داستان لاک پشت

لاک پشت

پشتش‌ سنگین‌ بود و جاده‌های‌ دنیا طولانی . می‌دانست‌ که‌ همیشه‌ جز اندکی‌ از بسیار را نخواهد رفت . سنگ‌پشت ،‌ ناراضی و نگران بود . پرنده‌ای‌ درآسمان‌ پر زد ، سبک ؛ و سنگ‌پشت‌ رو به‌ خدا کرد و گفت : این‌ عدل‌ نیست ، این‌ عدل‌نیست . کاش‌ پُشتم‌ را این‌ همه‌ سنگین‌ نمی‌کردی .

من‌ هیچ‌گاه‌ نمی‌رسم ، هیچ‌گاه .و در لاک‌ سنگی‌ خود خزید، به‌ نیت‌ نا امیدی .

خدا سنگ‌پشت‌ را از روی‌ زمین‌ بلند کرد . زمین‌ را نشانش‌ داد . کُره‌ای‌کوچک‌ بود . و گفت : نگاه‌ کن ، ابتدا و انتها ندارد . هیچ کس‌ نمی‌رسد . چون‌ رسیدنی‌ در کار نیست . فقط‌ رفتن‌ است .

حتی‌ اگر اندکی . و هر بار که‌ می‌روی ، رسیده‌ای .و باور کن آنچه‌ بر دوش‌ توست ، تنها لاکی‌ سنگی‌ نیست ،‌ تو پاره‌ای‌ از هستی‌ را بر دوش‌ می‌کشی ؛ پاره‌ای‌ از مرا .

خدا سنگ‌پشت‌ را بر زمین‌ گذاشت . دیگر نه‌ بارش‌ چندان‌ سنگین‌ بود و نه‌ راه‌ها چندان‌ دور .

سنگ‌پشت‌ به‌ راه‌ افتاد و گفت : رفتن ، حتی‌ اگر اندکی ...

برگرفته از وبلاگ سروش فرزانگان

داستان لاک پشت

لاک پشت

مطالب مشابه :

ميرزا سروش لهراسب

لیست پزشکان متخصص کرمانشاه-روانپزشکی

لیست پزشکان متخصص کرمانشاه-گوش,گلو و بینی

داستان لاک پشت

لیست پزشکان متخصص کرمانشاه-زنان و زایمان

لیست پزشکان متخصص کرمانشاه-مغز و اعصاب

شکستگی کالیس

اطلس رنگی پاتولوژی(Color Atlas of Pathology)