بیماری های شایع کبوتر

بیماری های شایع کبوتر

نیوکاسل، مارک، آسم، عفونت استرپتوکوکی، بیماری های مایکوپلاسمایی، بیماری درد چشم، عفونت روده، اسهال، کوکسیدیوز، گرفتگی مجرای تخم گذاری، عفونت استافیلوکوکی، یبوست، تورم عفونی پیش معده، تنفس صدا دار، عفونت با باکتری ایکولای، سرماخوردگی، ورم جلدی .

نیوکاسل

طبقه بندی عامل این بیماری :

خانواده ویروس :

Paramyxo Viridae,Genus Rubula Virus

عامل این بیماری در مدت سی دقیقه در دمای شصت درجه سانتی گراد و در مدت زمان سه ساعت در پنجاه و شش درجه سانتی گراد غیر فعال میشود . در PH اسیدی توانایی مقاومت ندارد و غیر فعال میشود . همچنین در موادی مانند فرمالین و فنول ها غیر فعال میشود . لازم به ذکر است که عامل این بیماری برای مدت زمان نسبتا طولانی در دماهای بالا بخصوص در مدفوع زنده می ماند .

میزبانان :

• بسیاری از گونه های پرندگان ( هم وحشی و هم اهلی ).

• مرغها آسیب پذیرترین و مستعد ترین پرندگان در برابر این بیماری هستند و اردک و بوقلمون کمترین آسیب پذیری را در برابر این بیماری دارند .

• یک نوع از عوامل انتقال این نوع بیماری در برخی از پرندگان وحشی یافت میشود .

بایستی به این مورد توجه کرد که میزان مرگ و میر در دوران این بیماری در میان بسیاری از پرندگان به کشش ویروس بستگی دارد .

اشاعه :

• ارتباط مستقیم با ترشحات و بخصوص مدفوع پرندگان درگیر با بیماری .

• غذای آلوده .

• آب آلوده .

• وسایل آلوده .

• محیط و محوطه آلوده .

• لباسهای آلوده افراد مرتبط با پرندگان .

• و......

منابع ویروس :

• ترشحات چرکین از دستگاه تنفسی .

• مدفوع آلوده .

• تمامی قسمتهای لاشه پرنده بیمار .

ویروس این بیماری در خلال دوران بیماری و در دوره ای محدود و در طول دوران نقاهت میتواند پخش شود . همچنین برخی از پرندگان قادر هستند که ویروس نیوکاسل را برای مدت یکسال با خود حمل کرده و در محیط پخش کنند .

نحوه بروز بیماری :

بیماری نیوکاسل در بسیاری از کشورهای جهان ، بومی و خاص همان مناطق میباشد . برخی از کشورهای اروپایی نیز برای سالهای دراز عاری از این بیماری کشنده و ویروس هولناک بودند . دوره بروز این بیماری با توجه به نوع آن بین چهار تا شش روز میباشد .

ضایعات کلینیکی :

• سرفه کردن و نفس نفس زدن .

• بالهای افتاده و آویزان .

• پاهای کشیده .

• پیچیدگی سر و گردن .

• افسردگی و عدم انجام فعالیتهای عادی .

• فلج شدن کامل پرنده .

• تخم مرغهای پرندگان آلوده ، پوسته های زبر و یا نازک دارند و همچنین آلبومین آنها میتواند حالت آبکی داشته باشد .

• تولید تخم مرغ کم شده و در برخی مواقع نیز تولید قطع میشود .

• مدفوع پرندگان مبتلا اسهالی بوده و سبز رنگ است .

• همچنین تورم در بافتهای اطراف چشم و گردن پرندگان درگیر با این بیماری دیده میشود.

میزان مرگ و میر:

میزان مرگ و میر در دوران این بیماری به عوامل زیر بستگی دارد :

• میزان کشندگی ویروس مورد نظر .

• کشش ویروس .

• چگونگی پاسخ دادن به ایمنی واکسن .

• وضعیت محیطی .

• وضعیت گله .

ضایعات :

پرندگان زیادی را بایستی مورد آزمایش قرار داد تا ضایعات خاصی را در یک جمعیت مورد توجه قرار داد . تشخیص این بیماری را بایستی تا پس از جداسازی ویروس و شناسایی کامل آن به تعویق انداخت .

ضایعاتی که در این بیماری ممکن است یافت شود عبارتند از :

• دیده شدن پرخونی و در برخی از مواقع خونریزی در مخاط نای .

• ادم ، خونریزی و یا نکروز و التهاب در بافتهای لنفاوی و یا موکوس دیواره روده .

• ادم ، خونریزی و یا حتی از بین رفتن و فساد تخمدانها .

• ادم در اطراف بافتهای پیش از نای در گردن و بخصوص در محل ورودی نای .

این بیماری ممکن است که با برخی از بیماریها اشتباه گرفته شود . این بیماریها عبارتند از :

• Fowl Cholera .

• Avian Influenza .

• Laryngotracheitis .

• Fowl Pox) Diphteritic Form ).

• Psittacosis) ( Chlamydiosis ) Psittacosis Birds ).

• Mycoplasmosis .

• Infectious Bronchitis .

•( Pacheco’s Parrot Disease (Psittacosis Birds.

همچنین ممکن است به اشتباه برخی از اختلالات مدیریتی مانند فقر آب ، غذا یا هوا تشخیص داده شود .

پیشگیری و کنترل :

باید توجه کرد که این بیماری متاسفانه هیچگونه درمانی ندارد .

اقدامات بهداشتی :

• جداسازی مطلق و شدید در هنگام بروز این بیماری( Isolation ) .

• نابودی تمامی پرندگان مبتلا و همچنین پرندگانی که در معرض ارتباط مستقیم با این بیماری قرار داشته اند .

• ضدعفونی کامل و دقیق محوطه های درگیر و غیر درگیر .

• انهدام درست و صحیح لاشه ها .

• کنترل میزان آفتها در گله .

• پرهیز و اجتناب از تماس با پرندگانی که وضعیت سلامتی مشخصی ندارند .

• کنترل میزان رفت و آمد افراد .

• بهتر است که تمامی طیور موجود در فارم همسن باشند .

اقدامات درمانی :

واکسیناسیون با واکسنهای امولوسیون روغنی و همچنین واکسنهای زنده میتواند بصورت چشمگیری سبب کاهش تلفات در گله های طیور بشود . واکسن B1 زنده و لاتوسا بایستی در آب آشامیدنی محلول شود و یا بصورت اسپری دانه درشت استفاده شود . این واکسنها را گاهی نیز در داخل بینی استفاده می کنند .

جوجه های سالم بایستی هرچه زودتر بین روزهای یکم تا چهارم زندگی واکسینه بشوند ، ولی تاخیر در واکسیناسیون اثرات واکسن را در هفته های دوم یا سوم کاهش می دهد. برخی از عفونتها مانند مایکوپلاسما ممکن است واکنش واکسن را شدیدتر کند. در این موارد میتوان از واکسنهای با ویروس کشته شده استفاده کرد .

بیماری مارک

با اینكه بیش از ۸۵ سال از اولین گزارش بیماری مارك می گذرد. هنوز این بیماری از جمله مشكلات صنعت مرغداری در اغلب كشورها می باشد. این بیماری تمام ماكیان را مبتلا می سازد و عامل ویروسی دارد. از ویژگی های این بیماری فلج پاها و بال ها است كه در شكل حاد بیماری همراه با تومور غدد تناسلی، ماهیچه ها، پوست و سایر اندام های استثنایی می باشد. عفونت در این بیماری در چند هفته اول زندگی از راه دستگاه تنفس كه تنها راه انتقال بیماری است ایجاد می شود. ویروس بیماری در اندام هایی مثل طحال و تیموس منتشر می گردد كه موجب تضعیف سیستم ایمنی پرنده می گردد كه این امر عواقب جدی به همراه دارد كه از خود عوارض بیماری مارك مهمتر می باشد. زیرا موجب افزایش حساسیت به بیماری های دیگر و عمل نكردن واكسن های بعدی خواهد شد. ویروس این بیماری در شرایط خشك ماهها زنده می ماند و دمای زیر صفر را به خوبی تحمل می كند این ویروس تقریباً در تمام دوره زندگی پرندگانی كه پس از ابتلا به بیماری جان سالم بدر برده اند و همچنین از پرندگان واكسینه شده از راه اپی تلیوم فولیكولهای پر دفع می شود. عمده ترین روش انتقال این ویروس از طریق هوا می باشد. البته لازم به ذكر است كه ویروس بیماری مارك از طریق تخم مرغ منتقل نمی شود.

▪ بروز این بیماری به اشكال مقتضی ممكن است ظاهر شود از آن جمله است:

ا‌لف) شكل كلاسیك بیماری: در این شكل، بیماری در ۲ تا۴ ماهگی بروز می كند و با فلج نامتقارن مشخص می شود به صورتی كه یكی از پاها به طرف جلو كشیده و پای دیگر در زیر بدن نگه داشته می شود. گهگاهی هم اعصاب گردنی درگیر می شوند در این حالت مرغ گردن خود را كشیده و سیخ نگه می دارد. درگیری اعصاب ناحیه سینه و دستگاه تنفس منجر به ظهور نشانه های تنفسی و درگیری اعصاب دستگاه گوارش منجر به ظهور نشانه های تنفسی و درگیری اعصاب دستگاه گوارش منجر به بروز انباشتگی چینه دان، اسهال و از دست دادن وزن می شود. تلفات در این شكل از بیماری متغیر است ولی به ندرت از ۱۰ تا ۱۵% تجاوز می كند.

ب) فلج زود گذر: در این شكل بیماری فلج ناگهانی بخصوص در ناحیه پاها و گردن ظاهر می شود. بیماری در حدود سن ۵ هفتگی ظاهر می شود و به ندرت در مرغ های مسن و بالغ دیده می شود.

ج) شكل چشمی: بیماری فقط در پرندگان بالغ بروز می كند. عنبیه كه معمولاً رنگ نارنجی روشن دارد به رنگ خاكستری درمی آید. مردمك ها شكل بی قاعده پیدا می كند، پرنده كور می شود ولی در صورتی كه آب و دان در دسترس پرنده قرار گیرد و قادر به پیدا كردن آنها باشد نمی میرد.

د) شكل حاد بیماری: این شكل بیماری در سنین پایین نیز می تواند بروز كند ولی اكثراً در سنین ۱۰ تا ۲۰ هفتگی مشاهده می شود و در بعضی اوقات تا سن ۵۰ الی ۶۰ هفتگی هم بیماری ادامه پیدا می كند. این شكل بیماری در حال حاضر معمول ترین شكل بیماری است كه با تلفات بالا تا حدود ۳۰% حتی در گله های واكسینه شده همراه است. تلفات ممكن است تا ۸۰% برسد. در این شكل از بیماری پرنده رنگ پریده وپژمرده به نظر می رسد و وزن از دست می دهد و بعد ازچند هفته تلف می شود. در گله آلوده به این شكل بیماری معمولاً درصد تولید، ۵% پایین ترازحد استاندارد است. در این شكل از بیماری خیلی از پرندگان بدون نشانه و به طور ناگهانی می میرند در حالی كه تعدادی دیگر قبل از مرگ كسل به نظر می رسند و یاممكن است نشانه ها قدمی شبیه شكل كلاسیك از خود نشان دهند. پیش گیری و كنترل بیماری از طریق واكسیناسیون جوجه های یكروزه بهترین روش پیشگیری است. معلوم گردیده كه واكسن مارك تنها از بروز تومورها و فلجی بیماری مارك پیش گیری نموده و نمی تواند از مبتلا شدن پرندگان به ویروس مارك جلوگیری نماید. بنابراین رعایت معیارهای بهداشتی از طریق مدیریت خوب و در نتیجه در تماس قرار نگرفتن طیور با ویروس از اهمیت ویژه ای در جلوگیری از بیماری برخوردار است. رعایت مسائل تهویه برای دور كردن ذرات پرآلوده به ویروس در محیط جایگاه نیز در این زمینه قابل ذكر است.

بیماری آسم

علائم: این بیماری تمامی علایم بیماری سرماخوردگی را دارد به اضافه تنفس سخت با دهان باز .گاهی نیز تنفس پرنده همراه با صدا می باشد.

درمان: دو قطره ید خوراكی را در 28 گرم آب نوشیدنی حل كرده و روزی سه مرتبه از آن به پرنده داده شود. جای پرنده باید گرم باشد. میتوان كمی بخار اكالیپتوس نیز در محل اتاق پرنده استفاده نمود اما این بخار نباید زیاد باشد زیرا موجب خفگی پرنده خواهد شد. این درمان باید تا بهبودی كامل پرنده ادامه یابد . با افزایش آثار بهبودی باید درمان نیز با فاصله انجام شود. تغذیه پرنده نیز باید مقوی باشد.

عفونت استرپتوکوکی ( streptococcus infections )

عامل آن باکتری استرپتوکوکوس می باشد و در همه جا حتی گرد و غبار موجود در هوا نیز وجود دارد و معمولا در مواقعی که عفونتهای ویروسی و یا سایر بیماری ها پرنده را ضعیف کند بعنوان یک میکروب فرصت طلب موجب بیماری میگردد . اکثرا در طول دوران جنینی و یا ده روز اول پس از خروج جوجه از تخم موجب تلفات می گردد. به ندرت نیز در پرندگان مسن تر ایجاد بیماری می کند در بین پرندگان و پستانداران مشترک می باشد ولی به طور کلی در پرندگان اهمیت کمتری دارد .

علائم بیماری متفاوت بوده و عوارض مختلفی ایجاد می کند . مثل آبسه های پوستی - زخمهای چرکی - آندوکاردیت وجتاتیو بر روی دریچه های قلب - تورم مفاصل - لنگش و بالاخره آبسه کف پایی . گاهی میکروب وارد خون شده و در طی یک یا دو روز موجب مرگ سریع همراه با عوارضی همچون افزایش تعداد تنفس در ساعات پایانی عمر پرنده - پف کردن - اسهال و بستن چشم ها می شود . در کبوتر ممکن است تلفات خیلی زیاد باشد . بعضی وقت ها پرنده دچار عوارض عصبی و افزایش تحرک می شود و به نظر هیجان زده می آید , به طوری که خودش را به اطراف زده و در اثر جراحات بوجود آمده و یا ضربه و خونریزی داخلی تلف می گردد .

لیستریوز( listeriosis )

این بیماری دراثر باکتریی بنام لیستریامونوسیتوژنز بوجود آمده و در بسیاری از انواع پرندگان و پستانداران ایجاد عوارض می کند . ولی در بین پرندگان , کبوتر نسبت به این بیماری حساس تر است . انسان نیز نسبت به این باکتری حساس بوده و گاهی دچار مننژیت می شود . معمولا باکتری از راه دهان وارد بدن شده و بیماریزا می گردد . خوشبختانه نسبت به انواع ضدعفونی کننده های رایج حساس می باشد و به سرعت از بین می رود . این بیماری در شکل حاد موجب تلف شدن پرنده ظرف مدت یک تا دو روز می شود . در مواقعی که دوره بیماری طولانی تر می شود , عوارض عصبی مانند لرزش و پیچش گردن و فلجی نیز بروز می کند .

بیماری اریزوپلاس ( erysoplas )

این بیماری در اثر باکتریی به نام اریزوپلوتریکس ایجاد می شود .خوک و بوقلمون حساس ترین حیوانات نسبت به این باکتری می باشند ولی در کبوتر نیز این بیماری مشاهده می شود . در انسان نیز گاهی این باکتری در اثر ورود از راه زخم های پوستی موجب واکنشهای موضعی می شود . جوندگانی مثل موش یا حشرات گزنده نیز می توانند عامل بیماری را منتقل کنند . معمولا باکتری به طور آزاد در خاک مرطوب و یا آب های راکد کم عمق وجود داشته و تکثیر پیدا می کند . در مجموع این بیماری برای کبوتر خطر جدی ندارد و راه انتقال آن از طریق دهان است . معمولا علائم بیماری شامل بی اشتهایی - کز کردن - ضعف و اسهال سبز متمایل به زرد می باشد که خیلی سریع منتهی به مرگ می شود .

بیماری های مایکوپلاسمایی ( mycoplasmosis )

عامل آن مایکوپلاسما می باشد که از نظر طبقه بندی پست تر از باکتری ها قرار می گیرد و فاقد دیواره سلولی بوده ولی در روی برخی از محیط های کشت آزمایشگاهی رشد می کند . در مقابل ضدعفونی کننده ها ی مختلف و خشکی محیط بسیار حساس بوده و ظرف چند ساعت در محیط خارج از بدن موجود زنده از بین می رود . بدین خاطر برای انتقال این بیماری نیاز به تماس نزدیک بین پرنده آلوده با پرنده حساس می باشد . این میکروب از طریق تخم نیز منتقل شده و در بین آنها ایجاد مرگ و میر می کند . معمولا برای بیماریزا شدن نیاز به عوامل مستعد کننده ای مثل سایر ویروس ها و باکتری ها دارد . علائم بیماری شامل مشکلات تنفسی - خرخر کردن - آبریزش از چشم و بینی تورم مزمن ملتحمه چشم و سینوس تحت چشمی و مفاصل می باشد .در جوجه ها نیز موجب افزایش مرگ و میر می گردد .

بیماری درد چشم

این بیماری مسری می باشد و باید پرنده بیمار را از سایر پرندگان جدا كرد. چشم درد میتواند به علت سرماخوردگی و یا تماس چشم پرنده با چوب نشیمن كثیف یا چیزهای آلوده و یا به علت یك بی نظمی داخلی و وجود عفونت در خود چشم بوجود آمده باشد و نباید نسبت به آن بی اعتنا بود.

علایم: جراحات پلك ها ، خارج شدن مایع و قی از چشمها ، پلك های بهم چسبیده. علل بیماری: جریان هوا ، اتاق پر دود ، میكروب

مداوای بیماری: استفاده از قطره های شستشو دهنده چشم مانند : آب بور ، محلول بابونه و پمادهای آنتی بیوتیك.

روش دیگر اینكه چشم پرنده را با استید بوریكی كه برای چشم انسان تهیه كرده اند بشویید سپس محلول 10% آرژیرول به داخل چشم بریزید این محلول باید تازه و مطمئن باشد . میتوان به جای آن نیز یك قطره روغن كرچك به چشم پرنده بریزید كه جانشین خوبی برای آرژیرول می باشد.

روش دیگر : ابتدا چشم کبوتر را با یك قطعه پنبه استریل آغشته به اسید بوریك شست و شو داده سپس روغن پنسیلین مخصوص چشم را به چشم پرنده بمالید. این كار چند روز باید ادامه یابد.

عفونت روده

علایم : پاشیده شدن فضله به بیرون در حالیكه به رنگ سبز می باشد .

مداوای بیماری: گرما ی محیط نگهداری پرنده بیمار بین 30 تا 32 درجه باشد. تاباندن نور مادون قرمز ، استفاده از چای معمولی ، ذغال پرنده . در صورت وجود زخم های ویروسی ، استفاده از انتی بیوتیك ها یا سولفونامید مؤثر است.

اسهال

علایم: فضله آبكی ، كثیف بودن اطراف مخرج ، كم اشتهایی و بی تفاوتی نسبت به محیط اطراف.

علل بیماری: ترس و هیجان ، جریانات متغییر هوا ، تغییرات شدید دما ، خوراك فاسد.

همچنین مصرف غذاهای مانده و كثیف توسط پرنده می باشد مانند دانه های كپك زده و مانده. آب كثیف و سبزیهای ترشیده یا مرطوب.

بیماری كوكسیدین:

علایم بیماری: سستی ، كم اشتهایی ، اسهال

علل بیماری : این بیماری ویروسی می باشد. قدرت تكثیر این ویروس در تابستهای گرم و مرطوب در محل نگهداری پرنده كه نظافت در آن رعایت نشود ، زیاد است. وجود این ویروس را با آزمایش فضله پرنده میتوان دریافت.

مداوای بیماری: اضافه كردن سولفونامید یا فورازولیدون به آب آشامیدنی پرنده بیمار.

گرفتگی مجرای تخم گذاری پرنده

علایم: کبوتر ماده با پرهای پف كرده بی تحرك می ماند و معمولا پس از چند ساعت تلف خواهد شد.

علل : احتمالا پرنده قادر به دفع تخم آماده از مخرج نمی باشد. ماده های جوان اغلب دچار این ناراحتی می شوند. در بعضی مواقع نیز پوسته تخم تشكیل نشده و موجب این عارضه می شود.

مداوای بیماری: مالیدن یك قطره خوراكی مایع در داخل و اطراف مخرج و گرم نگهداشتن پرنده. ماساژ نرم و با احتیاط اطراف مخرج.

توجه: هیچگاه نباید پوسته تخم را به طرف داخل بدن پرنده فشار داد.

عفونت استافیلوکوکی ( staphylococcus infection )

مهمترین گونه بیماریزای این باکتری استافیلوکوکوس ارئوس می باشد. باکتری های موجود در این خانواده درهمه جا از جمله گرد و غبار موجود در هوا پراکنده هستند . اکثر پرندگان سالم نیز در سطح پوست یا مخاط دستگاه تنفس یا گوارش یافت می شود و بعنوان یک باکتری عفونت زای فرصت طلب مطرح می باشد که در شرایط مستعد بیماریزا می گردد . جراهات پوستی و استرسهای طولانی از عمده ترین عللی است که باکتری را بیماری زا می کند . این میکروب نسبت به خشکی محیط مقاوم بوده و بدین ترتیب مدتها می تواند خارج از بدن موجود زنده بطور فعال باقی بماند .

معمولا بیماری بطور انفرادی بروز کرده و بندرت همه گیر می شود . بسته به شرایط مختلف علائم بیماری بسیار متفاوت می باشد یکی از بزرگترین مشکلاتی که این میکروب ایجاد می کند افزایش تلفات جوجه ها در هنگام خروج از تخم و یا چند روز بعد از آن می باشد که معمولا در اثر عدم پاکیزگی لانه ها و یا استفاده نا صحیح و بی رویه آنتی بیوتیکهای مختلف در کبوتر ماده ( بعنوان پیشگیری کننده از بیماری های مختلف ) رخ می دهد . در این حالت عدم جذب کیسه زرده و یا تورم ناحیه ناف دیده خواهد شد .حالت دیگر ناشی از ورود باکتری به خون می باشد که موجب خمودگی - بی اشتهایی - ژولیدگی پرها و پف کردن و در نهایت مرگ می شود .گاهی افتادن بند های انگشتان پا و یا ناخن آنها بعلت عفونت به این باکتری می باشد . برخی مواقع عوارض عصبی از جمله لرز - برگشتن سر به طرف عقب و تشنج نیز قبل از مرگ دیده می شود .

در حالاتی که عفونت از طریق خون و یا زخم پوستی به مفاصل برسد موجب تورم و تجمع چرک فیبرینی در آنها شده و در مراحل پیش رفته موجب عفونت استخوان ها نیز می گردد . مواقعی که عوامل مستعد کننده و یا زخمهای پوستی حضور داشتته باشند این باکتری موجب تورم جلد همراه با چرک می شود و در ناحیه کف پا ایجاد آبسه کرده و سبب پادرد و لنگش می گردد .

یبوست

علایم : در این بیماری پرنده با پرهای پف كرده به گونه ای بی تفاوت در قفس می نشیند و سعی در دفع فضله می كند بدون آن كه نتیجه ای بگیرد. پرنده رفتاری شبیه به بیماری گرفتگی مجرای تخم گذاری از خود نشان می دهد. از دیگر علائم میتوان به كمی اشتها ، سستی و بیحالی و دفع فضولات با زحمت زیاد همراه با تكان دادن خود و وجود رنگ سیاه در فضولات پرنده و خشك بودن آن اشاره كرد.

علل بیماری: مصرف خوراك مانده و تغذیه از اشیاء غیر مجاز.

مداوای بیماری : مالیدن روغن خوراكی مایع به مخرج پرنده . چكاندن یك قطره روغن كرچك یا روغن پارافین مایع در منقار پرنده .

بیماری تورم عفونی پیش معده ( infections proventriculitis )

این بیماری در اثر باکتری درشتی به نام مگا باکتر که به خانواده لاکتو باسیلاسه تعلق دارد بوجود می آید و در کبوتر - فنچ - مرغ عشق و برخی طوطی های کوچک دیده شده است . بیشتر مواقع این باکتری در طول دوران تولید مثل و پرورش جوجه ها مسئله ساز می شود ولی تقریبا همیشه با یک عامل مستعد کننده مثل تراکم زیاد یا سوء تغذیه همراه است . تنها نشانه بیماری از دست دادن تدریجی و بسیار آهسته وزن بدن است بطوری که طی مدت دوازده تا هجده ماه پرنده را از پا در می آورد عامل بیماری از طریق فضولات در محیط پخش می شود و از راه خوراکی سایرپرنده ها را مبتلا می کند . در کالبد گشایی زخم یا تورم پیش معده در ناحیه اتصال آن با سنگدان قابل مشاهده است که می تواند همراه یا بدون خونریزی باشد .

تنفس صدا دار

این بیماری به دو علت بوجود می آید: 1- تغییرات شدید و ناگهانی دما 2- تغذیه از دانه های كثیف و آلوده به گرد و فضولات خود یا کبوتر های دیگر.

علامت این بیماری تنفس با صدا و با منقار نیمه باز است . در عین حال نفس بریده بریده می باشد.

درمان: استفاده از شربتهای سینه و داروهای ضد سرفه و مخلوط كردن یك قاشق چایخوری الكل طبی رقیق با دو قطره گلیسیرین در آب آشامیدنی پرنده و یا حل كردن یك قرص قابل حل 50 میلیگرمی ترامایسین در یك فنجان آب و ریختن آن در جای آب پرنده است. این محلول برای برونشیت ، سرما خوردگی و اسهال پرنده نیز مفید است.

عفونت با باکتری ای کولای ( e.coli infection )

عامل این بیماری اشرشیاکولای است و بین بسیاری از گونه های پرندگان مشترک بوده و باعث بیماری میشود . برخی از انواع آن قدرت بیماریزایی شدیدی دارند و سایر انواع آن در تحت شرایط خاص مانند همراه شدن با سایر بیماریهای ویروسی و باکتریایی و یا شرایط بد نگهداری همراه با استرس های زیاد بیماریزا می گردند .

علائم بیماری: بسته به حاد بودن و یا تحت حاد بودن بیماری متفاوت است . در صورتی که باکتری وارد خون شود , موجب کز کردن پرنده و مرگ سریع او می گردد ولی اگر باکتری در اندامهای مختلف جایگزین شود موجب عوارض متفاوتی می گردد . گاهی اوقات وارد دستگاه تنفس شده و عوارض تنفسی می دهد که معمولا ناشی از تهویه بد محل نگهداری پرنده و گرد و خاک زیاد می باشد اگر در مفاصل موضعی شود تورم مفصل و پادرد ایجاد می کند . در صورتی که وارد مجرای تخم شود موجب چسبندگی تخم و عفونت مجرا و نهایت مرگ می شود در دستگاه گوارش اسهال ایجاد می کند . در جوجه ها یا موجب تلفات قبل از خروج تخم می شود و یا جوجه به دنیا آمده ضعیف و کوچک بوده , دچار اسهال شده و بزودی تلف می گردد .

سرماخوردگی

علایم: پف كردن ، لرز ، عطسه ، نفسهای تند و گاهی نیز یك قطعه سفید و شفاف از بینی پرنده سرازیر می شود. این بیماری در بعضی از کبوترها با اسهال سفید نیز همراه است. این بیماری را نباید با آسم اشتباه كرد.

درمان : استفاده از غذاهای مقوی ، جلوگیری از كوران و تغییرات دما در محل نگهداری کبوتر بیمار.

یك قاشق مربا خوری از سولفات دومنیزی در نیم لیتر آب حل كرده و بجای آب تا مدت 24 ساعت به کبوتر بدهید.

یك قاشق چایخوری روغن اكالیپتوس در یك فنجان آب جوش ریخته در جلوی سوراخ قفس نگهدارید بطوری كه پرنده از بخار متصاعد شده استنشاق نماید ولی این كار نباید زیاد باشد زیرا ممكن است موجب خفگی پرنده شود. پس از 24 ساعت آب اشامیدنی مسهل دار پرنده را بردارید و بجای آن آب آشامیدنی كه در آن یك قرص 50 میلیگرمی ترامایسین حل شده ، بگذارید.

غده یا ورم جلدی(طعمه) :

ورم زیر جلدی در کبوتر به علت مسدود شدن یكی از روزنه های ترشحات طبیعی بدن اتفاق می افتد. این روزنه ها كه كارشان بیرون دادن بعضی از ترشحات طبیعی و داخلی بدن پرنده است گاهی بسته شده و ترشحات راهی به بیرون نخواهند یافت در نتیجه در زیر پوست پرنده جمع شده و بتدریج تراكم این ماده زیاد شده و تشكیل توموری را در بدن کبوتر میدهد.

درمان: همین كه تومور كاملا رشد كرده و بزرگ شد و پوست روی آن كشیده و نازك گردید موقع آن رسیده كه آنرا از زیر پوست درآورند. پوست نازك شده را با یك تیغ تیز و استریل شده بشكافید و ماده پنیری شكل داخل آن را بیرون بیاورید . سپس به سر یك چوب خلال دندان پنبه استریلی بپیچید و زخم ایجاد شده را با آب استریل با دقت بشویید. بعد از آن پرنده را در قفس و مكانی راحت و بی سر و صدا قرار دهید و اطراف قفس را با پارچه ای بپوشانید تا از جست و خیز و فعالیتهای اضافی پرنده جلوگیری شود.

منبع: وبلاگ دامپزشک

بیماری های شایع کبوتر

مطالب مشابه :

آدرس کارخانجات تولید خوراک ماهی

بررسی تاثیر مکمل غذایی ترکیبی (پروبیوتیک و پربیوتیک) و پروبیوتیک بر عملکرد مقاومت به قارچ در بچه ماه

آلودگی آب

تغذیه و...

بیماری های شایع کبوتر

دانلود رایگان سوالات استعداد تحصیلی آزمون دکتری 92

احکام حیوانات

منابع دکتری دانشگاه آزاد 93