تب يادگيري زبان خارجي که در سال هاي اخير شديدتر شده پير و جوان نمي شناسد

تب يادگيري زبان خارجي که در سال هاي اخير شديدتر شده پير و جوان نمي شناسد رشد روزافزون تعداد آموزشگاه هاي زبان در يک دهه گذشته نشان دهنده استقبال شهروندان از يادگيري زبان خارجي است. در حال حاضر بخش قابل توجهي از آگهي هاي تبليغاتي، از آگهي روزنامه ها گرفته تا تراکت ها و بروشور هايي که در خيابان ها پخش مي شود يا روي در و ديوار چسبانده شده است مربوط به آموزشگاه هاي زبان هستند.متوليان اين آموزشگاه ها که نام هاي جذب کننده اي براي موسسه خود انتخاب کرده اند سعي مي کنند با اين تبليغات شهروندان را به سمت خود بکشانند. اين درست است که اکنون در بسياري از خانواده ها فرستا دن فرزندان به کلاس زبان ضروري شده و هزينه آموختن يک زبان خارجي در سبد خريد خانوارها قرار گرفته است اما، رقابت آموزشگاه ها هم شديد است و آنها مجبورند براي جذب افراد برندي براي خود تعريف کنند و براي آن به کسب اعتبار بپردازند.اهميتي که گاهي شهرونداني که به دنبال آموختن زبان هستند به نام و اعتبار موسسات آموزش زبان مي دهند ناظران بيروني را به اين نتيجه مي رساند که اين موج خروشان مراجعه کنندگان فقط و فقط براي يادگيري زبان است و چنين گزاره اي باعث مي شود ما به اين نتيجه برسيم که در سال هاي اخير تب شديدي براي يادگيري زبان در شهروندان ايراني به وجود آمده است. واقعيت اما اين نيست. اين درست است که گسترش رسانه هاي جمعي و فراگير شدن اينترنت باعث شده است شهروندان ايراني از هر قشر و طبقه و در هر سن و سالي با شهروندان ديگر کشورها ارتباط پيدا کنند و براي اين کار نيازمند دانستن زبان باشند اما، پژوهش ها در اين زمينه حاکي از اين است که هنوز درصد قابل توجهي از شهروندان براي پر کردن اوقات فراغت خود به آموزشگاه هاي زبان مراجعه مي کنند. اين مراجعه کنندگان بيشتر زبان انگليسي را مي آموزند; همان طور که کساني که به منظور مهاجرت يا گرفتن پذيرش تحصيلي در خارج از کشور به آموزشگاه هاي زبان مي روند، بيشتر تمايل به يادگيري زبان انگليسي دارند. علاوه بر اين دو دسته، تعداد زيادي از مشتريان آموزشگاه هاي زبان داوطلبان کنکور کارشناسي ارشد و دکتري هستند که براي قبولي در کنکور يا کسب رتبه بهتر بايد زبان انگليسي خود را تقويت کنند. دسته چهارم مشتريان آموزشگاه هاي زبان اما دسته اي متفاوت با قبلي ها است. آنها اغلب کم سن و سالند و معمولا فرزندان خانواده هاي با سرمايه فرهنگي بالا هستند. اين خانواده ها با فهم اينکه دانستن زبان خارجي ضرورتي براي آينده بهتر فرزندانشان است، کودکان چهار و پنج ساله خود را به کلاس زبان مي فرستند. مادر کودک شش ساله اي که پسرش براي دومين سال پياپي در کلاس هاي زبان شرکت مي کند، مي گويد: پسرم پيشرفت خوبي در اين زمينه داشته است و حتي از خود من که ليسانس مديريت دارم و مدتي در کلاس هاي زبان شرکت کرده ام بهتر انگليسي حرف مي زند.
او درباره دليل فرستادن کودکش به کلاس زبان مي گويد: دانستن زبان امکانات زيادي به فرد مي دهد. پسرم اگر به زبان انگليسي مسلط شود بدون شک آينده بهتري خواهد داشت و در زندگي شغلي و تحصيلي خود موفق است.
زبان آموزي براي موفقيت در زندگي شغلي و تحصيلي دليلي است که يکي از مشتريان ثابت آموزشگاه هاي زبان نيز به آن اشاره دارد. نسرين، 27 ساله، ساکن تهران مي گويد: الان زير بسياري از آگهي هاي استخدام تسلط بر زبان انگليسي به عنوان يکي از شرايط استخدام عنوان شده است. همچنين بسياري از دانشگاه ها دانستن زبان را شرط پذيرش دانشجو در مقاطع کارشناسي ارشد و دکتري عنوان مي کنند. اين يعني در دنياي امروز پيشرفت شغلي و تحصيلي در گرو دانستن حداقل يک زبان خارجي است.
اميرحسين هم که به تازگي آموزش زبان انگليسي را آغاز کرده مي گويد: دانستن يک زبان يعني فهم و ورود به دنيايي ديگر که متفاوت از دنياي قبلي تو است که زبان مادري برايت ساخته است.
اين دانشجوي رشته جامعه شناسي ادامه مي دهد: ورود و فهم به دنيا هاي ديگر ضرورت زندگي در دنياي امروز است و اين کارکرد مهم دانستن زبان در کنار ديگر کارکرد هاي آن مانند پاسخ به نيازهاي شغلي و تحصيلي باعث مي شود آموختن زبان را جدي بگيرم.
تمامي اين انگيزه ها و دلايل براي آموختن زبان مثبت و قابل توجه هستند اما، اين پرسش را هم به وجود ميآورند که چرا با وجود نياز مبرم شهروندان به دانستن زبان براي پاسخ به نيازهاي خود در دنياي امروز، آموزش و پرورش ما به گونه اي عمل کرده و مي کند که دانش آموزان و دانشجويان از ياد گرفتن زبان در مدارس و دانشگاه ها مايوس مي شوند و به سمت آموزشگاه هاي آزاد زبان هجوم مي آورند و هزينه هاي گزاف آموزش آزاد را مي پردازند.

ضعف آموزش و پرورش در آموزش زبان

بسياري براين باورند که دانشآموزان از سال ها آموزش و فراگيري درس زبان انگليسي در مدرسه ثمره اي به دست نمي آورند، در حالي که انگيزه آموختن در بسياري از آن ها با رشد روزافزون آموزشگاه هاي زبان انگليسي و استقبال دانش آموزان براي حضور در کلاس هاي آن به وضوح ديده مي شود. ضعف نيروي انساني در آموزش زبان انگليسي، امکانات، شرايط، ابزارها و فضاي مناسب و همين طور پياده کردن شيوه هاي نادرست آموزش آن در کلاس موجب شده نتايج مورد انتظار و مطلوب از آموزش در مدارس درس به دست نيايد.
عليرضا شريفي کارشناس آموزش و پرورش با تاکيد بر اينکه محتواي کتب درسي نيازمند بازنگري جدي و کلي است، مي گويد: اگرچه در سال هاي اخير تغييراتي در محتواي کتاب هاي درسي زبان به وجود آمده است اما، اين تغييرات در حد مطلوب نيست.
او ادامه مي دهد: البته بايد گفت برنامه ريزي دروس از سوي کساني که وظيفه برنامه ريزي درسي را برعهده دارند نيز اهميت پيدا مي کند. به اين معني که زمان تدريس درس زبان در مدارس ما پاسخگوي نيازهاي يادگيرندگان (دانش آموزان) آن نيست. ضمن آنکه شيوه و روش تدريس زبان هم در نظام آموزشي ما بايد مورد بازنگري قرار گيرد.
به گفته اين کارشناس آموزش و پرورش کودک براي آموختن هر زباني ابتدا بايد واژه ها و جمله ها را بشنود، سپس صحبت کند و پس از ورود به مدرسه حروف الفبا را بياموزد و در نهايت نوشتن را. اين در حالي است که بسياري از معلمان زبان از روش هاي صحيح آموزش به دانش آموزان ناآگاه هستند. به اين معني که آنها در اولين جلسه درس، الفبا را آموزش مي دهند، يعني دقيقا برعکس عمل مي کنند. به اين نحو که به ترتيب نوشتن، خواندن، گفتن و شنيدن را مي آموزند. بنابراين نمي توان آموختن و به کارگيري زبان انگليسي را از سوي دانش آموزان انتظار داشت.
شريفي با بيان اينکه بسياري از مدارس ما فاقد آزمايشگاه زبان هستند، در حالي که وجود آن از اهميت بالايي برخوردار است، مي گويد: در تعداد کمي از مدارس هم که آزمايشگاه زبان داريم، حجم بالاي درس و زمان محدود فرصت استفاده از آن را نمي دهد. البته برخوردها و تماس هاي اندکي که دانش آموزان با توريست هاي خارجي دارند و معلمان و دانش آموزان کمتر به کشورهاي ديگر سفر مي کنند و همين طور نبود رسانه هاي انگليسي زبان شنيداري و ديداري موجب شده که دانش آموزان براي آموختن زبان انگليسي احساس نياز نکنند. در حالي که اگر معلمان همه، دروس خود را موظف بدانند که در کنار درسي که تدريس مي کنند چند صفحه نيز زبان تخصصي همان درس را براي ترجمه در اختيار دانش آموزان قرار دهند، نتيجه موثري در پي خواهد داشت. بنابراين بايد مجموعه آموزش و پرورش احساس نياز را در دانش آموز ايجاد کند.
او افزايش تعداد آموزشگاه هاي آزاد در هر رشته را معياري براي سنجش ناکارآمدي در ارايه آن رشته ازسوي آموزش و پرورش مي داند و مي گويد: اين بدان معني است که آموزش و پرورش رسالت خود را به خوبي انجام نداده است. در حالي که بايد خانواده و به ويژه آموزش و پرورش با تغيير بنيادين در نحوه آموزش درس زبان بايد علاقه و انگيزه بسياري از دانش آموزان را براي يادگيري آن فرصت مغتنمي بشمارند. البته در اين ميان بازآموزي روش تدرس معلمان بايد در اولويت قرار گيرد.
اين کارشناس آموزش و پرورش معتقد است: وجود آزمون و کنکور سراسري موجب شده است بخش هايي از آموزش زبان به طور مثال، گرامر برجسته تر شود در حالي که بايد آموختن واژه ها و کاربرد آن در جمله، براي گفتن و شنيدن نيز مهم تلقي شود اما، اين مسئله عملا در آموزش و پرورش ما اتفاق نمي افتد.
هرمز انصاري که نيم قرن است با ارايه شيوه هاي نوين براي بچه ها زبان انگليسي تدريس مي کند و در اين باره 9 جلد کتاب تاليف کرده است، درباره چرايي ناموفق بودن آموزش زبان در مدارس مي گويد: در مدرسه بچه ها براي کسب نمره، زبان مي خوانند و تلاش مي کنند به هر نحو ممکن نمره لازم را به دست آورند. بنابراين انگيزه اي براي يادگيري آن ندارند. همين امر موجب مي شود بچه ها با نمره ها و سطوح متفاوت و حتي گاهي ناموفق به مقاطع بالاتر وارد شوند. ضمن آنکه شيوه هاي ياددهي و يادگيري و همين طور موادي که تدريس مي شود برپايه علايق و نياز بچه ها شکل نمي گيرد. علاوه بر اين دانش آموزان بنا به مواد درس انگليسي و بنابر آمادگي شان گروه بندي نمي شوند. همچنين مدرسان زبان در مدرسه به طور مطلوب ارزشيابي نمي شوند، حتي ممکن است آنها در مقابل بازده نابرابر به طور يکسان ارزشيابي شوند که اين امر نيز صحيح نيست.
او معتقد است: بايد به طور دايم انگيزه هاي يادگيري و ارزش نتايج ناشي از آن و شيوه هاي يادگيري مورد بازنگري قرار گيرد و تصحيح شود. ضمن آنکه ابزارها و وسايل آموزشي و کمک آموزشي نيز بايد مهيا شود. البته بايد به نياز، خواست و نظر يادگيرنده درباره مدرس و شيوه تدريس آن بهاي زيادي داده شود. اهميت شرايط و فضاي يادگيري نيز کمتر از ياددهنده و مواد يادگيري نيست. علاوه بر اينها آموزش زبان همواره نيازمند نوآوري و تحول در همه ابعاد آن است. البته اگر ايده ها و شيوه هاي خوبي داشته باشيم اما،سازماندهي خوبي نداشته باشيم هر دو اينها از دست خواهد رفت.
انصاري معتقد است: آموزش زبان بايد بيش از گذشته در آموزش و پرورش مورد توجه قرار گيرد. بهترين نوع آموزش در شرايط فعلي اين است که آموزش و پرورش فقط متولي اين کار باشد و آموزش آن را به سازمان هايي محول کند که توانايي انجام آن را به خوبي دارند.
آموزش نامناسب زبان در مدارس و دانشگاه ها افراد را راهي آموزشگاه هاي آزاد مي کند. در چنين شرايطي اين پرسش مطرح است که آيا آموزش زبان در آموزشگاه هاي خصوصي که روز به روز بر تعدادشان افزوده مي شود از استاندارد هاي لازم تبعيت مي کند يا نه؟

خروجي آموزشگاه هاي زبان قابل قبول نيست

روش هايي که آموزشگاه هاي زبان به کار مي گيرند روش هاي خوب و استانداردي است اما با اين وجود خروجي اين آموزشگاه ها قابل قبول نيست. پژوهش ها در اين زمينه نشان مي دهد تعداد زيادي از مراجعه کنندگان پس از گذراندن چند ترم از آموختن زبان منصرف مي شوند. همچنين افرادي هستند که بعد از سپري کردن چندين ترم و کسب نمره قبولي باز تسلط کافي بر زباني که آموزش ديده اند ندارند. اين درست است که روش هايي که در بسياري از آموزشگاه ها به کار گرفته مي شود روش هاي درستي است و اين آموزشگاه ها اساسا روش هاي خود را از کالج ها و موسسات معتبر کسب مي کنند اما، دانش آموزان معمولا در سنين جواني به ياد زبان آموزي مي افتند و اين در حالي است که ذهنيت آنها نسبت به آموختن زبان شکل گرفته و به عبارت روشن تر توسط مدارس و دانشگاه ها خراب شده است و اين کار را براي اساتيد آموزشگاه ها سخت مي کند. علاوه بر اين انگيزه زبان آموزي نيز يکي از دلايلي است که جريان آموختن را دچار مشکل مي کند. همانطور که عنوان شد بسياري از افراد براي موفقيت در کنکور به آموزشگاه هاي زبان مراجعه مي کنند. براي پاسخ دادن به تست هاي کنکور دانستن گرامر از اهميت زيادي برخوردار است و همين باعث مي شود داوطلبان بيشتر متوجه گرامر باشند و از ديگر موارد غافل شوند.
بحث ديگر درباره آموزشگاه هاي زبان شهريه آنها است که به ظاهر کم اما در واقع زياد و کمرشکن است. در چند سال اخير کوشش هايي در زمينه استاندارد سازي شيوه هاي آموزش و همچنين شهريه هاي اين کلاس ها انجام شده است. سال گذشته رييس سازمان مدارس غيردولتي و توسعه مشارکت هاي مردمي وزارت آموزش و پرورش گفت: ساماندهي آموزشگاه هاي زبان وابسته به وزارت آموزش و پرورش يکي از دغدغه هاي اصلي مسوولان اين وزارتخانه است.
به گفته علي باقرزاده با انجام اين ساماندهي، آزمون هاي ميان ترم را آموزشگاه هاي زبان برگزار خواهند کرد و آزمون هاي پايان هر يک از سطوح به صورت نهايي و از سوي وزارت آموزش و پرورش برگزار مي شود و در نهايت گواهينامه معتبر پايان سطح به زبان آموزان داده مي شود.
همچنين تير امسال يک مقام ارشد آموزش و پرورش وعده داد آموزشگاه هاي آزاد علمي و زبان از مهر استانداردسازي شده و نحوه صدور مجوز و نظارت بر آنها اعلام و اجرا شود. وعده اي که با سپري شدن زمان تحقق آن محقق نشده است و اين درست همان اتفاقي است که درباره نظارت بر شهريه ها رخ داده است. در اين زمينه متوليان امر شهريه هايي را اعلام مي کنند که معمولا آموزشگاه هاي زبان از آن تبعيت نمي کنند و تنها برخورد با متخلفان اين است که موسسه آنها تهديد به پلمب يا پلمب شود; پلمب هايي که خيلي کم اتفاق مي افتد و معمولا خيلي زود شکسته مي شود تا آموزشگاه هاي متخلف باز به جمع آموزشگاه هاي دريافت کننده شهريه هاي گزاف بپيوندند.

به نقل از روزنامه مردمسالاری

تب يادگيري زبان خارجي که در سال هاي اخير شديدتر شده پير و جوان نمي شناسد

مطالب مشابه :

دستورالعمل آیین نامه اجرای ماده 54 قانون برنامه چهارم(محاسبه ساعات دوره های آموزشی در قانون خدمات

لحاظ نمودن امتيازات آموزشي ضمن خدمت در احكام پرسنلي كاركنان

ICDL چيست ؟

تب يادگيري زبان خارجي که در سال هاي اخير شديدتر شده پير و جوان نمي شناسد

آموزش ابتدایی آفیس ورد 2007 و 2003 Microsoft Office Word

تعداد و مدت زمان پاسخگويي به سوالات كنكور 91

tick eight

اولین همایش ملی جغرافيا، شهرسازي و توسعه پايدار

آزمون PET