استاد دكتر اشرفيان و شعر گروه اول ( ماييم و نواي بي نوايي .. بسم الله اگر حريف مايي )

با عرض سلام و ادب خدمت جنابعالی و سایر دانشجویان گرامی:

با توجه به محدودیت درج تعداد کلمات در بخش نظرات، لاجرم پیام در سه نظر مجزا ارائه می شود. بر همین اساس از مدیر محترم سایت تقاضا دارم پاسخ ارائه شده در سه نظر را یکپارچه و در وبلاگ بارگذاری نمایند.

با تشکر

همانگونه که مشروح اتفاق توسط جنابعالی بیان گردید، در انتهای اسلاید تحقیق ارائه شده توسط گروه شما بیتی از ابیات شعری آورده شده که از زبان لیلی برای مجنون سروده شده است.

شعری با ابیات طولانی که وصف تمام آن در حوصله این بحث نمی گنجد. طبعاً اینجانب به اقتضای فضای کلاس برداشتی بر شعر نموده و با مزاحی تعمدی آنرا نوعی زور آزمایی و دعوت به مبارزه تشبیه نمودم که البته درستی یا نادرستی آن موضوع این بحث نمی باشد.

موضوع تحلیلی است که جنابعالی در وبلاگ خود بر این کنش و واکنش آورده و آن را ناشی از عمق کم در برداشت شعر توسط خواننده دانسته اید.

هر چند برداشت شما محترم، آزاد و بلامانع است با این حال نظر به اینکه یکی از کارکردهای این وبلاگ کارکرد علمی است صلاح دانستم توضیحاتی ارائه کنم.

گونه شناسی برداشت از مفهوم شعر موضوع این بحث نیست اما در یک تقسیم بندی کلی خوانش خواننده و برداشت وی از شعر را در دو قالب می توان تقسیم نمود. اولی برداشت بلاغی است که در فن شعر آن را از بوطیقای ارسطو برداشت نموده و در برخی متون به آن برداشت بوطیقایی نیز اطلاق شده است. این برداشت یک برداشت و خوانش مفهومی از شعر است که با بررسی عمیق به احصاء و شناسایی راز و رمزهای نهفته در دل شعر که احتمالاً شاید مدنظر شاعر نیز بوده است می پردازد و لزوماً زیبایی شناسی در برداشت از شعر محسوب نمی گردد و تمرکز آن بر کشف مفاهیم اثرگذار است. معمولاً نگاه عمقی و مفهومی به اشعار از همین خوانش استخراج می شود. اما گونه دوم برداشت از شعر مربوط به خوانش خواننده بر اساس علم معنی شناسی و تا حدودی شاید بتوان گفت تحت تأثیر علم هرمونوتیک شکل می گیرد که در آن خواننده مجاز به هرگونه برداشت بر اساس یکی از مولفه های اثرگذار در برداشت نظیر محیط، معنی، موضوع و از این دست است. برای مثال مواجهه طنز آمیز با آیه های قرآن کریم نیز در همین موضوع می گنجد. برای مثال خواننده مجاز هستم پس از ارائه کار خواسته شده و زمانی که پیمانکار با بیت شعری: مائیم و نوای بی نوایی بسم الله اگر حریف مائی کار را به پایان می رساند برای تلطیف فضا این بیت شعر را به نوعی زور آزمایی و در راستای اثبات فرد قلمداد کند. این نه تنها ایراد نبوده بلکه یک رویه پذیرفته شده در زبان و ادبیات فارسی محسوب می گردد که دارای ریشه علمی بوده است. شاید به همین دلیل است که علمای روانشناسی همواره تاکید دارند تا پس از بیان داستان برای کودکان، نتیجه بیان نگردد تا کودک با ذهن خلاق خود نتیجه داستان را خلق نماید. رویه ای که در اکثر داستان های شاهنامه فردوسی نیز قابل مشاهده است. معنی شناسی در ادبیات به نوعی مطالعه فرم است و نباید فراموش کرد که هیچ ظاهر و فرمی بدون محتوا شکل نمی گیرد. برای شما سربلندی و توفیقات روز افزون آرزومندم

استاد دكتر اشرفيان و شعر گروه اول ( ماييم و نواي بي نوايي .. بسم الله اگر حريف مايي )

مطالب مشابه :

طراحی بودجه جامع در نرم افزار EXCEL (مربوط به درس حسابداری صنعتی(۳) )

تقديم به حسابداران

شعر طنز خلیل جوادی

استاد دكتر اشرفيان و شعر گروه اول ( ماييم و نواي بي نوايي .. بسم الله اگر حريف مايي )

استاندارد حسابداري‌ شماره ‌10 حسابداري‌ كمكهاي‌ بلاعوض‌ دولت‌ 3

حسابداری

سوالت حسابداري

قانون مالیات بر ارزش افزوده