رمان آبی به رنگ احساس من 8

روی تخت نشست..جلوش ایستاده بودم..دستمو کشید..افتادم تو بغلش..روی پاهاش نشسته بودم..
از زور هیجان قلبم تند تند می زد..دستام می لرزید..نه..همه ی وجودم می لرزید..
فقط توی چشمام خیره شده بود..پلک هم نمی زد..نگاه خاکستریش گرم بود..برعکس همیشه که از سرماش تنم یخ می زد..ولی از این گرما هم ذوب نشدم..هیچ حسی نداشتم..گیج شده بودم..رفتارش برام قابل لمس نبود..گنگ بود..خیلی..

سکوت کرده بود..نگاهمو از روش برداشتم..دستمو بردم جلو و لیوان شراب رو از روی میز برداشتم..باید یه کاری می کردم بخوره..وگرنه بدبخت می شدم..
لیوان رو گرفتم جلوی لب هاش..فقط نگاهم می کرد..یک جور خاص..لباشو باز کرد..لیوان رو کمی کج کردم..محتویات لیوان سرازیر شد ولی هنوز داخل دهان شاهد نشده بود که سرشو کشید عقب..
شراب ریخت روی پاهاش..بی توجه بود..

با لحن جدی گفت :نه..نمی خوام امشب مست کنم..تا الان کلی لذت بردم..باید کامل بشه ..حیفه بخوام تو عالمه مستی ازت لذت ببرم..می خوام کاملا هوشیار باشم..نه..امشب از مستی خبری نیست..فقط هوشیاری..

با یک حرکت منو خوابوند رو تخت..لیوان از دستم افتاد..با شنیدن حرف هاش دیگه روحی تو بدنم نمونده بود..ترس به طور وحشتناکی سرتاپام رو فرا گرفت..
خدایا چرا امشب؟!..چرا همین امشب نباید مست کنه؟!..همیشه تا خرخره می خورد..
واقعا به یقین رسیدم که من کلا کم شانس به دنیا اومدم..

روم خوابید..صدای تپش های قلبم سرسام اور بود..اون که نه..ولی خودم می شنیدم واز صدای بلندش وحشت کرده بودم..نه..ازاون نبود..از وجود شاهد بود..به خاطر اون اینطور وحشت کرده بودم..می ترسیدم...احساس می کردم دیگه راه فراری ندارم..
صورتشو اورد جلو..
زیر گوشم گفت :امشب رو برام رویایی کن بهار..می خوام باهات عشق بازی کنم..از سر خواستن..نه هوس..به تو حس هوس ونیاز ندارم..تو خاصی..برای من خاصی..پس امشب هم باید خاص باشه..برای من..برای تو..بالاترین لذت رو بهم بده ..از اینکه باهاتم..کنارتم..انقدر نزدیک..بهار..سیرابم کن..از وجودت..

سرشو بلند کرد .. در حالی که توی چشمام خیره شده بود گفت :نمیگم عاشقتم..نمیگم دوستت دارم..چون با هر دو بیگانه م..ولی حس خواستنم نسبت به تو اون چیزی نیست که نسبت به بقیه داشتم..فرق می کنه..عطش دارم..نمی دونم چرا..شاید دلیلش تو وجود تو باشه..می خوام کشفش کنم..همین امشب..

خواست لبامو ببوسه..نذاشتم..صورتمو برگردوندم..
هنوز تو بهت حرفایی که زده بود بودم..باورم نمی شد..
حرفاش از سر عشق بود؟!..داره میگه عاشقم نیست..هه..مرتیکه هوس رو با عشق اشتباه گرفته اونوقت اومده میگه می خواد باهام عشق بازی کنه..نه..اگر عاشق بود باهام اینکارو نمی کرد..اذیتم نمی کرد..زجرم نمی داد..بی شعوره عوضی..

دستامو گذاشتم روی سینه ش وهلش دادم..
دستامو گرفت وبا صدای بلند گفت :چکار می کنی؟!..
کنترلمو از دست دادم..داشت با حرفاش خامم می کرد تا به هدف شومش برسه..
محکم زدم زیر گوشش..
داد زدم :ولم کن کثافت..خر خودتی..بکش کنار..

مات و مبهوت نگاهم می کرد..سیلی که بهش زده بودم خشکش کرده بود..
نگاهم پر از نفرت بود..تا دیدم حواسش پرت شده هلش دادم ولی تکون نخورد..
شونه م رو گرفت ومحکم نگهم داشت..

با خشم غرید :خفه شو ..تو صورته من می زنی؟!..هیچ دختری ..اصلا هیچ بنی بشری همچین غلطی رو توی عمرش نکرده بود که تو صورت پارسا شاهد بزنه..انگار زیادی بهت رو دادم..می خواستم به تو هم لذت بدم..ولی تو خشونت رو بیشتر دوست داری..خیلی خب..باهات همون کاری رو می کنم که خودت می خوای..می خواستی خودت رو خلاص کنی اره؟!..مستم کنی وبعد فرار کنی؟!..دیدی که خدا هم کمکت نکرد..باید قبول کنی که تو چنگال من اسیری..

تقلا می کردم..جیغ می زدم..دستامو محکم گرفته بود..صورتش روبه روی صورتم بود..سرمو تکون می دادم..جیغ می کشیدم..از ته دل اریا رو صدا می زدم..

یک دفعه صدای شلیک گلوله توی اتاق پیچید..چشمای شاهد داشت از حدقه می زد بیرون..
بی معطلی برگشتم سمت در..3 تا مرد در حالی که لباس عربی به تن داشتند توی درگاه اتاق ایستاده بودند..
سر اسلحه هاشون رو به طرف شاهد گرفته بودند..شلیک دوم..جیغ کشیدم..با اون شلیک بدن شاهد محکم لرزید..
از بیرون صدای تیر اومد بعد هم صدای فریاد اریا رو شنیدم :شما کی هستید؟!..
اون 3 تا به عربی یه چیزایی گفتند وشلیک کردند..از اتاق رفتند بیرون..

با چشمان گرد شده از زور وحشت..زل زده بودم به شاهد..
اروم هلش دادم اون طرف..وقتی بلند شدم .به روی شکم افتاده بود..پشتش غرق خون بود..با صدای بلند جیغ کشیدم..با ترس رفتم عقب..مرتب اریا رو صدا می زدم..پاهام می لرزید..داشتم میمردم..

شاهد اروم برگشت..صورتش از زور درد جمع شده بود..
اریا اومد توی اتاق..با دیدن من که از زور ترس می لرزیدم به طرفم اومد..رفتم تو بغلش..نگاه هر دوی ما به شاهد بود و چشمان گرد شده ی شاهد به ما دوتا بود..
با صدای بم و گرفته ای بریده بریده گفت :تو..توکی.. هستی؟!..
اریا منو محکم به خودش فشرد..جواب شاهد رو نداد..
فقط رو به من گفت :بهار باید بریم..زود باش..

نگاهمو به شاهد دوختم..صورتش عرق کرده بود..تک تک کارها و حرفاش..زجر دادناش..توهیناش..همه چون فیلمی از جلوی چشمام می گذشت..
صداش هنوز توی گوشم بود ..
ناخداگاه همه رو بلند بلند به زبون اوردم وبه طرف شاهد رفتم..
-یادته؟!..یادته چیا می گفتی؟!..وقتی گفتم ایرانی هستم و افتخار می کنم گفتی شعاره..بذار یادت بندازم..خوب گوش کن..(پس به اون خدات بگو بیاد و تورو از دست من نجات بده..تو الان اسیره منی..پس منم یه مشکلم تو زندگیت..می خوام ببینم خدا چطوری می خواد نجاتت بده؟!..بذار ببینم حرفات شعاره یا حقیقت؟!..خیلی دوست دارم با چشمای خودم ببینم ..)..
به اریا اشاره کردم..مات و مبهوت منو نگاه می کرد..
رو به شاهد گفتم :خوب نگاه کن..دارم از دستت نجات پیدا می کنم..من از خدا نخواستم برام معجزه کنه..گفتم بهت ایمان دارم..گفتم خدایا کمکم کن..نگاهم کن..منم بنده ت هستم..خدا منو تو بدترین مشکلات قرار داد..ولی تنهام نذاشت..اگر اریا هم نمی اومد یه جوری فرار می کردم..اون ادما..اون 3 نفر..نمی دونم باهات چه دشمنی داشتن که خواستن بکشنت..ولی این برای من یه معجزه نیست..یک هشداره برای تو..که به خودت بیای.. بدونی خدایی هم اون بالا هست..خدایی که بنده هاشو مورد ازمایش قرار میده..اونا رو تو تنگنا میذاره تا بفهمه بنده هاش چقدر ایمانشون قویه ولی درست زمانی که توقع کمک از جانبش رو نداری دستت و می گیره..

بازوی اریا رو گرفتم..اشک صورتمو خیس کرده بود ..
رو به شاهد که چشماش خمار شده بود گفتم :امیدوارم اگر زنده موندی..حتی برای 1 روز..مثل ادم زندگی کنی..بفهمی که همه چیز توی زندگی لذت نیست..ارضای جسم نیست..امیدوارم انقدر فرصت داشته باشی که 1 روز درست و با شرافت زندگی کنی نه مثل یک حیوونه وحشی..خداحافظ اقای پارسا شاهد..

چشماش بسته شد..اریا دستمو کشید..جلوی در برگشتم ونیم نگاهی به شاهد انداختم..چشماش بسته بود..
-اریا میشه بری ببینی مرده ست یا زنده؟!..
اریا چند لحظه نگاهم کرد..سرشو تکون داد وبه طرف شاهد رفت..نبضشو گرفت..
-زنده ست..کند می زنه..اگر به موقع برسوننش بیمارستان شاید زنده بمونه..

الیا توی سالن ایستاده بود..حالتش اشفته بود..با دیدن ما به طرفمون اومد..
اریا سریع گفت :زنگ بزنید اورژانس..شاهد تیر خورده..راه برای فراره ما بازه؟!..
--باشه..اره می تونید برید..به کمک دو تا از ندیمه ها بقیه رو بیهوش کردم..دوربین های عمارت هم خاموشه..
-میشه به ندیمه ها اعتماد کرد؟!..
--اره..زیر دسته خودم هستند..با پول دهنشون رو بستم..
رفتم جلو و بغلش کردم..
-الیا برای تو دردسر نمیشه؟!..
--نه عزیزم من می دونم باید چکار کنم..براش نقش بازی می کنم..کارمو بلدم..

ازتو بغلش اومدم بیرون..
-ممنونم الیا..خیلی کمکمون کردی..واقعا نمی دونم چطور ازت تشکر کنم..
--این حرفا چیه بهار..من به خودم کمک کردم نه شما..برید..وقتو هدر ندید..

اریا بازومو گرفت..با الیا خداحافظی کردیم..از پله ها پایین اومدیم..
بالاخره از عمارت خارج شدیم..نگهبان ها روی صندلی خوابشون برده بود..
اریا :بریم ..ماشین پشت عمارت منتظرمونه..
توی ماشین کنار اریا نشسته بودم..
هر دو در سکوت به خیابون خیره شده بودیم..ذهنم درگیر بود..به اتفاقات اخیر..امشب..شاهد..حرفاش وکارهاش..زخمی شدنش..
یعنی میمیره؟!..شاید هم زنده بمونه..
ولی باید تاوان پس می داد..چنین سرنوشتی حقش بود..تعداد دخترانی که به دست شاهد بدبخت شده بودند کم نبود ..
دخترای بی گناهی که به نا حق یا گول می خوردند ویا دزدیده می شدند..به زیر دست شاهد و امثال اون می افتادند..
خوب که باهاشون عشق و حال کرد و ازشون سواستفاده کرد بعد می فرستادشون تو کلوپ ها و دیسکو ها تا برای این مردان عرب که نه ناموس می دونستند چیه نه غیرت..برقصند..
شاهد فقط ذاتا ایرانی بود ولی تربیت شده ی این کشور بود..پس نمی تونست راه خودشو پیدا کنه چون از اول راه غلط رو در پیش گرفته بود..
این هم عاقبته کارهاش..بلاهایی که به سر دخترای بی گناه میاورد..
حیف..چنین شخصیت محکم و با اراده ای اگر می تونست خوب وبا شرافت زندگی کنه مطمئنا الان این بلا به سرش نمی اومد..معلوم نیست اون 3 تا مرد عرب باهاش چه دشمنی داشتند..
توی ایران هم ادم بد هست..یه ایرانی هم تافته ی جدا بافته نیست..ولی جسارتی که شیخ های عرب در راه تصاحب دختران بی گناه چه ایرانی وچه کشور های بیگانه داشتند واقعا بیش از حد تصور بود..
توی این مدت خیلی چیزها درموردشون شنیده بودم..قانون این کشور بهشون بهاء میده..کسی حق نداره به شیخ های عرب توهین کنه یا این کار زشتشون رو مورد تمسخر قرار بده..چون تهش این تو هستی که بدبخت میشی..
حتما بین این ادم ها..توی این کشور.. مردمان خوب و درستکار هم هست..
ولی حیف که ادمهایی چون شیخ و شاهد که تعدادشون بی شمار بود ..باعث می شدند این مردمانه خوب به راحتی دیده نشن..

از فکر اومدم بیرون..به اریا نگاه کردم..نگاهش به خیابون بود..
سنگینی نگاه منو حس کرد..سرشو برگردوند..وقتی دید دارم نگاهش می کنم لبخند ملایمی تحویلم داد..من هم لبخند زدم..
نگاهم به دستش افتاد..لبخند از روی لبام محو شد..
-اریا دستت چی شده؟!..
نگاهی به دستش انداخت و گفت :چیز مهمی نیست..
بهت زده گفتم :زخمی شدی؟!..کی؟!..
مهربون نگاهم کرد وگفت :گفتم که چیزمهمی نیست..یه بریدگی سطحیه..
ولی من نگرانش بودم..زمانی که از عمارت خارج شدیم انقدر تشویش واسترس داشتم که متوجه نشده بودم دستشو بسته..
بعد از چند لحظه با لحن ارومی گفتم :اریا..داریم کجا میریم؟..
سکوت کوتاهی کرد وگفت :داریم میریم به یه مسافرخونه تا فردا بریم سفارت ایران توی دبی..از قبل هماهنگ شده..به محض اینکه برسیم اونجا کارهامونو انجام میدیم و برمی گردیم ایران..
همین که گفت (بر می گردیم ایران)..ناخداگاه روی لب هام لبخند نشست ..
خدایا یعنی همه ی مشکلات تموم شد؟!..دیگه ازاد شدم؟!..دارم بر می گردم به کشور خودم؟!..پیش مادرم..دلم براش تنگ شده بود..
ماشین توقف کرد..همراه اریا پیاده شدیم..
شالم رو روی سرم مرتب کردم..نگاهی به مسافرخونه انداختم..ساختمون نمای کاملا معمولی داشت..
-اریا..من که شناسنامه ندارم..درضمن من و تو هم نسبتی با هم نداریم..بهمون گیر نمیدن؟!..
--اینجا ایران نیست..درسته ازت مدرک شناسایی می خوان ولی پول هم می تونه جای مدرک رو بگیره..خودم درستش می کنم..
وارد شدیم..اریا رو به مسئول مسافرخونه به فارسی گفت :1 اتاق دو تخته می خواستیم..
تعجب کرده بودم..چرا باهاش فارسی حرف زد؟!..وقتی مرد هم به فارسی جوابشو داد بیشتر تعجب کردم..
مرد نیم نگاهی به من انداخت وگفت :زن و شوهر هستید؟..
من و اریا نگاهی به هم انداختیم..
رو به مرد گفت :نه..نامزدیم..
--بسیار خب..مدارکتون رو بدید..
اریا نگاهم کرد واروم گفت : تو برو رو صندلی بشین...من هم تا چند دقیقه دیگه میام..
اروم سرمو تکون دادم و گفتم :باشه..

روی صندلی نشستم..اریا رو به اون مرد کرد ..نمی دونم چی بهش گفت..ولی مرد اخماش تو هم بود..بعد از چند لحظه اریا دستش رو برد توی جیبش و یک دسته اسکناس گذاشت جلوی مسئول مسافرخونه..
به راحتی دیدم که با دیدن پول ها چشمان مرد برق زد..سرشو تکون داد..
بعد هم دفتر رو داد به اریا اون هم امضا کرد..یک کلید به طرفش گرفت و با لبخند سرشو تکون داد..
مثل اینکه اون دسته اسکناس تونست دهنشو ببنده..
اریا برگشت وبه من اشاره کرد که بلند شم..به طرفش رفتم..
--بریم..

همونطورکه از پله ها بالا می رفتیم گفتم :چجوری قبول کرد؟!..
--گفتم که..اینجا پول رو نشونشون بدی همه چیز تمومه..البته می تونستیم بریم هتل ولی دردسرش زیاده..این مسافرخونه ها بهتر کارمون رو راه میندازن..
-چه جالب..مسئولش فارسی بلد بود..
جلوی یکی از اتاق ها ایستاد ..
کلید رو توی قفل چرخوند وگفت :خب اره..چون ایرانی بود..
با تعجب گفتم :واقعا؟!..این مسافرخونه ماله خودشه؟!..
--اره..برو تو..

در اتاق رو باز کرد..رفتم تو.. خودش هم وارد شد..اتاق تاریک بود..روی دیوار دنبال کلید برق گشت..
با زدن کلید اتاق روشن شد..
یک اتاق نسبتا کوچیک که دوتا تخت درست روبه روی هم ولی جدا از هم هر کدوم در گوشه ای از اتاق قرار داشت..
یه در کوچیک سمت راست بود که حدس می زدم حموم و دستشویی باشه..

اریا رفت جلو.. با خستگی روی تخت نشست..
--امشب رو تا صبح تحمل کنیم ..همه چیز تموم میشه..
روی تخت اون طرف اتاق نشستم وگفتم :خدا کنه..

نیم نگاهی به من انداخت و لبخند کمرنگی زد..
لبخندش امیدوار کننده بود..ولی من هنوز می ترسیدم..
-تو اسلحه داشتی؟!..
با خستگی یک دستشو گذاشت رو تخت و با اون یکی دستش که سالم بود گردنش رو ماساژ داد..
--اره..یعنی مستقیم با خودم نیاوردم تو..جلوی در مهمونارو می گشتن..
با تعجب گفتم :پس چجوری اوردی تو؟!..
اروم خندید وگفت :کادوش کردم..
چشمام گرد شد..
-چی؟!..
سرشو تکون داد وگفت :اسلحه رو کادو کردم دادم به یکی از خدمه ها..بعد که وارد شدم رفتم سروقتش و اسلحه رو از تو جعبه ی کادو در اوردم..اون موقع همه توی سالن جمع بودن..ظاهرا منتظر تو بودند..

جمله ی اخرش روبا حرص بیان کرد..
سرمو انداختم پایین و سکوت کردم..
با شنیدن صداش اروم سرمو بلند کردم..
--بگیر بخواب..خسته ای؟..
-نه زیاد..تو نمی خوای برام بگی چطورشد اومدی دبی؟!..
روی تخت دراز کشید..دستشو گذاشت زیر سرش ونگاهم کرد..
--الان نه..زمان می بره..هر وقت رسیدیم ایران همه چیز رو برات میگم..

سرمو به نشونه ی مثبت تکون دادم..نگاهم به دستش افتاد..
از جام بلند شدم..کنارش روی تخت نشستم..با تعجب نگاهم کرد..
-نمی خوای بگی دستت چی شده؟!..
دستشو اورد بالا .. نگاهی بهش انداخت..
--چیزی نیست..وقتی توی اتاق بودم شیشه کف دستمو برید..
با وحشت گفتم :شیشه؟!..شیشه کجا بود؟!..حتما زخمش خیلی عمیقه درسته؟!..
توی جاش نشست..زل زد توی چشمام..لحنش اروم بود..
--نه.. عمیق نیست..

نگاهم نگران بود..دستمو بردم جلو..خواستم دستشو بگیرم که نذاشت..
با تعجب نگاهش کردم..لبخند زد..
--نکن..
بهت زده گفتم : چی؟!..کاری نمی کنم..
هنوز هم لبخند می زد..نگاهش یه جور خاصی بود..
--بهار..برو بخواب..
-بذار زخم دستتو ببینم..شاید نیاز به پانسمان داشته باشه..
--نه..اینجا که وسایل پانسمان نداریم..اگر روشو باز کنم امکان داره خونریزی کنه..همینجوری بمونه بهتره..

دیگه چیزی نگفتم..اینم حرفی بود..می خواستم بدونم شیشه چطوری دستشو بریده؟!..ولی اینو هم می دونستم که تا خودش نخواد چیزی رو نمیگه..
به فاصله ی بینمون نگاه کردم..خیلی کم بود..صورتمون رو به روی هم قرار داشت..
نگاهمو بالا کشیدم..توی چشماش خیره شدم..صورتش کمی سرخ شده بود..
اروم روی تخت دراز کشید..دستشو گذاشت رو چشماش..
با صدای بم وگرفته ای گفت :برو بخواب..خسته م..تو هم حتما خسته ای..

می خواستم بگم :نه خسته نیستم..دوست دارم تا صبح بنشینم ونگاهت کنم..
ولی ترجیح دادم سکوت کنم..
چشماش بسته بود..خوابید؟!..

از جام بلند شدم..تخت خوابمون درست رو به روی هم بود..
تخت اریا سمت راست و تخت من سمت چپ اتاق بود..
-لامپ رو خاموش کنم؟!..
مکث کوتاهی کرد وگفت :اره..دیوار کوب رو روشن کن..
لامپ رو خاموش کردم و کلید دیوار کوب رو زدم..فضای اتاق رو نور کمی پر کرد..

روی تختم نشستم..طبق عادت همیشه م که نمی تونستم با شال و روسری بخوابم شالم رو برداشتم و گذاشتم بالای سرم..
دراز کشیدم..نگاهم به سقف بود..
نگاهش کردم..چشماش بسته بود..نگاهمو از روی صورتش به روی گردنش کشیدم..
پایین تر..نگاهم روی قفسه ی سینه ش خیره موند..
اروم بالا و پایین می شد..ای کاش می تونستم سرمو بذار روی سینه ش وبا صدای تپش های قلبش به خواب برم..
چشمام پر از حسرت بود..ای کاش بهش محرم بودم..
نگاهمو از روش برداشتم..
چشمامو بستم..سعی کردم بخوابم..
*******
اریا با حالتی کلافه چشمانش را باز کرد..نگاهش به سقف بود..تنش داغ شده بود..
نگاهش را چرخواند..به بهار خیره شد..چشمانش بسته بود..موهای بلند و زیبایش دورش را گرفته بود..
صورت سفیدش زیر نور کم اتاق جلوه ای خاص داشت..
قلب اریا دیوانه وار خودش را به دیواره ی سینه ش می کوبید..
دستانش را مشت کرد..بهار چشمانش را باز کرد..اریا سرش را برگرداند..
*******
چشمامو باز کردم..خوابم نمی برد..
نگاهش کردم..سرشو برگردونده بود..چرا انقدر بی قرارم؟!..دارم دیوونه میشم..
حالا که حضورش رو ازاین فاصله ی نزدیک حس می کردم طاقت نداشتم..
گرمی اغوشش رو حس کرده بودم..این منو بیتاب می کرد..دوست داشتم بازم تو اغوشش باشم..بین بازوهای مردونه ش..
اغوشش گرم بود..امن بود..برای من همه چیز بود..
خودش..عشقم بود..
اریا..
*******
چشمانش باز بود..نگاهش به روی دیوار ثابت مانده بود..حضور بهار در کنارش..تو یک اتاق ..او را سرگردان کرده بود..
از طرفی نمی توانست بهار را در اتاق تنها بگذارد..در چنین شرایطی کار درستی نبود..ولی الان هم که پیشش بود اینگونه عذاب می کشید..
هنوز هم ان شب اخری که به دیدن بهار رفته بود را فراموش نمی کرد..
مگر می توانست فراموش کند؟..هرگز..
لحظه به لحظه..ثانیه به ثانیه ..همه را به یاد داشت..
اینها باعث می شد کلافه تر شود..
*******
طاقت نیاوردم..تو جام نشستم ..همزمان با من اریا هم نشست..با تعجب به هم نگاه کردیم..
اریا تک سرفه ای کرد وگفت :چرا نخوابیدی؟!..
نگاهش کردم :تو چرا نخوابیدی؟!..
سکوت کوتاهی کرد وگفت :خوابم نمی بره..
-منم همین طور..

تو چشمای هم زل زدیم..اون اونطرفه اتاق من اینطرفه اتاق..
نگاه من بی قرار بود..نگاه اون..نمی دونم..گنگ ولی خاص بود..
اریا :بهار
-اریا..
همزمان اسم همو صدا زدیم..لبخند زدم..اون هم لبخند زد..
--بگو..
-نه تو بگو..
--بگو می شنوم..
سرمو انداختم پایین..هیچی نمی خواستم بگم..فقط ناخداگاه اسمشو صدا زده بودم..
شاید هم واقعا می خواستم یه چیزی بگم ولی روی زبونم نمی چرخید..
--بگو دیگه..
سرمو بلند کردم..نگاهش کردم..
-خب..می دونی..
--نه..بگو تا بدونم..

ای خدا حالا چکار کنم؟!..
زیر چشمی نگاهش کردم..لبخند به لب داشت..
نه من نمی تونم چیزی بگم..وای چی بگم؟..سریع روی تخت دراز کشیدم و چشمامو بستم..
-هیچی ..چیزی نمی خواستم بگم..فقط خوابم میاد..

صداشو نشنیدم..فکر کردم بی خیال شده و گرفته خوابیده..چند لحظه بعد اروم لای چشمامو باز کردم تا ببینم اوضاع چطوره که دیدم کنارتختم ایستاده..
چشمام گرد شد..رو تخت نشست..لبخند کمرنگی روی لباش بود..

نیمخیز شدم که تو جام بنشینم ولی با دستش اشاره کرد اینکارو نکنم..
همونطور دراز کشیده بودم اون هم کنارم نشسته بود..
با لحن گیرایی گفت :بی تابی؟!..
با تعجب نگاهش کردم..
--بی قراری؟!..
-..!!
همونطور که تو چشمام خیره بود ارومتر زمزمه کرد :خواب به چشمات نمیاد؟!..
-..!!
--کلافه و سرگردونی؟!..
جواب نمی دادم..فقط نگاهش می کردم..با نگاهم می گفتم اره..دارم دیوونه میشم..

--من هم همینطور..بی قرارتم..بی تابتم..خوابو از چشمام گرفتی..کلافه م کردی..داری دیوونه م می کنی بهار..چرا؟!..

لال شده بودم..هیچی نمی گفتم..پس اون هم مثل من بود؟!..

سرشو برگردوند..نگاهش کلافه بود..انگشتاشو فرو کرد تو موهاش..
سرشو بین دستاش گرفته بود..اروم تو جام نشستم..دوست داشتم برم تو اغوشش..گم بشم..محو بشم..فقط اون..من..
دستمو گذاشتم رو شونه ش..از جاش پرید..ایستاد..
با تعجب نگاهش کردم..صورتش سرخ شده بود..کلافه بود..

--نمی تونم..اخه چرا اینجوری شدم؟!..نمی تونم تنهات بذارم..نمی تونم بذارم تو یه اتاق تنها باشی..وگرنه..

مکث کرد..
--امشب توی اتاق..خونه ی شاهد بغلت کردم چون دیگه طاقت نداشتم..برای دیدنت لحظه شماری می کردم..همه ی دل و دینم رو به باد دادم..همه چیزم..من به محرم ونامحرم بودن اهمیت میدم..ولی امشب کنترلمو از دست دادم..تو بد شرایطی بودم بهار..ولی الان..

نگاهم کرد..با صدای گرفته ای گفت :الان که باهات تنهام تازه می فهمم دیگه بهت محرم نیستم..دیگه نمی تونم..نمی تونم..

ادامه نداد..سرگردان بود..اینو خوب حس می کردم..منم مثل خودش بودم..اعتقاد داشتم..برای خودم باور داشتم..
درسته توی این مدت ناخواسته کارهایی انجام دادم که از من..بهار سالاری.. بعید بود..ولی همه ش از روی اجبار بود..رقصیدنم..کارهام..خدایا منو ببخش..
بغض کرده بودم..
ازجام بلند شدم..رو به روش ایستادم..زل زده بودیم تو چشمای هم..
فاصله مون کم بود..دوست داشتم بگم بیا صیغه بخونیم..بیا از این سرگردونی نجات پیدا کنیم..بهت نیاز دارم..به اغوش امنت..به صدای تپش قلبت..بهم ارامش میده..
ولی ..نتونستم..نتونستم بگم..حرفامو ریختم تو چشمام..شاید بتونه بخونه..

--بهار..
-بله!..
مردد بود..تردید داشت..
من من کنان گفت :می خوای..که..امشب..

نفسش رو فوت کرد..براش سخت بود..برای من هم سخت بود..خدایا چقدر سخته که هم عشقت رو بخوای هم باورت رو..
ولی راه داشت..برای با اون بودن راهش صیغه ی محرمیت بود..
حتی شده 1 ساعت..ولی بتونم سرمو روی سینه ش بذارم..
درسته..من که امشب اصلا برام مهم نبود..با دیدن اریا هنوز هم فکر می کردم بهش محرم هستم..
درست مثل شب اخری که دیدمش واز هم خداحافظی کردیم..
تو حیاط خونمون..
ناخداگاه گردنبندمو لمس کردم..نگاهشو به گردنم دوخت..روی گردنبند خیره بود..
به چشمام نگاه کرد..

زمزمه کردم :امشب چی؟!..
زیر لب گفت :امشب..من و تو..با هم..
چشمام گرد شد..نکنه منظور دیگه ای داره؟!..
سرخ شدم..نمیدونم از نگاهم چی خوند که بین اون همه هیجان و استرس لبخند زد..
--به چی فکر کردی دختر خوب؟!..
نگاهمو ازش دزدیدم..من که چیزی نگفتم!..از کجا فهمید؟!..
اروم خندید و گفت :نگاهم کن..
سرمو بلند کردم..نگاهش کردم..
لبخند نمی زد..جدی بود ولی نگاهش و کلامش گرما داشت..
-- بهار..به من محرم میشی؟!..

با اینکه منتظر همین جمله ش بودم ولی باز هم از زور هیجان قلبم با سرعت نور توی سینه شروع به تپیدن کرد..
نمی دونستم لبخند بزنم..اخم کنم..بخندم..گریه کنم..
ولی می دونستم که منم بی تابشم..دیوونه شده بودم..
با لبخند سرمو انداختم پایین..
صداش گیرا بود..

-- سکوت علامته رضاست؟!..
فقط تونستم سرمو به نشونه ی مثبت تکون بدم..

اروم خندید..روی تخت خودش نشست..
--بیا بشین..
با قدم های کوتاه به طرفش رفتم..نشستم..هیجان داشتم..دستام می لرزید..
--اماده ای؟..
زیر لب گفتم :اره..
--پس نگاهم کن..
نگاهمو دوختم تو چشماش..
شروع کرد..صیغه رو خوندیم..دیگه..راحت شدیم..

درست مثل اون سری توی جنگل هر دو بعد از خوندن صیغه نفس عمیق کشیدیم..
فقط می خواستم توی اغوشش باشم..تلافی این مدت که از هم دور بودیم..نداشتمش..
تنهایی عذابم داده بود..بی کسی وجودمو پر کرده بود..
ولی الان..داشتمش..می خواستمش..با تمام وجود..

کف دستامو به هم فشردم..سرم پایین بود..نگاهم به دستام بود..
گرمی دستش رو به روی دست سردم حس کردم..اروم منو کشید تو بغلش..صدای تپش های قلبمون بلند بود..من می شنیدم..بی قراریش..بی تابیش..همه رو از صدای کوبش قلبش حس می کردم..
دستشو دور کمرم حلقه کرد..تنش داغ بود..منو محکم به خودش فشرد..
در همون حال دراز کشید..هنوز هم توی بغلش بودم..به ارامش رسیده بودیم..هم من..هم اون..

انگشتاشو توی موهام فرو کرد..
همونطور که سرمو نوازش می کرد گفت :بهار..
زمزمه وار گفتم :بله..
--من و تو همدیگرو دوست داریم؟!..
تعجب کردم..سرمو بلند کردم..ولی هنوز تو اغوشش بودم..
-یعنی چی؟!..
نگاهشو دوخت توی چشمام..
--یعنی همین..من و تو همدیگرو دوست داریم؟!..
برای این سوالش جواب داشتم..از جانب خودم کاملا مطمئن بودم..شک نداشتم..
برای همین با اطمینان گفتم: خب..معلومه..
لبخند زد وگفت :پس اگر اینطوره..چرا برای 1 بار هم شده اینو به زبون نیاوردیم..تا حالا نه من به تو گفتم نه تو به من..دلیلش چی می تونه باشه؟..
کمی فکر کردم..درست می گفت..تا حالا به هم نگفته بودیم ..

جوابی نداشتم که بدم..برای همین سکوت کردم..سرمو گذاشتم رو سینه ش..

اون هم سکوت کرده بود..نمی دونم چرا..ولی حس می کردم الان هم نباید اینو به هم بگیم..
یه حسی بهم می گفت این ابراز عشقمون مثل یک رازه..باید بینمون بمونه تا به وقتش به زبون بیاد..
انگار اون هم همین حس رو داشت..چون درست مثل من سکوت کرده بود ..چیزی نمی گفت..
حلقه ی دستاشو تنگ تر کرد..منو خوابوند رو تخت..خودش رو م نیمخیر شده بود..
نگاهش کردم..نگاهم کرد..لباشو به گوشم نزدیک کرد..
زمزمه کرد :هر چیزی به وقتش..عشق..علاقه..دوست داشتن..حتی ابرازش..همه چیز تو وقت خودش جذابه..ما اروم اروم رفتیم جلو..به همینجا ختم نمیشه..باید تا تهش رو بریم..من هستم..تو هم هستی؟!..

سرشو بلند کرد..منتظر به من چشم دوخت..
توی چشماش خیره شدم..با لحن مطمئن وقاطعی گفتم : تا تهش..باهاتم..

لبخند اروم اروم مهمون لب هاش شد..
سرشو خم کرد..ضربان قلبم بالا رفت..ناخداگاه چشمامو بستم..
گرمی لباشو به روی لبام حس کردم..نرم..گرم..اروم..منو بوسید..
بوسه ی اول..بوسه ی دوم..بوسه ی سوم ..
دستامو محکم دور کمرش حلقه کردم..تنش گرم بود..گرمم کرد..بوسه هاش داغ بود اتیشم زد..دستاش و نوازش هاش پر از عشقش بود..
عشقمون گرما داشت..برای ابرازش به زمان نیاز داشتیم..برای اثباتش باید با هم می موندیم..
دستشو تو موهام فرو کرد..لباشو به لبام می فشرد..انقدر گرم منو می بوسید که حس می کردم تمامش یک رویاست..اریا..اینجا..کنار من..بعد از این همه مدت..حالا داشتمش..
بوسیدمش..لبامو ول کرد..چونه..گردن..روی پلاکمو بوسید..
سرشو بلند کرد..چشمای هردوی ما خمار بود..
کنارم دراز کشید..دستاشو جمع تر کرد..اغوشش تنگ تر شد..سرمو گذاشتم روی سینه ش..
نیمخیز شد..پتو رو کشید رومون..توی اون گرما..پر از احساس..هر دو در اغوش هم به خواب رفتیم..

به امید فرداهایی شاید بهتر..شاید روشن تر..ولی..
سرنوشت بازی های زیادی داره..انتخاب می کنه..از بین مردم اونی که میخواد رو انتخاب می کنه..
دست ما نیست..ناخواسته واردش میشیم..
من و اریا هم تازه سرخط بودیم..موضوعه شاهد..دبی..مشکلات من در اینجا به ته سطر رسید..
حالا باید گفت نقطه ..سر خط..
ماجرایی دیگر..شروع شد..

رمان آبی به رنگ احساس من 8

مطالب مشابه :

لیست سیسمونی

چند تا جوک توپ وبا حال

رمان آبی به رنگ احساس من 8

نقش ستون در معماری

رمان آبی به رنگ احساس من 8

سرزمين باستاني بدخشان

رمان لحظه های دلواپسی16(قسمت آخر)