درخت کاری درتهران -مردمی ترین اقدام دولت ایران -دکتر محمد خالقی مقدم

درخت کاری درتهران-مردمی ترین اقدام دولت ایران

دکتر محمد خالقی مقدم – نویسنده و عضو هیئت علمی دانشگاه

اینجانب، به عنوان یک نویسنده ایرانی و یا استاد دانشگاه، از مردمی ترین اقدام مقامات دولت ایران در روز درختکاری در شهر تهران، نهایت تشکر را دارم و یا از توزیع یک میلیون اصله نهال درخت در میان مردم تهران و توسط شهرداری محترم این شهر، نهایت تشکر را دارم، چرا که از نظر تجزیه و تحلیل اجتماعی، هیچ نوع اقدام عمرانی و یا صنعتی و یا آموزشی و یا مخابراتی و یا ساخت اتوبان و جاده سازی توسط دولت ایران، به اندازه این نوع اقدام اخیر مقامات فوقانی دولت ایران، جنبه مردمی ندارد، هرچند در گذشته هم انواع مقامات بلند پایه دولت ایران و یا خرده مدیریت های ادارات مزبور و در انواع دوره های دولت های مختلف نظام جمهوری اسلامی، انواع پروژه های شهری، افتتاح کرده اند و یا در انواع استان ها و شهرها، انواع کلنگ زنی های صنعتی و یا عمرانی و یا آموزشی و یا مخابراتی برزمین زده اند که صرفا در جهت رفاه سکنه آن شهرها بوده و از جمله آنان می توان به پروژه: پل های هوایی شهر تهران و یا پروژه مترو تهران و یا پروژه مسکن مهر تهران و یا ساخت انواع اتوبان ها و آزادراه ها اشاره کرد که در این شهر تهران به راه انداخته اند و اغلب هم در رژیم پیشین وجود نداشت و صرفا در دوره دولت جمهوری اسلامی شکل گرفته اند و همه آن ها هم به دست این مقامات کلنگ زنی شده است ولی کلنگ زنی برای غرس نهال در روز درختکاری و کشاندن مردم به این الگوی فرهنگی متعالی، ارزش مردمی - فرهنگی بالاتر از همه آن ها دارد، زیرا هدف این پروژه، نه صرفا جهت رفاه سکنه تهران و بلکه در جهت پروژه نجات جان مردم تهران، از بلیه و مصیبت آلودگی این شهر است که سکنه اش به آن دچار شده اند و به همین دلیل مردمی ترین اقدام دولت ایران در طول 200 سال تاریخ این شهر است که به صورت پایتخت ایران درآمده است و به علاوه اقدام مردمی شهرداری تهران در ایجاد برخی بوستان های ایرانی در این شهر بزرگ، ارزش فرهنگی بالایی دارد و یا در افتتاح برخی پارک های جدید و یا در افزایش فضاهای سبز تهران و یا در توزیع یک میلیون اصله نهال درخت در هفته درختکاری و در میان مردم این شهر، ارزش اجتماعی بسیار زیادی دارد، چرا که در طول پیدایش شوراهای شهر تهران، مهمتر از هر نوع ساخت فرهنگسراها و یا ایجاد شورا یاری های محلات و یا مهمتر از ایجاد معاونت فرهنگی اجتماعی در شهرداری تهران می باشد و از این رو، عملکرد شهرداری اخیر تهران نسبت به عملکرد شهرداران سابق این شهر، با کارکرد مفید اجتماعی به شدت بالا می رود و به علاوه باید از اقدام پرسنل محترم این شهرداری تهران، نهایت تشکر را کرد که در این راستا، بهترین سازمان دهی نظام اداری را در طول 200 سال سابقه تاریخی بلدیه تهران به وجود آورده اندکه از دوره بلدیه تهران در دوره قاجاریه شروع شده و تا سازماندهی شهرداری تهران در دوره پهلوی و یا با تداوم آن سازماندهی در طول عمر جمهوری اسلامی می باشد، ولکن انتقادی که نسبت به این اقدام مردمی هم وجود دارد، تاخیری است که در فرهنگ سازی آن می باشد و عیب مزبور هم بیشتر متوجه برخی ارگان های اداری – فرهنگی ایران است نظیر ارگان رسانه ملی و یا وزارت ارشاد که وظیفه فرهنگ سازی دارند ولی دیرتر در انعکاس فرهنگی تلاش های اجتماعی مفید می نمایند و به همین دلیل گزارشگران تلویزیونی و یا تهیه کنندگان گزارش های رسانه ای باید نحوه تهیه یک گزارش مفید مردمی را خوب یاد بگیرند و یا در بودجه ریزی وزارت ارشاد و رسانه ملی و یا در جهت صرف انرژی اداری هم پرسنل وزارت محترم ارشاد و یا رسانه ملی و یا مدیریت این نوع بودجه و انرژی نیروی انسانی باید دگرگون های ضروری به وجود آورند تا بتوان دیدگاه های فرهنگ سازی نسبت به این دوایر اداری اطلاق کرد و در این راه باید عمیقا متوجه نقش فرهنگ در سطح جامعه باشند و یا عمیقا متوجه نقش فرهنگ اداری - فرهنگی خود در سطح جامعه بشوند که در هر دوره تاریخی به چه مسایل مبرم اجتماعی باید بپردازند و یا در آن مورد فرهنگ سازی بکنند.

چه فرهنگ و فرهنگ سازی و یا نحوه هزینه کردن اداری برای امور فرهنگی و یا نحوه کار کشیدن از پرسنل خود در امور فرهنگی، نباید مثل دوره های سابق این ادارات، و در جهت اهداف بی جهت و بی خط و نشان و بدون معنای اجتماعی انجام بگیرد که صرفا مکانیزم هنر برای هنر است (نه مکانیزم هنر برای جامعه) که صرفا به برگزاری نمایشگاه های عکس بی هدف و یا صرفا نمایشگاه های نقاشی و موسیقی و یا تئاتر و یا انواع تفنن های فرهنگی مختلف باشد که فایده هایی به حال مردم ایران و یا رفع مشکلات آنان نداشته باشد و بلکه باید این نوع امور فرهنگی در جهت حل معضلات اساسی مردم ایران و شهرهای آن باشد که تا به حال به آن نوع گزارشگری های رسانه ای و یا گزارش فرهنگی و یا تهیه خبر اجتماعی بی اعتنایی شده است و یا در جهت چسباندن پوستر و تبلیغات و یا دعوت مردم شهرها، توجه به این مفاهیم عمیق اجتماعی جایی نداشته است، چه این نوع گزارش های بی هدف، ضررهای زیادی برای کشور و مردم ایران دارد و به عنوان مثال، اینجانب که به عنوان یک جامعه شناس دانشگاهی به تهران آمده بودم و مدتی هم در رژیم سابق و یا بعد از انقلاب در تهران زندگی کرده بودم و به علاوه سواد دانشگاهی و تجربه مشاهده گری شهری بسیار زیادی هم دارم که بفهمم که در یک شهر ایرانی چه تغییراتی رخ می دهد و یا مدارک تاریخی مستندی هم در مورد محلات تهران تحقیق کرده ام که تحولات شهری آن را بهتر بفهمم ولی در دوباری که به شهر تهران مسافرت کرده ام تنها به طور مبهم احساس کردم که برخی تغییرات در فضای سبز این شهر، نسبت به دوران پهلوی در حال شکل گرفتن است ولی این درک من دانشگاهی هم بسیار مبهم بود، چه رسد به حال ادراک مردمی که هیچ گونه اطلاعات علمی و یا مشاهده گری دقیق از حوادث پیرامون شهری خود ندارند و علت این درک مبهم من هم به خاطر آن بود که گزارشگری فرهنگی مستند و درون سازمانی و توام با آمار و ارقام و یا توام با انعکاس رسانه ای از این نوع فضاهای سبز تهران نداشتم که از آن راه متوجه خدمات دولت ایران و یا دلسوزی دولت ایران نسبت به مردم این شهر را بدانم، چه رسد به مردم عادی کوچه و بازاری که مطالعه و تجربه مشاهده گری عمیق ندارند و یا از رسانه و وزارت ارشاد هم چیزی در این مورد نمی شنوند، تا آنکه در دو شب پیش به مناسبت هفته درختکاری، گزارشی از تلویزیون پخش شد که معلومات اینجانب را بالاتر برد و این گزارش نشان می داد که دولت ایران در سال های اخیر با ساخت 1800 پارک در شهر تهران و با جایگزینی آن به جای 60 پارک دوران پهلوی و یا با کاشت هزاران هکتار درخت زیتون و چنار و توت و درختان پربرگ که می تواند در تهویه هوای این شهر موثر باشد و در اطراف تهران کاشته اند، خدمات بزرگی به مردم تهران کرده اند که در معرض خطر آلودگی هوا قرار دارند و یک نوع دلسوزی دولت ایران را نسبت به مردم تهران نشان می دهد که هنوز مردم این شهر و به دلیل عدم انعکاس فرهنگی اش متوجه آن نشده اند ولی قصور این امر نیز متوجه این نوع نهادهای فرهنگی جامعه است و از این رو، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران هم می بایست دگرگونی هایی را در دیدگاه های نظام اداری اش به وجود آورده و با نزدیک شدن به نویسندگان غیر دولتی و روزنامه نگاران غیر دولتی که بخاطر عدم اخذ پول از دولت حساسیت در انعکاس مشکلات مردم دارند، به سازمان دهی مردمی امور فضای سبز این شهر بزرگ ایرانی بپردازد و یا با نزدیکی فرهنگی به افراد اهل هنر و اهل مهارت غیر متوقع مالی و دلسوز که صرفا در جهت کاهش آلودگی شهر تهران می کوشند و یا در جهت رشد فضای سبز این شهر تلاش دارند و یا به خاطر کمک به مردم این شهر حاضر به همکاری با شهرداری تهران هستند، آن ها را در قالب شورای شهرتهران و شورایاریهای محلات تهران به یک نوع همکاری فرهنگی مجانی و افتخاری در درون محلات تهران بکشاند ولیکن با همکاری افراد با سوادتر آن محله ها باشد و یا از آن ها بخواهند که به طور افتخاری آثار هنری و یا نقاشی و یا طراحی پوستری و یا سخنرانی های خیابانی خود را در فرهنگسراها و پارک های این شهرداری به معرض نمایش عمومی بگذارند و از این راه سطح معلومات عمومی رهگذران را در مورد فضای سبز و یا در جهت مبارزه با آلودگی هوای تهران بالاتر ببرند و یا مردم عادی کوچه و بازار تهران را تشویق و تبلیغ و یا ارشاد فکری به بهسازی محیط شهری خود بکنند چرا که گرایش معاونت فرهنگی – اجتماعی شهرداری تهران به امور اداری سنتی گذشته ولی با نامگذاری نام جدید فرهنگی – اجتماعی برای این معاونت که صرفا از افراد فرهنگی آن شهر کمکی نمی خواهد باعث ضربه زدن به شهرداری تهران و عدم درک مشکلات مردمی خواهد شد که آن کارمندان سنتی در انعکاس دادن مشکلات مردم بخاطر مصالح اداره ی خود دریغ خواهند کرد و از سویی دیگر مردم را هم به بی تفاوتی و عدم مشارکت در بهبود فضای سبز تهران و مبارزه با آلودگی شهر تهران خواهد کشاند چرا که در فرهنگ عامیانه ایرانیان مردم اغلب شهرها پدیده درختکاری را یک نوع کسر شان خود می داند و یا احساس می کنند که با این اقدام شخصیت آنان پایین خواهد آمد و به همین دلیل حتا دانشجویان دانشگاه ها و یا دبیران انجمن های علمی – فرهنگی دانشگاه ها که ادعای فعالیت گروهی و انجمنی دارند هم حاضر نیستند بدون دریافت پول و مزایا از دولت و یا حتا به صورت افتخاری و مردمی هم به این نوع فعالیت کشانده شوند و یا حتا در این مورد به تشویق و تبلیغ دیگران بپردازند و یا حتا مدیران مدارس آموزش و پرورش نیز اکراه دارند که در سر کلاس ها و یا در حیاط مدرسه از اهمیت فضای سبز شهری و دعوت دانش آموزان به این فعالیت بحث بکنند و همین امر باعث شده است که مردم تهران علیرغم اینکه از آلودگی هوا به شدت رنج می برند ولی به دلیل وجهه نظرهای فرهنگی غلطی که یافته اند به مشارکت عمومی در بهبود محیط زیست و فضای شهرهای سبز خود کشانده نمی شوند و ترجیح می دهند که میلیاردها تومان هزینه کرده و در پایان تعطیلات هفتگی و فصلی و سالیانه از راه جاده های مختلف چالوس و یا هراز و یا فیروز کوه و جاده منجیل و ... متوجه استان های سرسبزشمال و یا از راه جاده های فرعی شمال تهران هر هفته به دامنه های سرسبز کوه های البرز بروند تا مدت اندکی از فضای سبز و هوای پاک مناطق مزبور استفاده بکنند ولی اگر فرهنگ سازی اجتماعی – اداری ضروری انجام بگیرد می توانند به جای صرف این هزینه های زاید و بی فایده استفاده از فضای سبز مناطق دیگر ایران خود بخشی از آن هزینه ها را به صورت امور خیریه صرف خرید مقداری درختان پربرگ و یا با برگ درشت و کاشت آن ها بکنند نظیر درختان چنار و یا درختان مو و زیتون بکنند که می تواند به مکانیزم کاهش آلودگی هوای شهر آنان منجر بشود و یا می تواند ماشین های شیک آنان را با سایه اندازی خود از سوزش آفتاب سوزان ماه های تیر و مرداد تهران نگه دارد و یا از میوه های مجانی آن در کوچه و خیابان و یا حیاط منزل خود استفاده بکنند چرا که خاک تهران کمک بزرگی است که خداوند در اختیار آنان قرار داده است که املاح و مواد غذایی فراوانی در آن و برای اکسیژن زایی و تغذیه و میوه پروری و سایه پروری مجانی و ضروری در آن قرار داده است که صرفا با کاشت آن در یک نوبت از زندگی و با اندکی مراقبت از آن می توانند سال های دراز به طور مجانی از خدمات آن درخت مفید برای شهرشان بهره مند شوند ولی مردم این شهر باید اهمیت فرهنگی یک بار کاشت آن را صرفا از رسانه ها و مدیران مدارس و برخی دانشجویان انجمن های علمی و یا پوستر وزارت ارشاد بشنوند و یا افرادی که استطاعت مالی در این شهر دارند ولی خود نمی خواهند که به کار درختکاری بپردازند باید قانع فرهنگی شوند که با کمک خیریه مقداری پول و جهت غرس نهال درخت در خیابان های تهران و یا در تپه های اطراف آن به کارگران ساختمانی این شهر بدهند و آن را به عنوان الباقیات الصالحات برای آخرت خود ذخیره اخروی بکنند و یا دانش آموزان این شهر بجای رفتن به اردوی راهیان نور و جهاد روستایی در مناطق دیگر ایران در همان شهر خودشان و در ایام عید جهاد اقتصادی سبز و گروهی بکنند و یا آنانی که این نوع گروه ها را سازماندهی تشکیلاتی و یا فکری می کنند بپذیرند که این نوع جوانان را به معضل مزبور هدایت فکری بکنند و اینجانب هم به عنوان یک نویسنده ایرانی و عضو هیئت علمی دانشگاه اگر در شهر بزرگ تهران حضور داشتم حتما در درختکاری این شهر بزرگ مشارکت می کردم، شهری که مادر شهر ایرانیان است و به آن افتخار می کنم و حتما در خیابان های عمومی این شهر و در منظر چشم ناظران رهگذر با کلنگ مقداری چاله درخت را می کندم و یا در خیابانهایش با ماژیک و کاغذ کلاسور و تحت مدیریت NGO شورایاری های محلاتش مقداری اطلاعیه و تشویق فضای سبز می چسباندم و یا در تحت مدیریت NGO مزبور به مدارس این شهر سرزده و سخنرانی های مربوط به فضای سبز را در آن به عمل می آوردم که وظیفه شورای شهر تهران هم و با فلسفه تاسیسش همین هدف ها بوده که امروزه آن را فراموش کرده اند و صرفا به پست سازمانی خودشان و اضافه کردن آن به نهاد شهرداری قدیم تهران پرداخته اند و به علاوه اینجانب به عنوان یک نویسنده ایرانی، بقیه نویسندگان و اهل هنر ایرانی را به این نوع جهاد سبز درختکاری و تشویق های فرهنگی – هنری و نویسندگی در راه آن دعوت می نمایم.

محمد خالقی مقدم- نویسنده و عضو هیئت علمی دانشگاه

درخت کاری درتهران -مردمی ترین اقدام دولت ایران -دکتر محمد خالقی مقدم

مطالب مشابه :

روز درخت کاری

نقاشی با موضوع درخت کاری و هفت سین

نقاشی (هنر)

درخت کاری درتهران -مردمی ترین اقدام دولت ایران -دکتر محمد خالقی مقدم

درختان نوروز در روستای کوشکسرای نوشهر

زنگ نقاشی اول و دوم و سوم

عکس های هنر آینه کاری و گره سازی در معماری اسلامی + گزارشی از برخورد مأمورین موزه باغ نادری مشهد

سلیمان ساسون؛ از طراحی پارک تا نقاشی با گل و رنگ

تجربه‏ هایی تازه در نقاشی‏ های شیدا قلی‏ پور