کاردو پنیر9

سامان سریع برگشت سمتمون ...نگاه متعجبش یکم رومون چرخید و بلاخره روی من ثابت موند خیلی محشر بود اگر الان می تونست تشخیص بده که من کیانام ! مطمئن بودم تعجبش بخاطر لباسمونه که فکر می کرد حتما قراره اونی رو بپوشیم که دیشب دیده _معرفی نمی کنی سامی جون ؟ سامی جون ! چه دختره صمیمی بود البته اگه از حرف زدنش فاکتور می گرفتی آویزون بودنش به سامان یعنی فوق صمیمی بودنشون !_حتما ، کیانا و کیمیا دختر عمه های عزیز و البته جدید بنده هر دو تاشون سری تکون دادند و زیر لب یه احوالپرسی ساده کردند اما یکی دیگه از دخترا اومد جلو و با ذوق گفت :_وای چه دختر عمه های نازی نصیبت شده سامان الهی که کوفتت بشه _فکر کنم فامیل خودتم باشن سونیا خانوم_اون که بله ! یادم رفت خودم رو معرفی کنم من سونیا مشتاق هستم دختر خاله ی سامان و مانی _خوشبختیم _الهی چه با هم هماهنگی هم دارینا سونیا که معلوم بود از ما خوشش اومده پیشنهاد داد تا سر میز بشینیم و بیشتر گپ بزنیم از خدام بود به نظرم توی برخورد اول بر خلاف همه خیلی خوب خودش رو نشون داد و مهرش به دلم نشست .... یه جورایی منو یاد پری هم می انداخت با نشستن سامان و مانی اون دو تا دخترا که هنوز درست نمی شناختمشون ببخشیدی گفتند و رفتند سونیا با خنده گفت :_اوه اوه بچه ها شانس بیاریم گلاره آمار نده که دکشون کردیم _ما هم بد شانس ! گفتم :_سونی جون اونها که خودشون رو معرفی نکردند تو بگو کی بودند ما هم آشنا بشیم حداقل _فدات شم دیگه بهم نگی سونی _چرا ؟ _چون یاد گوشیم می افتم ! خوبه منم به تو بگم کیمی یاد بستنی بیفتی ؟ _نه خوب نیست چون من کیانام این کیمیا ست هرجور خواستی صداش کن _ای داد ، حالا بساط داریم هر دفعه باید تشخیص هویت راه بندازیم اینجا _یکم که مچ بشیم شناختمون راحت میشه _خوب پس جای شکرش باقیه ... راستی بذار جواب سوالت رو بدم اون دختر مو بلنده که چشمش سبزه نوه ی عمه خانومه اسمش گلاره است اون یکی هم که موهاش کوتاه و بلونده و مدام اخم رو پیشونیشه اسمش فرانکه اونم نوه ی عمه خانومه _اوکی ، ببینم عمه خانومی که میگی امشب هست ؟_آره بابا مگه نرفتی دست بوسش ؟_دست بوس !_آره دیگه رسمه چون از همه بزرگتره و کمتر توی محافل و عموم دیده میشه به محض رویت توی مراسم خاصی از قبیل این جور مهمونی ها کوچکترا سریع به سمتش پر میکشن و دستش رو می بوسن چندشم شد ، ابروهام رو در هم کردم و گفتم :_چه چیزا ، ما که از این رسومات نه داشتیم و نه خواهیم داشت

مانی با تعجب پرسید :
_یعنی چی ؟
_خوب مثل آدمیزاد میریم روبوسی دیگه چه کاریه که دستش رو ماچ کنیم حتما
_هه هه جرئت داری ماچ نکن تا آقاجونت بهت بگه چه خبره
_من از این جرئتا زیاد دارم حالا کجاشو دیدی؟
سامان زد به بازوی مانی
_اونجا رو بچه ها جناب افراشته تاجر چه فخری داره می فروشه !
به سمتی که اشاره کرد نگاه کردم منظورش رامتین بود .... سونیا با خنده گفت :
_گمونم هنوز کسی رو مطابق میل مبارک پیدا نکرده ، فعلا که افتخار هم صحبتی با کسی رو نداشته
منم که دیدمش فقط معمولی مثل همیشه بهم سلام کردیم به جون خودم این یکی یه افراشته واقعیه البته از لحاظ گردن و این حرفا
کنجکاو شدم ببینم اینی که میگن افتخار نداده یعنی چی !
_سونی جون مگه اون آقا کیه ؟
_سونی جون و ... استغفراله ! ایشون تاجر بین المللی هستند عزیزم بسیار بسیار متکبر و بد پسند
چند ساله که قصد ازدواج داره اونم از بین دخترای فامیل و آشنا اما هنوز کسی رو پیدا نکرده که مورد پسندش باشه
اصولا توی مهمونی ها به جز با آقایون با کسی هم صحبت نمیشه مگر اینکه از نظرش چشم گیر باشه و ارزشمند !
کیمیا زد زیر خنده ، سامان که انگار دل خوشی از رامتین نداشت و دیدنش به مذاقش خوش نیومده بود گفت :
_چی خنده داشت کیمیا ؟
_هیچی ببخشید
_نه بگو ما هم بخندیم کیمی جون من عاشق این بگو بخندام
_آخه سونیا جون خنده دار نیستا
_حالا تو بگو خدا خیرت بده شاید تبسمی بر لب ما اومد
_این آقایی که ازش تعریف کردید اسمش رامتینه ؟
بی تفاوت یه خیار برداشتم و شروع کردم به پوست کندن
_اوا آره کلک تو از کجا می دونی ؟ ببینم رفتی آمار گیری ؟
_نه بابا ! خودش اومد
_کجا اومد ؟
_خوب کیانا نشسته بود اونم رفت پیشش و کلی باهم حرف زدند ....
همه یهو میخ من شدند ، خیاره موند تو دهنم ! سامان مشکوک نگاه می کرد
_چیه ؟ مگه آدم کشتم اینجوری زل زدید بهم ؟
سامان با نیشخند پرسید :
_راست میگه ؟
_آره !
_چی گفت بهت ؟
چه حالی می داد حرصش رو در بیارم ، روی خیارم نمک ریختم و گفتم :
_هیچی خیلی اظهار خوشبختی کرد ، خودش رو معرفی کرد بعدشم گفت حتما تا آخر مهمونی دوباره میاد پیشم همین
_همین !؟ به به اشتباه نکرده باشم زدی به هدف
_با منی سونیا ؟
_بله اما خوب حق داری تعجب کنی ... مرسده الان 1 ساله عاشق رامتین شده اما دریغ از یه مکالمه کوتاه مدت ...
_مرسده کیه ؟
_همینجاهاست دیدمش نشونت میدم
_حالا مگه این رامتین چه تحفه ایه که اینهمه بهش بها میدین ؟ والا با من که حرف زد همچین تاپ و خاص نبوداسامان بشکنی زد و خندید
_خوشم میاد دختر عمه جان باهوشی ... اینها بیخودی دارن تحویلش میگیرن فقط بخاطر اینکه سعی کرده یکم خودش رو بزرگ نشون بده و بی محلی بده وگرنه من خوب می شناسمش که چه موجود خبیثیه
_واقعا ؟ پس پرا انقدر بهش حسودی میکنی سامان خان ؟
اخم هاش رفت توی هم
_کی گفته بهش حسودی میکنم ؟
_تابلواه بابا ، نه بچه ها ؟
سونیا و کیمیا زدند زیر خنده ، ولی مانی دستش رو گذاشت روی دهنش چون از خشم سامان می ترسید
همین یه جمله که شاید فقط از نظر بقیه مضاح بود و برای خنده ، باعث شد تا سامان بیشتر از قبل باهام لج بشه
خودمم نمی دونستم چرا اما با دلیل یا بی دلیل یا حالا به هر دلیل داشتم یکی یکی دست میگذاشتم روی نقطه ضعفهاش
و تنها چیزی که برام مهم بود کل کل کردن باهاش بود چون خوشم می اومد وقتی برق عصبانیت و نفرت رو توی چشم هاش می دیدم
مهمونی اون شب در حالی تموم شد که سامان دیگه یک کلمه هم باهام حرف نزد حتی توی جمع و بر عکس تصورم رامتین برای خداحافظی توی جمع مستقیم اومد پیش من و کیمیا
و چون می دونست دو قلوییم اما نمی تونست تشخیص بده کیانا کدومه با هر دومون خداحافظی کرد و با امیدواری به دیدار بعدی سامان رو از قبل حرصی تر کرد
و این همونی بود که من می خواستم ... حداقل بعد از برخورد امشبم با سامان !
.....
_کیانا همش چند ساعته دیگه اینجام دختر تو چقدر تنبلی دل بکن از اون تخت
چشم هام هنوز بسته بود با التماس گفتم :
_حالا کو تا بعدازظهر یکم دیگه بخوابم میام فقط یکم
_دقت کردی تو همیشه از من خوابالو تری ؟ به درک بگیر بخواب من میرم پایین
وقتی صدای بسته شدن در اومد چشم هام رو باز کردم
خوب حق داشت بعدازظهر می رفت اصفهان و معلوم نبود دوباره کی ببینیم همدیگه رو اونوقت من تا لنگ ظهر خوابیده بودم
چون دیشب ذهنم درگیر اتفاقای مهمونی بود و نزدیک صبح خوابم برد ... بلاخره هر جوری بود بلند شدم و بعد از گرفتن دوش و آماده شدن رفتم اتاق کیمیا
داشت ساک جمع می کرد
_خسته نباشی کمک نمیخوای ؟
_چه عجب ما شما رو دیدیم ، نه کمک نمی خوام همین که اینجا باشی کفایت می کنه
نشستم روی تختش و همونجوری که نگاهش می کردم گفتم :
_نمی ترسی با هواپیما می خوای بری؟
_دفعه ی اوله مگه میشه استرس نداشته باشم ؟ ولی راستشو بخوای بیشتر خوشحالم که قرار نیست با اتوبوس اینهمه راه رو گز کنم
_آره راست میگی
_چته انگار پکری؟
_تو که داری میری ، مامان که کلا این روزا حواس درست و حسابی نداره خوب معلومه پکر میشم و دلم می گیره
_مگه قبلا چیکار می کردی ؟ تازه الان که سرگرمی بیشتری داری
_کدوم سرگرمی؟
_سامان رو میگم ، از صبح تا شب پی کل کل کردن و لجبازی باهاشی
_اون که نباشه من راحتترم
_آره تو گفتی و منم باور کردم_مهم نیست باور نکن _راستی کیانا اتاقم رو قفل میکنم کلیدش رو میدم بهت اینجوری خیالم راختتره_وا ! مگه تو اتاقت جواهرات داری ؟_نه بابا ولی میدونی که روی وسایلم حساسم خندم گرفت _کیمیا جونم تا دیروز که من و تو توی اتاق 6 متری بودیم همه زندگیمونم تو یه کمد فسقلی بود که اونم نه قفل داشت و نه کلید ، اون موقع حساس نبودی الان شدی ؟_جنبه داشته باش ، انقدر گذشته رو به رخ نکش الان مهمه که کلا مستقل شدیم ... افتاد ؟تعجب کردم ولی چیزی نگفتم ، چون واقعا نفهمیدم منظورش از این که گفت گذشته رو به رخ نکش الان مهمه چی بود !؟من و سامان و کیمیا با هم رفتیم فرودگاه ، هنوز ازش جدا نشده بودم دلم براش تنگ شده بود شاید چون ایندفعه خیلی با هم بودیم با کلی خاطره ی جدید هر چی بود دل کندن خیلی سخت شده بود ، وقتی بغلش کردم چند دقیقه هر دومون بی حرکت موندیم تا اینکه کیمیا فشاری به بازوهام آورد و گفت :_زود به زود زنگ میزنم غصه نخور بدون حرف از بغلش اومدم بیرون ، خیلی طول نکشید که خدافظی کردیم و دسته ی بلند چمدونش رو روی زمین کشید و رفت داشتیم از سالن فرودگاه می اومدیم بیرون که گوشی سامان زنگ خورد _کیمیاست نکنه چیزی جا گذاشته مشکوک شدم ، چرا به من زنگ نزده بود ! نمی دونم چی گفت که سامان بلند زد زیر خنده اما تا دید من دارم نگاهش می کنم رفت اون طرف تر و آروم صحبت کرد منتظر شدم ببینم چه خبره ... _بریم کیانا ؟_کجا؟_اصفهان ! خوب خونه دیگه _کیمیا چیکار داشت ؟ حالش خوب بود ؟_آره بابا یه سفارش داشت که یادش رفته بود بگه_خوب ؟_قبلنم فضول بودی _آره هنوزم هستم !_خوشبحال من ... بیا بریم که کلی کار دارم دوست نداشتم بیشتر از این کنجکاوی کنم دیگه چیزی نگفتم ، سوار ماشین شدم و کمربندم رو بستم _نمی شینی پشت فرمون ؟_نه حسش نیست _اوهو ! خدا بد نده دیشب که خوب آتیش می سوزوندی _خدا به تو که امروز حال خوبی داده بر عکس دیشب _چطور؟_آخه مثل برج زهرمار بودی حالا چی شده یهو شارژ شدی ؟ابروهاش رو داد بالا و با شیطنت گفت :_دیگه دیگه می دونست فضولم بخاطر همین داشت اذیت می کرد ، گوشی جدیدم رو آوردم بیرون و شروع کردم به بازی کردن بعضی وقتها بی محلی از هزار تا جواب دندون شکن بهتر عمل می کنهبعد از شام یکم به گوهر کمک کردم و رفتم مستقیم توی اتاقم ، نشستم پشت کامپیوتر و تا می تونستم از نت استفاده کردم
چون تا ظهر خوابیده بودم تقریبا سرحال بودم
فکر کنم نزدیکای ساعت 12 بود که مثل هر شب چراغ ها خاموش شد ...
داشتم چند تا آهنگ جدید دانلود می کردم که صدای اس ام اس گوشیم بلند شد
سامان بود
جای کیمیا خالی نباشه ، میگم نترسی امشب اون بالا تنهایی !!!

چقدر بیشعوره ها ، اصلا یادم نبود که امشب تنهام ، همون لحظه ترس افتاد به جونم
تازه فهمیدم کیمیای احمق چرا به سامان زنگ زده بوده ، مثلا می خواسته بهش سفارش کنه که من از تنهایی می ترسم مواظبم باشند
خدایا بزن منو نصف کن با این فک و فامیلی که دارم
دوباره اس زد ...

فکر کنم عمه هنوز بیدار باشه پاشو برو پیشش تنها نمون ، بلاخره جنی روحی شبحی چیزی ممکنه از پنجره اتاقت بیاد تو از ما گفتن بودا !
همه ی مزخرفاتش یه طرف این شکلک خنده ای که آخرش گذاشته بود یه طرف ، یعنی رو اعصاب بود
براش نوشتم

منو نترسون پسردایی ! یه هفتست دارم با یه هیولا زندگی می کنم که از صد تا شبح وحشتناک تره
فکر کنم زیادی تند رفتم ولی حقش بود ! سریع جواب داد

بپا نصف شب زیادی جیک جیک نکنی هیولا بیدار بشه ،شب عالی متعالی
گوشی رو پرت کردم روی تخت و دوباره نشستم پشت کامپیوتر ، پسره ی پررو ...
سعی کردم بیخودی ترس به دلم راه ندم و سرم رو با چرخیدن روی نت گرم کنم ، به ساعت هم نگاه نمی کردم
بدبختی اصلا خوابم نمی اومد ، داشتم روی وبلاگ مطالب ادبی می خوندم که حس کردم یه چیزی داره سمت پنجره تکون می خورهسریع برگشتم و با دیدن پرده ی اتاق که باد کولر داشت حرکتش می داد یه نفس راحت کشیدم
کامپیوتر رو خاموش کردم و رفتم سر جام دراز کشیدم شاید اگر می خوابیدم بهتر بود ، هندزفری گذاشتم توی گوشم و آهنگ هایی رو که دوست داشتم آوردم
چند شبی که اینجا بودم چراغ خواب نزده بودم چون نور چراغ های توی باغ تقریبا اتاقم رو روشن می کرد
چشم هام بسته بود که با حس تاریک شدن یهو بازشون کردم ، فکر کردم برق ها رفته اما کولر روشن بود
بلند شدم رفتم پشت پنجره ، بعنی چی شده؟ بدبختی من که یکی دو تا نیست ... حالا این وقت شب چراغ خواب از کجا گیر می آوردم ؟
می خواستم برق اتاق رو بزنم که یکدفعه کولر هم خاموش شد ، کوبیدم تو سرم
یا خدا یعنی برق رفت ؟ حالا چه خاکی تو سرم بریزم ... تنها نوری که یکم دلگرمم می کرد صفحه روشن گوشیم بود
نمی دونستم چیکار کنم ترس از تنهایی یه طرف حالا تاریکی هم بهش اضافه شده بود
رو تخت نشسته بودم و با چشم های وحشت زده داشتم همه جای اتاق رو نگاه می کردم شاید منتظر ظاهر شدن شبحی چیزی بودم
گوشی توی دستم لرزید جیغی کشیدم و انداختمش روی زمین ، اصلا حواسم به ویبره اش نبود ... سکته کردم
دولا شدم و برداشتمش یعنی نصفه شبی کدوم بیکاریه
باید حدس می زدم سامان باشه ، پیام داده بود
_چه شانسی داری ، برق رفت !
_رفت یا تو کنتور رو زدی تا منو اذیت کنی؟
_من حوصله ندارم گوشیم رو بزنم به شارژ ، اونوقت بخاطر تو میرم ته باغ کنتور می زنم ؟ بیخیال
_بهرحال امیدوارم تو برنامه ریزیات موفق باشی ، حیف که برق نیست بیشتر از این پای سیستم باشم میرم بخوابم شب بخیر
چند دقیقه طول کشید تا جوابش برسه
_یه روز یه دختره بود که زیاد دروغ می گفت فکر می کرد کسی نمی فهمه ، یه شب دختره راستکی گفت داره دق میکنه از ترس اما دیگه کسی حرفش رو باور نکرد آخرشم بیچاره از ترس دق کرد و مرد .
اِاِاِ ! عجب آدمیه ، خودت بمیری ..منو با چوپان دروغگو مقایسه میکنه
_یه پسره بود خیلی پررو بود یه دختره که از اونم پررو تر بود روش رو جوری کم کرد که حالا پسره هر روز دنبال یکم رو می گرده ، اگر تونستی کمکش کنی خبر بده
می دونستم دارم چرت و پرت می نویسم ولی بهتر از هیچی بود ، حداقل سرم گرم بود ترس یادم می رفت
_آخی ، پسره رو ولش کن آدرس دختره رو بهم بده البته اگر توهم نزدی و همچین دختری پیدا میشه ، بابا بخدا ارزش داره
خندم گرفت ، بعضی وقتها خودمم نمی تونستم بفهمم سامان زبون درازتره یا من !
هنوز داشتم به جوابش فکر می کردم که خوابم گرفت چشمم به گوشی بود اما گیج خواب بودم
نمی دونم چقدر گذشته بود که با لرزش گوشی که رو پتوم بود از خواب پریدم ... بدون اینکه به ساعت یا حتی شماره نگاه کنم دکمه رو زدم صدام رو یکم صاف کردم و گفتم
_الو
فکر کنم سامان بود ، با شنیدن صدای خواب آلودم خندید و گفت :
_شب بخیر
نفهمیدم قطع شده بود یا نه ولی گفتم روانی و دوباره خوابیدم !!!
....... متاسفانه صبح سامان رو ندیدم تا از خجالت مسخره بازی دیشبش در بیام ، اگر حرفی نمی زدم حتما قصد داشت امشب یا شب های بعد از نقطه ضعفم سو استفاده کنه و با یه پارچه سفید نازل بشه ایندفعه وسط اتاقم
البته هنوزم نمی دونستم که واقعا برق رفته بود یا کار سامان بود !
به هر حال از شانس خوب من اون شب اصلا خونه نیومد ! زندایی گفت بهش زنگ زده و گفته با چند تا از دوستاش میره شمال تا یه آب و هوایی عوض کنه
همیشه از این پسرا که یهو تصمیم می گرفتند با دوستاشون مجردی بروند مسافرت دل ناخوشی داشتم من اگر یه روز بچه دار می شدم و از این کارا می خواست بکنه حتما می زدم لهش می کردم
اصلا چه معنی داره آدم بی خانواده بره خوش گذرونی .. والا !
گرچه استثناعا نبود سامان راحتی زیادی برای من داشت چه از نظر حجاب چه از نظر آسایش
اون شب هم با خیال راحت رفتم تو اتاق مامان و پیشش خوابیدم

……..
البته بعد از دو روز فهمیدم که واقعا وقتی سامان نبود آدم حوصله اش بدجور سر می رفت
باید یه فکری به حال خودم می کردم نمی تونستم که همیشه بیکار بشینم تو خونه
دلم گرفته بود دوست داشتم برم بیرون یه آب و هوایی عوض کنم اما نه تنهایی
مامان و زندایی توی سالن نشسته بودند ، جدیدا ثریا جون صبح ها یکم زودتر از خواب بیدار می شد شاید بخاطر حضور ما بود
رفتم نشستم رو مبل و گفتم :
_شما خسته نشدید اینهمه اینجا نشستید ؟
زندایی که داشت سوهان ناخن می کشید با لبخند گفت :
_عزیزم ما که تازه اومدیم توی سالن
_منظورم اینه که بریم بیرون یکم دور بزنیم حوصله ام سر رفته
_خوب برو دخترم مگه کسی مانعت شده ؟
_مامان جون دوست دارم با شما برم ، مگه من بی خانواده ام
_وای شهره بخدا خیلی دختر ماهی داری ، این سامی تو عمرش نشده یه بار بیاد پیشنهاد بده خانوادگی بریم بیرون
_از بس که خودخواهه
_اِ ! کیانا نگفتم اینجوری حرف نزن ؟
_خوب راست میگه
_حالا که معلوم شد راست میگم بلند بشوید بریم دیگه
_کجا کیانازی ؟
_یه جای خوب به من اعتماد کنید پشیمون نمی شویددوتایی لبخند زدند و موافقتشون رو اعلام کردند ، از آقاجون و گوهرم خواستم تا بیاند و تنها نمونند تو خونه اما قبول نکردند
گوهر که مثل همیشه درگیر کاراش بود آقاجون هم به قول خودش اعصاب ترافیک و دود و آلودگی رو نداشت
این شد که نیم ساعت بعد 3 تایی نشستیم توی ماشین و راه افتادیم ...رفتم اما بهشون نگفتم کجا
مطمئن بودم مامان می دونه وقتی دلم می گیره کجا آرامش رو حس می کنم اما زندایی هر چی بیشتر به سمت پایین شهر می رفتیم متعج تر می شد آخرشم نتونستن فضولی نکنه و گفت :
_مطمئنی می خوای ببریمون تفریح ؟
_بله یکم تحمل کنید دیگه می رسیم
شونه ا ی انداخت بالا و به بیرون نگاه کرد ...ماشین رو توی پارکینگ پارک کردم و اومدیم بیرون
چشمم مدام به ثریا بود دوست داشتم عکس العملش رو ببینم ، کاملا از رفتاراش مشخص بود که جایی رو که اومدیم دوست نداره اما بخاطر دل من سکوت کرده
وقتی رفتیم توی بازار یه لحظه ایستاد و به اطرافش نگاه کرد
_چقدر آشناست
_واقعا نفهمیدین کجا اومدیم ؟
_نه !
_خوب الان دیگه متوجه میشوید
_امان از تو کیانا
داشتم به هوشش شک می کردم که یکدفعه گفت :
_وای خدای من اینجا که شاه عبدالعظیمه
مامان خندید
_خسته نباشی !
_میدونی چند ساله که حتی از این طرفا رد نشدم ؟ خیلی تغییر کرده ... آخی چه خاطرات دور و قشنگی از بازار اینجا دارم
_یکم تند تر بیایید دیگه الان شلوغ میشه ها وقت نمازه
_مگه میخوای بری توی حرم ؟
_ میشه نرفت زیارت ؟
_من نمیام
_چرا ؟
_شما برید من اینجا ها قدم می زنم تا برگردید
_بدون شما که نمیریم
_کیانا اصرار نکن شاید دوست نداره بیاد
دستش رو گرفتم و گفتم :
_یعنی واقعا نمی خوای بیای تو رو ببینی زندایی ؟
مردد بود مثل آدمی که هوس چیزی رو می کنه اما روش نمیشه از هوسش حرفی بزنه مبادا دیگران مسخره اش کنند
بی توجه به اشاره های زیر زیر مامان دستش رو کشیدم و با خودم بردم ، می دونستم که دلش هوایی شده حالا که تا اینجا اومدهنزدیک در ورودی بودیم که زیپ کیفم رو باز کردم ، چادرم رو آوردم بیرون و سرم کردم
_الهی چقدر ناز شدی تو
کاش خانواده ام یکم مثل زندایی منو تحویل می گرفت ، در اون صورت الان یه کاره ی مملکت بودم بخدا
_مرسی
_من که چادر ندارم فکر کنم راهم نمی دهند
_چرا اینجا خودش چادر داره ازشون می گیریم
_از اینا خوشم نمیاد
_پس چیکار کنیم ؟
مامان با دست به یکی از مغازه ها اشاره کرد و گفت :
_میخریم
_آفرین مامان شهره
_واقعا !

کاردو پنیر9

مطالب مشابه :

رمان کاردو پنیر 12

دانلود رمان کاردو پنیر

کاردو پنیر 4

کاردو پنیر12

کاردو پنیر12

کاردو پنیر10

کاردو پنیر11

کاردو پنیر16

کاردو پنیر9