مراقبت های پرستاری در جراحی پروستات

بیمار تحت جراحی پروستات:

جراحی پروستات در بیماران دچار هیپرپلازی خوش خیم پروستات و سرطان پروستات انجام می شود . اهداف قبل از عمل شامل بررسی وضعیت سلامت عمومی بیمار و تأمین فعالیت مطلوب کلیه ها است. عمل جراحی پروستات باید قبل از بروز احتباس حاد ادرار و صدمه قسمتهای فوقانی دستگاه ادراری یا در موارد سرطان قبل از پیشرفت سرطان انجام شود .

روش های جراحی:

برای برداشتن قسمت هیپرتروفی شده پروستات روش های مختلفی وجود دارند : برداشتن پروستات از طریق مجرا ( TUR) ، خارج کردن پروستات از مسیر بالای پوبیس ، برداشتن پروستات از طریق پرینه و پروستات تکتومی رتروپوبیک، در این روش ها تمام بافت هیپر پلاستیک را برداشته و تنها کپسول پروستات را باقی می گذارند . روشی که از طریق مجرا انجام می شود یک روش بسته است ؛ سه روش دیگر روشهای باز هستند ( باید برش جراحی داده شود ) . استفاده از روش جراحی بستگی به بیماری زمینه ای ، سن بیمار ، وضعیت جسمانی و تمایل بیمار دارد .

خارج کردن پروستات از طریق مجرا

TUR شایع ترین روش برداشتن پروستات است که از طریق آندوسکپی انجام می شود . ابزار جراحی و ابزار فراهم کننده دید ، مستقیماً از طریق مجرای ادرار به پروستات که مستقیماً قابل مشاهده است ، وارد می شود . غده را به وسیله یک حلقه برشی الکتریکی به تکه های کوچک برش داده و بر می دارند . این روش که نیاز به برش جراحی ندارد . برای غده هایی با اندازه های متفاوت می تواند مورد استفاده قرار گیرد ،برای بیمارانی که غده پروستات آنها کوچک است یا عمل جراحی برایشان خطرناک است ، انجام می شود .

این روش به یک شب بستری شدن نیاز دارد . تنگی مجرا در این روش شایع است و ممکن است به دلیل رشد مجدد تکه های باقیمانده پروستات ، تکرار عمل ضرورت پیدا کند . TUR به ندرت موجب اختلال نعوظ می شود ولی ممکن است موجب انزال معکوس شود زیرا برداشتن بافت پروستات در گردن مثانه موجب می شود که مایع به جای جریان به جلو ، به طرف عقب و داخل مثانه برگردد .

پروستاتکتومی از طریق سوپراپوبیک ( بالای عانه ) :

برداشتن پروستات از مسیر بالای عانه یک روش پروستاتکتومی با برش جراحی شکمی است . غده پروستات با ایجاد یک برش در مثانه از بالا خارج می شود . این روش را برای خارج کردن غده با هر اندازه ای استفاده می کنند ، عوارض ناچیزی دارد ، هرچند خونریزی ممکن است از سایر روش ها بیشتر باشد . عیب دیگر این روش نیاز به برش برش جراحی روی شکم است و می تواند همراه با خطراتی که در هر جراحی بزرگ دیگری وجود دارد ، باشد .

پروستاتکتومی از راه پرینه:

پروستاتکتومی از راه پرینه ، شامل برداشتن غده از طریق برش در پرینه است . این روش در صورتی که سایر روش ها امکان نداشته باشند ، مورد استفاده قرار می گیرد و برای تهیه بیوپسی باز مناسب است . بعد از عمل ، زخم ممکن است به سادگی آلوده شود چون برش نزدیک ناحیه رکتوم است . علاوه بر این ، بی اختیاری ، ناتوانی جنسی و صدمه رکتوم از عوارض احتمالی این عمل جراحی هستند .

پروستاتکتومی رتروپوبیک:

روش دیگری که از روش سوپراپوبیک رایج تر است ، پروستاتکتومی رتروپوبیک است . در این روش جراح با ایجاد یک برش جراحی در قسمت پایین شکم بدون وارد شدن به مثانه، از ناحیه بین عانه و مثانه به پروستات دسترسی پیدا می کند. این روش برای غده های بزرگی که در قسمت بالای لگن قرار گرفته باشند ، مناسب است . گرچه محل جراحی بیشتر قابل مشاهده است و خونریز را نیز می توان بهتر کنترل کرد ، ولی عفونت به سادگی در فضای پشت عانه می تواند ایجاد شود .

برش پروستات از طریق مجرای ادرار:

روش دیگری که برای درمان هیپرپلازی خوش خیم پروستات به کار می رود برش غده از طریق مجرای ادرار ( TUIP) است . در این روش یک ابزار خاص از راه مجرای ادرار وارد می شود و یک یا دو برش در کپسول پروستات داده می شود تا فشار پروستات روی مجرا کاهش یافته و تنگی مجرا کمتر شود. ( TUIP) در صورتی که پروستات کوچک باشد ( 30 گرم یا کمتر ) ورد استفاده قرار می گیرد و در بسیاری از موارد مؤثر است . این روش به صورت سرپایی انجام شده و نسبت به سایر روش ها عوارض کمتری دارد .

عوارض پروستاتکتومی:

عوارض پروستاتکتومی بستگی به نوع جراحی داشته و شامل خونریزی ، تشکیل لخته ، انسداد سند و اختلال عملکرد جنسی هستند . تمام موارد پروستاتکتومی به دلیل صدمه بالقوه به عصب پودندال ( شرمی ) با خطر عملکرد جنسی هستند . تمام موارد پروستاتکتومی به دلیل صدمه بالقوه به عصب پودندال ( شرمی ) با خطر ناتوانی جنسی همراه هستند . در اکثر موارد می توان 6 تا 8 هفته بعد از عمل ـ زمان مورد نیاز برای بهبود حفره پروستات ـ فعالیت جنسی را شروع کرد . بعد از عمل پروستاتکتومی ، هنگام انزال مایع منی وارد مثانه شده و با ادرار خارج می شود ( تغییر آناتومیکی در قسمت خلفی مجرای ادرار منجر به انزال معکوس می شود ) . ممکن است ضمن عمل پروستاتکتومی برای پیشگیری از انتشار عفونت از مجرای پروستات و مجرای منی به اپیدیدیم ، وازکتومی نیز انجام شود .

بعد از پروستاتکتومی کامل ( معمولاً برای درمان سرطان ) ، تقریباً همیشه ناتوانی جنسی ایجاد می شود . در مورد بیمارانی که نمی خواهند فعالیت جنسی را ترک کنند ، راه هایی برای ایجاد نعوظ آلت تناسلی وجود دارند . این انتخاب ها شامل کاشت های داخل آلت تناسلی ، وسایل فشار منفی ( واکیوم ) و مداخلات دارویی هستند که قبلاً مورد بحث قرار داده شدند .

فرآیند پرستاری : بیمار تحت عمل جراحی پروستاتکتومی

بررسی

پرستار اثر بیماری ( هیپرپلازی خوش خیم یا سرطان پروستات ) را بر روی شیوه زندگی بیمار بررسی می کند . آیا بیمار فعالیتی متناسب با سن خود دارد ؟ مشکل ادراری او به چه صورتی بروز کرده است ؟ ( با واژه های خود بیمار تشریح شود ) . آیا بیمار دچار ناتوانی در شروع جریان یا کاهش فشار جریان ادرار شده است ؟ آیا بیمار دچار احساس فوریت در دفع ادرار ، تکرر ، بیدار شدن در شب برای ادرار ، سوزش ادرار ، احتباس ادرار ، ادرار خونی ( هماچوری ) شده است ؟ آیا بیمار مسائلی مثل کمر درد ، درد پهلو ، درد و ناراحتی ناحیه بالای پوبیس یا پایین شکم دارد ؟ اگر بیمار از اینگونه درد ها شاکی باشد ممکن است احتمالاً به دلیل عفونت ، احتباس ادرار و کولیک باشد . اطلاعات بیشتری در مورد سابقه خانوادگی سرطان ، بیماری های قلبی یا کلیوی شامل فشار خون بالا گرفته می شود . آیا وزن بیمار کم شده است ؟ آیا رنگ پریده به نظرمی آید ؟ آیا می تواند خودش را از تخت بلند کند ، از تخت خارج شود و بدون کمک دیگران به تخت برگردد ؟ آیا قادر به انجام فعالیت های روزانه زندگی است ؟ این اطلاعات می توانند به تعیین اینکه بیمار چطور می تواند بعد از پروستاتکتومی به فعالیت های عادی خود برگردد کمک کنند .

تشخیص

بر اساس داده های حاصل از بررسی ، تشخیص های پرستاری عمده می توانند به شرح زیر باشند :

تشخیص های پرستاری قبل از عمل

اضطراب در رابطه با جراحی و نتیجه آن

درد در ارتباط با احتباس مثانه

کمبود آگاهی در مورد عوامل مربوط به اختلال و برنامه درمانی

تشخیص پرستاری بعد از عمل

درد در رابطه با برش جراحی ، وجود سند در مجرای ادرار و اسپاسم مثانه

کمبود آگاهی در مورد مراقبت ها و درمانهای بعد از عمل

مسائل مشترک و عوارض احتمالی

بر اساس داده های به دست آمده از بررسی ، عوارض احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشند :

خونریزی و شوک

عفونت

ترومبوز وریدهای عمقی

انسداد سند

برنامه ریزی و اهداف:

اهداف عمده قبل از عمل برای بیمار ممکن است شاملکاهش اضطراب و یادگیری در مورد اختلال پروستات و تجارب حین عمل باشند . اهداف عمده برای بعد از عمل می توانند شامل اصلاح اختلال حجم مایعات ، تسکین درد و ناراحتی ، ناتوانی انجام فعالیت های مراقبت از خود و فقدان عوارض باشند .

تدابیر پرستاری قبل از عمل

کاهش اضطراب

پرستار بیمار را با محیط بیمارستان آشنا کرده و برای کاهش اضطراب اقدامات را شروع می کند . با بیمار در مورد برداشت او از مساله و مطالبی که قبلاً پزشک به او گفته صحبت می شود . از آنجا که بحث درباره مسائل جنسی و ناحیه تناسلی ممکن است موجب ناراحتی و خجالت بیمار شود ، پرستر باید خلوت مناسبی فراهم کرده و ارتباط بر پایه اعتماد برقرار کند . اگر بیمار به اشتباه تصور کند که علت مشکل فعلی او مربوط به فعالیت های جنسی اوست ، ممکن است احساس گناه در وی ایجاد شود . بیمار تشویق می شود تا احساسات و نگرانی های خود را به زبان بیاورد . پرستار ماهیت جراحی و نتایج مورد انتظار بعد از عمل را روشن می کند .

کاهش ناراحتی

اگر علایم و نشانه های ناراحتی مشهود باشند ، بیمار تحت استراحت در تخت قرار داده شده و داروهای مسکن تجویز می شوند و تدابیر کاهش اضطراب اجرا می شوند . پرستار ، الگوهای دفع بیمار را کنترل کرده ، مثانه را از نظر اتساع بررسی کرده و در سند گذاری کمک می کند . در صورت احتباس دائمی ادرار یا چنانچه نتایج آزمایشها مبنی بر اورمی ( تجمع مواد زاید پروتئینی در خون ) باشند ، سند گذاشته می شود . سند می تواند در طی چند روز به طور تدریجی فشار روی مثانه را کم کند ، بخصوص اگر بیمار پیر باشد ، فشار خون او بالا باشد یا حجم زیادی ادرار به مدت چند هفته در مثانه باقی مانده باشد . تا چند روز بعد از شروع تخلیه مثانه ممکن است فشار خون متغیر باشد و عملکرد کلیه افت پیدا کند . اگر بیمار قادر به تحمل سند نباشد برای سیستوستومی آماده می شود .

آموزش و راهنمایی:

یک زمان مناسب برای بیمار فراهم می شود ( خلوت مناسب ) تا آناتومی ناحیه گرفتار و عملکرد آن در ارتباط با سیستم ادراری و تولید مثل مرور شود ، در صورت لزوم از تصویر و سایر وسایل کمک آموزشی استفاده می شود . پرستار رویدادهایی را که هنگام آمادگی برای آزمایش ها و جراحی ( بسته به نوع جراحی برنامه ریزی شده ) بیمار با آن مواجه می شود توضیح می دهد . پرستار نوع برش را که در انواع روشهای جراحی متفاوت است برای بیمار شرح می دهد ( مستقیم روی مثانه ، پایین شکم یا ناحیه پرینه ، در روش TUR برش داده نمی شود ). در مورد سیستم تخلیه ادرار ، نوع بیهوشی و اتاق بهبودی برای بیمار توضیح داده می شود . میزان اطلاعات ارائه شده ، به نیاز بیمار و پرسش های او بستگی دارد . کارهایی که قبل از عمل انجام می شوند برای بیمار شرح داده می شوند ، پرسش های بیمار پاسخ داده نشده ، و حمایت لازم تأمین می شود . علاوه بر این ، در مورد استفاده از داروهای مسکن بعد از عمل نیز به بیمار توضیح داده می شود .

آماده کردن بیمار :

قبل از عمل جوراب های الاستیکی به بیمار پوشانده می شوند ، این کار برای پیشگیری از ترومبوز وریدهای عمقی در صورتی که بیمار حین عمل در وضعیت لیتاتومی قرار داده شود ، اهمیت دارد . انمای قبل از عمل می تواند از زور زدن بیمار برای اجابت مزاج در بعد از عمل جلوگیری کند ، زور زدن می تواند موجب خونریزی بعد از عمل شود .

اقدامات پرستاری بعد از عمل:

تسکین درد

بعد از پروستاتکتومی ، در روز عمل به بیمار کمک می شود تا پاهای خود را از کنار تخت آویزان کند . فردای عمل ، بیمار از تخت خارج می شود . اگر بیمار درد داشته باشد ، باید علت و محل درد مشخص شود . درد ممکن است مربوط به برش جراحی باشد ؛ ممکن است در نتیجه خراشیدگی و کنده شدن پوست در ناحیه سند باشد یا درد ناحیه پهلو که نشان دهندۀ مشکل کلیوی است ؛ یا ممکن است در اثر اسپاسم مثانه ایجاد شده باشد . تحریک پذیری مثانه ممکن است موجب خونریزی ، تشکیل لخته و احتباس ادرار شود . در صورت اسپاسم مثانه ، بیمار متوجه احساس فوریت در دفع ادرار ، فشار یا پری مثانه و خونریزی از مجرا که با خروج خون از طریق سند همراه است ، می شود . داروهای شل کننده عضلات صاف می توانند اسپاسم مثانه را که ممکن است متناوب و شدید باشد ، رفع کنند . کمپرس گرم روی ناحیه پوبیس و حمام نشیمن نیز می تواند اسپاسم را کاهش دهد .

پرستار لوله های تخلیه کننده را کنترل کرده و جهت رفع هر نوع انسدادی که موجب ناراحتی بیمار می شود ، آن را طبق توصیه شستشو می دهد . معمولاً ، سند را هر بار با 50 سی سی مایه شستشو می دهند . باید از برابر بودن میزان مایع برگشتی با مقدار وارد شده در سند اطمینان حاصل شود . ثابت کردن سند به ران یا شکم بیمار می تواند موجب کاهش فشار روی سند و پیشگیری از تحریک مثانه شود . ناراحتی بیمار ممکن است در اثر خیس شدن بیش از حد پانسمان یا پانسمان نامناسب باشد . داروهای مسکن طبق تجویز به بیمار داده می شوند .

وقتی بیمار توانست از تخت خارج شود ، به راه رفتن تشویق می شود ، ولی نباید به مدت طولانی بنشیند چون نشستن به مدت طولانی موجب افزایش فاشر داخل شکم شده و احتمالاً ناراحتی و خونریزی به دنبال خواهد داشت . برای کمک به کار کردن شکم و پیشگیری از زور زدن هنگام دفع به بیمار آب آلبالو و نرم کننده های مدفوع داده می شود. در صورتی که دستور انما داده شده باشد ، باید با احتیاط داده شود تا از پارگی احتمالی رکتوم پیشگیری شود .

بررسی و درمان عوارض بالقوه:

بیمار بعد از عمل پروستاتکتومی از نظر عوارض عمده مثل خونریزی ، عفونت ، ترومبوز ورید عمق و انسداد سند مورد بررسی قرار می گیرد .

خونریزی :

خونریزی و شوک از خطرات بلافاصله بعد از عمل پروستاتکتومی هستند . در هیپرپلازی خوش خیم پروستات خطر بیشتر است زیرا غده پروستات بزرگ شده دارای عروق خونی فراوانی است. ممکن است خونریزی در بستر پروستات ایجاد شود . خونریزی می تواند منجر به تشکیل لخته شود که جریان ادرار را مسدود می کند . رنگ جربان ادرار خروجی تا 24 ساعت بعد از جراحی معمولاً صورتی مایل به قرمز است و به تدریج کم رنگ تر و روشن تر می شود .

خونریزی قرمز روشن با چسبندگی بیشتر و لخته های زیاد معمولاً نشان دهندۀ خونریزی سرخرگی است . خون وریدی تیره تر و با چسبندگی کمتر است .

خونریزی سرخرگی معمولاً به مداخله جراحی نیاز دارد ( بستن و بخیه کردن رگ های خونریزی دهنده یا انعقاد عروق از راه مجرا ) ، در حالی که خونریزی وریدی را می توان با ایجاد کشش روی سند طبق توصیه ، به نحوی که بالن روی حفره پروستات فشار وارد کند ، کنترل کرد .

تدابیر پرستاری شامل اقداماتی برای توقف خونریزی و پیشگیری یا درمان شوک ناشی از خونریزی هستند . در صورتی که خونریزی زیاد باشد درمان با مایعات و خون ضروری است.

مراقبت پرستاری:

مراقبت های پرستاری شامل بررسی دقیق علایم حیاتی بیمار ، دادن داروها ، مایعات وریدی و تزریق فرآورده های خونی تجویز شده ؛ ثبت دقیق مایعات جذب شده و دفع شده؛ و بررسی دقیق تخلیه ادرار برای اطمینان از باز بودن سند و جریان کافی ادرار هستند . وقتی بیمار که دچار خونریزی می شود ، خانواده او غالباً نگران می شوند و ارائه توضیحاتی در این زمینه و اطمینان دادن درباره واقعه و اقدامات انجام شده برایشان مفید است .

عفونت

بعد از پروستاتکتومی از راه پرینه معمولاً جراح روز اول بعد از عمل پانسمان را عوض می کند . تعویض های بعدی پانسمان ممکن است توسط پرستار انجام شود . چون احتمال عفونت زیاد است باید هنگام تعویض پانسمان تکنیک استریل رعایت شود . پانسمان را می توان با باند T که دارای دو دنباله است یا ساپورت ( شورت های کششی ورزشی ) در محل ثابت نگاه داشت . دنباله های باند روی برش را پوشانده و روی هم قرار داده می شوند تا ضخامت بیشتری ایجاد کنند ، هر یک از دنباله های باند را از کنار اسکروتوم بالا آورده و روی کمر محکم می کنند .

درجه حرارت از راه مقعد نباید اندازه گیری شود ، همچنین رکتال تیوب و انما نیز نباید داده شود چون احتمال خطر صدمه و خونریزی در حفره پروستات وجود دارد . بعد از خارج کردن بخیه های پرینه ، ناحیه پرینه طبق روش توصیه شده تمیز می شود.
می توان برای ایجاد گرما در ناحیه پرینه از heat lamp استفاده کرد تا بهبودی تسریع شود . در حین استفاه از لامپ حرارتی باید ناحیه اسکروتوم توسط یک حوله پوشانده شود. از حمام نشیمن گرم نیز برای تسریع بهبودی استفاده می شود .

عفونت دستگاه ادراری و اپیدمیت از عوارض احتمالی بعد از پروستاتکتومی هستند . بیمار از نظر بروز این عوارض تحت بررسی قرار می گیرد . در صورت بروز این عوارض تحت بررسی قرار می گیرد . در صورت بروز این عوارض تحت بررسی قرار می گیرد . در صورت بروز این عارضه ، آنتی بیوتیک های تجویز شده به بیمار داده می شوند . چون خطر عفونت پس از ترخیص بیمار از بیمارستان نیز ادامه دارد ، بیمار و خانواده او از نظر بررسی علایم و نشانه های عفونت آموزش داده می شوند . این علایم شامل تب ، لرز ، تعریق ، درد عضلانی ، سوزش ادرار ، تکرر ادرار و احساس فوریت برای دفع ادرار هستند . به بیمار و خانواده او راهنمایی می شود که در صورت بروز علایم فوق با متخصص اورولوژی تماس بگیرند.

ترومبوز ورید عمقی:

میزان بروز ترومبوز وریدهای عمقی DVT و آمبولی ریه در بیمارانی که تحت عمل جراحی پروستاتکتومی قرار می گیرند ، زیاد است . به همین دلیل ممکن است پزشک برای پیشگیری هپارین یا دوز کم تجویز کند . بیمار را بعد از عمل باید مکرراً از نظر علایم ترومبوز ورید عمقی بررسی کرده و برای کاهش خطر ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریه از جوراب های الاستیکی استفاده شود . درمان طبی و مراقبت های پرستاری از بیمار مبتلا به DVT و آمبولی ریه شرح داده شده است . بیماری که هپارین دریافت می کند باید از نظر خونریزی اضافی مورد بررسی قرار گیرد . برای پیشگیری از DVT جوراب های الاستیکی فشاری می توانند مورد استفاده قرار گیرند

انسداد سوند:

بعد از TUR باید سوند ادرار بیمار به خوبی تخلیه شود ؛ در صورت بسته شدن سوند اتساع کپسول پروستات و خونریزی ایجاد می شود . ممکن است برای شروع دیورز بعد از عمل و بهبود دفع ادرار و در نتیجه باز نگاه داشتن سند ، فوروسماید ( لازیکس ) تجویز شود . پرستار ناحیه پایین شکم بیمار را برای اطمینان از عدم گرفتگی سند بررسی می کند . اگر مثانه بیش از حد متسع شده باشد ، به صورت یک تورم و برآمدگی گرد و مشخص در قسمت بالای پوبیس قابل لمس است . کیسه ادرار ، پانسمان و محل برش از نظر خونریزی بررسی می شوند . رنگ ادرار مورد مشاهده قرار گرفته و ثبت می شود ؛ تغییر رنگ ادرار از صورتی به زرد نشان دهنده کاهش خونریزی است . فشار خون ، نبض و تنفس کنترل و با اندازه های قبل از عمل مقایسه می شوند تا افت فشار خون مشخص شود . پرستار همچنین بیمار را از نظر بی قراری ، تعریق سرد ، رنگ پریدگی، افت فشار خون و افزایش تعداد نبض مورد مشاهده قرار می دهد .

تخلیه مثانه به کمک نیروی جاذبه و از طریق یک سیستم تخلیه استریل انجام می شود. یک سیستم تخلیه یه راهی برای شستشوی مثانه و پیشگیری از تشکیل لخته مفید است. (شکل دوم)بعد از خارج کردن پروستات از طریق مجرا ( TUR) ممکن است شستشوی مداوم مورد استفاده قرار گیرد . بعضی از اورولوژیست ها یک سند را به سیستم تخلیه وصل می کنند . برای خارج کردن هر نوع لخته ای که باعث انسداد می شود ، شستشوی ملایم سند توصیه می گردد .

اگر بیمار از درد شکایت داشت، لوله ها بررسی می شوند . قبل از دادن مسکن در صورت نیاز و در صورتی که دستور داده شده باشد ، برای رفع هر نوع انسداد سیستم تخلیه شستشو داده می شود . معمولاً ، سند با 50 میلی لیتر مایع در هر بار شستشو داده می شود . مقدار مایع برگشتی از سیستم تخلیه باید با مقدار مایع وارد شده برابر باشد . باید از اتساع بیش از حد مثانه می توانند موجب کشیدگی عروقی شود که با منعقد کردن خونریزیشان بند آمده است و در نتیجه موجب خونریزی در کپسول پروستات شود . پرستار میزان مایعات جذب شده و دفع شده از جمله مقدار مایع مصرفی برای شستشو را یادداشت می کند .

لوله تخلیه ( نه سند ) با چسب به قسمت داخلی ران که موهای اضافی آن تراشیده شده است ، محکم می شود تا مانع ایجاد کشش توسط سند روی مثانه شود . در صورتی که بیمار سند سیستوستومی داشته باشد ، آنرا با چسب به شکم می چسبانند . پرستار هدف از گذاشتن سند را برای بیمار توضیح می دهد و به او اطمینان می دهد که احساس نیاز به ادرار کردن ناشی از وجود سند و اسپاسم مثانه است . به بیمار یادآوری می شود کهند خودداری کند چون موجب خونریزی و انسداد سند و احتباس مثانه می شود .

عوارض همراه با خارج کردن سوند

بعد از خارج کردن سند (معمولاً وقتی رنگ ادرار روشن شد) ، ممکن است در بیمارانی که تحت عمل پروستاتکتومی از راه پرینه ، سوپرابوبیک و تروپوبیک قرار گرفته اند ، ادرار تا چند روز از اطراف زخم نشت کند . ممکن است لوله سیستوستومی قبل یا بعد از در آوردن سند فولی خارج شود . بعد از خارج کردن سند ممکن است تا حدودی بی اختیاری ادرار انجام شود و باید به بیمار گفته شود که بعد از مدتی بی اختیاری می تواند برطرف شود .

مراقبت در منزل و جامعه:

آموزش خود مراقبتی به بیمار :

بیماری که تحت عمل جراحی پروستاتکتومی قرار گرفته است ، بعد از چند روز از بیمارستان مرخص می شود . طول مدت بستری در بیمارستان به نوع پروستاتکتومی بستگی دارد . بیمارانی که تحت عمل جراحی از راه پرینه قرار گرفته اند ، 3 تا 5 روز بستری می شوند . در موارد پروستاتکتومی رتروپوبیک یا سوپراپوبیک ، طول مدت بستری 5 تا 7 روز است . بیمار و خانواده او در مورد کنترل سیستم تخلیه ادرار ، بررسی ، بررسی عوارض و تسهیل بهبودی و نقاهت به آموزش نیاز دارند . به بیمار راهنمایی های شفاهی و کتبی درباره نیاز به حفظ جریان تخلیه و بررسی ادرار ، مراقبت از زخم و روش های پیشگیری از عوارض مثل عفونت ، خونریزی و ترومبوز ارائه می شود . در مورد علایم و نشانه هایی که باید در صورت بروز آنها به پزشک اطلاع داده شود ( مثل خون در ادرار ، کاهش برون ده ادراری ، تب ، تغییر در نوع ترشحات زخم ، حساسیت ساق پا ) اطلاعاتی به بیمار داده می شود .

ممکن است بیمار بعد از بهبودی و خارج کردن لوله های تخلیه ، به دلیل عدم کنترل ادرار دچار دلسردی و افسرگی شود . علاوه بر این ، ممکن است پس از خارج کردن سوند، تکرر و سوزش ادرار ایجاد شود . آموزش تمرینات زیر می تواند برای به دست آوردن کنترل مجدد ادرار به بیمار کمک کند :

سفت کردن عضلات پرینه با فشار دادن دو طرف ناحیه باسن به همدیگر ؛ تا چند لحظه این حالت حفظ شده و بعد عضلات شل شوند . این تمرین در حالت نشسته یا ایستاده 10 تا 20 بار در هر ساعت انجام شود .

بیمار سعی کند بعد از شروع جریان ادرار ، جریان خروجی را متوقف کند ؛ چند ثانیه صبر کند و بعد مجدداً ادرار کردن را ادامه دهد .

تمرینات پرینه باید تا وقتی که کنترل کامل ادرار به دست می آید ، ادامه داده شوند . به بیمار توصیه می شود که به محض احساس نیاز سعی کند ادرار نماید . بیمار باید بداند که به دست آوردن کنترل مجدد ادرار یک فرآیند تدریجی است و ممکن است تا مدتی بعد از مرخص شدن ادرار به صورت « قطره قطره » و بی اختیار خارج شود به تدریج ( طی مدتی تا یک سال ) بهتر می شود . قرار دادن یک لایه جاذب رطوبت یا پد در داخل لباس و زیر شورت می تواند ناراحتی ناشی از لکه های ادرار روی لباس را کاهش دهد . تا چند هفته بعد از جراحی ممکن است رنگ ادرار کدر باشد ولی به تدریج با بهبودی ناحیه پروستات روشن تر و شفاف تر می شود . طی دوره بهبودی حفره پروستات ( 6 تا 8 هفته) ، بیمار باید از فعالیت هایی که اثر والسالوا ( فشار آوردن و زور زدن ، مثل فشار هنگام دفع یا بلند کردن اجسام سنگین ) دارند ، اجتناب کند ، زیرا این کار باعث افزایش فشار وریدی شده و ممکن است باعث هماچوری شود. باید بیمار از مسافرت طولانی با اتومبیل و ورزش های سنگین که موجب احتمال خونریزی می شوند ، خودداری کند . علاوه بر این به بیمار گفته شود که غذاهای تند و پر ادویه ، الکل و قهوه می توانند موجب ناراحتی مثانه شوند . به بیمار توصیه شود برای پیشگیری از دهید را تاسیون به میزان کافی مایعات مصرف کند ، کم آبی احتمال ایجاد لخته را بیشتر کرده و موجب انسداد جریان ادرار می شود . علایم بروز عوارض مثل خونریزی ، خروج لخته های خون ، کاهش جریان ادرار ، احتباس ادرار یا علایم عفونت دستگاه ادراری باید به پزشک اطلاع داده شوند .

تداوم مراقبت:

اگر بیمار پیر باشد ، یا بیماری های دیگر داشته باشد یا خود و خانواده اش توانایی مراقبت در منزل را نداشته باشد ، به موسسات مراقبت در منزل ارجاع داده می شود . پرستار مراقبت در منزل وضعیت جسمانی بیمار ( وضعیت قلبی ، تنفسی ، باز بودن سیستم تخلیه ادرار ، وضع زخم و وضعیت مایعات و تغذیه ) را بررسی کرده و در صورت نیاز از سند و زخم مراقبت می کند . پرستار آموزش های قبلی را یادآوری کرده و توانایی بیمار و خانواده را برای انجام مراقبت های مورد نیاز بررسی می کند . بیمار به حرکت و انجام ورزش های پرینه ، طبق دستورات قبلی تشویق می شود . باید به بیمار یاد آوری شود که به دست آوردن کنترل ادرار نیاز به زمان دارد .

http://mahdavimm1.blogfa.com/post-116.aspx

مراقبت های پرستاری در جراحی پروستات

مطالب مشابه :

فروش ویژه لامپ کم مصرف

مراقبت های پرستاری در جراحی پروستات

تاثیر حرکات ورزشی در درمان دردهای ناحیه کمر

مادران شاغل بخوانند