سفر نامه دبی ...

سفر نامه دبی <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

فریبرز خان در دبی

بد قدم بودن خرافاته . . . این حرفها پایه و اساس علمی نداره ،مگه میشه یه نفر قدمش نحس باشه . . . درسته فریبرز 15 سال پیش می خواست از کشور خارج بشه و به مشکل برخورد کرد ، اما کی میگه این از بد قدمی آقا فریبرز بوده ؟ . . . من که آدم خرافاتی نیستم و ثابت می کنم این حرفها خرافاته ؟! . . .

بله من با شهامت کامل ساعت 00/6 صبح ، دوشنبه از فرودگاه امام تهران به همراه فریبرز بطرف دبی حرکت کردیم، تا به همه بدخواهان ثابت کنم ، داداش فریبرزم بدقدم نیست .. . . و الان که ساعت 00/3 بعدازظهر همان دوشنبه است با تمام وجود می نویسم مرده شوی قدم نحس فریبرز رو ببره که سفر 2 ساعته به دبی تا این لحظه 9 ساعت طول کشیده و ما بعد از 8 ساعت پرواز و در هواپیما بودن ، از یکساعت پیش در سالن ترانزیت فرودگاه امام در حبس مودبانه به سر می بریم . خدا این سفر رو بخیر کنه . خدا بگم فریبرز رو چه کار کنه که کامنت گذاشتنش ، دکتر رفتنش و همسفر بودنش مایه عذابه . . .

اینهم سفرنامه دو روزه من و فریبرز به دبی :

ساعت 30/3 صبح دوشنبه طبق قرار قبلی فریبرز بدنبالم اومد و راهی فرودگاه امام شدیم . ساعت 30/4 در فرودگاه بودیم ، برای اولین بار بود که فریبرز می خواست از کشور خارج بشه در قسمت گذرنامه به مأمور مربوط گفتم : این آقایی که بعد از من میاد برادرمه . اولین باره که می خواد به خارج از کشور سفر کنه ، یه کم نگه اش دار و معطل کن که حسابی بترسه . اما از اونجایی که زمانه ، زمانه آدم فروشیه ، مأمور کنترل گذرنامه به فریبرز در مورد شیطنت من گفت و نقشه ام عقیم ماند .

پرواز ساعت 00/6 بود، اما تا ساعت 50/6 در هواپیما نشسته بودیم ،بدون اینکه پروازی صورت بگیره ،یا اطلاعی به ما بدن . یاد پروازهای منظم امارات و توضیحات لحظه به لحظه تیم مهمانداران افتادم . ساعت 50/6 در مقابل اعتراض من به مهماندار ، تازه توضیح دادند که بعلت بی نظمی دو مسافر در قسمت بار مشکلی بوجود آمده و تأخیر به این دلیل بوده . . . بهرحال نزدیک ساعت 00/7 هواپیما تهران را به مقصد دبی ترک کرد و من از همون لحظه به فریبرز در مورد بدقدمی اش و تأخیر 50 دقیقه ای سرکوفت میزدم . . . غافل از آنکه . . . این هنوز از نتایج سحر است . . . باش تا صبح دولتت بدمد .

بعد از 5/1 ساعت پرواز رفته رفته روسری خانمهای محترم به کنار رفت و مانتو ها جای خودشون رو به تاپ و تی شرت ( اکثراً بدون آستین ،دادند ) . آقا فریبرز در مورد این دگرگونی حال و احوال می پرسیدند و خودشون جواب دادند "معلومه داریم به دبی نزدیک می شیم ". در همین لحظات که فریبرز محو تماشای خانمهای محول الحال و من هم محو تماشای آقا فریبرز شده بودم !!خلبان اعلام کرد فرودگاه دبی اجازه فرود نمی ده و ما مجبور هستیم در شیراز فرود بیایم و از اینجا هنر شایعه سازی در عرض چند دقیقه در هواپیما رواج پیدا کرد ،از کودتای در امارات گرفته تا سرنگونی رژیم داخلی و . . . بهرحال در فرودگاه شیراز نشستیم . سر مهماندار که بعد از سروصدای غیر متمدنانه من با ما رفیق شده بود ( آقا بود ! ) اومد و گفت در عمر 22 سال پروازم چنین چیزی را ندیده ام که بعد از پرواز و در آستانه نشستن چنین اتفاقی بیافته و در دل گفتم اگر 22 سال پیش فریبرز هم سفرمان بود حتّی سقوط می کردید .

چرا غم میخوری از بهر مردن

مگر اونها که غم خوردن نمردن

با نشستن در فرودگاه شیراز ، مجدداً خواهران محجّبه شدند و آن لباسهای تی تیش مامانی از نظرها غیب شد و مانتو و روسری پدیدار گشت و آقا فریبرز فرصتی پیدا کرد تا به چشمانش استراحت بده !.

موبایلها شروع به کار کرد . بلافاصله از دبی خبر گرفتیم که هواپیمای بنگلادش در فرودگاه دبی سقوط کرده . شایعات از 16 زخمی تا 400 کشته به گوش می رسید و همه خوشحال از اینکه ما در آن پرواز نبودیم ( انگار نه انگار که اون بنگلادشی ها هم آدم هستند ) . . .

متأسفانه اجازه خروج از هواپیما را به ما نمی دادند و مدت 5 ساعت تمام در هواپیما نشسته بودیم . عده ای عصبی شده بودند و عده ای هم مثل من و فریبرز می خندیدیم و سعی می کردیم زیاد سخت نگیریم و همه فکر می کردند ما چقدر بی خیال و راحت هستیم غافل از آنکه به قول اخوان ثالث :

هرکه خود داند و خدای دلش

که چه دردی است در کجای دلش

حضور فریبرز بدقدم باعث آرامش من میشد و گذران وقت رو نمی فهمیدم . بعد از 5 ساعت معطلی اعلام کردند به فرودگاه تهران بر می گردیم . . .

در فرودگاه تهران اجازه خروج از سالن ترانزیت رو ندادند و همه مسافرین در یک محوطه کوچک دور هم بودیم . بلاتکلیفی اذیتمون میکرد . از طرفی چون از اولین نفرهایی بودیم که از دبی خبر دقیق گرفته بودیم بیشتر مسافران برای کسب خبر نزد ما میآمدند و فریبرز بخاطر دل رحم بودنش اکثراً جواب خانمهای زیر 45 سال را با مهربانی خاصی میداد .

در یک مورد هم یک خانم عصبی نزد ما اومد و از زمین و زمان بد گفت ، بهش گفتم اینهم قسمتی از زندگیه و قشنگه . . . با حالت عصبی و اعتراض به من گفت و میشه لطفاً توضیح بدید قشنگی این سفر الان در چیه و من با خونسردی و لبخند گفتم همین که با خانم زیبایی مثل شما آشنا شدم یکی از قشنگی های این سفر هست و . . . انسانها چه زود تغییر رویه و حالت میدن . این خانم عصبی با یک تعارف ( شاید هم دروغ ) آنچنان از حالت عصبی و بد اخلاق بودن به آرامش رسید که نگو و نپرس !! با لبخند ملیحی فرمودند شما لطف دارید و به خاطر همین زبون درازی تا آخر سفر و حتّی موقع خداحافظی در فرودگاه دبی ول کن نبود .

اما من بخاطر آقا بودن خودم ! ( اخلاص و تواضع رو ببینید ) و یا ترس از فریبرز آدم فروش ! و یا هر دلیل دیگه با ایشون شماره رد و بدل نکردم و وقتی با یک خداحافظی معمولی از ایشان جدا شدیم مات و مبهوت برجا ماند .

ساعت 00/5 اعلام کردند تا ساعت 30/5 ما رو به دبی اعزام خواهند کرد ، همگی خوشحال شدیم . از اونجایی که ساعت 00/9 شب پرواز برگشت ما به تهران بود به فریبرز گفتم بلیط برگشت را 24 ساعت عقب بندازه و تماس تلفنی فریبرز با خانمی در یکی از آژانس های هواپیمایی بعد از 15 دقیقه صحبت های بی ربط و عشقولانه . . . نوبت به مسئله پرواز ما رسید ( آنهم بعد از اینکه با آرنج به کمر آقا زدم که یادش بیارم اصلاً برای چی زنگ زده ) و در عرض 5 دقیقه آن خانم محترم پرواز برادر محترم من و من رو به تعویق انداخت .

ساعت 00/6 ما رو سوار هواپیما کردند، تا این بار واقعاً به طرف دبی پرواز کنیم .

پایان قسمت اول

سفر نامه دبی ...

مطالب مشابه :

سفر نامه دبی ...

سفر به کشور چین تابستان 1388

تور روسیه با پرواز امارات | تور روسیه دلتابان با پرواز امارات | تور ترکیبی روسیه و دبی دلتابان

سفر به دبی

اندازه گیری فاصله ی شهر ها با گوگل!

پروازهای ایران به مالزی+هزینه هر پرواز

مطالبی در رابطه با دستگیری عبدالمالک ریگی

معرفی جاذبه های گردشگری دبی

تور لارناکا نوروز 93 | تور شب لارناکا نوروز 93 | تور قبرس اروپایی نوروز 93 | تور قبرس جنوبی نوروز 9