عروسی هایی با طعم شیرین سنت!

برزجی-ماه جاری ؛ماه پر خیر و برکت ذیحجه نام دارد و همچنین هفته ای که در آن به سر می بریم هفته ازدواج نامیده شده است. ذیحجه؛ ماه عروسی و شادی نیز می باشد . با توجه به اینکه ازدواج سنت پیامبر اسلام (ص) است و از طرفی مهمترین رویداد زندگی هر فرد محسوب می شود در این گزارش بر آن شدیم تا گوشه هایی از مراسم سنتی ازدواج در برخی از نقاط خراسان جنوبی را معرفی کنیم. امید است با این قبیل گزارش ها ،بتوانیم در جهت ترویج فرهنگ ازدواج آسان قدم موثری برداریم. ابتدا به معرفی عروسی در روستای اصقول می پردازیم .در روستای اصقول آداب و رسوم خاصی از جمله مراسم عروسی سنتی از قدیم وجود داشته است.در مراسم عروسی روستای اصقول عصر روز اول نوازندگان ساز ودهل وارد روستا شده است و با اجرای رقص ،عروسی شروع می شود. شب اول به حنابندان مشهور است که دست وپای عروس و داماد را حنا می بندند.مراسم رقص تا پاسی از شب ادامه دارد.صبح روز بعد نیز از صبح تا ظهر رقص و آواز در میدان روستا تا باغات روستا انجام می شود . مهیمانان نهار منزل پدر عروس دعوت هستند و با ابگوشت از آنها پذیرایی می شود.بعد از ظهر هدایا داماد را به خانه عروس می برند ولباس های داماد و وسایل دیگر را از خانه عروس به حمام برده و داماد استحمام می کند. لباس های داماد را با سلا م وصلوات یکی از بزرگان فامیل به او می پوشاند و با رقص و آواز به طرف خانه عروس حرکت می کنند. پس از ورود عروس و داماد به خانه از مردم با شیرینی پذیرایی می کنند.آنشب مردم دعوت داماد هستند و با چلو خورش قیمه پذیرایی می شوند. مراسم رقص تا نصف شب دوم که به عروس کشان معروف است . نصف شب به خانه عروس می روند در بین راه به صورت متناوب سلام وصلوات وخواندن شعر معروف «بلغ العلی بکماله.....»ومحمد یا محمد یا محمد ......عروس و داماد را همراهی می کنند.معمولا جلو خانه داماد گوسفندی را قربانی می کنند.صبح روز بعد مردم برای تبریک به خانه داماد می روند.اخرین مرحله عروسی جهیز کشان است که جهیزیه عروس را به خانه داماد می برند.در ماه اول زندگی عروس و داماد از طرف اقوام و خویشان به نهار یا شام دعوت می شوند.
در حاشیه عروسی:
۱-رسم است داماد برای مادر زن ومادر بزرگ زن و خواهرزنان خود کفش هدیه ببرد.
۲-گاهی عروس از رفتن به داخل خانه داماد خودداری و پدر داماد و یاخودش هدیه ای به اومی دهند.
۳-صبح روز عروسی (روز دوم)داماد اصطلاحا به دستبوس پدر زنش می رود و هدیه می گیرد.
۴-در قدیم مهریه زنان علاوه بر وجه نقد وطلا شامل آب و زمین ِظروف مسی-قالی دستباف-گوسفند و گاو-هم بوده است .۵-ساخت منزل جهت داماد بر عهده پدر داماد بوده و فرزند کوچکتر معمولا در منزل پدرش زندگی خود را آغاز می کند.
۶-هنگام ورود عروس به خانه بخت ؛ عروس و دامادفرزند کوچک یکی از اقوام را بغل کرده و داماد به او هدیه می دهد.
۷-رقص معمولا به صورت دسته جمعی و با حرکات موزون بر گزار می شود.
۸-در شب عروسی یک یا چند نفر «شب بازی » یا به اصطلاح امروزی تئاتر بازی می کنند.
منبع :esghool.blogfa.com

جشن عروسی در روستای چنشت

روستای چنشت در شهرستان سربیشه، در فاصله 60 کیلومتری جنوب شرق شهرستان بیرجند واقع است. روستای چنشت معروف به سرزمین رنگ ها، به علت جاذبه‌های طبیعی، تاریخی و فرهنگی به عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری در استان خراسان جنوبی شناخته می‌شود . مراسم عروسی این روستا نیز زبانزد خاص و عام است و سه روز متوالی به طول می‌انجامد. در مراسم عروسی روستای چنشت داماد را بر اسب سوار کرده و تا پای تخت(محل استقرار عروس) همراهی می‌کنند، در طول این مسیر ریش سفیدان و بزرگان در پشت سر اسب به خواندن آهنگ‌های محلی، مذهبی مشغولند و همچنین زنان کهنسال نیز در جلوی اسب نواهای محلی خاصی را زمزمه می‌کنند.در شب پایانی داماد و عروس را به همراه هم بر اسب سوار کرده و با صدای دلنواز موسیقی محلی آنها را تا خانه داماد همراهی می‌کنند و بعد از ورود به خانه داماد اهالی روستا هر کس در خور بضاعت، مبلغی را به داماد هدیه می‌کند. لباس سنتی زنان این روستا منحصر به فرد بوده و جذابیت فوق‌العاده‌ای به لحاظ رنگ‌ها دارد.منبع: سایت صدا و سیمای خراسان جنوبی

عروسی در قاینات

درگذشته بعضي خانواده ها ازهمان اوان كودكي نامزدي دختروپسر را مطرح مي كردند. معمولاً پسربچه دستمالي را برسردخترنوزاد بسته و او را نامزد خود مي نمود. دربعضي نقاط وقتي دختربچه اي براي سلام عيد به خانه اقوام مي رفت دستمال يا انگشتري به او داده واگروالدين اين هديه را برنمي گرداندند به معناي قبولي نامزدي بود. ولي امروزه پس ازانتخاب همسر با وساطت خويشاوندان تحقيق وبررسي انجام مي شود. معمولاً يك زن ازنزديكان داماد نزد خانواده عروس رفته وموضوع را مطرح مي كند كه اين مراسم را«كدخدايي»گويند. بعداً شبي را بنام«بله برون» مشخص كرده وكفش را درپاي عروس نموده ويك حلقه نامزدي بنام«كلكي بعنوان نشوني» به عروس مي دهند. مراسم عقد با خريد ازبازارو دعوت ازتمامي دوستان وآشنايان انجام مي شود. هنگام خطبه عقد جلوي داماد قرآن، آينه، ظرف آب وزيرزانوي او يك بالشت قرارداده تا درپايان خطبه برسريكي ازمجردين بكوبد تا اوهم بختش بازشود. درمجلس زنانه همان شب قند سابي بوده وسه بار عاقد درخواست رضايت ازعروس خانم مي نمايد. وقتي جواب بله داده شد، مجلس سرشارازشادي گشته وهدايا تقديم مي شود. بعضي ها همان شب وبعضي بعد ازمدتي به زيارت امام رضا(ع) رفته سپس به خانه بخت مي روند. بردن داماد به خانه عروس را«سرسرو»گويند كه با خواندن سوره الرحمن وصداي شبوش به صورت پياده و يا با ماشين وصداي بوق اتومبيل ها همراه است. تشريفات عروسي گذشته درسه مرحله بود. مرحله اول هيزم آوردن، مرحله دوم حنابندان و مرحله سوم عروس كشان. درمراسم هيزم آوردن چند نفراز فاميل داماد به صحرا رفته و چند بارهيزم با الاغ به روستا حمل كرده، درابتداي روستا با دهل و اسپند ازآنها استقبال مي شد. درمراسم حنابندان سيني حنا را با شمع تزئين نموده، پارچه سفيدي روي آن كشيده بعد اقوام عروس وداماد مقداري پول درسيني مي ريزند تا عروس رضايت دهد كه دست وپايش را حنا كنند. خواهريا عمه داماد دست وپاي عروس، مادريا خواهرداماد دست وپاي داماد راحنا مي كنند. اين مراسم با سازودهل ورقص همراه است. درمراسم عروس كشان، حجله گاه را آماده كرده، تخت وبالشت عروس را تزئين نموده وزنهاي اطراف عروس را گرفته وي را به خانه داماد مي برند درمسير راه با ذبح گوسفند وچراغ هاي توري حركت نموده وقتي عروس جلوي درب منزل داماد مي رسيد متوقف مي شد، فاميل داماد هدايايي مي دادند تا عروس راضي شود. داماد اناري به عروس داده تا برسردرب خانه زده بعد داخل مي شد. صبح روزبعد داماد به دست بوسي خسر«پدرخانم» مي رفت البته چنين مراسم دربرخي جاها رايج است. درگذشته وقتي عروس را بطرف خانه داماد مي بردند درحاليكه عده اي دايره وسازودهل مي زدند. صورت عروس را با پارچه توري پوشانده وعده كثيري پشت سرش حركت می کنند.دربرخي جاها عروس را سوار اسب يا الاغ كرده به منزل داماد مي برند. زمان بردن عروس به خانه داماد دربرخي روستاها عصر ولي اغلب درشب است. فرداي عروسي مراسم پاتختي برگزارمي شود. زنان به منزل داماد آمده و با خود پول يا هديه اي مي آورند. درگذشته بعد ازعروسي تا چهل روزعروس حق بيرون رفتن ازخانه يا كاركردن را نداشت. پس ازاين مدت اقوام به خانه عروس آمده ومراسم تخت برچين انجام مي شد. دراين مراسم كدبانو چارقد عروس را برداشته ومي تكاند وبرميخي مي آويخت. اين زن كدبانو كه مسئول عروسي بوده بعنوان يك گيسو سفيد برامورعروسي نظارت داشت.منبع: gahan156ghaen.blogfa.com

مراسم ازدواج در روستای چک

روستای چک در ۸۰ کیلومتری بیرجند و نزدیک شهر اسدیه ( اسداباد سابق) در دامنه رشته کوهها مومن آباد واقع است. در فصل بهار، تابستان و پاییز بسیار دیدنی است.یکی از مراسم مهم وبسیار با نشاط در این روستا مراسم و جشن های ازدواج جوانان روستا می باشد که به رویه بزرگان وگذشتگان روستا است اکثرا جوانان سعی می کنند با فامیل واقوام ازدواج کنند لذا نیاز به آشنایی اولیه نیست پس از تصمیم اولیه مبنی بر ازدواج معمولا پدر یا برادر بزرگتر خانواده داماد جهت گفتگو با خانواده عروس قرار می گذارند و صحبت های اولیه شان را می کنند هنگامی که خانواده عروس موافقت کردند. یک روز را بعنوان روز خرید تعیین می کنند که هر دو خانواده همراه با دو الی سه تا از بزرگان فامیل به بازار می روند و داماد ابتدا برای عروس قرآن وآینه شمدان می خرد و پس از آن خرید لباس عروس ،حلقه و لوازم دیگر انجام می گیرد.خانواده عروس فقط یک کت وشلوار برای داماد می گیرند .یک یا دو شب پیش از جلسه عقد در جلسه کفش برو ،خانواده داماد وسایل خریداری شده را به خانه عروس خانم می برند . پس از صرف شا م مردها معمولا به شوخی می پردازند و خانم ها از فرصت استفاده کرده ولباس ها و طلاهای عروس را با سلام وصلوات برتن عروس می پوشانند . مراسم این شب با تقسیم نقل وشیرینی به عنوان تبرک و میمنت به پایان می رسد و درضمن روز و ساعت عقد را هم دو خانواده با مشورت همدیگر تعیین می کنند. بالاخره روز عقد فرا می رسد و ساعت ۱۰ همان روز یکی از افراد خانواده داماد مردم را به جلسه عقد که اکثر ساعت ۲ بعداز ظهر می باشد خبر می کند .راس ساعت مقرر روحانی روستا صیغه عقد را جاری می کند. از این به بعد دوران نامزدی عروس خانم واقا داماد شروع می شود که معمولا تا یک سال طول می کشد پس از مدتی خانواده ها تاریخ عروسی را مشخص می کنند .شب قبل از جلسه عروسی رسم حنابندان است که در حما م قدیمی روستا انجام می گیرد . جلسه عروسی معمولا بعد از ظهر می باشد که مردم بعد از نهار آماده همراهی با عروس خانم و آقا داماد تا منزل داماد می باشند و بعدازآن تا دو شب مراسم جشن در منزل آقا داماد هست که تمامی مردم البته بیشتر جوانان شرکت کرده و دعای خیر مردم بدرقه راه عروس خانم و آقا داماد می باشد. منبع: chak.blogfa.com

مراسم عروسی در روستای روبخت

رویخت یا همان روبخت روستایی است در دهستان القورات از توابع بخش مرکزی شهرستان بیرجند , واقع در استان خراسان جنوبی این روستا در همجواری روستای خنگ در فاصله ۴۵ کیلومتری شهرستان بیرجند قرار گرفته است که اکنون حدود ۱۷۰ نفر جمعیت دارد . عرض جغرافيايي اين روستا (فاصله از خط استوا) 23/33 درجه و طول جغرافيايي(فاصله از نصف النهار مبدا) 34/59 مي باشد . اين روستا از سطح دريا 1862 متر بالاتر است .مراسم ازدواج در این روستا به شرح زیر است:
قسمت اول :خواستگاري
زماني كه پسر خانواده به سن ازدواج مي رسيد ،پدرش از بزرگ فاميل مي خواست براي اين امر خير پيش قدم شده و از پدر دختر مورد نظر براي خواستگاري اجازه بگيرند در صورتي كه پاسخ مثبت بود ، از بزرگان فاميل عروس و داماد دعوت مي شد كه در خانه پدر عروس جلسه اي تشكيل دهند در اين جلسه، پدر عروس علاوه بر مقدار مهريه و شيربها ،شرايط ديگري را مطرح مي كرد از جمله يك دانگ آب روبخت با زمين،يك باغ ميوه ،يك منزل مسكوني ، چند قطعه قاليچه و پلاس رنگه، چهار دست لباس زنانه(دو دست معمولي و دو دست مجلسي )، چهاردست رختخواب ، ده من مس ، ده من چدن، ده بز، ده ميش و پدر داماد همه شرايط را قبول مي كرد و تمام مواردي كه خانواده عروس و داماد به توافق مي رسيدند را مي نوشتند كه به آن سيه (siye) مي گفتند و مهمانان حاضر در جلسه نيز به عنوان شاهد، سيه را مهر مي زدند.بعد از طرف داماد براي عروس هدايايي مي بردند كه به آن نشوني (neshooni) مي گفتند.
قسمت دوم :نشوني
نشوني شامل :دو دست لباس . دو جفت كفش. پيش سري نقره اي .(در قسمت زيور آلات بانوان توضيح داده شده) قلابه.)در قسمت زيورآلات بانوان توضيح داده شده) پنج من نقل پولكي به رنگهاي صورتي و سفيد وسبز. ده من خرما. ده من قند . ده سفره تافتون (هر سفره داراي 6 عدد نان بود). چهار سبد بزرگ زنجبيلي ( هر سبد صد جفت زنجبيلي داشت). يك جوال آرد(50من). يك بار غوزه(50من)دو لنگه غوزه هر كدام 25من.لباس وزيورآلات عروس را روي يك سيني، خرماها روي دو سيني ،نقل ها روي يك سيني ،قند ها روي دو سيني،تافتون ها را روي دو سيني مي چيدند و روي هر سيني يك سرپوش قلمكار يا اطلس با نقش هاي مختلف مي انداختند و شب جوان هاي فاميل، اين سيني ها را روي سرشان مي گذاشتند و به خانه عروس مي بردند و خانواده عروس با هدايايي از مهمانان پذيرايي مي كردند و به هر جوان يك بشقاب نقل و دستمال يزدي و عرق چين مي دادند.صبح روز بعد خانواده عروس، به همان اندازه اي كه تافنون و نقل و خرما و زنجبيلي آورده بودند ، اضافه مي كردند و مادر عروس و چند نفر از فاميل به خانه تمام مردم روستا مي بردند كه كم و بيش الان هم مرسوم است.
قسمت سوم:پي سفره
بعد از این مرحله از طرف خانواده عروس براي داماد پي سفره مي بردند.شامل: يك دست لباس (دست جامه) براي داماد.، يك دستمال ابريشمي.، آينه هاي سنگ (به دليل محكم بودن به اين نام مشهور بود).درقسمت وسط داراي يك آينه به ابعاد 15سانت در 20سانت بود و دو لنگه داشت كه هر دوبا هم به اندازه آينه وسط بودند اين لنگه ها به روي آينه وسط باز و بسته مي شدند و زنجيري براي آويزان كردن به ديوار داشت.پشت آينه و دو لنگه اش، فلزي به رنگ آبي آسماني بود كه مزين به نقاشي هاي زيبايي از گل محمدي و غنچه و گلهاي ديگر و دو پرنده شده بود.، يك ساعت جيبي. نان هاي رووركرده(roovarkerde) براي پخت نان، آرد را با روغن زرد و خامه و شير و زعفران و اندكي نمك خمير مي كردند ونان رووركرده را مي پختند. هر نان به اندازه يك پيش دستي بود و حلوايي براي وسط نان ها درست مي كردند. مادر عروس 50 جفت از اين نان ها مي پخت.هدايا را روي چند سيني مي چيدند و سر پوشي از قلمكار و اطلس بر روي آنها مي انداختند و به خانه داماد مي بردند.
قسمت چهارم: عقد كنان
دو خانواده عروس و داماد تاريخ عقد را معين مي كردند . در زمان عقد آقايان روستا همگي مهمان پدر داماد و همه بانوان روستا مهمان خانواده عروس بودند. عروس خانم را كه لباس بسيار زيبايي به تن و چادر سفيدي به سر داشت را روي متكاي پر مي نشاندند و روي سرعروس خانم ابتدا تور قرمز و بعد تور سفيد مي انداختند .وقتي كه عاقد خطبه عقد را مي خواند ،يك خانم سفيد بخت با سوزن سر طلاو نخ ابريشمي، توري سفيد را براي خوشبختي عروس ، سوزن مي زد. عروس خانم بعد از سه بار كه عاقد خطبه را مي خواند، بله را مي گفت . همه صلوات مي فرستادند و دست مي زدند و براي خوشبختي عروس و داماد دعا مي كردند.به هر يك از مهمانان يك بشقاب از شيريني و نقل تقديم مي شد.
قسمت پنجم :دوره عقد
عروس و داماد مدتي را در عقد مي ماندند . اين زمان ممكن بود چند ماه و حتي يكي دو سال طول بكشد .در اين زمان خانواده عروس، جهيزيه عروس را آماده مي كردند.و داماد در اين مدت در انجام كارهاي كشاورزي و بنايي به خانواده عروس كمك مي كرد كه در اصطلاح محلي خدمت ناميده مي شد.علاوه بر آن داماد به همراه 15- 10 نفر از جوان هاي هم سن وسالش مي رفتند براي هيزم كشون و مقدار زيادي هيزم براي خانواده عروس مي آوردند.در فصل زمستان كه از خور و بيابانك با شتر به روستا قيچ وبنه آورده مي شد ، داماد دو بار شتر كه چهار لنگه بود براي خانه عروس مي خريد و مي برد. رفت و آمد ها صرفا خانوادگي بود .مثلا در اول زمستان هنگام پروار كشون (Parvarkoshoon) ، خانواده داماد، خانواده عروس را دعوت مي كردند و زمان بازگشت، يك شقه گوشت گوسفند با ده عدد نان چرب ، يك قابلمه قرمه گوشت ، يك سيني انار و يك بار هندوانه (50من) را به خانه عروس مي بردند.در زمان انگور چيني نيز خانواده عروس رابراي شام دعوت مي كردند و موقع برگشت دو كباره(kebare) يا سبد بزرگ به وزن 50من انگور از انگورهاي مختلف (شامل انگور زرجومي ،فالي،سرخ انگور،كشمشي ،سنگر دانه و غيره ) پشت الاغ مي گذاشتند و به خانه عروس مي بردند.در اعياد و جشن ها نيزخانواده داماد، هداياي گرانبهايي به خانه عروس مي بردند.
قسمت ششم :جهيزيه عروس ،
جهز نمايو(jeheznemayo)
چهل در چهل شامل: 40 دست لباس زنانه، 40 دست لباس مردانه، 40 دستمال ابريشمي، 40 عرق چين، 40 قديفه مله، 40 چادر شب، 40 صافي، 40 دستارخوان، 40 فتيله چراغ منداب كه فتيله دون مي گفتند و 40 جفت كيسه ادويه 100 گرمي شامل باديان و شويد خشك وغيره.
- گروبه دون: كه مخصوص لوازم خياطي بود.
- سفره قند: كه شامل سفره قند و يك چهار پايه شش ضلعي چوبي به اندازه كف دست كه چهارتا پايه چوبي به اندازه حبه قند داشت و يك چكش كه دستگيره اش استخواني و بقيه اش فلزي قلمزني شده بود. ابتدا سفره قند را پهن مي كردند بعد چهار پايه را روي آن مي گذاشتند و با چكش كه قند شكن مي گفتند قندها را خرد مي كردند.
- هر عروس و كدبانويي سبدي داشت شامل : يك سنگ چخماق ، يك تكه پنبه و فتيله اي از پنبه نسوز كه درونش سنگ گوگرد داشت(سنگ گوگرد را ذوب مي كردند و فتيله را درون آن مي گذاشتند تا گوگرد را به خودش جذب نمايد) وفلز مخصوصي به شكل حلقه كه چهار انگشت دست درآن جا مي گرفت و در قسمت پشت انگشت ها دو برآمدگي داشت كه آنها را محكم به سنگ هاي سفيد و مخصوصي كه سنگ چخماق ناميده مي شد مي زدند تا جرقه بزند و پنبه را نزديك آن مي گذاشتند كه آتش بگيرد تا بتوانند با پنبه، فتيله چراغ مندو را روشن كنند.- در خانه عروس يك بند( كه از قيطان ابريشمي زرشكي بافته شده بود ، و دو سر بند گلابتون داشت وهمچنين در قسمت وسط بند يك دايره زربافت و دو گلابتون در دو طرف دايره داشت) مي بستند و تمام لباس هاي عروس (دستمال سر ،پيراهن ، چارقد و شلوار ) را روي بند مي انداختند. - چند جفت آينه سنگ : قاب آينه از چوب گردو بود و داراي نقش هاي برجسته قلمزني شده اي بود كه با آب طلا رنگ آميزي كرده بودند و حاشيه آينه كه جزء آينه بود رنگهاي قرمز و سبز و آبي داشت اين آينه ها را به ديوار نصب مي كردند و دو طرف آن كيسه هاي ادويه را كه از پارچه هاي مخمل و اطلس و ابريشمي دوخته شده بود را آويزان مي كردند .
- پرده هاي اتاق از پارچه هاي اطلس و قلمكار و دارايي بود.- به تعداد طاق ها و طاقچه ها اول لب طاقي مخمل گل برجسته را پهن مي كردند بعد مجري اندازه طاق را روي لب طاقي مي گذاشتند سپس بقچه لباس كه از پارچه هاي قلمكار يا دارايي دوخته شده بود و داراي چنگ (قلاب) كوچكي براي بستن بقچه بود را روي مجري مي گذاشتند.
- رختخواب هاي عروس را به چادر شب ابريشمي كه رنگ هاي مختلفي داشت مي بستند و درون دو« درطاق» روي دو صندوق مي گذاشتند . درون صندوق ها همان چهل در چهل ها بودند.- هر اتاق دو رف داشت . به اندازه هر كدام لب طاقي اطلس صورتي با حاشيه زرين مي دوختند. در رف بالاي اتاق ظروف چيني شامل كاسه هاي گلدار ،بشقاب ها ، دوري ها ،پياله ها و گلاب پاش هاي چيني را مي چيدند .
- در رف پايين اتاق مس هاي عروس كه همه قلمزني بودند شامل :تاس حمام ،تشت حمام ،روشور دان، ديگچه سفيد، چند تاس سفيد، آفتابه لگن و كاسه هاي آبخوري نقش دار مسي و سيني هاي مسي در اندازه هاي كوچك ، متوسط و بزرگ را مي چيدند.- يك جفت پرده قلمكاريا اطلس و يك جفت پرده دارايي :يكي به در ورودي ، يكي به پنجره و دو تاي ديگر را به دودرطاق رختخواب و صندوق ها مي زدند.
- فرش خانه از پلاس و قاليچه بود.
قسمت هفتم : حنابندان و عروسي
يك شب مانده به عروسي، حنا بندان بود در اين شب همه آقايان روستا مهمان خانواده داماد و همه بانوان روستا مهمان خانواده عروس بودند و همگي به اتفاق عروس و داماد دستهايشان را حنا مي كردند و از مهمانان با چاي و شيريني پذيرايي مي شد .شب ديگر عده اي خانم و آقا ازطرف داماد و عروس،عروس را با سلام و صلوات به خانه داماد مي بردند.در طي مسير دايره (بدون جرس) مي زدند واسپند به همراه عناب و گل محمدي دود مي كردند و گوسفندي را قرباني مي كردند .صبح روز عروسي در بالاي اتاق ،يك تخت مي زدند و ملحفه سفيدي روي آن مي كشيدندو دو بالش پر مي گذاشتند و عروس و داماد با لباس هاي آراسته و بسيار زيبايي كنارهم روي تخت در پشت تجير(tajir) مي نشستند .تجير پرده توري ابريشمي سفيد رنگي بود كه با قيطان هاي ابريشمي به دو طرف ديوار وصل مي شد و يك سوم اتاق را جدا مي كرد.لباس آقا داماد شامل: پيراهن و شلوار و لنگوته سفيد از پارچه قميص يا تترون وجليقه مشكي مي شد. جليقه داراي زنجيري بود كه يك طرفش به دكمه جليقه و طرف ديگرش به ساعتي كه درون جيب بود وصل مي شد .داماد كفش ارسي به رنگ مشكي را به پا مي كرد. لباس عروس خانم شامل : چارقد سفيد،قناويز صورتي ، كت زري سبز ، پيش سري ،قلابه ،شدّه ،نظامي مشكي براق و كفش چرمي قرمز و چادر سفيد مي شد.در روز اول عروسي، خانم ها به ديدن عروس و داماد مي رفتند وتبريك مي گفتند و روز دوم، دخترها براي ديدن جهيزيه عروس به خانه عروس مي رفتند.از مهمانان با شيريني پذيرايي مي شد. منبع: royokht.blogfa.com

عروسی عشایر خراسان جنوبی

عشایرمردمی میهمان نواز، راستگو، سخت کوش ودلیر ودر برابر شرایط خاص محیط بردبار و با حداقل امکانات زندگی می کنند. عشایردردوستی بسیار ثابت قدم و وفادار می باشند. به زندگی وزن وفرزندان خود علاقه دارند. آنان طلاق را امری زشت می دانند و به ندرت زن خود را رها می کنند. ازتعارفات اضافی برکنارند وساده و بی آلایش بوده و به قول وقرارخود اهمیت می دهند. به معتقدات دینی خیلی پای بند بوده ونمازرا به موقع بجا می آورند. براساس زندگی عشیرتی و اعتقادات خاص عشایربه پیوندهای قبیله ای معتقدند ازدواج ها اغلب درون گروهی بوده وکمتربا افراد خارج ازطایفه خویش ازدواج می کنند. به منظورکمک به راه اندازی زوج جوان درشب دامادی سینی بزرگ جلوی همه مدعوین چرخانده تا به هرمیزان تمایل داشتند کمک کنند. صداقت، پاکی، درستی و وفای به عهد دربین عشایردرحد بسیاربالایی بوده و اغلب کارها و معاملات بطورشفاهی است. قول ها وگفته ها قرص و محکم می باشد. جوانان عشایرزود ازدواج می کنند. درمراسم خواستگاری وقتی پدرپسربه منزل پدردخترمی رود وموضوع را مطرح می کند. پدردخترچند روزی را مهلت می خواهد تا با دخترخود صلاح نمایند و بتواند پاسخ مناسبی به آنها بدهد. مراسم عروسی درطی سه شب برگزارمی شود. در روز اول سوغاتی هایی که داماد برای عروس خریده به همراه مواد غذایی وچند رأس گوسفند طی تشریفات خاص توسط زنان به خانه عروس می برند ومسیر دو منزل را با دایره زدن طی می کنند وقتی به منزل عروس رسیدند ازآنها پذیرایی می شود. سپس حجله عروس را آماده می کنند. در روز دوم مراسم حنا بندان برگزار می شود وقتی دست وپای داماد را حنا می کردند کاردی را به کمر او می بندند. مردانی که درمجلس حضوردارند مبلغی پول را درکمربند او می گذارند ومدعوین درظرف جلوی عروس پول می ریزند و برای شب بعد مهمانان دعوت می شوند و پس ازصرف غذا هریک به نسبت قدرت مالی خود مبلغی شاباش«مبارکی» می دهند واجازه مرخصی گرفته به منزلشان مراجعت می کنند. درسومین روزعروس را آرایش نموده داماد را به حمام می برند ولباس نو براو می پوشانند. داماد را با ماشین یا پیاده به سوی خانه عروس می برند. وقتی جلوی درب خانه عروس رسیدند جمعی اززنان فامیل عروس به استقبال داماد می آیند. این عده وسایلی با خود می آورند وبه داماد هدیه می کنند. داماد قرآن را می بوسد ولیوان شربت را می خورد وسرمه را به چشم می کشد وبا مسواک چوبی دندان های خود را مسواک می زند وبعد وارد خانه عروس می شود. پس ازتشریفات عقد داماد جلوی حجله عروس رفته، ابتدا نوکر و بعد کنیزعروس ازداماد تقاضای هدیه می کنند. دراین هنگام روی سرعروس و داماد سکه می ریزند وسرآنها را بهم می زنند تا همسرشوند. تا سه روزعروس وداماد درحجله هستند. دوران نامزدی دربعضی نقاط دو تا سه سال طول می کشد. ودراین مدت داماد۵٠درصد نیازمندی های عروس را تامین می کند.
منبع : sarbiseheh.mihanblog.com

عروسی هایی با طعم شیرین سنت!

مطالب مشابه :

مراسم حنا بندون شب اول عروسی

تزيين حنا

مراسم عروسی در سیریک

عروسی هایی با طعم شیرین سنت!

طایفه بهلولی و رسم و رسوم شان

باجزئیات مراسم عروسی سیستانی ها آشناشویم

چگونه پیشنهاد ازدواج بدهیم .. وبلاگ عروس داماد