هاگاکوره (طریقت سامورایی)

یاماموتو چونه تومو

اگرچه خرد می گوید یک سامورایی باید طریقت سامورایی را الگوی نظر خویش قرار دهد، اما به نظر می رسد همه ی ما آن را از خاطر برده ایم. چنین است که اگر کسی بپرسد، «معنای راستین طریقت سامورایی چیست؟»، مردانی که قادر خواهند بود بی درنگ پاسخ دهند، انگشت شمارند. چراکه پاسخ از پیش در ذهن بسیاری روشن نیست. از این نکته می توان بی اعتنایی به طریقت سامورایی را یافت.

جوهره ی طریقت سامورایی مرگ است. آن گاه که باید بین مرگ و زندگی یکی را انتخاب کنی بی درنگ مرگ را برگزین. دشوار نیست؛ مصمم باش و پیش رو. اینکه بگوییم مردن بدون رسیدن به هدف خود مرگی بی ارزش است راهی است سبکسرانه برای پیچیده کردن موضوع. آن هنگام که تحت فشار انتخاب زندگی یا مرگ قرار گرفته ای لزومی هم ندارد به هدف خود برسی.

همه ی ما زندگی را دوست می داریم و تا حد زیادی منطق خود را بر مبنای آنچه دوست می داریم بنا می کنیم. اما دست نیازیدن به اهداف خود و ادامه دادن به زندگی بزدلی است. این یک خط باریک خطرناک است. مردن بدون رسیدن به هدف خود مرگی بی ارزش و کوته نظرانه است. اما چه باک! شرمی در آن نیست. جوهره ی طریقت سامورایی همین است. اگر کسی بتواند هر روز و شب با روشن ساختن قلب خویش با این واقعیت، چنان زندگی گند که گویی جسمش مرده است، به آزادی حاصل از طریقت سامورایی خواهد رسید؛ زندگی اش بی سرزنش خواهد بود و در کار خویش موفق خواهد شد.

یک مرد تا بدان جا سامورایی خوبی است که بی شائبه امیر خویش را ارج نهد. این مرد والامقام ترین سامورایی است. اگر فرد در خانواده ای متشخص و اصیل به دنیا آمده باشد، کافی است تا عمیقا نیاکان خود را پاس دارد، جسم و ذهن خویش را فدا، و مخلصانه امیر خویش را تکریم کند. علاوه بر این، از اقبال بلند فرد است که هوش و استعدادی داشته باشد که بتواند از آن به نحو مناسبی استفاده کند. اما حتی فردی بی ارزش و نالایق، تنها اگر عزمی راسخ در اندیشیدن صادقانه به امور امیر خویش داشته باشد، به مریدی قابل اتکا بدل خواهد شد. داشتن هوش واستعداد صرف، کمترین مرتبه‌ی کارامدی برای امیر است.

هر روز باید به مرگ گریز ناپذیر اندیشید. هر روز و آن هنگام که جسم و روح تو در آرامش است، به دریده شدن با نیزه ها و زوبین ها، گلوله ها و شمشیرها، ناپدید شدن در امواج سهمگین، افکنده شدن در میان آتشی بزرگ،‌ مرگ با برق صاعقه، مردن پس از زلزله ای بزرگ، سقوط از پرتگاهی عمیق، مردن از پس بیماری یا سپوکه پس از مرگ امیر بیاندیش و تأمل کن. و انسان هر روز و هر روز بی هیچ بیش و کم باید که خود را مرده بشمارد.

در کلام گذشتگان آمده است که، «چون از لبه ی بام خود تنها قدمی فراسو نهی به وادی مرگ خواهی رسید؛ و چون از دروازه بیرون شوی، دشمن به انتظار توست». نکته ی این سخن نه اندرزی در باب مراقبت و دور اندیشی، که خویش را از پیش مرده انگاشتن است.

هاگاکوره (طریقت سامورایی)

مطالب مشابه :

هاگاکوره (طریقت سامورایی)

دانلود سرود ارکان دین

سرود ملی ترکمنستان

دانلود کتاب شریعت، طریقت و عقل

۷ دلیل اصلی که شما احساس شادی نمی‌کنید

نا امید مباش

مجسمه های سن پطرزبورگ در باغ نادری

برای پیشرفت در زندگی این ۱۰ کار را کنار بگذار