غرور وتکبر

یا بسم الله الرحمن الرحیم

غرور و تکبر

نفس است که بازیچه تکبر هم می شود.دو چیز انسان را ول نمی کند.یکی نفس و دیگری تکبر.

هر چه به نظر خودش یا به نظر بقیه بزرگ می شود از نظر اسم و رسم به خطر نزدیک می شود که

همیشه عرفا هر چه نزدیک می شوند خواهش از حق تعالی می کردند:الهی پروردگارا! ما را حفظ کن!ما

را به خودمان وامگذار ! همیشه تقاضای آنها از حق تعالی این بوده که نکند یک کاری بکند که ما مغرور

بشویم.غرور را از ما بگیر.همیشه متوسل به حق تعالی می شوند.همه این بزرگها که بخواهیم اسم

ببریم خیلی هستند،که یک وقت نکند ما را غرور بگیرد و کم بیاوریم، خوب متأسفانه الان اینجوری

نیست.الان راه ارشاد این شده که، اگر مرشدی ، ده تا ، بیست تا ، چهل تا مرید پیدا کرد ، غرور او را

می گیرد و نفس هم سوارش می شود و نفسش بر یقین و عشق و قلبش غلبه می کند ،می

زندش بر زمین،این دست من و این و آن نیست.غافل شده است از حق تعالی. تکبراو را گرفته است

،غافل شده، یعنی گفته من پنجاه نفر می آیند دستم را می بوسند! حق تعالی می زندش زمین.

بزرگ یکیست .آنهم خداوند تبارک تعالی و بنده نمی تواند بزرگ باشد .بنده هیچ چیز نیست.بزرگ خداست!

صبح سپید - حدیث در مورد تکبر - سرزده وارد مشو میکده حمام نیست

حدیث دوست (قروه درجزین) - عواقب تکبر و غرور در انسان - طرح مسایل ادبی و اجتماعی - حدیث دوست

تکبر تکبر ان است که مردم را تحقیر کنی و حق را خوار شماری. امام صادق (ع) اگر اتش می دانست که

اشعار موضوعی - تواضع ، فروتنی ، تکبر - شعر و ادب پارسی تحت یک عنوان مشخص

یا بسم الله الرحمن الرحیم. غرور و تکبر. نفس است که بازیچه تکبر هم می شود.دو چیز انسان را ول

برچسب :
تکبر