ادب در کربلا (طعم شهادت....)

شب است،چیزی به عاشورا نمانده است امام حسین(ع)قلم ولایت به دست گرفته است و با جوهر وحی،سرنوشت صحابی را درعاشورا و جایگاهشان را در بهشت،یکی یکی ترسیم می کند اما پیش از آن،چراغ خیمه راخاموش کرده است نگاه مهربانش را برزمین پهن کرده و آرام فرموددشمن مرا می خواهد دشمن با من سر جنگ دارد من بیعتم را از شما بر می دارم تاریکی شب به اشتری رهوار می ماند برآن بنشینید و ازمعرکه بگریزید چراغ خاموش است تا شرم نگاهی،پای رفتن را سست نکند هرکه میل رفتن دارد برخیزد خدا رحمتتان کند.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

و اصحاب عرضه داشتند.ما اهل ماندنیم،اهل رفتن نیستیم ما دست از دامن تو عزیز،برنمی داریم ما خدا را سپاس می گزاریم که توفیق همراهی تو را به ما عطا فرمود و او را شکر می کنیم اگر توفیق شهادت در رکاب تو را نیز به ما عنایت کند ما افتخارمان،به ماندن در کنار توست.و اکنون که امام(ع) همه را اهل معرفت یافته است پرده ها را آرام کنار می زند و جزییات حادثه را پیش از وقوع،برایشان شرح می دهد.در میان اصحاب ،کودکی است قاسم نام،فرزندامام حسن(ع) او وقتی سرنوشت همراهان را از زبان عمو و امام خویش می شنود به دامان او می آویزد و می پرسد:آیا منهم جزو شهیدانم؟ مرا هم فردا با مرگ دیداری هست؟

حسین(ع) نگاه مهربانش را به چشمهای قاسم می دوزد و می پرسد:عموجان!مرگ در نگاه تو چگونه است؟دریافت تو از مرگ چیست؟طعم مرگ را چگونه می یابی؟چشمان شیرین قاسم می خندد:شیرین تر از عسل،عموجان!شیرین تر از عسل. کودک نه که غنچه معرفت است این قاسم،پس با راز می توان گفت:آری عموجان!تو هم فردا در زمره شهیدانی. این شهدشکر و ستایش است که از دهان کودک می چکد عجب معرفتی دارد این کودک!

پس کودکان هم می توانند قدم به وادی عشق بگذارند و از چشمه زلال شهود بنوشند.پیداست که یک،دو جرعه،عطش این کودک را کفاف نمی دهد.عزیزم قاسم جان!کودک شیرخوارمان هم در زمره شهیدان فرداست.قاسم اما،از این کلام برمی آشو بد ورنگش تغییر می کند آنچه اکنون در چشمهای او موج می زندغیرت مردانه است.کجاست کودکی؟کجاست نوجوانی؟ این نگاه غیرتبار سپاهی را می لرزاند شرر به جان یک لشگر می اندازد با خشمی آشکار در کلام می پرسد:

یعنی از زنان عبور می کنند و به کودکان می رسند؟یعنی دستشان به خیمه های حرم دراز می شود؟امام اما تعجب نمی کند از این لحن و کلام،که این غیرت را خوب می شناسد،که خود منبع ومرجع این غیرت است که خودمعلم ومبلغ این غیرت است نه عموجان! نه عزیز دلم! من این کودک را بر دست می گیرم تا زبان در دهانش بگذارم و تشنگی اش را التیام ببخشم،ناگاه تیری از کمان پلیدی،رها می شود و برگلوی او می نشیند.

قاسم که خبر شهادت خود را چون شهد می نوشد از خبر شهادت این کودک خردسال تر از خود، آنچنان فغانی می کند که دل خیمه نشینان را می لرزاند و دل آسمان شب را می شکند.نه فقط آه خیمه گاه و حرم،که اهل آسمان و عرش نیز،گریه قاسم را همراهی می کنند.........یا مظلوم علی اصغر....

اگر آب ندارد پدر مظلومم...اگر شیر نداد مادر محزونم...از آب گذشتم و نمی خواهم شیر....بیرون بکشید تیر از حلقومم...

ادب در کربلا (طعم شهادت....)

مطالب مشابه :

اطلاعیه مهم (درس تجهیزات پست)

سامانه ثبت نمرات دانشگاه ازاد خسروشهر (خسروشاه)

تصویر فعالیت های بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور خسروشاه

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست.

همایش یادواره شهدای گمنام توسط بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور خسروشاه برگزار شد

یا من اظهر الجمیل و ستر القبیح ...

منابع مطالعاتی و سر فصل های کلی دروس کارشناسی به کارشناسی ارشد معماری و معماری منظر

والله مع الصابرین....

ادب در کربلا (طعم شهادت....)

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام و علی ارواح التی حلت بفنائک......