هنر درمان

از وقتی که یه دفتر یادداشت مشکی از دوستی نازنین هدیه گرفتم منتظر بودم تا در مورد لبخندی که تمام مدت تماشای فیلم "پرده آخر" به لب داشتم بنویسم یا شاید هم از نمایش " شام با دوستان " . ولی خوب قرعه نوشتن به نام کتاب " هنر درمان " افتاد. به خودم گفتم خیلی حیفه که کتاب " هنردرمان " رو با خودم به مهمونی قلم و کاغذ نبرم.

پیشتر سه کتاب از اروین یالوم خونده بودم و چند خطی هم راجع به " وقتی نیچه گریه کرد" تو وبلاگ آگاهی نوشته بودم. اعتراف می کنم اولین کتابی که از اروین یالوم شروع کردم هنوز تموم نشده! با وجودی که کتاب " روان درمان اگزیستانسیال " و مطالبش راجع به چهار ترس اصلی انسانها خیلی برام جالب بود و تازه اونقدر ذوق زده شده بودم که کنار بعضی جملات، یادداشت نویسی هم کردم ولی فقط به یک دلیل ساده هنوز خوندن کتاب تموم نشده. مشتاق و منتظر بودم که با دوستی، رفیقی یا آشنایی راجع به یادداشتهایی که نوشته بودم صحبت کنم.

" هنر درمان " نه مثل " روان درمان اگزیستانسیال " درسنامه دانشگاهیه و نه مثل " وقتی نیچه گریه کرد " و " مامان و معنای زندگی " به صورت رمان نوشته شده. انگار که درددل یه استاد روان درمانی با دانشجویانیه که قصد دارن به زودی جلسات روان کاوی با بیمار رو شروع کنند. یا یه جوری به اشتراک گذاشتن تجربیات شخصی و حرفه یی استاد از 40 سال تجربه متعدد با بیماران و جلسات مختلف روان درمانی به دست اومده .

این که نویسنده به دانشجویان توصیه می کنه با بیمار همدردی کنند صرفا یک توصیه پزشکی نیست . اونقدر حرفها ی نویسنده برام آشنا و ملموس بود که به دید توصیه های استاد دانشگاه به دانشجویان روان درمانی نگاه نکردم.

" مخاطبان هنر درمان، روان درمانگران نسل جدید و نیز بیمارانشان نیستند. پس مخاطبان عادی و متخصص را با هم فرا می خواند. قصه نمی گوید که سرگرمتان کند؛ درس زندگی، درمانگری و ارتباط می دهد ولی با کلامی چنان جذاب که در غیر درمانگران و غیر بیماران هم وسوسه قدم نهادن به دنیای بیمار- درمانگر را پدید می آورد. "

خوشبختانه مترجم کتاب خانم دکتر سپیده حبیب، خود روانپزشک است و با یادداشت های خود، درک هنر درمان را برای خوانندگان غیر متخصص بسیار آسان کرده است .

چند خطی از فصل 6 ؛ ( همدردی : از پنجره بیمار به بیرون نگاه کردن)

" چندین دهه پیش بیماری داشتم که مشتاق برقراری نوعی صلح میان خود و پدرش بود و می خواست رابطه یی تازه و با نشاط را با او آغاز کند. بهترین فرصت را زمانی دید که قرار بود پدر او را با اتومبیل به کالج برساند. فرصتی که مدتها در انتظارش بود به یک فاجعه بدل شد! پدر تمام وقت را به غرولندی طولانی درباره نهر زشت و مملو از زباله کنار جاده گذراند ولی او برعکس در نهر دست نخورده و زیبای روستا هیچ زباله یی نمی دید. راهی برای پاسخ به پدر پیدا نکرد و در نهایت در سکوت فرورفت... بعدها او همان سفر را به تنهایی رفته و با تعجب دریافته بود که در مسیر روستا به کالج دونهر در دوسوی جاده وجود داشته. بیمار با اندوه برایم گفت که این بار خودم راننده بودم و نهری که از پنجره کنار راننده می دیدم همانقدرزشت و کثیف بود که پدرم توصیف کرده بود... ولی زمانی که آموخته بود از پنجره پدرش به بیرون نگاه کند، دیگر خیلی دیر بود؛ پدر مرده و به خاک سپرده شده بود. "

با خوندن فصل همدردی به خودم گفتم چه فرقی می کنه که مخاطب کتاب دانشجو باشه یا من یا بیمار؟ همدلی، حمایت گر بودن، افکار و احساسات مثبت به زبان آوردن که فقط لازمه کار روان درمانی نیست.

" یکی از ارزش های مهم درمان فردی تجربه دریافت حمایت مثبت است . وقتی بیماران سالها بعد به گذشته می نگرند، از تجربه درمان چه چیز را به خاطر می آورند؟ بینش، تعبیر یا تفسیرهای درمانگر را ؟ خیر؟ تنها گفته های حمایت کننده درمانگر است که در خاطر می ماند. "

با خوندن چند خط بالا یادم اومد که وقتی ازشیک پوشی الهام تعریف کردم چه لبخندی زد و یا از دوستانی که سالهاست بینمان دیداری تازه نشده فقط جملات مثبت شان به یادم مونده.

" دلیلی بر خست وجود ندارد تا می توانید احساسات مثبت خود را در مورد دیگران به زبان بیاورید. ولی مراقب تعریف های پوچ و توخالی باشد. حمایت شما باید به اندازه بازخوردها و تفسیرهایتان صادقانه باشد. "

و خیلی حیفه که قبل از معرفی شناسنامه کتاب هنر درمان به جمله یی از نیچه در کتاب نوشته شده، اشاره نکنم :

" ای بسا کس که زنجیرخویش نتواند گسست اما بند گسل دوست خویش تواند بود"

کتاب هنردرمان ؛ نویسنده اروین یالوم ( the gift of therapy )

مترجم : دکتر سپیده حبیب

نشر : قطره

هنر درمان

مطالب مشابه :

نقد و بررسی کتابِ "درمان شوپنهاور" اثر اروین یالوم

معرفی رمان وقتی نیچه گریست

اروین یالوم Irvin d yalom

اروین یالوم روان درمانگر اگزیستانسیالیست

آشنایی با کتاب اروین یالوم

وقتی نیچه گریست

و نیچه گریه کرد - اروین یالوم

یالوم و رواندرمانگری وجودی

وقتی نیچه خندید!

هنر درمان