رفت که به نان برسد به جان رسید!؟

**اندر احوالات اعضاء ستاد تبلیغاتی دولت تدبیر و امید در دهلران**

از سال 1376 ، با روی کار آمدن دولت اصلاحات، که مصادف بود با سال دوم دانشگاه بنده، با مسائل سیاسی نه بصورت کامل، آشنایی دارم و از آن زمانه تاکنون شاهد بوده ایم، کسانی که برای کاندیدی یا کاندیدهایی از یک جناح فعالیتی برای نیل به پیروزی آنها داشته اند به انحای مختلف، از آن فعالیت و تلاش آنها تجلیل بعمل آمده و بسیاری از آن زمان تاکنون به نان و نواهای گوناگونی دست یافتند و البته نباید فراموش کنیم که رسیدن به پست و مقام، یا هر چیز دیگری در قبال اینگونه فعالیت ها بر کسی، عیبی وارد نیست، چون خداوند بزرگ فرموده اند هر کس شاکر مخلوق من نباشد شاکر من هم نخواهد بود، پس نتیجه ای که می گیریم این است که همه باید شاکر آن کسی که لطفی یا کاری در حق ما انجام می دهد، باشیم.

تا جایی که ذهن یاری می کند در دو دولت گذشته که شانزده سال ریاست جمهوری کشور بدست آنها بود، بعد از برنده شدن به فاصله بسیار کوتاهی شاهد تغییراتی از نوع خلع یاران تیم گذشته و منصوب نمودن یاران تیم خود بوده ایم، ولی اکنون که بیش از یکسال از عمر دولت یازدهم که موصوف به دولت تدبیر و امید است می گذرد، ولی در این دولت شاهد انجام اعمالی که آن دولت ها مرتکب می شدند، نیستیم و تازه این دولت، بسیاری از یاران تیم دولت گذشته را به جای عزل، با حکم های جدید به سمت های دیگری منصوب نموده است و با بسیاری هم بدون اینکه قصد جا به جایی آنها را داشته باشد، کماکان در حال گذران وقت می باشد و البته نباید فراموش کنیم که ما به درستی یا نادرستی این اعمال دولت مخالفت یا موافقتی نداریم. ولی هدف و مقصود از این مقدمه اینست که بگویم یاران و اعضای ستادهای تبلیغاتی دولت تدبیر و امید، که نقش بی بدیلی در جذب آرا و پیروزی دولت اعتدال داشته اند، هر روز به وضعیت آن شاگرد تاجر پارچه فروش نزدیک می شوند که با تمام تلاشی که برای مداوای آن تاجر داشتند، ولی در آخر با آش نخورده، متهم به دهن سوخته شدند.

از آن مثل معروف دو نکته آموزنده است: یکی آن سخن تاجر که به شاگردش می گوید، دهانت سوخت، چرا عجله کردی، ولی نیاز به یادآوری است که آن اعضاء تاکنون عجله ای نکرده اند، بلکه بسیار هم صبور بوده اند، چون آنها شاهد هستند که پست ها یکی پس از دیگری در حال واگذاری به دیگران می باشد و نکته آموزنده دوم آن است که همسر تاجر (بعد از آن سخن تاجر به شاگردش)، به تاجر می گوید، آش نخورده و دهن سوخته.

ما می گویم که نکند سرنوشت آن اعضاء که زحمت تبلیغات برای برنده شدن آن دولت را کشیده اند به آن ضرب المثل تبدیل شود که آنها هم در آش نخورده، دهانشان هم بسوزد.

در آخر این نکته نیاز به یادآوریست که آن اعضاء که قصد رسیدن به نان را داشتند، هیچ که به نان نرسیدند، بلکه ترس از آن دارند که به جان برسند.

رفت که به نان برسد به جان رسید!؟

مطالب مشابه :

استقبال هنردوستان روانسری از کنسرت موسیقی کودکان سنندج

مشکلات بازارچه ها و مرزنشینان پاوه باحضورمدیرکل بررسی شد

اعلام شماره حساب برای کمک به مردم شنگال

الجزیره: نیروهای بیشمرگ در اطراف کردستان مستقر شدند

برف و باران از روز جمعه جو استان کرمانشاه را در بر می گیرد

رفت که به نان برسد به جان رسید!؟

دانلود ترانه‌ی لری شهید

تقدیر را باور نکن ...

بررسی نقش آموزش زبان فارسی درتبیین فرهنگ ایران