیم.

2. Domain DFS Root
توی این یکی حالت، ما داریم DFS رو روی یک ساختار Domain Model نصب میکنیم، Replication بین Root های مختلف به کمک ساختاری به نام FRS انجام میشه و Fault Tolerance هم توسط FRS یا File Replication Service صورت میگیره.

در حالت اول اگه سرورتون Down بشه، یوزرها علاف میشن. برای اینکه این اتفاق نیفته، میتونین اقدام به استفاده از قابلیت Network Load Balancing ویندوز برای کلاستر کردن سیستمهاتون بکنین و سپس روی چندین سرور یک Root Folder یکسان تعریف کنین که همگی به مکانهای معینی اشاره میکنن.در اینحالت اگر سروری Down بشه یوزرها به سرور بعدی هدایت میشن و چون Root Folder سرورها یکسان هستش پس یوزرها متوجه تغییری نمیشن.

یکی از مشکلات این حالت اینه که اگر تغییری در یکی از Root Folder های یکی از سرورها بدیم، باید سریع بدویم بریم سراغ سرورهای دیگه ی عضو کلاستر و اونها رو هم تغیییر بدیم. اینکار یعنی تبدیل شدن Admin شبکه به یک پرنده به نام اسکل ! با اینحال این حالت هم مزیتی به نام "Active Directory نصب نکردن" داره !

در حالت دوم، یک سرور عضو Active Directory مسئول کنترل Root Folder ها میشه. اگه بخواین اقدام به Fault Tolerance کنین نیازی به Clustering ویندوز نیست چرا که ساختاری به نام File Replication Service خودش اقدام به Replicate کردن فایلهای هر سرور با دیگر سرورهای DFS میکنه و بدین ترتیب اگر چندین سرور DFS داشته باشین، اطلاعات اینها هر چند دقیقه با هم Replicate میشن و هر تغییری که اولی کرده، در بقیه هم اعمال میشه.

چون تک تک شما خواننده ها رو خیلی دوست دارم؛ از دو حالت بالا، دومیش رو براتون توضیح میدم که هم سخت تر هستش و هم کاملتر... گوش کنین :

چطور یه DFS از نوع Domain راه میندازیم :

1. اول از همه یادتون نره که هم پورت 445 باید برای DFS باز باشه و هم اینکه DFS یه سرویس هستش پس باید برین توی کنسول Services و اقدام به فعال کردن Distributed File System بکنین.

2. دوم از همه هم یادتون نره که باید اینکار رو روی یک Domain Controller انجام بدین. اگه میخواین از نوع Stand-Alone باشین، نیازی به Active Directory و عضو بودن درش نیست.

3. از طریق Administrative Tools روی Distributed File System کلیک کنین.

4. حالا با کلیک راست کردن روی Distributed File System و انتخاب New Root کارو شروع کنین !

5. توی صفحه ی دوم هستش که باید انتخاب کنین میخواین DFS تون رو از چه نوعی راه بندازین... حالت Domain Root رو انتخاب کنین.

6. میبینین که Domain Name تون به طور پیش فرض تبدیل به نام دامنه تون میشه. مثلا توی مثال من، میبینین که تبدیل به CyberLone.com شده.

7. اینجا باید نام سروری که میخواین تبدیل به DFS Server بشه رو ذکر کنین. این سرور اقدام به ذخیره ی اطلاعات Root Folder میکنه.

8. توی این مرحله باید نام فولدری رو که میخواین اطلاعات کل فایلهای Share شده ی شبکه به عنوان یک Shortcut درش قرار بگیره، ذکر کنین.

9. حالا همونطوری که میبینین یه Root جدید به ساختار DFS ما اضافه شده که با نام Server-1 DFS Root شناخته میشه و عضو دامنه ی CyberLone.com هم هست.

10. با کلیک راست کردن روی Rootتون و انتخاب New Link اقدام به ذکر یک Shortcut جدید کنین :

اول اینکه باید برای این Link یه اسم انتخاب کنین که یوزرها رو سریع هدایت کنه. دوم هم اینکه خودتون خوب میدونین که باید آدرس یک فایل Share شده در شبکه رو برای این Link ذکر کنین. من خودم توی این مثال آدرس My Documents این سرور و My Documents یه سرور دیگه رو که به اشتراک گذاشتمش رو آوردم :

خب ! سختش رفت آسونش موند ! الان اگه از طریق یه کامپیوتر دیگه یا حتی خودش اقدام به دیدن فایلهای Share شده ی این سیستم کنیم، فولدری رو به نام Server-1 DFS Root میبینیم که مثل یه فولدر Share شده ی معمولی هستش. حالا اگه برین داخل این فولدر دو تا فولدر میبینیم که به نظر میرسن زیرمجموعه ی فولدر اصلی هستن در صورتیکه الان دیگه شما میدونین اینطوری نیست !

در واقع فولدری که با نام My Documents of Server-1 شناخته میشه بر روی همین کامپیوتر (Server-1) قرار داره ولی فولدر My Documents of Server-2 اصلا روی این کامپیوتر نیست ! اگر یوزر بر روی اون کلیک کنه، از طریق شبکه هدایت به Server-2 و سپس به فولدر مورد نظر میشه، درست مثل یه Shortcut !

حالا تنها موضوعی که میمونه بحث FRS و Replication هستش... ادامه میدیم :

1. برای ایجاد Fault Tolerance باید اطلاعات این سرور به فولدری عین Root Folder بر روی سروری دیگه منتقل بشن. برای اینکار دوباره بر روی آیکون Distributed File System کلیک میکنیم و New Root Target رو انتخاب میکنیم.

2. حالا نام سرور دوم مورد نظر و همچنین فولدری که قراره در اون سرور اقدام به ذخیره ی اطلاعات ساختار DFS بکنه رو ذکر کنین.

3. الان ما دو تا سرور داریم که به عنوان DFS Server عمل میکنن. تنها کاری که باید انجام بشه اینه که بین این سرورها Replication راه بندازیم. برای اینکار دوباره روی Distributed File System کلیک کنین و بعدش روی Configure Replication کلیک کنین.

4. برای اینکه Replication بتونه صورت بگیره، سیستم میاد و فولدری به نام Staging Folder به وجود میاره تا فایلها رو به صورت Temporary درش نگه داره. این فولدر رو در این قسمت باید مشخص کنین.

5. مرحله ی بعد هم باید اقدام به انتخاب توپولوژی Replication اطلاعات در بین سرورها بکنین که پیشنهاد میکنم از نوع Ring باشه. برای اغلب شبکه ها این توپولوژی بهتر از بقیه جواب میده. این پایینم یه عکس قرار میدم تا متوجه توپولوژیهای مختلف Replication بشین :

تموم شد ! حالا کافیه که یه یوزر به یکی از این Root Folder ها وصل بشه. در صورتیکه Admin شبکه فایلهای مورد نیاز و لازم رو خودش در این فولدر از قبل دسته بندی کرده باشه، هر یوزری میتونه به راحتی فایل مورد نظرش رو از میون فولدرهای متفاوت مرتب شده پیدا کنه... و این یعنی یه چیز خوب !

یادمون نره که ما غالبا وقتی از DFS استفاده میکنیم که فایلهای مورد نیازمون در سطح شبکه پراکنده شدن (Distributed) و همه شون روی یک سرور نیستن تا بتونیم اونا رو روی یه فولدر بریزیم و Shareشون کنیم. پس کاری که میکنیم اینه که آدرس این فایلها رو درون یک فولدر جمع میکنیم و یوزرها رو به این فولدر رجوع میدیم و در نهایت یوزرها به کمک اطلاعات درون این فولدر به فایل مورد نظرشون در جای جای شبکه میرسن...

*************************************

Distibuted File System یا DFS چیست ؟

Distibuted File System یا DFS چیست ؟راههای مختلف دسترسی به فایلهای Share شده در سطح شبکه

سناریوی اول : پیدا کردن دستی فایلها

سناریوی دوم : Map کردن فولدرها

سناریوی سوم : استفاده از قابلیت Search پیاده سازی شده در Active Directory

سناریوی چهارم : استفاده از DFS

مطالب مشابه :

Distibuted File System یا DFS چیست ؟

تست نرم افزار (قسمت 2)

مهندسی نرم افزار مشاور املاک

پروژه مهندسی نرم افزار رای گیری آنلاین

نمونه سوال مهندسی نرم افزار2

پروژه مهندسی نرم افزار ویدئو کلوپ video cloop

دانلود پروژه مهندسی نرم افزار 2

پایان نامه کارشناسی رشته کامپیوتر مدلسازی نرم افزاری

حمله های ممکن بر علیه شبکه حسگر بیسیم

Distibuted File System یا DFS چیست ؟
راههای مختلف دسترسی به فایلهای Share شده در سطح شبکه