پارکینسونیسم (شبه پارکینسون): پي اس پي (PSP)

(Progressive Supranuclear Palsy) PSP یا فلج پیشرونده فوق هسته ای (یا بیماری استیل – ریچاردسون Steele – Richardson) یک بیماری شبه پارکینسون سریعا پیشرونده مغزی با علت نامشخص است. تحلیل سلولهای عصبی در نواحی مختلف مغز باعث بروز علائم حرکتی متنوعی می شود که شامل ناپایداری در ایستادن و راه رفتن، افتادنهای مکرر، اشکال در بلع و تکلم و کندی حرکات است.

یک علامت مشخصه این بیماری ناتوانی در نگاه به سمت پایین است ولی وجود این علامت برای تشخیص ضروری نیست. علائم دیگر شامل تغییرات شخصیتی و خلقی، اختلال خواب و مشکلات ذهنی نظیر کندی تفکر و فراموشی است. PSP در مردان شایعتر است. علائم معمولا در سنین 50 تا 60 سالگی شروع می شود ولی از 40 تا 80 سالگی نیز گزارش شده است.

از آنجایی که در شروع ممکن است شبیه بیماری پارکینسون یا آلزایمر بروز کند، احتمال اشتباه در تشخیص وجود دارد.

اشکال در بلع می تواند منجر به ورود غذا به مجاری تنفسی و افزایش خطر ذات الریه (عفونت ریه) شود. برای اجتناب از این اتفاق می توان از یک لوله تغذیه که مستقیما وارد معده می شود استفاده کرد (که به روش PEG معروف است).

داروها اثر کمی در درمان علائم PSP  دارند. داروهایی که شاید موثر باشند عبارتند از لوودوپا و زولپیدم.

متاسفانه هیچکدام از این داروها اثرات قابل توجه یا درازمدت ندارند و همگی می توانند عوارض جدی ایجاد کنند.

تزریق دیسپورت Dysport (بوتاکس Botox) را می توان در درمان اسپاسم پلکها و عضلات گردن و فک و نیز آبریزش دهان بکاربرد.

گفتاردرمانی می تواند در اختلالات بلع و تکلم کمک کننده باشد.