درباره شيراز

شيراز مرکز استان فارس و پايتخت فرهنگي ايران ، همواره مهد تمدن ايران زمين بوده و در قلب سرزمين کهن پارس و در نزديکي مکانهاي متعدد باستاني چون تخت جمشيد ، نقش رستم ، پاسارگاد ، شهر بيشاپور و معابد و آتشکده هاي باستاني و مکانهاي متنوع طبيعي چون آبشار مارگون ، بهشت گمشده ، درياچه پريشان ،درياچه بختگان و .... واقع شده و از آب و هوايي معتدل و مثال زدني در همه فصول سال برخوردار است.در کتيبه هاي هخامنشي که در تخت جمشيد بدست آمده نام شيراز آمده است . اشياء و ظروف تاريخي و مسکوکاتي که هم اکنون در موزه متروپوليتن نيويورک موجود است ، از وجود مجد و عظمت شيراز در عهد سلوکي ها ، اشکانيان و ساسانيان گواهي مي دهد. در کاوش هايي که در منطقه قصر ابونصر به عمل آمده است معلوم گرديده که اين بنا متعلق به اواخر دوره اشکاني يا اوائل دوره ساساني بوده و چند مهره نيز بدست آمده که نام اردشير و شيراز در آن نوشته شده است.طبق روايات اساطيري شيراز فرزند تهمورث ، دومين پادشاه پيشدادي ، شهر شيراز را بنا نموده است . در سال 281 ه.ق عمروليث دومين پادشاه صفاريان مسجد جامعي در شيراز بنا کرد ودر دوره صفاريان بر رونق شيراز افزوده شد .کريمخان زند در سال 1180 ه.ق شيراز را مقر حکومت خود قرار داد و بر ترميم خرابيها همت گماشت . محيط مساعد شيراز در ادوار گوناگون دانشمندان و سخنوران و نويسندگان بزرگي چون حافظ ، سعدي ، ملا صدرا و خواجو ، اهلي ، خاقاني و .... را پرورش داده که آثار جاويدان آنها قرنها محافل علمي و ادبي ايران و جهان را روشني بخشيده است و نام ايران را زنده و جاويد نگه خواهد داشت . شيراز هوايي ملايم دارد ، نه زمستانهايش چندان سخت است و نه تابستانهاي طاقت فرسا دارد .استادان معمار شيرازي در خارج از شيراز حتي در هندوستان نيز آثار گرانبهايي به يادگار گذاشته اند . از جمله کتيبه هاي معروف تاج محل را يک فرد شيرازي نوشته و معمار تاج محل نيز يک معمار شيرازي بوده است .کاوشها و بررسيهاي اخير ثابت نموده است که شيراز از زمان شهرياران هخامنشي وجود داشته است و شاهد مجد و عظمت شاهنشاهان آن سلسله و بعد از آن بوده است.