ساخت تیرکمان

سلام بر دوستان عزیز، خوشحالم که تعدادی از دوستانی که مدتی خبری ازشان نبود دوباره به ما سر زدند.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

شاید مطلبی که امروز می خواهم بنویسم برای بعضی ها مسخره یا خنده دار به نظر برسد. اما تیرکمان یکی از اولین وسایلی است که بشر اختراع نمود و در راه پیشرفت خود به کار گرفت.

قبلا بشر کمان را به کار برد. دقت و قدرت و برد کمان برای شکار و پیکار خیلی خوب بود .

بعدها فلاخن و بعدها منجنیق به کار گرفته شد. سابقه منجنیق به زمان نمرود می رسد که حضرت ابراهیم (ع) را با منجنیق به داخل آتش پرتاب کرد.

اما کمان یک مشکل اساسی دارد. کمان به قدرت بازوهایش وابسته است و میدان کار با کمان باید وسیع باشد. بازوها اجازه استفاده از آن را در جای بسته غیرممکن می کنند. البته وسیله پرتاب زوبین هم ساخته شد ولی هنوز یک مشکل اساسی سر راه بود. بله، ساخت خود کمان و حمل آن و بخصوص ساخت تیر مشکل و پرهزینه است. اما تیرکمان؛ هرچند که تیرکمان به نسبت کمان قدرت کمتری دارد و برای شکارهای کوچک کاربرد دارد ولی تیر آن ریگ است که تقریبا در همه جا فراوان است. در جیب جا می شود پس حمل آن آسان است. میدان وسیع هم نیاز ندارد. فاصله دو پرتاب تیر هم کوتاهتر است.

تیرکمان در گذشته بسیار رایج بود. از این وسیله برای دفع آفت،ورزش و شکار پرندگان و جانوران کوچک استفاده می شد. هنوز هم بطور محدود استفاده می شود. این وسیله یکی از وسایل اولیه جعبه کمک های اولیه گروههای امداد و نجات به شمار می رود. یک فرد گرفتار شده در هر جا که باشد می تواند با این وسیله از خود دفاع کند یا غذا تهیه نموده و جان خود را نجات دهد.

تیرکمان وسیله ای بسیار ساده است. استفاده از آن هم جز کمی تمرین تخصص خاصی نیاز ندارد.

گاهی کودکانی دیده می شوند که در کاربرد این وسیله به چنان مهارتی رسیده اند که برای مبتدیان غیرقابل تصور است. با صرفنظر از دید منفی عامیانه در مورد این وسیله ؛ این وسیله بسیار مفید و جالب است.

تیر کمان سه قسمت اصلی دارد:

1- دوشاخه 2-کفه 3- کش ها(نوارهای لاستیکی ارتجاعی که برای سادگی کش خوانده می شوند)

دوشاخه: این قسمت بدنه را تشکیل می دهد و جایگاه و تکیه گاه کش ها محسوب می شود. دوشاخه معمولا از جنس چوب است و بهترین نوع آن دوشاخه هایی هستند که از شاخه درخت ساخته می شوند. اما مهم جنس دوشاخه نیست و بیشتر شکل و حالت آن مهم است. دوشاخه از مفتول ضخیم یا میلگردهای باریک هم ساخته می شود که شبیه به یک U دسته دار ساخته می شوند. البته دوشاخه های آماده از جنس پلاستیک نیز ساخته می شوند که بنده در داخل کشور ندیده ام .

دوشاخه باید خوب در دست جا بگیرد و بازوهایش مساوی باشد و انحنا هردو یکسان باشد. بهترین و زیباترین دوشاخه ها در بین افراد اهل فن به سینه کفتری مشهورند.

کفه: این قسمت محل قرار گرفتن تیر یا همان سنگ می باشد و بهترین نوع آن از جنس چرم محکم و نرم می باشد. چرم نازک کفش برای ساخت آن مناسب می باشد. کفه خوب نباید حالت کششی داشته باشد. داخل آن باید صاف باشد تا باعث انحراف تیر نشود و سطح بیرونی زبر باشد تا از دست لیز نخورد. کفه باید به شکل یک بیضی کشیده برش داده شود و سوراخ های مخصوص وصل کش ها باید قرینه و در امتداد قطر بزرگ بیضی ایجاد شوند. کفه نباید لیز باشد. نباید خشک و سفت باشد و باید سنگ داخل آن خوب در دست حس شود. کفه نباید سنگین باشد تا باعث برخورد تیر به نزدیک شود.

کش ها: دو نوار لاستیکی که خاصیت ارتجاعی دارند یعنی اگر کشیده شوند و رها شوند با شدت جمع می شوند. معمولا این نوار ها از تیوب دوچرخه یا متور سواری وتوپ فوتبال برش داده شده و ساخته می شوند ؛ البته به شکل آماده نیز ساخته می شوند که به ندرت دیده می شود.

هرچه خاصیت ارتجاعی بیشتر باشد اثربخش تر است و نتیجه بهتری دارد. قویترین و سریع ترین کش هایی که من امتحان نموده ام سوند های پزشکی و لایه های دستکش لاستیکی کار بوده اند. البته زمانی که کش ها مانند سوند حالت غضروفی داشته باشند و حالت ایستادگی خود را حفظ کنند ، تیر منحرف شده و دقت پایین می اید اما قدرت و ضربه زیادی دارند تا حدی که با این تیرکمانها می توان کلاغ را از پا درآورد.

زمانی که کشها خیلی نرم و سریع باشند مانند کش دستکش های کار ، سرعت و نرمی زیاد باعث ضربه خوردن به دست می شود. اگر کشها خیلی نرم باشند می توان در هر طرف از چند رشته مساوی استفاده نمود تا هم قدرت بیشتر شود و هم انحراف کمتر شود.

کشها نقش بازوهای تیرکمان را دارند و نیروی ارتجاعی آنها سبب پرتاب تیر می شود. کشها در دو طرف باید کاملا قرینه و هم اندازه تنظیم شوند. باید هردو از یک جنس و از نظر قدرت کشش و سفتی کشش مشابه باشند. عدم رعایت این نکات باعث می شود که تیر به یک سو منحرف شود.

بهترین اندازه برای کشها بستگی به اندازه دست شخص دارد. کشها نباید خیلی کوتاه باشند زیرا نشانه گیری را دشوار می کنند. کشهای خیلی بلند نیز باعث می شوند که تیر به حالت منحنی پرتاب شده و دقت نداشته باشد. بهترین اندازه برای هر شخص به اندازه از کف دست تا مفصل آرنج می باشد که برای یک بزرگ سال متوسط حدود 35 تا40 سانتیمتر می باشد.

کشها نباید آنقدر نرم باشند که بیش از حد کشیده شوند . باید در لحظه پرتاب تیر سفتی کشش را حس کنیم. کش ها اگر نوارهای به ضخامت یک سانتیمتر باشند بهتر جواب می دهند. مقطع دایره ای به دلیل خاصیت ایستادگی که ایجاد می کند در مسیر تیر انحراف ایجاد می کند.

کشها را نباید در معرض آب و تابش نور خورشید قرار داد زیرا زود از بین می روند.

ساخت: دو نوار لاستیکی (کش ها ) را یک سانتیمتر روی نوک دوشاخه خم نموده و سفت می کشیم بعد با یک نخ یا یک دور کش می بندیم بعد کش را عمود بر دوشاخه بالا آورده و زیر آن را یک دور کش می بندیم. برای بعدی هم همین کار را انجام می دهیم. باید دقت شود فاصله قرار گیری کشها بر دوشاخه برابر یکدیگر باشد و پایین و بالا نداشته باشد.

بعد کفه را آماده می کنیم. سر کشها را از داخل سوراخ رد نموده و از داخل به بیرون خم نموده می کشیم و با یک نخ محکم می بندیم. قبل از بستن دومین کش به کفه باید یک کار ضروری صورت گیرد که تنظیم اندازه کشها است. باید دقیقا کشهای دو طرف برابر باشند. خوب حالا تیر کمان شما آماده است. پس ضروری است که به نکات زیر توجه کنید.

1- تیرکمان یک سلاح است و شوخی بردار نیست. سنگ می تواند به بدن و اجسام آسیب جدی برساند. مهمترین خطر آن برخورد به چشم است که ممکن است منجر به کور شدن شخص گردد.

2- در جاهای بسته مانند شهر که احتمال برخورد به اشخاص و شیشه های پنجره وجود دارد از این وسیله استفاده نکنید. برد وسیله زیاد است و دقت قطعی ندارد و هر لحظه امکان انحراف تیر وجود دارد.

3- اکیدا با هیچ سلاحی به سمت افراد شلیک نکنید و حتی نشانه نروید چون اشتباه بسیار گران و دردناک تمام می شود.

4- به سوی جانوری که قصد شکارش را ندارید پرتاب نکنید زیرا برخورد تیر تیرکمان آسیب جدی می رساند و در برخورد اگر منجر به مرگ نشود منجر به آسیب داخلی شدید یا شکستگی می شود.

5- مواظب باشید. این وسیله را به عنوان یک ابزار به کار بگیرید و منجر به آزار نشوید.

این وسیله را در کوله خود داشته باشید و با آن تمرین کافی کنید تا خطایتان کم و دقتتان بالا رود. تمرین و نشانه گیری با این وسیله بسیار مرفه و ارزان است .

من در گذشته با این وسیله بسیار تمرین می نمودم و در بکارگیری آن بسیار مهارت داشتم. آفات زیادی را با آن کنترل نموده و پرندگان کوچک را صید می کردم. البته به چیزهایی که نباید ، شلیک نمی کردم. هدف هایم را بیشتر گنجشک ها تشکیل می دادند که یک آفت نیز محسوب می شوند. گاهی موش ها و موش های صحرایی را شکار می کردم گاهی کلاغ و زاغی شکار می کردم . بیشتر به اهداف بی جان تیراندازی می کردیم. یک قوطی کبریت را نشانه می گرفتیم یا چیزی را با نخ آویزان می کردیم و در حال حرکت به آن تیرندازی می کردیم. خیلی لذت بخش بود و در کنترل حواس و بالا بردن دقت بسیار نقش داشت. بعد از تمرین زیاد دیگر برای تیراندازی به نشانه گیری نیاز ندارید و خودبه خود برحسب عادت نشانه را می توانید بزنید. این وسیله دستگاه نشانه روی خاصی ندارد و دقت و مهارت در اثر تمرین و استعداد شخص حاصل می گردد. من شخصا به اندازه ای دقیق شده بودم که قوطی کبریت را در هوا می زدم و گاهی گنجشکها را در حال پرواز شکار می کردم. یک بار یک زرده پره را که در فاصله خارج از تیررس بود با یک پرتاب منحنی به سمت بالا و با فرود سنگ روی سرش شکار نمودم که کار ساده ای نیست.

بسیاری از دوستانی که این مطالب را می خوانند تجربه این کار را دارند. امیدوارم اگر این نوشته ها باعث شد کسی تیرکمان بدست بگیرد به توصیه ها توجه نموده و از داشتن این وسیله لذت سالم ببرد. منتظر نظرات شما عزیزان هستم.

درپناه خدا باشید

شیفته طبیعت

ساخت تیرکمان

مطالب مشابه :

ساخت تیرکمان

تاریخچه ساخت کمان تفنگی(زوبین) در سال 1045 میلادی-Crossbow

فراری زوبین طرحی نو از مهندس ایرانی

مهمات هوایی و نیروی هوایی ایران / بخش دوم

موشک ضد زره جاولین( زوبین)

همه ی خودرو های ملی ساخت ایران

اختراع دانشجوی پیام نور فارس برای حذف یادداشت های کاغذی خبرنگاران برای نخستین بار درجهان

FGM JAVLINضد زره پیشرفته