نامه ی خداحافظی

این هم نامه ای در یک غروب بارانی جمعه ... چیزی شبیه غروب های دلگیر پاییز .. به یاد اولین روزها ..

نامه ی خداحافظی آخر ندارد می دانی که هزار نامه ی خداحافظی می توان نوشت از تو

هزار نامه از گلایه ها و دلتنگی ها .. آخر خاطره که پایان نمی گیرد ، می رود ، می آید ،

                                                                                         زخم می زند و پایان نمی گیرد

اگر چه دیگر نه جای من است نه جای تو این خالی دل ، اما .. یادها را نمی توان گم شد ...

همیشه می خواستم هیچوقت این اتفاق کذایی نیافتد که کسی را اینگونه بخواهم که روزی زمزمه ام شود :

"وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیازمند شدم..."

همیشه در عذاب و گریز ، پنجه ساییدم به به لحظه هایی که من به گنداب زمان سپردم

با هر چه توان برای هر آنکه بودنش به تعریف حجیم ذهن و قلبم در آمد

مرا فاجعه بود اینگونه به تمنای کسی بودن که :

" وقتی دیگر نمی توانست دوستم بدارد ، من او را دوست داشتم ..."

حالا به گمانم این زمزمه ی سیزدهم هر ماه توست عزیز !

روایت از آمدن تو و باز رفتن من است

آغاز بی مقدمه ی تکرار تو نمی دانم از کجا شد .. اما ...

حالا لابه لای گلچین خاطرات شبه گونه پرسه می زنم

حالا که حتی گذر شهاب گونه یاد هم حرام شده

آری حالا .. همین حالا.. همین حالا که من تنهام

                                                       ... خداحافظ کمی غمگین به یاد اونهمه تردید

                                                           به یاد آسمونی که من و از چشم تو می دید

شاید حالا که فرسنگ ها دوری از من ...در پیچ و تاب کوچه و مهتاب ...

به یاد یک تلفن ... 

آری حالا همین حالا که تکرار بی معنی و مرور ملال انگیز است

                                                ... خداحافظ واسه اینکه نبندیم دل به رویاها

                                                    بدونی بی تو با تو همینه رسم این دنیا ...

آری همین حالا .. رو سر بنه بالین تنها مرا رها کن !

و با تو فقط یک سخن

دل ، بد بی تاب یار می شود

این است که حرامی را وا داده به کراهت یاد و خاطره ....

چه دور و چه دیر کاش بی معنی شد ، و چه بد کابوس من ، شد زمزمه ی شبانه ی تو :

                                     وقتی که دیگر نبود من به بودنش نیاز مند شدم

                                     وقتی که دیگر رفت من به انتظار آمدنش نشستم

                                     وقتی که دیگر نمی توانست مرا دوست بدارد

                                     من او را دوست داشتم

                                     وقتی او تمام کرد من شروع کردم

                                     وقتی او تمام شد من آغاز شدم

                                     چه سخت است تنها متولد شدن

                                     مثل تنها زندگی کردن

                                     مثل تنها مردن !