روغن در ایران

در ایران روغن به عنوان یکی از کالاهای مهم کشاورزی مورد نیاز مردم،
از سال های دور مورد توجه بوده است.
مصرف روغن حیوانی با تعدیل سرانه مصرف بتدریج کاهش یافته و به سهولت روغن نباتی جایگزین آن شد،
با احداث اولین کارخانه روغن کشی در سال 1317 ظرفیت تولید روغن نباتی در ایران به سرعت افزایش یافت.

تولید روغن کشور در سال 1340 حدود 38 هزار تن بوده است که با 12 هزار تن روغن وارداتی نیاز کشور تامین می گردد، به عبارتی 76.1 درصد خود کفایی وجود داشته است.
مصرف سرانه روغن از 2.5 کیلوگرم در سال 1340 به 19 کیلوگرم با جمعیت بیش از 70 میلیون نفر در سال های اخیر رسیده و عدم افزایش تولید روغن داخلی متناسب با رشد جمعیت موجب کاهش درصد سهم خودکفایی در کشور گردیده است.
میزان مصرف روغن نباتی از 50 هزار تن در سال 1340 به بیش از 1400 هزار تن در سال 1384 افزایش یافته و واردات روغن به بیش از یک میلیون تن رسیده است.

بدین ترتیب علی رغم اهمیتی که تولیدات داخلی روغن، از نقطه نظر کشاورزی، صنعتی، بازرگانی، امنیت غذایی و آسیب پذیری دارد.
متاسفانه اکثر تلاش ها به تامین روغن از طریق واردات معطوف بوده و توجه و اقدام چاره ساز و موثری در حمایت از تولیدات داخلی انجام نگردیده است.
روغن کشی از دانه های روغنی بوسیله چرخ های عصاری از قرن ها پیش بصورت سنتی در ایران مرسوم بوده که بیشتر مصرف دارویی و شیمیایی داشته و در موارد خاص بعنوان یک ماده غذایی همراه با سایر مواد نظیر برنج و آرد و غیره مصرف می شده است.
روغن کشی از دانه های روغنی نظیر پنبه دانه، آفتابگردان، گلرنگ و سویا به صورت صنعت فعلی از سال 1317 بوسیله کارخانه روغن کشی ورامین شروع شد.
در سال مذکور توسط این کارخانه تصفیه روغن خام و تولید روغن نباتی نیز شروع بکار نموده و در حقیقت شروع صنعت روغن کشی و تصفیه روغن خام و تولید روغن نباتی را می توان سال 1317 دانست.

روغن کشی: صنعت روغن کشی از دانه های روغنی به موازات کارخانجات تصفیه و بسته بندی روغن از سال 1317 در ایران آغاز به کار نموده است
با وجود این اکثر کارخانجات موجود در دهه 1320 تأسیس گردیده اند. در 20 سال اخیر نیز واحدهای روغن کشی متعددی از وزارت جهاد سازندگی و وزارت صنایع مجوز تأسیس دریافت نموده اند بطوریکه هم اکنون بیش از 65 واحد به استحصال روغن خام از دانه های روغنی اشتغال دارند.
همچنین تعداد قابل توجهی کارخانه در استانهای مختلف کشور با اخذ مجوزهای لازم در حال تأسیس می باشند که اطلاعات دقیقی از میزان پیشرفت کار آنها در دست نمی باشند.

روغن نباتی:
رشد و توسعه صنایع روغن کشی و صنایع وابسته به آن به طور مستقیم تحت تأثیر میزان مصرف روغن نباتی قرار دارد.
تا سال 1320 در ایران مصرف روغن نباتی رایج نبود و مردم بیشتر از روغن حیوانی استفاده می نمودند. از این سال به بعد مصرف روغن نباتی به میزان بسیار کم رایج گردید.

اولین کارخانه روغن کشی در سال 1317 با ظرفیت 3500 تن در سال در منطقه ورامین تأسیس گردید. متعاقباً اولین کارخانه روغن نباتی هیدروژنه ایران در سال 1331 با ظرفیت ده تن در روز در شهر ری تأسیس شد.

تا این موقع روغن نباتی هیدروژنه از کشور هلند و آمریکا وارد می شد. طی سال های 1331 تا 1349 جمعاً سیزده کارخانه در تهران، شیراز، اصفهان، بابل، ساری و نیشابور تأسیس گردید.
همانطور که قبلاً اشاره شد در حال حاضر 11 واحد تصفیه روغن، 20 واحد روغن کشی و 5 واحد توام روغن کشی و تصفیه روغن به کار اشتغال دارند که البته قدمت بعضی از این کارخانه ها به بیش از 30 سال می رسد. شایان ذکر است و علاوه بر افزایش ظرفیت های قبلی به تکنولوژی روز مجهز شده اند.

روغن در ایران

مطالب مشابه :

تغذیه

مواد غذایی که از سویا به دست می آیند

وضعیت روغن نباتی در ایران

نگهداری و تغذیه جوجه سهره گوشتی

روغن در ایران

دانستنيهايي در مورد مرغ مينا

خدمات ما

گیاهان دارای چه قسمتهایی هستند؟