تفســــير آزمـــايش كامل ادرار

آزمايش كامل ادرار UA آزمايش ساده ومهم و گاهي وسيله اي كليدي براي تشخيص بيماري هاي كليوي و اورولوژيك مي باشد. اين آزمايش شامل بررسي فيزيكي، شيميايي و ميكروسكوپي مي باشد. گاهي همين آزمايش ساده و راحت اطلاعات بسيار مهم و الزامي براي تشخيص بيماران را فراهم مي آورد. در تمام بيماران اورولوژي و نفرولوژي U/A الزامي است. با اين حال اين آزمايش چنانچه به درستي تفسير نشود ، مي تواند باعث گمراهي پزشك شود.

روش جمع آوري نمونه ادرار

در مردان يك نمونه وسط ادرار (Mid-stream) گرفته مي شود كه بايستي در افراد ختنه نشده، پرپوس قبل از نمونه گيري عقب كشيده شده و گلانز با يك محلول آنتي سپتيك تمييز شده و با ظرف دهانه گشاد از وسط ادرار نمونه تهيه شود. اين روش مانع آلودگي ادرار با ميكروارگانيسم هاي پوست و مجرا مي گردد.

در موارد عفونت ادراري مزمن از روش چهار ظرفي استفاده مي گردد كه ظرف اول (VB1) حاوي 10 ميلي ليتر اول ادرار، ظرف دوم (VB2) حاوي نمونه وسط ادرار، ظرف سوم(EPS) حاوي ترشحات پروستات پس از ماساژ و ظرف چهارم (VB3) حاوي ادرار پس از ماساژ پروستات هستند.اين نمونه ها به ترتيب (VB1) فلور مجرا، (VB2) فلور مثانه ، (EPS) و(VB3) فلور پروستات را نشان مي دهند.

در خانم ها گرفتن نمونه وسط ادرار مشكل تر است . خانم ها بايستي ولو را با محلول آنتي سپتيك تمييز كرده و در حالي كه لابيا ها را از هم جدا كرده اند نمونه وسط ادرار را در ظرف بريزند. با اين حال اگر شك به عفونت ادراري است، اين نمونه صحت كافي براي قضاوت ندارد و بايستي از نمونه حاصل از كاتتريزاسيون مثانه استفاده نمود.

در نوزادان و كودكاني كه هنوز قادر به دستشويي رفتن نيستند، يك روش معمول چسباندن يك كيسه ي مخصوص به ناحيه ي تناسلي است. در حالي كه اين نمونه شديدا آلوده بوده و بخصوص براي كشت و قضاوت بي ارزش است.

بهترين روش نمونه گيري استريل در اين موارد آسپراسيون سوپرا پوبيك مي باشد. دراين روش ناحيه ي سوپرا پوبيك، 2 ـ1 سانتي متر بالاي استخوان پوبيس، پس از شستشو با محلول آنتي سپتيك با يك سرنگ با سوزن ظريف به طور عمودي وارد مثانه شده و نمونه تهيه مي گردد. در كشت ادرار به اين روش نمونه گيري هر تعداد ميكروارگانيسم گرم منفي عفونت در نظر گرفته مي شود.

تمام نمونه ها بايستي در عرض يك ساعت آزمايش شوند. اگر اين كار امكان پذير نباشد، بايد، در درجه ي حرارت 5 درجه سانتي گراد در يخچال نگهداري شوند. باقي ماندن ادرار در درجه ي حرارت اتاق منجر به رشد باكتري، تغيير (PH)، تخريب كست هاي RBC و WBC مي شود.

آزمايش كامل ادرار توسط (dipsticks) و ميكروسكوپي انجام مي شود، خصوصيات فيزيكي ادرار نيز ذكر مي گردد.

در اين قسمت خلاصه اي از اين موارد ذكر ميگردد.

الف)خصوصيات فيزيكي

1- رنگ ادرار ـ ادرار طبيعي به رنگ زرد كم رنگ (pale yellow) است كه به علت پيگمان يوروكروم(urochrom)مي باشد. دلايل تغيير رنگ ادرار عبارت اند از: ميزان غلظت ادرار، خوراكي ها ، دارو ها، توليدات متابوليسم بدن، عفونت ادراري.

در صورت تغيير رنگ ادرار بايد، تمام اين موارد بررسي شوند.(جدول 1)

سندروم كهنه ي قرمز(red diaper syndrome)به علت باكتري سراشيا مارسسنس مي باشد كه باعث نگراني مادران مي گردد.

2-توربيديتي (شفافيت) ـ ادرار تازه شفاف است و شايع ترين علت كدري آن فسفاتوري است. در موارد كريستال فسفات اضافي در ادرار قليايي شروع به رسوب مي كنند، معمولا متناوب هستند و پس از مصرف غذا يا مقادير زياد شير رخ مي دهد. بيمار بي علامت بوده و چنانچه ادرار با اسيد استيك (سركه) اسيدي شود، شفاف خواهد شد. از طرف ديگر در آزمايش ميكروسكوپي كريستال هاي فسفات آمورف ديده خواهد شد.

علت ديگر كدري ادرار پيوري است كه حضور تعداد زياد WBC در ادرار و بوي تند و زننده باعث افتراق آن از ساير علل خواهد شد.

از علل نادر كدري ادرار كايلوري است كه ناشي از ارتباط غير طبيعي سيستم لنفاوي و ادراري ميباشد.

3-وزن مخصوص ادرار ـ با(dipsticks) يا با وسيله ي اپتيك خاصي انجام مي گردد. محدوده ي آن از001/1تا035/1 مي باشد. وزن مخصوص ادرار معمولا نشان گر وضعيت هيدريشن بيمار است؛ ولي، مي تواتند، ناشي از عمل كرد غير طبيعي كليه نيز باشد. وزن مخصوص طبيعي بين 008/1 تا 020/1 است، اگر، زير 008/1 باشد، رقيق است و اگر بالاي 020/1 باشد غليظ مي باشد. اگر در چند آزمايش متوالي 010/1 باشد، تشخيص CRF يا ARFمطرح است.

· علل كاهش وزن مخصوص ادرار

i. مصرف مايعات زياد

ii. مصرف دارو هاي مدر

iii. ديابت بي مزه

iv. كاهش توانائي كليه درتغليظ ادرار

· علل افزايش وزن مخصوص ادرار

i) كاهش مصرف مايعات

ii) ديابت شيرين

iii) دهيدريشن به علت تب ، تعريق،استفراغ،اسهال

iv) ترشح نابجايADH

v) تزريق مواد كنتراست ( پس از IVP ميتواند تا 035/1 برسد)

علت اسمولاريته ادرار، مواد محلول آن است و از 50 تا 1200 ميلي اسمول در ليتر متغير است. اسمولاريته نيز، تحت تاثير هيدريشن و عوامل موثر بر وزن مخصوص ادرار قرار مي گيرد. نسبت به وزن مخصوص اسمولاريته ادرار نمايش گر بهتري از كار كليه مي باشد، ولي، توسطdipsticks قابل انجام نيست.

4- pH ادرار ـ توسط dipsticks چك مي شود. PH ادرار از 5/4 تا 8 متغير است. متوسط آن در حالت طبيعي 5/5تا5/6 است. اگر زير 5/5 باشد، اسيدي و اگر بالاي 5/6 باشد، قليايي در نظر گرفته مي شود. در كل pH ادرار نشان گر pH سرم است، مگر، در موارد خاصي مثل RTAوبيماري هاي خاص كليه كه قدرت اسيدي كردن ادرار مختل است.

عدم توانايي كليه در اسيدي كردن ادرار به ميزان زير 5/5 پس از لود اسيد برايRTA تشخيصي است.

درUTI چنانچه ادرار قليايي باشد، احتمالا، عامل آن باكتري هاي اوره آز مثبت مثل پروتئوس مي باشد. اين باكتري ها با اين آنزيم اوره ادرار را به آمونياك تبديل مي كنند.

در تشكيل سنگ هاي ادراري pH موثر است. سنگ هاي سيستيني و اسيد اوريكي در ادرار اسيدي ايجاد شده و قليايي كردن ادرار به درمان و پيشگيري آن ها كمك مي كند.

ب) آزمايش شيميايي ادرار

Dipsticks يك روش آسان، سريع و ارزان مي باشد. موادي كه با اين روش چك مي شود شامل خون، پروتئين، گلوكز، كتون، يوروبيلينوژن، بيليروبين، و گلبول سفيد هستند.

با اين حال چون اين آزمايش بر پايه كلرومتري (رنگ) مي باشد، هر رنگ اضافي ادرار مثل فنازوپيريدين در اين آزمايش اختلال ايجاد مي نمايد.

مصرف ويتامين ث زياد منجر به تداخل در واكنش اكسيداسيون شده و منفي كاذب را در گلوكز و بيليروبين باعث مي گردد.

ادرار بيش از حد قليايي منجر به مثبت كاذب پروتئين و از طرفي پايين خوانده شدن وزن مخصوص ادرار مي گردد.

اگر Dipsticksتاريخ گذشته باشد يا براي مدت طولاني در معرض هوا قرار گرفته باشد، خراب شده و نتيجه آزمايش قابل قضاوت نخواهد بود.

1) هماچوري ـ حضور RBC بيش از 3 عدد در ادرار سانتريفوژ شده را هماچوري مي نامند كه Dipsticks حساسيت بيش از 90% براي شناسايي آن دارد. ولي، اختصاصيت آن به علت مثبت كاذب بالا پايين است. حضور گلبول قرمز، هموگلوبين و ميوگلوبين آنرا مثبت مي كند. براي افتراق آن ها از هم ابتدا آزمايش ميكروسكوپي انجام مي شود، اگر، گلبول قرمز ديده شد، تشخيص هماچوري است؛ اگر، ديده نشد، بايد خون بيمار سانتريفوژ شود. اگر سرم بيمار قرمز يا صورتي بود، هموگلوبينوري و اگر شفاف بود ميوگلوبينوري مطرح است. علل هماچوري مثبت كاذب شامل آلودگي ادرار با خون قاعدگي و دهيدريشن و ورزش مي باشد.

هماچوري مي تواند، نفرولوژيك يا اورولوژيك باشد. در موارد نفرولوژيك RBC ديس مورفيك و چروكيده و اكثرا همراه پروتئينوري واضح و گاهي كست RBC و ghost cells (RBC كه حين عبور از لوله هاي جمع كننده كليه هموگلوبين خود را از دست داده اند) است. در هماچوري اورولوژيك حداكثر پروتئينوري 2+يا 3+ (100-300 ميليگرم در ميلي ليتر) است و گلبول هاي قرمز گرد و با هموگلوبين يكنواخت هستند.

2) پروتئينوري ـ روزانه يك فرد بالغ بين 80تا 150ميلي گرم پروتئين از ادرار دفع مي كند. پروتئينوري مي تواند ناشي از بيماري هاي رنوواسكولار، گلومرولار، توبولواينتراستيشيل و يا سرريزي(overflow) پروتئين غير طبيعي سرم باشد. پروتئين ادرار تحت تاثير هيدريشن مي باشد. ولي، هيچ گاه در اين حالت بيش از 20 ميلي گرم در دسي ليتر نخواهد شد. ولي، برعكس در پروتئينوري پاتولوژيك اگر مصرف مايعات خيلي زياد باشد، مي تواند، به زير 20 ميلي گرم در دسي ليتر هم برسد . آستانه ي تشخيص آن در ادرار با dipsticks 30-20 ميلي گرم در دسي ليتراست، ميزان كمتر از150 ميلي گرم در دسي ليتر پروتئين نرمال در نظر گرفته مي شود.

پروتئين ادرار شامل تام هاسفال (40%)، گلوبولين هاي سرم (30%) و آلبومين (30%) است.

علل منفي كاذب د ر dipsticks شامل ادرار شديدا قليائي، ادرار رقيق، حضور پروتئيني غير از آلبومين است.

روش ديگر سنجش پروتئين ادرار روش اسيد سولفوساليسيليك 3% است، حتي پروتئين به ميزان 15 ميلي گرم در دسي ليتر را تشخيص مي دهد. اگر ادرار از لحاظ پروتئين با dipsticks منفي ولي با اسيد سولفوساليسيليك مثبت بود، قويا، مطرح كننده ي حضور پروتئين غيرطبيعي مثل بنس جونز مي باشد و بايستي پروتئين الكتروفورز انجام شود.

پس از اثبات پروتئينوري، بايد، از لحاظ كمي ادرار 24 ساعته چك شود.

پروتئين الكتروفورز براي افتراق پروتئينوري گلومرولي از توبولي مفيد است، زيرا، در پروتئينوري گلومرولي 70% وزن پروتئين دفعي آلبومين است. در صورتي كه، در توبولر بيشتر ايمنوگلوبولين ها هستند و فقط 10 – 20 % آلبومين مي باشد.

پروتئينوري به سه دسته گذرا، متناوب و دايم تقسيم مي گردد.

پروتئينوري گذرا : مي تواند ناشي از تب، ورزش،استرس هاي روحي باشد. اگر در آزمايشات بعدي پروتئينوري نبود، نياز به هيچ اقدام ديگري نيست.

پروتئينوري متناوب: عمدتا وابسته به وضعيت (positional) مي باشد. با چك كردن ادرار صبح گاهي بلافاصله پس از بيدار شدن، با ادراري كه پس از چند ساعت تحرك گرفته مي شود، مي توان آن را تشخيص داد. ندرتا ميزان آن از 1 گرم در روز تجاوز مي كند، 50% خود به خود رفع مي شود، شايد به علت افزايش فشار وريد هاي كليوي در حالت ايستاده باشد.

پروتئينوري مداوم: معمولا عامل آن بيماري هاي گلومرولي مي باشد. بايستي پروتئين ادرار 24 ساعته چك شود. اگر ميزان آن بيش از 2 گرم در روز بود و پروتئين با وزن مولكولي بالا مثل آلبومين باشد، تشخيص پروتئينوري گلومرولي است كه شايع ترين عامل پروتئينوري نيز مي باشد. شايع ترين بيماري عامل آن ديابت شيرين است. علل ديگر آن آميلوئيدوز و آرتريولار نفرواسكلروز است. اگر ميزان پروتئين ادرار بين 300 تا 2000 ميلي گرم در روز باشد و اكثرا از پروتئين با وزن مولكولي كم بود، بايد، ايمونوالكتروفورز سرم انجام گردد، تا، نوع پروتئين (كه معمولا ايمنوگلوبولين ها مي باشند) مشخص شود. اگر پروتئين سرم نرمال بود، پروتئينوري توبولار موجود است. اگر پروتئين غير طبيعي بود، پروتئينوري آور فلو ( عمدتا ميلوم مولتيپل)مي باشد. اگر پروتئين هموگلوبين يا ميوگلوبين باشد، مقادير زياد هموگلوبين يا ميوگلوبين در الكتروفورز مشخص مي گردد.

3) كتون و گلوكز: به علت باز جذب گلوكز در لوله هاي پروگزيمال نفرون نبايد، در افراد نرمال گلوكز ادرار مثبت باشد. حد نهايي باز جذب در ادرار در بالغين 180 ميلي گرم در دسي ليتر و در كودكان و نوزادان 120 ميلي ليتر در دسي ليتر است. ساير قندها در dipsticks قابل شناسايي نيستند.

كتون ها كه ناشي از سوخت ناقص چربي ها مي باشند، در حالت عادي نبايد، در ادرار ديده شوند. در شرايط خاص مثل كتواسيدوز ديابتي، حاملگي، كاهش وزن سريع، روزه داري و گرسنگي در ادرار ديده مي شوند.

مثبت كاذب كتون ناشي از وزن مخصوص خيلي بالا ، ادرار اسيدي، رنگ غير طبيعي در ادرار، مصرف لودوپا و يا تركيباتي كه متابوليت هاي حاوي سولفيدريل هستند، ديده مي شود.

4) بيليروبين و اروبيلينوژن: بيليروبين غير كونژوگه در ادرار ديده نمي شود و فقط در صورت افزايش نوع كونژوگه ي آن در سرم، در ادرار ظاهر مي گردد. ولي، اروبيلينوژن به مقادير بسيار كمي در ادرار يافت مي گردد. در گردش هپاتوبيلياري بيليروبين كونژوگه در روده ي كوچك پس از تاثير باكتري هاي روده روي آن بازجذب شده كه مقادير كم آن از طريق ادرار به نام اوروبيلينوژن دفع مي گردد. 50% اروبيلينوژن از ادرار و نيم ديگر از مدفوع دفع مي گردد.

مصرف آنتي بيوتيك هاي وسيع الطيف و انسداد مجاري صفراوي منجر به كاهش اروبيلينوژن خواهد شد و هموليز و بيماري كبدي برعكس باعث افزايش آن مي گردد.

منفي كاذب بيليروبين ادرار در مصرف اسيد اسكوربيك زياد و مثبت كاذب آن در مصرف فنازوپيريدين ديده مي شود.

5) لكوسيت استراز و نيتريت: فعاليت لكوسيت استراز نشانگر حضور WBC در ادرار است و وجود نيتريت نشان گر باكتريوري است. لكوسيت استراز آنزيم توليد شده از نوتروفيل ها مي باشد. نيترات هاي ادرار توسط باكتري هاي گرم منفي تبديل به نيتريت مي شود. مهم ترين عامل مثبت كاذب اين دو آزمايش آلودگي است. براي كشف UTI هردوي اين آزمايش ها بايد انجام شود و امكان تشخيص UTI را به 95% مي رسانند، ولي نياز به كشت ادراري را مرتفع نمي كنند. چنانچه نيتريت مثبت باشد، ولي لكوسيت استراز منفي، بايد، علل پيوري استريل (تومور، سنگ، TB) و UTI با باكتري هاي غير از گرم منفي مد نظر قرار گيرند.

ج) بررسي سديمان ادراري

روش انجام

10 ميلي ليتر از ادرار ميد استريم براي مدت 5 دقيقه با سرعت 2000تا 3000 دور بر دقيقه سانتريفوژ شده، سپس، ادرار روي آن دور ريخته وته نشين آن با مقدار كم ادرار باقي مانده در ته لوله حل شده و يك قطره از آن روي لام ريخته و با بزرگنمايي X100 وX400 زير ميكروسكوپ بررسي مي گردد. گاهي براي راحت تر ديدن گلبول ها و باكتري ها با متيلن بلو رنگ آميزي مي گردد.

بايد، تمام لام با بزرگ نمايي كم ديده شود و توجه روي حضور كست ها، اريتروسيت، گلبول سفيد، كريستال سيستين، ماكروفاژ، oval fat، پارازيت ها ( تريكوموناس واژيناليس، تخم شيستوزوميا هماتوبيوم) است.

با قدرت بزرگنمايي زياد، بيش تر، توجه روي شكل اريتروسيت ها (ديس مورفيك) باكتري و قارچ است.

سلول ها

اريتروسيت : شكل اريتروسيت بيان گر نوع هماچوري است. در نوع گلومرولي اريتروسيت هاي ديس مورفيك به شكل و سيتوپلاسم نامنظم هستند، در حالي كه، در هماچوري با علت اورولوژيك اريتروسيت گرد با سيتوپلاسم يكنواخت و انتشار هموگلوبين يكنواخت و حاشيه ي آن صاف يا كمي مضرص(crenated) است. بايستي اريتروسيت ها از قارچ و قطرات چربي افتراق داده شوند. قارچ ها حالت جوانه زدن دارند و چربي ها شديدا نور را منعكس مي كنند.

لكوسيت:لكوسيت ها با بزرگنمايي كم بررسي مي شوند و براي تشخيص قطعي با بزرگ نمايي زياد ديده مي شوند. تعداد WBC در مردان به ميزان 1-2/hpf و در خانم ها به ميزان تا 5/hpf و در حاملگي حتي تا 10/hpf طبيعي مي باشد. تعداد بيشتر آن ها پيوري ناميده مي شود. شايع ترين علت آن عفونت ادراري است، ولي، در خانم ها مي توانيم، به علت آلودگي ادرار با ترشحات واژن پيوري كاذب داشته باشيم. در اين حالت اخير WBC ها چروكيده و كوچك هستند. لكوسيت هاي تازه ي ادراري بزرگ تر و گرد و وزن مخصوص كمتر از 019/1 دارند و گرانول هايي در سيتوپلاسم آن هاوجود دارد كه درخشان و با حركات براوني هستند (Glitter cells) .

سلول هاي اپيتليال: در سديمان ادراري ديده مي شوند كه بيشتر در خانم ها با منشا قسمت تحتاني مجرا، تريگون و واژن است. در مردان ختنه نشده به علت تماس با پرپوس است. اين سلول ها سنگ فرشي بزرگ با هسته ي مركزي كوچك حدود اندازه ي يك RBC و سيتوپلاسم نامنظم دارند. اين سلول ها اگر به تعداد فراوان ديده شوند، نشان گر آلودگي ادرار بوده وهيچ ارزش ديگري ندارند.

سلولهاي ترانزيشنال: از اوروتليوم مثانه وسيستم فوقاني منشا مي گيرند. از اپيتليال سل ها كوچكتر، باهسته ي بزرگ تر و با گرانول هاي واضح سيتوپلاسمي نزديك هسته هستند. سلول هاي بدخيم ترانزيشنال اندازه ي هسته شان و مورفولوژي شان فرق كرده است كه به روش پاپانيكولا يا فلوسيتومتري قابل شناسايي هستند. سلول ديگر كه ممكن است، در ادرار ديده شود، سلول هاي توبول كليوي مي باشد. سلول هاي توبول كليوي شيوع كمتري دارند و در مورد اهميت آن ها اتفاق نظر موجود نيست.

كستهاي ادراري

كست ادراري يك انعقاد پروتئيني در توبول هاي كليوي است كه محتويات توبول ها درآن گير مي كنند و بر همين اساس تقسيم مي گردد.Tamm-horsfall پروتئيني است كه توليد كست مي نمايد كه دراصل ماتريكس سلول هاي توبولي مي باشد.

كست هيالن: كستي فاقد هر گونه المان در داخل آن مي باشد و تماما از پروتئين تام هاسفال تشكيل شده است و پس از ورزش، در معرض گرما قرار گرفتن فرد، پيلونفريت يا بيماري هاي مزمن كليوي ديده مي شود.

كست RBC : حاوي RBC مي باشد و تشخيص هماچوري گلومرولي را مسجل مي كند و اكثرا ثانويه به گلومرولونفريت است.

كست WBC: در گلومرولونفريت ها، پيلونفريت حاد و نفريت اينتراستيشيل حاد ديده مي شود.

كست هاي گرانولر و واكسي(waxy): ناشي از دژنرسانس المان هاي سلولي ايجاد مي شود و بر بيماري توبولي دلالت دارد.

كست fatty: در سندرم نفروتيك، ليپيدوري و هايپوتيروئيديسم ديده مي شود.

كريستال ها

ديدن كريستال در بيماران با سنگ ادراري مهم است و مي تواند نشان گر نوع سنگ ادراري فرد باشد، به شرطي كه، هم زمان بيمار كوليك كليوي داشته باشد. ديدن كريستال سيستين، استراويت و اسيد اوريك هميشه پاتولوژيك هستند. كريستال اسيد اوريك، سيستين و كلسيم اگزالات در ادرار اسيدي و كريستال فسفات كلسيم و تريپل فسفات ( استراويت) در ادرار قليايي ديده مي شوند. در اثر باقي ماندن ادرار در محيط اتاق كريستال هاي اگزالات كلسيم در آن ايجاد مي شود كه اهميت كلينيكي ندارد. كريستال ها را مي توان از روي شكل شان شناسايي كرد. كريستال اگزالات به شكل دو هرم مربع القاعده كه از قاعده به هم چسبيده اند و كريستال استراويت مثل درب تابوت وكريستال سيستين به شكل حلقه 6 ضلعي بنزن و اسيد اوريك به شكل كريستال هاي پهن با اشكال گوناگون مي باشد.

باكتري

ادرار طبيعي فاقد باكتري است و ديدن باكتري در ادرار آلوده نشده نشان گر عفونت ادراري است. چون هر حجم hpf برابر1/20000تا1/50000 ميلي ليتر است ديدن هر باكتري در hpf برابر 20000تا 50000 باكتري در هر ميلي ليتر است و ديدن 5 باكتري برابر 100000 كلوني در كشت ادرار است. باكتري هاي گرم منفي به صورت باسيل هاي گرم منفي، استرپتوكوك به صورت رشته اي از كوكسي گرم مثبت و استافيلوكوك به صورت دسته هايي از كوكسي گرم مثبت ديده مي شود.

قارچ

شايع ترين قارچ سيستم ادراري كانديدياآلبيكنس است كه حالت جوانه زدن (budding) hyphae دارند. بيشتر در ديابت شيرين ديده مي شوند و در خانم ها با عفونت واژينال مونوليايي نيز به صورت آلودگي ادرار موجود است.

پارازيت ها

تريكوموناس واژيناليس يك عامل شايع واژينيت در خانم ها است كه گاهي در يورتراي مردان نيز ديده مي شود، اين پارازيت به شكل سلول بزرگ با فلاژلي با حركات تند ديده مي شود.

تفســــير آزمـــايش كامل ادرار

مطالب مشابه :

درمان چسبندگي لابيا با استروژن موضعي و ارتباط آن با سطح سرمي استراديول

سرطان پستان( خانم عاطفه مزروعی)

عکس ختنه کردن دختران

تراژدی ختنه زنان

تفســــير آزمـــايش كامل ادرار

احتباس ادراري بعلت پرده بكارت بدون منفذ

اختلال عملکرد جنسي در زنان، علل و راه حل

سرطان سینه (پستان) چیست؟

سرطان سینه (پستان) چیست؟

تفســــير آزمـــايش كامل ادرار