!نبرد رُسي و سُهي

نبرد رستم و سهراب به روايت گرد آفريد!!

بعد از اینکه نسوان محترم در شغلهایی از قبیل رانندگی اتوبوس وکامیون توانایی های بالقوه ی خود را نشان دادند و حماسه سازی کردند ...نوبت آن رسیده تا با نقل حماسه های باستاني کور کنند چشم حسود امّل را تا هی افاضه ی زر نفرماید که : روح نقالی حماسه با روح لطیف ضعیفه سازگار نیست و حس وحالی در مخاطب – البته حس وحالی که مورد نظر است! - به وجود نمی آورد ...

براي رفع اين مشکل مي توان حماسه را اندکي تلطيف کرد ( هم محتوايش را هم وزنش را!)که البته گويا کرده اند و نتيجه اش را مشاهده خواهيد فرمود...!

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

آخرین خبر حاکیست که تنی چند از بانوان محترم خود را برای شرکت در مسابقه ی قویترین مردان ایران آماده می کنند تا بترکد چشم و چرخ حسود!

خب اين از اين.....و اما اين شما و اين هم نبرد رستم وسهراب به روایت گرد آفرید (اولین زن نقال شاهنامه ی ایران که گویا در تالار فریدون ناصری برنامه اجرا کرده است...!)

چنین یــــــــاد دارم کـــــــــه گوشم شنید مر اين داستــــان را ز گــــــــــــــردآفرید:

چــو خورشید در آسمـــــان سـر کشید سیه زاغ – خاک تــــو سرش– پر کشید

تهمتـن ســــــــــوی آینــــــــه شــــــد روان پس آنگـــــــــه بپوشید ببــــــــــــــر بیان

دو دوری بچرخیــــــــــــد و خـــــــود را بدید "چه خوشگل شدم" گفت و از جـــا پرید

در آن آینـــــــــــه عکس خـــــــود بوس کرد خودش را برای خــــــــودش لــــوس کرد

سبیــــــــل خودش را بسی شــــــــانه زد بــــــه زیر بغـــــــل نیز افشـــــانه(۱) زد!

نهـــــــــــــاد آن یل نامی و تــــــــاج بخش یکی چـــــــــار پایه بــــــــه نزدیک رخش

ســـــــوارش شـــــــــــــــــد و بعـد ویراژداد بـــــــه جولان هــــــــوای درســاژ(۲) داد

از آنســـــــــــــو شنـــــو حـــال سهراب یل کـــــه در خوشگلي بود ضــــــــرب المثل

در آورد سهــــــــــــــراب تی شرت بــــــزم پس آنگــــــه بپوشید خفتـــــــــــــان رزم

بر آن زلـــــــــــــــف عقــــــــــرب بمالید ژل بزد تیـــــــــر مژگــــــــان خــــــــود را ریمل

دو ســاعت جلــــــــــــو آینـــــــــــه ایستاد به موهــــــــــای زیبـــــــــاش حالت بداد

بگفتا کــــــــه امروز بــــــــا ماست شانس به میدان سپس رفت بـــــــــا یک آژانس

دو خوشگل به نــــــــــــاز و ادا و قمیش به میدان رسیدند بــــــــــــا ایش و ویش

خرامـــــــــــــــان دو یل پیش هم آمدند و با غمـــزه مشغــــــــول کل کل شدند!

چنين گفت سهراب یل : کای خــــــرفت کنـــــــون مــــــــــرگ آمــد خِرت را گرفت

بگـــــــویی اگـــــــــر حـــرف بی تربیت همينجا جــــــــرت می دهم از وسط(!)

تهمتن بشـــد قرمـــــــــــز و گفت : وا! چه حرفــــــــــای زشتی! پنــــا بر خــــدا

چرا گــــــرد و خـــاک اين وسط مي کني؟ منو جر بدي؟؟... تــــــو غِلط مي کني!!

جلـــــــــو رفت رستم ورا کــــــــــــرد : اَخ! دمــــــــــاغ حریفش کمــــــــی گشت پخ!

بزد جیـــــغ : مُردم ! کجــــــــــــــایی ننه؟ بیـــــــــــــا! این هیولا منـــــــــو می زنه!

بــــــرو گمشــــــــــــــــو اکبیری بی کلاس که ایران و توران همــــــــه ش مال ماس!

در این بیــــــــن و در حیص و بیص نبــــرد تهمتــــــن دوبــــــــــــاره یکی حمله کرد

کشیـــد آنزمــــــــــان گیس سهــــــراب را بیـاورد بـــــــــــر چشــــــــــــــــم او آب را

سپس یک لگــــد زد به ســــــــــاق جوان که اشک از دو چشمــــــان او شــد روان

سُهی چونکه این ضربه خــورد از رُسی! بگفت:این تویی یـــا "پائولو روسی"؟!(۳)

جلـــــــــو رفت سهراب یــــل ســـــــوی او گرفت از تهمتـــــــن لُپِ چـــــــــون هلو !

یکی نیشگــــــــون از لُپــــــــــــانش گرفت تـــــــــو گویی کـــــه از درد جانش گرفت

چنین گفت رستم به هـــــول و ولــــــا: عجب ناقلایی تو !شیطــــــــــــــون بلا!!

به ناگــــــــاه خـــــــم شد به روی زمین درآورد کفــــــــش خودش را بــــــــه کین

بزد بــــــــر ملاجش یکی لنگــــــــه کفش که شـــــــد قسمت عمده ی آن بنفش!

بشــــــــد ضربه ی مغــــــــزی آن پور پاک ولـــو گشت حیوونکی روی خـــــــــــــــاک

بگفتـــــــــــا : نشــونت ميدم اي خشن! الهي تو چشمات بره خــــــــاک و شن!!

ز بچه محلهـــــــــــای مــــــــا یک نفـــــــر برد ســـــــوی رستـــــــــم از اینجـــا خبر

که : ای آقـــــــــــــا رستم بیــــا زود بــاش کــه سهرابتــــــــــــــو کرده اند آش ولاش

چو رستم شنید این یهـــــــو جیغ کشید یقـــــــــــــه هفـــــــــت پیراهنش را درید

بزد چنگ بر لپ که : رستــــــــــم منم! الهي خـــــــــدا بشکنــــــــــــــه گردنـــم!

بگفتــــــــا : بابایی! منـــــــم پــــــــــور تو! چـــــــــــرا وا نکردی چش کورتـــــــــــــو!!

پی کشتـــــــــــن پــــــــــور خــــــود آمدی دیگه با تــــــــــــو قهرم ...تو خیلی بدی!

به مـــامـــــانی خــــود نگفتم اگــــــــــــــر یــــــــــــــــــه آشی برایت نپختم(!) اگــر

بزد جیغ رستــــــــــــــم از این فعـــــل بد: ایشالّا (!) خداونــــد مرگــــــــــــــم دهد!

اوا خاک عــــــــــــالم! ...تو هستی بابا؟! بمیرم الهـــــــــی !..نگفتی چــــــــــــرا؟

چو گرييد آن شبـــــه " لي وان کليف"!(۴) کلينکسي آورد بيـــــرون ز کيـــــــــــــف!!

کلينکـــــــــــس را اول از هم گشــــــــــود سپس از دل و جــــــــان يکي فين نمود!

ز فین فین رستــــــــم در آن پهــن دشت "زمين شش شد وآسمان گشت هشت"!

چو " وي جي"(۵) در آغــــــــوش گـــــرم پدر ـ برفت اینچنین جــــــــــان سهـــــــراب ، در!

.................................................

(۱) : افشانه = در آن روزگار به "اسپری" اطلاق می شد!

(۲) : در ِ ساژ = به حرکات موزون اسب هنگام طي طريق مي گفتند!

(۳) :" Paulo rossi" = از سرداران پا به توپ روم باستان در ۱۹۸۲ سال قبل یا بعد میلاد!!

(۴) : "Lee van cleef" = از "بد" های معروف و جیره خوار "سرجولئونه" !

(۵) : وي جي : "وي جي بن اِشويني"! ... مقتول به دست پدر در ديار هندوستان ، که فردوسي و گردآفريد بخش پاياني داستانشان را از سرنوشت او اقتباس کرده اند!

نوشته شده توسط بوالفضول الشعرا در چهارشنبه بیست و هفتم دی 1385 ساعت 7:24 قبل از ظهر

(طنزي که هم اينک به دستمان رسيد...!)

الطاف موزونان !

نجوای کاشانی :

سلام ای بوالفضــــــــــول طنـــز پرداز       شب یلدا عجب خوش می زنی ساز
درین شعـــــــــر بلند عاشقــــــــــانه      چــــــــــه دستی برده ای در هندوانه
لطیف و نغـــز و شیرین رفته ای پیش      ولی ماتی درین شطــــــــرنج یا کیش
فقط شعـــــــــر تو یک کمبـــــود دارد       بگو یم یــــــــا نگویم ؟ ســـــــــود دارد
بساط ســـــور اینجـــــا رو به راهست      سر ِ شعرت به ظاهر بی کلاه است
در آن جایی کـه " جنباندی سرش را       "نفرمودی چـــــــــــــرا تـــــا آخرش را
خدارا خـــــــوش نمی آید در آن شب       که حتا برف و یخ هـــــم می کند تب
بســــــــــــاط ِ پایکــــــــوبی دور گردد       قِر از کتف و کمـــــــــر سانسور گردد
شب یلداست ، شور انگیز در جان           برادر جـــــــان " تنش را هم " بجنبان

دکتر بد پیله :

تو را، وقتي، شب يلـــدا بلن بود!       ز كفـــــــــر زلف آن بالا بلن بود؟!

ولي امسال، ديگرگــــونه گشتي       شب يلدا، تو هم وارونه گشتي؟!

چه شد آن بوالفضول سخت پركار       كه يلدا گشت بر شعرش خريدار؟!

كجا رفت آن مـــــــــه بالا بلندت؟!       نگارين دلبر گيســـــــــو كمندت؟!

گمــانم جــــــــــا زدي اي نازنينم!        تو را اين سان، دگر (زي ذي) نبينم!

از آن يار دل آرا چـــــــــــون بريدي        به اهل بيت و قوم خود رسيدي؟!

ولي اين ها كجـــــــــا و يار جاني!        تو بهتر رمــــــــز مطلب را بداني!

دمـــاغت از چه كوته گشت جانا؟!      چــــــــــرا بستي ز مدح او زبانا؟!

شب يلــــــــــدا بدون يار، چوني؟ !        نمي بينم چنين شب را فزوني!

بود كوته ترين شـــــام، اين شب تو        اگر نبـــــــــــــوَد لب او، بر لب تو!

علیرضا ماندگار:

شما را گـــــر شب یلدا بلند است         ز لطف زلـــــــــف آن بالا بلند است

کـــــــــــه دور گردنت میپیچد و باز          ز نـــــــايت آه و واویلا بلند است!

ستایشهــــــــــــــا بباید کرد آن را          که اين بند از همه بندا(!) بلند است-

تفــــاوت نیست هم امروز و دیروز          همان مضمون بی همتا بلند است

نگـــــــــــو نه! بین که بالای سر تو          یکی کف گیر غول آسا بلند است!

ز ترسش میشوی تسلیم دستور           که دست آن گجِت! گویا بلند است

تو را چون له کند مي بيني آن وقت که قـــــــدّ سروت از پهنا بلند است!!!

محمّد جاوید:

بوالفضول ای آنکه شاعر پیشه ای     صاحب بیل و کلنگ وتیشه ای
می زنی با تیشه ات برکــــوه غم    تا نلرزد قلب های شیشه ای
با کلنگ طنـــــز می سازی خراب    دودمان غصّـــه ها را ریشه ای
بیل بیل از خاک باغ شعـــــــــر را     میکنی مخلــــوط با اندیشه ای
تا نهــــــــــــــال طنزروید از زمین      چون طرفدار صفـا ،همیّشه ای
پاچه خاری کردمت ای بوالفضـــول    بی خیال قافیه مــــــا چاکریم!!

مرضیه خاتون :

( که چشم طمع به سکه هاي ما دارد!)

يک

فدای قلب خیلی مهربــــــــونت            الهـــــــــی م.ر بشه حیف نونت
یا گلمراد بشم ملوسم بشی!! (۱)      هر چی بگی بگم به روی چٍشَم
سکه هــــــاتو بذار امانت پیشم          اینجوری من فدای لطفت می شم
سکه هــــــــاتو نریزی توی بالش           یه کم به ما هم بده شور و حالش
هر چی باشه عزیز خاطرخواتیم ما      تاج سری خـــــــــاک زیر پاتیم ما
بگو دقیق کٍی سکه تو دستته             ولله یه دونه سکه هــــــم بستته
بقیه شـــــــــــو بده بدست بنده           هیچ می دونی قیمت دوستی چنده؟

(۱) : در بعضي نسخ : يا گلمراد بشي ملوست ...هم مضبوط است که بي خيال قافيه!

( به قول محمّد جاويد)اصلاح شد _ البته!_

دو:

مژده ی سکه بده کز سر جان برخیزم        طایر طنزم و از جمع زنان برخیزم
بولای تو کـــه گر سکه دهی یک دونه       از سر خواجگی کونو مکان برخیزم
بولفضولا برسان سکــــه طلایی ما را         پیشتر زانکه چو دزدان ز میان برخیزم
بر سر تربت من سکه بیاری ناگــــــه          به لحد زنده شوم رقص کنان برخیزم
خیز و بالا بنمای ای تو فضول شعـــــرا        که زجیبهای تو با دست گران برخیزم
گر چه بی سکه ام اما تو در آغوشم گیر      تا ز جیب تو چنان سکه زنان برخیزم
روز شنبه نفسی مهلت جیم گشتن ده       تا نیفتم به زمین از هیجان برخیزم

سه:

ای شکر گفتار مــــا را یــاد کن       سکه ای ما را ده و دلشاد کن
تا به وبلاگت بریزد شــــادی ام       بینی از انبوه غم آزادی ام
بولفضولا همچو حاتم بذل کن         روح خود را آشنا با فضل کن
ای فضول شاعران درکـــم بکن       سکه ام ده یا دگر ترکم بکن
این که می گویم برای خنده نیست    ذره ای شوخی به ذات بنده نیست
دیده ای شوخی کنم من تاکنون     آه ه ه برق سکه هات آرد جنون
ای فضولک رحم کن بر جان ما         تا شود از سکه رنگی خوان ما
می خرم با سکه ات سیخی کباب    می زنم در رگ به دوران شباب
من نخوردم تا کنون حتی یه سیخ     می خورد در معده ام هر لحظه میخ
من گرسنه هستم و مفلوج و زار      بولفضولک سکه در دستم گذار
آه ه ه بسته گوش خود بر حرف من   او نخواهد کرد چیزی صرف من
اشک لرزانم نمی بیند بــــــــه رخ       نیست از غم در سرم یک ذره مخ
کاش من شنبه کنــــــار دست تو      می گرفتم گازکی از شست تو -
سکه ها را می ربودم تنــــد و تیز       داوران مبهوت و حیران پشت میز
بولفضولا رحم کن بر حــــــــــال ما       کن یکی از سکه ها را مال ما

جهار:

خواجه ی شیراز در حمایت از من به شما فرمود:

از فضـــولان چشم یاری داشتیم        خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم
تــــا درخت دوستی کی بر دهد         رفته ، تخم التماسی کاشتیم
گفت و گـــــو آیین این جانب نبود         ورنه ما پرچونگیهــــــــــا داشتیم
شیوه ی طنزت فریب جنگ داشت       ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم
سکه ها رفت و شکایت کس نکرد      جانب حرمت فــــــــــرو نگذاشتیم
گلبن طنزت نه خود شد دلفریب          ما دعــــــــای خیر بهرت داشتیم
گفت خود دادی به ما دل سکه دوست  آخه ما کی سکه دوس می داشتیم!
بوالفضول بسّه! يهو ديدي که ما           یک بادمجون زیر چشمت کاشتیم!

نوشته شده توسط بوالفضول الشعرا در چهارشنبه بیست و هفتم دی 1385 ساعت 7:24 قبل از ظهر

!نبرد رُسي و سُهي

مطالب مشابه :

متن کامل شعر رستم و سهراب

خلاصه داستان رستم و سهراب

خلاصه داستان رستم و سهراب

خلاصه داستان رستم و سهراب

رزم رستم و سهراب

رستم و سهراب

رستم و سهراب...( شعر طنز)

رستم و سهراب

!نبرد رُسي و سُهي

رستم و سهراب