بیومتریک

جدیدترین نوع تایید، بر خصوصیات فیزیکی قابل اندازه گیری متکی است که می تواند به طور خودکار بررسی شود، و دارای محبوبیت و تقاضای زیادی شده است. این ابزارها بیومتریک نامیده می شوند. هر شخص منحصر به فرد است، در حالیکه به طور کلی ساختار انسانی یکسان است. این دیدگاه بیومتریک را در شمار بیشترین تقاضا در زمینه دائماً در حال رشد امنیتی قرار داده است. اگرچه این دیدگاه هنوز در حال رشد است، افراد زیادی معتقدند که بیومتریک در آینده نقش مهمی را به ویژه در حوزه تجارت الکترونیک بازی خواهد کرد. به نظر می رسد هر قسمتی از بدن انسان برای تعیین الگوی منحصر به فرد مورد آزمایش قرار می گیرد: صورت و شکل گوش ها، صدا و بو، عنبیه و شبکیه چشم، اثر انگشت، دی.ان.ای ،شکل و رگهای دست. به وضوح و با دلایل منطقی، تنها قسمت های قابل مشاهده طبیعی از بدن به کار گرفته شد. شاید کاربران نمی خواهند اندازه انگشت پا یا فشار وارد بر پاها هنگام راه رفتن را به نمایش بگذارند. ممکن است روزی ما بخواهیم افراد را از روی ضربان قلب شناسایی کنیم، همه اینها وابسته به پیشرفتی است که ما در حوزه کنترل تردد می کنیم، تقاضا برای شناسایی کننده های مختلف در تولید مجدد صفات شخصی ادامه دارد.
2.1.. اجزای اصلی بیومتریک
حالت های صورت شناسایی کننده در دنیای واقعی پذیرفته شده و مورداستفاده هستند. آنها: شناسایی صورت، اسکن شبکیه،عنبیه، تشخیص صدا، الگوی بافتها، شکل هندسی دست، اثرانگشت وشناسایی امضاء هستند. دوربین های دیجیتال نه تنها برای عکس گرفتن، بلکه برای ضبط کردن، تحلیل و مقایسه با ساختار کلی صورت تصاویر ثبت شده در پایگاه داده ها، شامل فاصله بین دو چشم، بینی، دهان، و فک ها استفاده می شوند. کاربری که معمولا روی دو پا جلوی دوربین می ایستد، اکثراً نیازمند استفاده از حرکات صورت یکسانی، مانند لبخند یا چشمک برای جلوگیری از شناسایی بعنوان یک قالب یا صورت قلابی هستند. تصمیم گیری در کمتر از 5 ثانیه انجام می گیرد. چشم های انسان بسیار منحصر به فرد است و جعل شدن آن بسیار سخت است. دو شیوه مورداستفاده بر اساس آن عبارتند از اسکن شبکیه چشم که لایه رگهای خونی پشت چشم را تحلیل می کند. برای اسکن از یک منبع نور با شدّت کم استفاده می شود. این عمل نیازمند این است که شخص سرش را نزدیک به ابزار شناسایی نگه دارد و به نور سبز خیره شود در هنگامی که عمل اسکن انجام می شود. کل فرآیند 15-10 ثانیه به طول می انجامد. از آنجا که هیچ راهی برای تولید مجدد شبکیه وجود ندارد، و شبکیه یک انسان مرده هم خیلی زود از بین می رود، بنابراین احتیاطی برای شناسایی انواع جعلی آن لازم نیست. روش دیگر شناسایی ، تحلیل عنبیه از بیش از 200نقطه در بافت رنگی اطراف مردمک است. در این مورد کاربر می تواند به دوربین ویدیویی خیلی نزدیک شود یا بر حسب نوع دستگاه 2پا دورتر بایستد. شناسایی کمتر از 5 ثانیه صورت می گیرد و ممکن است از نور برای بازکردن مردمک استفاده شود تا از گول زدن سیستم توسط کاربران جلوگیری شود. در هر دو روش نیاز نیست کاربر عینک خود را از روی چشم بردارد. شناسایی صدا فرآیند تایید یک عبارت رمز از طریق میکروفن است. کمتر از 5ثانیه دیگر نیاز است تا کاربر مکرراً صدای زیاد یا کمی تولید کند. ضخامت رگ صورت یا دست و مکان آنها به اندازه کافی منحصر به فرد است تا برای شناسایی یک فرد مورد استفاده قرار گیرد. اسکن مادون قرمز توسط یک وسیله برای فرآیند اسکن رگ ها و مقایسه آن با مستندات پایگاه داده ها برای یافتن انطباق صورت می پذیرد. کاربر دستش را در قسمت فلزی قرار می دهد تا 90 اندازه مختلف از طول، عرض، ضخامت و سطح دست و تعداد انگشت ها با شکل هندسی دست بدست آید. فرآیند دقیق و سریع ساده است، اما نمی توان گفت اگر فشار مناسب باشد، بین یک بافت زنده یا جعلی یا بافت مرده متفاوت است. متاسفانه، شکل هندسی دست انسان منحصر به فرد نیست، اگرچه راهی برای پیوند شکل هندسی دست با روش های دیگر توسعه یابد، فرآیند تایید می تواند با موفقیت انجام شود. یکی از قدیمی ترین راههای شناسایی یک فرد، اثرانگشت است. با اثرانگشت یک کاربر به تدریج انگشت ها در برابر یک وسیله خواندن کوچک قرار می دهد. ویژگی هایی مانند پیچ و قوس ها و حلقه ها همراه با الگوی برامدگی ها، شیارها و جزئیات دیگر ثبت می شوند. برحسب سطوح امنیت در سازمان، بعضی از آنها 6 یا 7 نقطه شناسایی نیاز دارند، که آژانس های حقوقی آن را 12 مورد ترجیح می دهند. اکثر اوقات، هیچ تصویر واقعی ایجاد نمی شود، تنها بعضی از داده ها می توانند برای مقایسه استفاده شوند. این روش عکس العمل عمومی آرامی در برابر احتمال اینکه تصویر اثر انگشت دزدیده شود دارد، این تکنیک که جهت جلوگیری از تقلب به کار می رود شامل اندازه گیری جریان خون یا بررسی برآمدگی لبه های انگشت ها است. توانایی انسان برای نوشتن بعضی چیزها با دست یا با استفاده از صفحه کلید منحصر به فرد است. وقتی که با یک صفحه کلید تایپ می کنید، سیستم زمان فرآیند ضربه زدن به صفحه کلید را ثبت می کند و سپس آن را با گذرواژه یا عبارت ورود خود که طبق زمان بندی ثبت شده است، مقایسه می کند. ثبت امضاء بر روی ابزارهای ثبت یا قطعه ای کاغذ که روی یک صفحه لمسی قرار دارد عمل می کند و نتایج را با نتایج ذخیره شده قبلی مقایسه می کند. هر دو روش سریع است، و کمتر از 5ثانیه طول می کشد و به نظر می رسد تقلب در آن آسان است.
4 .کاربرد بیومتریک
علیرغم بعضی از معایب، بعضی از شرکت ها بیومتریک را در حوزه های متنوعی ، مانند کنترل تردد شبکه، حضور و غیاب کارکنان، پیگیری، مجوز معاملات مالی، تقسیم سود دولتی، تایید شناسایی در پایانه فروش، استفاده در پایانه های بانکی، کنترل تردد فیزیکی در ساختمان ادارات و خانه، رای گیری و تایید مدارک مانند گذرنامه و روادید به کار می گیرند. وب سایت ها و روزنامه ها و مجلات نمونه هایی از شرکت هایی که بیومتریک را راه اندازی می کنند، ارائه می دهند. از جمله، کاخ کازینو در ادمونتون مال غربی ازسال 2001 از سیستم تشخیص صورت برای شناسایی بازدیدکنندگان از متقلبان استفاده می کند. این کاخ اکنون از ساعت زمان بندی که با استفاده از شکل دست برای تقریبا 360 کارمند جهت حذف احتمال ساعت زنی یک کارمند به جای دیگری استفاده می کند. فرودگاه از سیستم اسکن عنبیه، که در فرودگاه بین المللی ادمونتون در پاییز 2004 نصب شد استفاده می کند. مسافرانی که مکرراً از مرز عبور می کنند می توانند با پرداخت 50 دلار در سال به این برنامه بپیوندند وبا استفاده از تکنیک اسکن عنبیه چشم، اجازه ورود به گذرگاه فرعی و خطوط مهاجرت را بیابند.
5. نتیجه گیری
بنابراین، چرا ما از بیومتریک استفاده می کنیم؟ استفاده اصلی آن در شبکه های مختلف به منظور کنترل تردد به عنوان جایگزین سیستم گذرواژه(پسورد) می باشد. مورد عجیبی نیست که انسان گذرواژه خود را فراموش کند، به ویژه وقتی که به چندین گذرواژه نیاز دارد و هر از گاهی باید آنها را تغییر دهد. آنها گذرواژه هایشان را فراموش می کنند که باعث عدم دسترسی به سیستم های مختلف می شود. سپس آنها به همدیگر و به مرکز اطلاعات یا سیستم مدیریت برای بازیابی دسترسی خود مراجعه می کنند. اگر سازمان بزرگ باشد، تعداد زیاد این مراجعات باعث اتلاف وقت کاربران و کاهش سود دهی و کارایی در شرکت می شود. مشکل دیگر با گذرواژه زمانی است که گذرواژه را می نویسند و آن را جایی نزدیک به خود نگه می دارند. این مسائل سبب کاهش امنیت می شود. همانگونه که تکنولوژی رشد می کند و هزینه ها کاهش می یابد، ما باید افزایش در امنیت بیومتریک را مشاهده نماییم، به ویژه از زمانی که مایکروسافت وارد عرصه راه اندازی بیومتریک شد و ما به مقدار زیادی به محصولات مایکروسافت وابسته هستیم. چه اتفاقی می افتد اگر ما ترکیبات مختلفی از بیومتریک را برای تایید و استفاده از نشانه ها (که ما داریم) برای شناسایی استفاده کنیم. این کمی وحشت آور است، یعنی ما به قرن 21 وارد شدیم، چیزهای زیادی به ماشین هاجهت حفظ اطلاعات کارمندان بستگی دارد. پایگاههای اطلاعاتی و سازمان های وابسته به آنها، هنوز تلاش زیادی جهت حفاظت از اطلاعات با بکارگیری تکنیک های مدرن شامل تجهیزات بیومتریک دارند. ما نیاز داریم که اعتماد به این ابزارها را فرابگیریم. کنترل تردد بیومتریک برای اطلاعات حساس که وارد سیستم شده است کار را سخت تر می کند. مگر اینکه افراد بد (همانطور که در فیلم های جدید دیده می شود) آدم های دیگر را در برابر دستگاههای خودپرداز در مکان های عمومی بکشند و از نشانه هاس تشخیص هویت آنها برای شناسایی و دسترسی به حسابشان استفاده نمایند، ما نیاز به نگرانی برای امنیت اطلاعات و دارایی مان با استفاده از امکانات بیومتریک نداریم.

بیومتریک

مطالب مشابه :

علم بیومتریک ( بیومتریک در امنیت )

بررسی راهکارهای امنیت اطلاعات با استفاده علم بیومتریک هوشمند

بیومتریک

نام کتاب : تکنولوژی بیومتریک در امنیت اطلاعات

امنیت بیومتریک

بیومتریک چیست؟

سیستم های تشخیص هویت -امنیت

روش‌های تشخیص هویت بیومتریک (Biometric Methods)

بیومتریک