بررسي تكنولوژي دستگاه مین یاب جديد

<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

علیرغم وعده هایی که درباره تکنولوژی پیشرفته در پاکسازی سرزمین های آلوده به مین داده می شود، تکنولوژی پاکسازی مین از زمان جنگ دوم جهانی تاکنون تغییری چندانی نداشته است. در سراسر جهان فلزیاب های الکترو مغناطیسی و نیروی انسانی ماهر با یک ابزار دستی ساده (سیخک) همچنان بیشترین سهم را در پاکسازی بشردوستانه به عهده دارند.در عین حال این تلاش کند و خطرناک فقط به کمک تن پوش های محافظ و ویزور برای حفاظت از سر و صورت امنیت بیشتری می یابد.

در طی سالهای اخیر، ایده های جدید فراوانی برای پاکسازی ابداع شده اند. از سگ ، موش ،زنبور عسل ، رادار و اشعه مادون قرمز برای شناسایی مین، تا استفاده از لیزر و ربات برای خنثی سازی آن مطرح شده اند. اما نکته اصلی آن است که ابزارهای ممکن تا از نظریه صرف به استفاده عملی برسند، مستلزم زمان و هزینه ای فراتر از امکانات برنامه های مین زدایی بشردوستانه است. نوئل مالینر[1][1] مسئول بخش تکنولوژی خدمات مین زدایی سازمان ملل می گوید: «تکنولوژی جدید هرگز با سرعت کافی به میدان های پاکسازی نمی رسد. ما باید تعداد بیشتری از ابزار ساده داشته باشیم.»

عملی ترین پیشرفتی که ممکن است به میدان برسد، تحول در فلز یاب های معمولی است. کارایی فلزیاب های موجود که برای مین یابی استفاده می شوند، تحت تأثیر دو عامل اصلی کاهش می یابد: وجود ضایعات فلزی فراوان در مناطق جنگزده؛ و استفاده هرچه بیشتر از پلاستیک و ناچیز بودن میزان فلز در ساختمان مین های زمینی. علاوه برآن مین یاب های موجود در بازار نیز در همه شرایط جوی و جغرافیایی و خاکی مؤثر نیستند. علاوه بر آن ویژگیهایی نظیر صحت تشخیص، راحتی و سهولت استفاده، دوام، قابلیت اصلاح و ترمیم در محل نیز در کارایی درازمدت مین یاب ها مؤثرند.

به طور کلی همه امکانات پاکسازی شامل مین یاب ها باید چنان مقاوم باشند که مدتها در شرایط جغرافیایی و آب وهوایی نامناسب و استفاده های خشن و درازمدت دوام داشته باشند

اما بیشتر کشورهای جنگزده با هزینه های سنگین بازسازی پس از جنگ، امکان مالی خرید ابزار پرهزینه پیشرفته را به تعداد فراوانی که ضروری است، ندارند. بنابراین شرکت های تولید کننده نیز ترجیح می دهند که تحقیق و توسعه و تولید را به نفع مقاصد نظامی جهت دهی نمایند، و در نتیجه تحقیقات آنها به تولید ابزاری می انجامد که به سهولت در اختیار مقاصد غیرنظامی قرار نمی گیرند.

به گفته دنیس بارلو رئیس مرکز اطلاعات مین زدایی در دانشگاه جیمز مدیسون، تنها امید مین زدایی به آن است که راهی برای پاکسازی کم هزینه و با تکنولوژی ساده یافته شود و این نکته چندان مطلوب شرکت های سازنده تکنولوژی تسلیحاتی نیست.

جدیدترین تحول امیدبخشی که در تکنولوژی مین زدایی شناخته شده است، مین یاب هایی است که در آنها رادار نافذ در زمین با سیستم های مالتی سنسور ترکیب شده است (HSTAMIDS). ارتش امریکا در طی دو سال گذشته در افغانستان و عراق از آن استفاده نظامی نموده است و در عین حال گفته می شود که نوعی از آن برای استفاده غیر نظامی، به میزان محدود در دست آزمایش است.

این مین یاب جدید[2][2] مین را از فلزهای بی خطر تفکیک می نماید، و همین ویژگی سرعت و دقت کار پاکسازی را چند برابرمی کند.

مین یاب HSTAMIDS با یک حسگر دوگانه کار می کند. ابتدا فلزیاب الکترومغناطیسی انعکاس صوت ناشی از فلز موجود در مین را در می یابد وسپس به کمک تکنولوژی رادار نافذ در زمین[3][3] شکل مین مدفون شده را شناسایی می کند. نرم افزار مین یاب در این زمینه به کمک می آید و سختی هایزمین را که ممکن است مانع تشخیص شکل دقیق مین شوند، جبران می کند.

به عبارت دیگر اپراتور ابتدا به صدا گوش فرا می دهد و بعد آنرا با شکلی که رادار ارسال می کند تطبیق می دهد.

نمونه غیر نظامی مین یاب فوق در کامبوج ، افغانستان و تایلند در حال آزمایش است. در کامبوج علیرغم دشواری های جغرافیایی و پوشش گیاهی که مانع اصلی پاکسازی در این کشور است، سرعت کار با مین یاب جدید 6 برابر پاکسازی با فلزیاب معمولی برآورد شده است، که علت اصلی آن تشخیص پارازیت توسط رادار و عدم اتلاف وقت است.

اما این مین یاب ارزان نیست، در حالیکه یک فلزیاب معمولی بین 2 تا 5 هزار دلار ارزش دارد، هر واحد از نوع نظامی این مین ياب جدید تقریبا 17000 دلار خرج بر می دارد. اما نوع نظامی ویژگی هایی نظیر کارکرد زیر آب در شب و یا مقاومت برای سقوط از هواپیما دارد که در مین زدایی بشردوستانه نیازی به آنها نیست. بنابراین ممکن است که نوع غیرنظامی را بتوان با هزینه کمتری تولید و توزیع نمود.

فلزیابی که در مین یاب HSTAMIDS استفاده می شود، از نوع Minelab Model F3 است که بدوا برای شناسایی معادن طلا ساخته شده است و نسل جدید ابزار جبرانگر زمین[4][4] است که می تواند تأثیر میدان های الکترومغناطیسی موجود در زمین را خنثی نماید. و سیستم رادار انواع مین های ضدنفر و ضدتانک اعم از نوع پلاستیکی و فلزی را شناسایی می کند.

یک سیستم خود گردان رادار «نافذ در زمین» برای یافتن مین های کم فلز (پلاستیک) ضدتانک به نام مین استاکر MineStalker نیز توسط از کمپانی نایتک (Niitek) ساخته شده است که . توانایی کشف هر مین مخفی شده در اعماق خاک را که برای فلزیاب معمولی قابل تشخیص نیست را دارد. این رادار ها در آنگولا و نامی بیا آزمایش شده اند.

اندی اسمیت مشاور مین زدایی معتقد است که مهمترین نکته در مورد تبدیل فلزیاب اف – 3 به مین یاب در تسهیل استفاده از آن توسط اپراتورهای خشن و ناوارد و استفاده زیاد و مداوم در شرایط نامناسب است.

اما اسمیت یک هشدار در مورد مین یاب HSTAMIDS می دهد: «وقتی که مین های کوچک ضد نفر در زمین های صخره ای با ریشه های درخت و مناطق خیلی خیس و یا خیلی خشک مدفون باشند، رادار خیلی هم قابل اعتماد نیست. کسی که به آن اعتماد می کند به ريسك بزرگی دست می زند. این سیستم می تواند مین زدایی را برای سربازی که زیر آتش دشمن کار می کند تسریع کند و این بسیار مهم است- اما ریسک آنکه چیزی را به جای بگذارند افزایش می دهد.»

http://min1.blogfa.com/

بررسي تكنولوژي دستگاه مین یاب جديد

مطالب مشابه :

فروش ربات مسیریاب

مراحل ساخت روبات خط یاب (تعقیب خط)

ساخت روبات مسیر یاب

قوانین مسابقات ربات مسیریاب

شروع روباتیک با ....

برنامه ای ساده برای کنترل ربات مسیریاب

آموزش کامل روبات مسیر یاب

بررسي تكنولوژي دستگاه مین یاب جديد

كتاب‌هاي آموزشي ساخت ربات