درمان فرورفتگي ناخن‌ در انگشت

فرورفتگي ناخن پا در انگشت يا اونيکوکريپتوز (onychocryptosis)، بيش از همه شست پا را درگير مي‌کند. عوامل آناتوميک و رفتاري بسياري در فرورفتگي ناخن به داخل انگشت دخيل هستند که از آن جمله مي‌توان به کوتاه کردن نامناسب ناخن، تروماهاي مکرر يا ناغافل، استعداد ژنتيکي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا اشاره کرد. رويکرد درماني محافظه‌کارانه عبارتند از غوطه‌ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاري نوار پنبه‌اي يا نخ دندان زير لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شياري(gutter splinting) با يا بدون کارگذاري ناخن آکريليک. رويکردهاي جراحي عبارتند از کشيدن ناکامل ناخن يا برداشت کامل ناخن با يا بدون فنوليزاسيون (phenolizition). روش‌هاي ديگر عبارتند از سوزاندن ماتريکس ناخن با کمک الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن. مصرف آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل يا بعد از فنوليزاسيون، پيامد را بهبود نمي‌بخشد. کشيدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنوليزاسيون يا برداشت ماتريکس ناخن، به يک ميزان در درمان موثر است. کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون، در مقايسه با برداشت جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامتدار بيماري اثربخش‌تر است اما با افزايش مختصري در عفونت پس از عمل همراه است...

حدود 20از بيماراني که به علت مشکلات پا به پزشکان خانواده مراجعه مي‌کنند دچار فرورفتگي ناخن پا به داخل انگشت يا اونيکوکريپتوز هستند. فرورفتگي ناخن زماني رخ مي‌دهد که پوست اطراف ناخن توسط صفحه ناخن کنار آن سوراخ مي‌شود و به دنبال آن آبشاري از فرايندهاي حضور جسم خارجي، التهاب، عفونت و فرايند‌هاي ترميمي به راه مي‌افتد. در نهايت ممکن است در انگشت مبتلا ضايعه‌اي دردناک، مترشحه و بدبو (بيش از همه در ناخن شست پا)، همراه با هيپرتروفي بافت نرم اطراف صفحه ناخن ايجاد شود.

علل و عوامل خطر

بر اساس تجارب باليني، فرورفتگي ناخن پا به علت کوتاه کردن نامناسب ناخن رخ مي‌دهد (شکل 1). به علت ديد نامناسب يا ابزار نامناسب، يک خار ايجاد مي‌شود که محکم به بافت‌هاي اطراف ناخن اتصال مي‌يابد و با رشد صفحه ناخن به سمت ديستال بيشتر به عمق نفوذ مي‌کند. فشاري که حين راه رفتن، پوشيدن کفش و چاقي (در صورت وجود) وارد مي‌شود سبب نفوذ بيشتر خار شده و شرايط را بدتر مي‌کند.

عوامل خطر مستعدکننده براي فرورفتگي ناخن پا مشتمل بر مکانيسم‌هاي آناتوميک و رفتاري هستند. برخي از صاحبنظران عقيده دارند که در ناخن‌هاي نازک‌تر و صاف‌تر و نيز ناخن‌هاي داراي چين ناخن پهن‌تر، خطر فرورفتگي ناخن بيشتر است، اما اين مساله هنوز به اثبات نرسيده است. در يک مطالعه مورد شاهدي که در آن 46 بيمار حضور داشت، تفاوتي در شکل آناتوميک ناخن پا در بيماران مبتلا به فرورفتگي ناخن و افراد غيرمبتلا مشاهده نشد. ضربات مکرر (مثلا دويدن، شوت کردن) يا تروماي ناآگاهانه‌اي که به انگشت شست پا وارد مي‌شود، ممکن است از عوامل آغازگر باشند.

بدون اين که شواهد مستحکمي وجود داشته باشد، تصور مي‌شود استعداد ژنتيکي و سابقه خانوادگي، تعريق بيش از حد و بهداشت نامناسب پا احتمال فرورفتگي ناخن را افزايش مي‌دهند. ديابت، چاقي و اختلالات تيروييد، قلب و کليه که مي‌توانند سبب ادم اندام تحتاني شوند نيز ممکن است اين احتمال را افزايش دهند.

در دوران نوجواني، پا بيشتر عرق مي‌کند که سبب نرم شدن پوست و ناخن‌ها شده، شکاف‌دار شدن آن را تسهيل مي‌کند. اين امر سبب تشکيل خار ناخن (اسپيکول) مي‌گردد که مي‌تواند وارد پوست اطراف ناخن شود. در افراد مسن، تشکيل اسپيکول ممکن است به يک مشکل مزمن تبديل شود زيرا در اين افراد به علت کاهش تحرک و اختلال ديد، توانايي مراقبت از ناخن‌ها کاهش مي‌يابد. علاوه بر اين فرآيند طبيعي سالخوردگي سبب ضخيم شدن ناخن‌ها شده، کوتاه کردن آنها را دشوار مي‌سازد و احتمال ايجاد فشار بر پوست اطراف صفحه ناخن افزايش مي‌يابد و اغلب سبب فرورفتگي ناخن، درد و عفونت مي‌گردد.

شکل

1. مثال هايي از کوتاه کردن مناسب و نامناسب ناخن انگشت پا. ناخن پا بايد

مستقيم چيده شود و گوشه هاي آن نبايد گرد شود.

شکل

2. الگوريتم رويکرد پيشنهادي به بيمار مبتلا فرورفتگي ناخن پا

توصيه‌هاي کليدي براي طبابت
توصيه‌هاي باليني	رتبه‌بندي شواهد
رويکردهاي محافظه‌کارانه براي درمان فرورفتگي ناخن پا بدون عفونت شامل قرار دادن نوار پنبه‌اي، نخ دندان، يا آتل شياردار (با يا بدون ناخن آکريليک) زير لبه ناخن مبتلا است.	C
آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي قبل و بعد از فنوليزاسيون سبب کاهش زمان بهبودي يا ناتواني پس از عمل (در درمان فرورفتگي ناخن) نمي‌شوند.	B
کشيدن ناکامل ناخن و سپس فنوليزاسيون در قياس با برداشت مستقيم ماتريکس ناخن به طريقه جراحي به يک ميزان در درمان فرورفتگي ناخن پا موثر است.	B
در مقايسه با برداشت‌هاي جراحي ناخن بدون فنوليزاسيون، کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامت‌دار فرورفتگي ناخن پا موثرتر است اما با افزايش مختصر خطر عفونت پس از عمل همراه است.	B
A: شواهد بيمارمحور قطعي با کيفيت مطلوب؛ B: شواهد بيمارمحور غيرقطعي يا با کيفيت محدود؛ C: اجماع، شواهد بيماري‌محور، طبابت رايج، عقيده صاحب‌نظران يا مجموعه موارد باليني.

تظاهرات باليني

فرورفتگي ناخن به سه گروه دسته‌بندي مي‌شود: خفيف، متوسط و شديد. موارد خفيف با تورم چين ناخن، قرمزي (اريتم)، ادم و درد حين فشار دادن مشخص مي‌شود. موارد متوسط با افزايش تورم، ترشح سروزي ‌ـ چرکي، عفونت و زخم چين ناخن همراه است. شديدترين موارد رشد ناخن پا به داخل با التهاب مزمن و گرانولاسيون و همچنين هيپرتروفي شديد چين ناخن تظاهر مي‌کند.

شکل

3. درمان با آتل شياردار براي فرورفتگي ناخن پا

درمان

انديکاسيون‌هاي درمان فرورفتگي ناخن عبارت است از درد يا عفونت شديد؛ انيکوگريپوز (بدشکل شدن يا انحنا يافتن ناخن)؛ يا پارونيشي (التهاب چين ناخن) مزمن و مکرر. کنترانديکاسيون‌هاي درمان جراحي عبارتند از حساسيت به بي‌حس‌کننده‌هاي موضعي (مثلا ليدوکايين [زايلوکايين]، بوپي‌واکايين [مارکايين])، استعداد به خونريزي شناخته‌شده يا بارداري (در صورت مصرف فنل). گزينه‌هاي مختلفي براي درمان محافظه‌کارانه و جراحي وجود دارد که بايد به بيمار پيشنهاد شده و خطرات، منافع، درمان‌هاي جايگزين و ترجيح بيمار در نظر گرفته شود (شکل 2).

درمان محافظه‌کارانه

هرچند کارآزمايي‌ باليني که ارزش اين درمان را به اثبات برساند وجود ندارد، درمان محافظه‌کارانه در بيماران مبتلا به بيماري خفيف تا متوسط که درد شديد، قرمزي قابل توجه يا ترشح چرکي از اطراف لبه ناخن ندارند، رويکردي منطقي است. درمان محافظه‌کارانه هزينه‌ـ‌اثربخش است و از انجام جراحي‌ کوچک و نيز درد و از کارافتادگي کوتاه‌مدت متعاقب آن جلوگيري مي‌کند. يک روش درماني محافظه‌کارانه، غوطه‌ورسازي انگشت و پاي مبتلا در آب گرم و صابون به مدت 20-10 دقيقه است. صاحب‌نظران توصيه مي‌کنند پس از هر بار غوطه‌ورسازي، پماد آنتي‌بيوتيک موضعي (مثل پلي‌ميکسين/نئومايسين) يا کرم يا پماد استروييدي با قدرت متوسط تا بالا، چند بار در روز و به مدت چند روز روي نواحي مبتلا استعمال شود تا بهبودي حاصل گردد.

شکل

4. ناخن شست پاي چپ که به داخل گوشت پا رشد کرده است (لبه داخلي راست

ناخن)

همچنين مي‌توان با استفاده از يک بلندکنندة ناخن يا کورِت کوچک، نوعي نوار پنبه‌اي را زير لبه ناخن قرار داد و اگر اين نوار افتاد، مي‌توان مجدداً اين روش را تکرار کرد. يک مجموعه موارد باليني بدون شاهد نشان داده است که با استفاده از اين نوارهاي پنبه‌اي، 79بهبود علامتي طي 24 هفته پيگيري بيماران حاصل شده است. شواهدي وجود ندارد که نشان دهد کارگذاري نوار پنبه‌اي زير لبه ناخن فرورفته، با خطر ورود باکتري‌ها يا افزايش بالقوه خطر عفونت همراه است. همچنين کارگذاري نخ دندان به طور مايل زير گوشه ناخن فرورفته نيز در موارد خفيف تا متوسط موثر بوده، با درد خفيف (و يا عدم وجود درد) و عدم عفونت ثانويه همراه است و تقريبا باعث خلاصي فوري از درد و توانايي بازگشت به فعاليت‌هاي روزمره مي‌گردد.

يک رويکرد درماني محافظه‌کارانه ديگر استفاده از آتل شياردار است (مثلا يک لوله استريل که براي انفوزيون داخل‌وريدي استفاده مي‌شود را از يک سمت از بالا تا پايين شکاف داده و يک انتهاي آن به صورت زاويه‌دار مي‌برند تا ورود آن تسهيل شود) که مي‌تواند با کمک چسب نواري يا يک رزين آکريليک با قابليت تغييرشکل نظير سيانواکريلات به لبه ناخن متصل شود (شکل 3). همچنين مي‌توان از ناخن‌هاي مصنوعي آکريليک با طراحي اختصاصي در بيماران دچار فرورفتگي ناخن که بافت گرانولاسيون ندارند استفاده کرد. يک ناخن پلاستيکي صاف زير ناخن بيمار قرار داده مي‌شود و با نوار چسب در محل خود تثبيت مي‌گردد. سپس آکريليک با قابليت تغيير شکل روي ناخن قرار داده مي‌شود و در نهايت به شکل ناخن درآورده مي‌شود تا بخشي يا تمام سطح ناخن را بپوشاند. دوره درمان معادل با زماني است که براي رشد ناخن طبيعي تا پوشاندن نوک انگشت لازم است که تقريبا دو هفته تا سه ماه طول مي‌کشد.

شکل

5. استفاده از تورنيکه

درمان جراحي

پزشکان خانواده مي‌توانند پس از آموزش مناسب، فرورفتگي ناخن را بدون ارجاع به متخصصان پا درمان کنند. شايع‌ترين روش درمان فرورفتگي ناخن و عفوني شدن آن، کشيدن ناکامل بخشي از لبه کناري ناخن و به دنبال آن برداشت شيميايي ماتريکس (ماتريسکتومي) با استفاده از فنول 88 -80(فنوليزاسيون) است.

شکل

6. جدا کردن ناخن از بستر آن با استفاده از ابزار بالابرنده ناخن

آنتي‌بيوتيک کمکي

عفونت‌هاي چين طرفي ناخن بيش از همه از استافيلوکوک اورئوس و با شيوع کمتر گونه‌هاي گرم منفي (نظير پسودومونا) و استرپتوکوک ناشي مي‌شوند. هر چند از آنتي‌بيوتيک‌هاي خوراکي قبل و بعد از فنوليزاسيون به طور گسترده استفاده مي‌شود، مصرف آنها فقط بر پايه تجربه بوده و شواهدي از کارآزمايي‌هاي باليني در دست نيست. مطالعات متعدد نشان داده است زماني که بخش فرورفتة ناخن پا برداشته شده و ماتريسکتومي انجام شده است، بدون نياز به درمان آنتي‌بيوتيکي عفونت موضعي برطرف مي‌شود. يک کارآزمايي‌ شاهددار تصادفي‌شده شامل 54 بيمار نشان داده است که در گروه تحت درمان با ترکيب آنتي‌بيوتيک و فنوليزاسيون، تفاوت معني‌داري در زمان بهبودي با گروه تحت درمان با فنوليزاسيون به تنهايي وجود ندارد (طي دو تا سه هفته). درمان اوليه با آنتي‌بيوتيک خوراکي قبل از درمان جراحي سبب کاهش زمان بهبودي نمي‌شود و ممکن است در موارد متوسط تا شديد سبب به تاخير انداختن ماتريسکتومي شود که خود در نهايت مي‌تواند زمان بهبودي باليني را طولاني کند. اگر درمان محافظه‌کارانه مدنظر قرار ندارد، پزشک بايد از درمان آنتي‌بيوتيکي خودداري کرده و ماتريسکتومي را سريع‌تر انجام دهد.

جدول1. رويکرد جراحي به فرورفتگي ناخن پا

1- پس از توضيح خطرات و منافع جراحي و انواع روش‌هاي جايگزين به بيمار، رضايت‌نامه براي روش جراحي اخذ کنيد. بيمار را در وضعيت خوابيده به پشت يا نشسته قرار دهيد در حالي که انگشت و پاي مبتلا (شکل 4) از لبه ميز آويزان باشد.

2- انگشت مبتلا را با محلول بتادين استاندارد شستشو دهيد. براي بي‌حسي موضعي با روش بلوک انگشت، از ليدوکايين يا بوپي‌واکايين بدون اپي‌نفرين استفاده کنيد.

3- از يک تورنيکه يا باند کشي اطراف انگشت استفاده کنيد تا در مدت کوتاه عمل شما، به هموستاز کمک کند. از اين وسيله در بيماران مبتلا به بيماري عروق محيطي شناخته شده يا ديابت با احتياط استفاده شود.

4- 25-20 درصد کناري ناخن مبتلا را به عنوان محل کشيدن بخش طرفي ناخن مشخص کنيد. براي جدا کردن ناخن از بستر آن از يک ابزار بالا برنده ناخن استفاده کنيد (شکل 6).

5- از يک ابزار شکاف‌دهنده ناخن (splitter) براي بريدن انتهاي ديستال ناخن پا به طور مستقيم به سمت کوتيکولِ زير چين ناخن استفاده کنيد.

6- بخش جدا شدة ناخن را با يک گيره (هموستات) بگيريد و به طرف پايين بکشيد تا از کوتيکول جدا شود. با چرخاندن ناخن کنده شده به سمت خارج، يعني به سمت چين طرفي ناخن در حالي که در جهت مستقيم به سمت انتهاي ناخن کشش وارد مي‌کنيد آن را جدا کنيد. از برداشتن کامل قطعات ناخن و صاف بودن لبه بستر ناخن اطمينان حاصل کنيد تا از تشکيل اسپيکول (خار) ناخن و احتمال عود جلوگيري شود.

7- پس از دستيابي به هموستاز کافي، تورنيکه را آزاد کنيد. روش‌هاي تخريب ماتريکس تشکيل دهنده ناخن در زير صفحه ناخن برداشته شده عبارتند از فنوليزاسيون يا تخريب مکانيکي ماترکيس ناخن. براي فنوليزاسيون، محلول فنول 88 -80 را مستقيما روي ماتريکس ناخن قرار دهيد. اين امر را سه بار و هر بار 30 ثانيه تکرار کنيد (شکل 8). سپس کاملا با ايزوپروپيل الکل 70 شستشو دهيد تا فنول خنثي شود. فنول را فقط روي ماتريکس و نه روي بستر ناخن يا بافت اطراف آن استعمال کنيد، زيرا ممکن است بهبود زخم را به تاخير بيندازد. اگر احتمال بارداري بيمار، پزشک يا پرستار وجود دارد از فنل استفاده نکنيد. روش‌هاي تخريب ماتريکس ناخن، همچون روش‌هاي برداشت هر نوع بافت گرانولاسيون، عبارتند از الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي، و ليزر دي‌اکسيد کربن.

8- پس از جراحي با کمک پماد آنتي‌بيوتيکي (مثلا باسيتراسين/پلي‌ميکسين)، گاز مربعي، گاز تيوبي و چسب نواري، زخم را پانسمان کرده و يک بانداژ راحت براي بيمار تهيه کنيد (استفاده از مواد مختلف قابل قبول است؛ اين توصيه‌ها بر اساس نظر افراد مجرب است.)

پس از 24-48 ساعت، انگشت مبتلا را در آب گرم آغشته به صابون غوطه‌ور کنيد و مجددا از پماد آنتي‌بيوتيک و بانداژ تميز استفاده کنيد. اين کار بايد 4-3 بار در روز و به مدت يک تا دو هفته پس از عمل انجام شود.

تخريب ماتريکس

هر چند فنول داراي خصوصيات ضدعفوني‌کننده و بي‌حس‌کننده است، ممکن است سبب آسيب بافتي و احتمالا بروز عفونت شده، بهبود پس از عمل را به تاخير بيندازد. بهترين شواهد نشان مي‌دهند که کشيدن ناکامل ناخن و سپس فنوليزاسيون به اندازة برداشت مستقيم ماتريکس ناخن به طريقه جراحي در درمان فرورفتگي ناخن پا موثرند. يک مطالعه ديگر نشان داده که کشيدن ناکامل ناخن همراه با فنوليزاسيون در مقايسه با کشيدن ناقص ناخن همراه با برداشت ماتريکس ناخن (به طريقه جراحي) با نتايج بهتري همراه است. در مطالعه اخير، آنتي‌بيوتيک موضعي خطر عفونت يا عود فرورفتگي ناخن را کاهش نداد و فنوليزاسيون در مقايسه با برداشت ماتريکس با خطر بيشتر عفونت همراه نبود. يک مرور نظام‌مند کاکرين نشان داد که کشيدن بخشي از ناخن همراه با فنوليزاسيون در پيشگيري از عود علامت‌دار نسبت به برداشت جراحي بدون فنوليزاسيون موثرتر است، اما با افزايش مختصر خطر عفونت پس از عمل همراه است. کارآزمايي‌هايي که روش‌هاي درماني مختلف را مورد ارزيابي قرار داده‌اند به اندازه کافي ميزان رضايت بيمار را بررسي نکرده‌اند زيرا زمان پيگيري در هر کارآزمايي‌ کمتراز شش ماه بوده است که براي بررسي عود علامت‌دار زمان مناسبي نيست. هر چند فنوليزاسيون ممکن است براي اکثر بيماران بهترين و مفيدترين درمان باشد بايد براي هر بيمار خطرات و منافع آن شرح داده شود.

شکل

7. بريدن بخش فرورفتة ناخن با استفاده از ابزار شکا فدهندة ناخن

رويکرد جراحي

ماتريسکتومي يکطرفه اثربخش بوده و در اکثر موارد مناسب است، اما ممکن است زماني که بخش باقيمانده صفحه ناخن به طور خودبه‌خود جايگزين مي‌شود، فرورفتگي ناخن از طرف ديگر آغاز شود. با ماتريسکتومي دوطرفه ناکامل، نقش کارکردي صفحه ناخن حفظ مي‌شود (هر چند ناخن باريک مي‌شود) و از لحاظ زيبايي قابل قبول است بنابراين بايد در بيماران مبتلا به انواع شديد فرورفتگي ناخن و نيز در موارد عود مدنظر قرار گيرد. فنوليزاسيون بيش از حد ممکن است بر بافت‌هاي مجاور اثر گذاشته، سبب نشت مايع سروزي به مدت 6-5 هفته پس از عمل شود. با قرار دادن اپليکاتور پنبه‌اي آغشته به کلريد آهن 20به مدت 30-20 ثانيه روي بستر ناخن نمايان شده، نشت سروز از بستر ناخن کاهش مي‌يابد اما اين کار به طور مختصر با خطر ترومبور موضعي همراه است.

شکل

8. استعمال فنول بر ماتريکس ناخن

روش‌هاي جايگزين

ماتريسکتومي ناقص با استفاده از الکتروکوتر، راديوفرکوئنسي و ليزر دي اکسيد کربن، همگي در درمان فرورفتگي ناخن پا موثر هستند. منافع اين روش‌ها عبارتند از خونريزي کمتر، کاهش درد پس از عمل و استريليزاسيون فوري بافت عفوني. ليزر دي‌اکسيد کربن با آسيب گرمايي کمتري به بافت‌هاي مجاور همراه است. مضرات آنها عبارتند از: زمان طولاني براي اپي‌تليزاسيون مجدد و بهبود بافتي و نياز به توجه و مراقبت از زخم به مدت 6 هفته. رنگ‌آميزي ماتريکس ناخن با متيلن بلو قبل از انجام ماتريسکتومي ناکامل با استفاده از ليزر دي‌اکسيد کربن به مشاهده بهتر ماترکيس ناخن منجر شده و کوتريزاسيون کامل را امکان‌پذير مي‌سازد. ماتريسکتومي با استفاده از اين روش‌ها گران‌تر است زيرا هزينه‌هاي ابتدايي تهيه اين تجهيزات زياد است. تاکنون هيچ کارآزمايي مقايسه‌اي براي ارزيابي هزينه ـ اثربخش بودن روش‌هاي محافظه‌کارانه يا درمان‌هاي جراحي انجام نشده است.

رويکرد به بيمار

شکل 2 رويکرد پيشنهادي به بيمار مبتلا به فرورفتگي ناخن پا را نشان مي‌دهد. جدول 1 جزييات تکنيکي جراحي را خلاصه کرده است.

عوارض

ماتريسکتومي ناکامل ممکن است به رشد مجدد خار ناخن در امتداد چين طرفي ناخن جديد منجر شود. اين رشد مجدد ناخن به واکنش التهابي منجر شده و اغلب انجام يک روش درماني ديگر را ضروري مي‌سازد. اگر شک به عفونت چين طرفي ناخن وجود دارد، پزشک بايد يک آنتي‌بيوتيک خوراکي که فلور معمول پوست را پوشش مي‌دهد (مثلا سفالکسين، 500 ميلي‌گرم خوراکي 4 بار در روز به مدت 7-5 روز) تجويز کند. الکتروکوتر يا راديوفرکوئنسي شديد و بيش از حد مي‌تواند به فاسياي زيرين و مجاور يا پريوست آسيب برساند. اگر چند هفته پس از عمل، شست پا به خوبي ترميم نيابد، ممکن است دبريدمان، آنتي‌بيوتيک‌ خوراکي و ارزيابي راديوگرافي ضروري باشد.

بيماران بايد قبل از عمل آگاه شوند که ظاهر ناخن مبتلا به طور دايم تغيير کرده و پس از برداشتن ناخن و نسج گرانولاسيون، به تدريج بهبود يافته و به درجاتي ظاهر طبيعي خود را بازخواهد يافت.

منبع: نشریه نوین پزشکی شماره ۴۳۳

درمان فرورفتگي ناخن‌ در انگشت

مطالب مشابه :

درمان فرورفتگي ناخن‌ در انگشت

ناخن (یک داستان واقعی...)

هشت بیماری شایع ناخن ها

آموزش مانیکور ناخن

نکاتی جالب در مورد بیماریهای پا

طراحی ناخن پا 2

آموزش گام به گام و تصویری طراحی ناخن شکوفه بهاری

چراباید از دستگاه اتوکلاو در آرایشگاه استفاده کرد